محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1798023572
اسلام به نوع ارتباط انسان ها نسبت به یکدیگر توجه عمیق دارد
واضح آرشیو وب فارسی:مهر: آیت الله رمضانی:
اسلام به نوع ارتباط انسان ها نسبت به یکدیگر توجه عمیق دارد
شناسهٔ خبر: 3776991 - شنبه ۳ مهر ۱۳۹۵ - ۱۲:۴۳
دین و اندیشه > اسلام در جهان
.jwplayer{ display: inline-block; } آیت الله رمضانی گفت: اسلام به دقائق نوع ارتباط انسان ها نسبت به یکدیگر توجه عمیق دارد و به شکلی جدی به قواعد و قوانین با هم زیستن و در کنار هم بودن را، بدان اهتمام می ورزد. به گزارش خبرگزاری مهر، متن سخنرانی امام جمعه این هفته نماز جمعه هامبورگ (آیت الله رمضانی) در پی می آید. بسم الله الرحمن الرحیم الحمد لله ربّ العالمین و الحمد لله الذی لا مُضادّ له فی مُلکه و لا مُنازِعَ لَهُ فی أمره. الحمدالله الذی لا شریک لَهُ فی خلقه ولا شبیه لَهُ فی عَظَمَتِه (جزء من دعاء الإفتتاح) وصلّی الله علی سیدّنا ونبیّنا محمّد صلّی الله علیه وعلی آله الطاهرین واصحابه المنتجبین. عبادالله! أُوصیکم و نفسی بتقوی الله و اتّباع امره و نهیه. اسلام به نوع ارتباط افراد با یکدیگر توجّه خاصی دارد و تأکید می کند که این روابط باید در توسعه همکاری و همدلی جهت دهی شود و بر اساس حمایت و نوعی کمک به انسان باشد. بر این اساس انسان باید تلاش کند با نگاهی مثبت اندیشانه مسیر روابط اجتماعی را تقویت نماید. اسلام افرادی را که با این نگاه باعث خوشحالی دیگران می شوند را مورد ستایش قرار میدهد و حتی تأکید می کند آنان که به یکدیگر بدی کردهاند باید درصدد ترمیم و اصلاح برآیند، و از همدیگر بگذرند، و تصمیم داشته باشند که هیچگاه زمینه این کدورت ها و رنجشها را فراهم نسازند؛ زیرا دنیا به اندازه ای کم ارزش است که نباید انسان باعث دل آزاری و رنجش دیگری گردد. هنر این نیست که انسان باعث ایجاد شکاف و جدائی و فاصله میان یکدیگر گردد؛ بلکه بالعکس هنر آنست که دلی را به دست آورد و رابطه ها را اصلاح کند و در جهت رفع مشکلات برآید. به همین جهت امام سجاد(ع) به دو حق مهم در این زمینه اشاره می کند که یکی در برابر کسی است که شادی و خوشحالی را برای دیگری فراهم می سازد، و دیگری شناخت حق نسبت به کسی که به او بدی کرده است. بنابراین این نوع نگاه اسلام به نحوه ارتباط افراد جامعه نسبت به یکدیگر بسیار جالب است. چراکه اسلام به دقائق نوع ارتباط انسانها نسبت به یکدیگر توجّه عمیق دارد و به شکلی جدی به قواعد و قوانین با هم زیستن و در کنار هم بودن را، بدان اهتمام می ورزد. حق خوشحال کننده امام سجاد(ع) نخست به حق خوشحال کننده اشاره کرده و میفرمایند: «وَ أَمَّا حَقُ مَنْ سَرَّکَ اللَّهُ بِهِ وَ عَلَی یَدَیْهِ فَإِنْ کَانَ تَعَمَّدَهَا لَکَ حَمِدْتَ اللَّهَ أَوَّلًا ثُمَّ شَکَرْتَهُ عَلَی ذَلِکَ بِقَدْرِهِ فِی مَوْضِعِ الْجَزَاءِ وَ کَافَأْتَهُ عَلَی فَضْلِ الِابْتِدَاءِ وَ أَرْصَدْتَ لَهُ الْمُکَافَأَةَ وَ إِنْ لَمْ یَکُنْ تَعَمَّدَهَا حَمِدْتَ اللَّهَ وَ شَکَرْتَهُ وَ عَلِمْتَ أَنَّهُ مِنْهُ تَوَحَّدَکَ بِهَا وَ أَحْبَبْتَ هَذَا إِذْ کَانَ سَبَباً مِنْ أَسْبَابِ نِعَمِ اللَّهِ عَلَیْکَ وَ تَرْجُو لَهُ بَعْدَ ذَلِکَ خَیْراً فَإِنَّ أَسْبَابَ النِّعَمِ بَرَکَةٌ حَیْثُ مَا کَانَتْ وَ إِنْ کَانَ لَمْ یَتَعَمَّدْ وَ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ؛ و اما حق کسی که خداوند خوشحالی و شادی تو را به دست او قرار د اده است که اگر مقصود او شادی تو بوده، ابتداء سپاس و شکر پروردگار را به جای آوری، و سپس در مقابل خوبی کسی که تو را شاد کرده به اندازه ای که سزاوار است او را پاداش دهی، و درصدد احسان نمودن و جبران خوبی به او در مقابل آغاز احسانش باشی، و اگر مقصود او شادی تو نبوده خداوند را ستایش نموده و شکر کنی و بدانی که از او است، و او مایه شادی تو شده است. او را به عنوان این که یکی از اسباب نعمت خدا برای تو شده دوست بداری و خیر او را بخواهی، زیرا که اسباب نعمت ها برکت است هر جا باشند و اگر چه او قصد نداشته باشد، و هیچ نیرویی جز نیروی الهی وجود ندارد».[۱] در این بیان لطیف ونورانی، راهکارهای ارزنده ای ارائه شده که می تواند از مبانی رشد روابط اجتماعی انسانها با یکدیگر در جامعه امروز بشری باشد. زیرا دنیایی که ما در آن زندگی می کنیم انسان های زیادی هستند که غم و غصه های فراوانی دارند، و مشکلات گوناگون مانند ابرهای به هم پیوسته بر سر راه انسانها قرار گرفته است، به گونه ای که اگر بخواهند از مشکلی رهایی یابند، باید تلاش کنند با مشکلی دیگر دست و پنجه نرم کنند. البته عامل این مشکلات گاهی خامی، ناپختگی و هوسرانی های انسان است، و گاهی جزء طبیعت زندگی به شمار می آید. مانند طوفان ها، زلزله ها و سیلاب ها و بسیاری از بلاهای طبیعی، که چه بسا منجر به مرگ و میرها و مشکلات روحی و روانی افراد جامعه می شود. که به هر حال باید برای همهی این مشکلات چاره ای اندیشید و در جای خود به آنها پرداخت، و دربارهی آنها سخن به میان آورد. اما گاهی دیده می شود در مواجهه با این مشکلات، افرادی خود را می بازند و سراسر وجودشان را غم و غصه و اندوه فرا می گیرد. که در این گونه موارد افراد مؤمن می توانند نقش سازنده را ایفاء کرده، و در حل بخشی از مسائل و مشکلات، این افراد را کمک کنند. حداقل با گفتارهایی بر پایۀ ایمان، زمینه ی امید و نشاط را در افراد به وجود آورند. تا از یأس و ناامیدی، و غم و غصه نجات یابند. بههمین جهت ایجاد سرور و شادی و خوشحالی نقش بسیار مهمی در غلبه بر مشکلات دارد. لذا پرواضح است برای اینکه این خوشحالی جنبۀ عینی و خارجی پیدا کند، تا حدی باید در رفع آن مشکلات هم تلاش کرد. مثلاً اگر غم و غصه و اندوه فردی بهجهت تنگدستی و گرسنگی است، باید تلاش کرد گرسنگی و مشکلات اقتصادی او رفع شود. و اگر فقر باعث شده زندگی خانوادهگی او متلاشی شود، باید تلاش کرد فقر را از بین برد. و اگر غم و اندوه او به خاطر از دست دادن یکی از نزدیکانش است باید آنها را به شکلهای مختلف دلداری داد. شادکردن مؤمنین از منظر روایات از ابی حمزه ثمالی نقل شده که گفت از امام باقر(ع) شنیدم که از رسول خدا(ص) نقل میکرد که آن حضرت در اینباره فرمودهاند: «مَنْ سَرَّ مُؤْمِناً فَقَدْ سَرَّنِی وَ مَنْ سَرَّنِی فَقَدْ سَرَّ اللَّهَ؛ کسی که مؤمنی را شاد و مسرور نماید مرا مسرور کرده و کسی که مرا مسرور سازد خدا را شاده کرده است».[۲] و نیز جابر بن یزید الجعفی روایتی از امام باقر(ع) نقل کرده که آن حضرت در این خصوص فرموده است: «تَبَسُّمُ الرَّجُلِ فِی وَجْهِ أَخِیهِ حَسَنَةٌ وَ صَرْفُ الْقَذَی عَنْهُ حَسَنَةٌ وَ مَا عُبِدَ اللَّهُ بِشَیْ‌ءٍ أَحَبَّ إِلَی اللَّهِ مِنْ إِدْخَالِ السُّرُورِ عَلَی الْمُؤْمِنِ؛ لبخند مرد بر چهره و صورت برادر خود، حسنه و ثواب است و بر طرف نمودن مانع زیان آور از برادر مسلمان خود حسنه و ثواب است و خداوند عبادت نشد به چیزی که محبوبتر باشد به سوی پروردگار از داخل نمودن سرور و خوشحالی بر برادر مؤمن».[۳] بنابراین آنچه که از روایات استفاده می شود این است که اگر انسان مؤمن و صاحب باور، تلاش کند رضایت و خشنودی خدا و پیامبر اکرم(ص) را فراهم سازد، و زمینهی تقرب به سوی خدای متعال را فراهم کند، باید با خدمت کردن فکری و عملی برای دیگران، زمینه شادی و نشاط و سرور و خوشحالی آنها را فراهم سازد. لذا در بیانی نورانی که از امام صادق(ع) نقل شده است شاد کردن مؤمنین جزء محبوب ترین اعمال شمرده می شود: «مِنْ أَحَبِّ الْأَعْمَالِ إِلَی اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ إِدْخَالُ السُّرُورِ عَلَی الْمُؤْمِنِ إِشْبَاعُ جَوْعَتِهِ أَوْ تَنْفِیسُ کُرْبَتِهِ أَوْ قَضَاءُ دَیْنِهِ؛ از بهترین اعمال در نزد پروردگار، خوشحال نمودن مؤمن، سیر کردن او از گرسنگی، یا رفع گرفتاری او یا پرداخت بدهیاش است».[۴] و آنگاه به برخی از مصادیق آن اشاره داشته، و فرمودهاند: اگر گرسنه ای را سیر نماید و گرفتاری وشدائد را از او دفع کند و بدهی های او را اداء نماید او در حقیقت به بهترین عمل اقدام کرده است. رسیدن به کمال در گرو عمل به فرامین پیشوایان دینی به نظر می رسد اگر به آموزه هایی که از رهبران دینی به ما رسیده عمل شود دنیا برای همه بهشت خواهد بود. لذا به همین جهت است که امام رضا(ع) فرمودهاند: «فَإِنَّ النَّاسَ لَوْ عَلِمُوا مَحَاسِنَ کَلَامِنَا لَاتَّبَعُونَا؛ اگر مردم زیبائی های سخنان ما را می دانستند، همه از آن پیروی می کردند».[۵] پس باید تلاش کنیم حقیقت دین را از رهبران الهی و دینی به درستی یاد بگیریم و مهم تر از آن اینکه آنها را در متن زندگی خود پیاده سازیم. ................................................... [۱] . ابن شعبه حرانی، حسن بن علی، تحف العقول، ص ۲۷۱، قم، جامعه مدرسین، چ دوم، ۱۴۰۴ ق. [۲] . کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج ۲، ص ۱۸۸، ح ۱، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چ چهارم، ۱۴۰۷ ق.
[۳] . همان، ح ۲.
[۴] . همان، ص ۱۹۲، ح ۱۶.
[۵] . ابن بابویه، محمد بن علی، عیون أخبار الرضا(ع)، ج ۱، ص ۳۰۷، ح ۶۹، تهران، نشر جهان، چ اول، ۱۳۷۸ ق.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 62]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها