تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804252161
دروغ با وارونه کردن مقیاس ها، وحدت جامعه را بر هم می زند/ روز بیست و هفتم میهمانی
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین:
دروغ با وارونه کردن مقیاس ها، وحدت جامعه را بر هم می زند/ روز بیست و هفتم میهمانی فرهنگ > دین و اندیشه - الهی باز مى گردم بسوى تو در چنین حال، بازگشتن کسى که از کرده پیشین خود پشیمان، و از آنچه بر او گرد آمده نگران است و از ورطه اى که در آن افتاده از روى خلوص شرمسار است، و مى داند که عفو از معصیت عظیم در نظر تو بزرگ نمى نماید ...
.jpg)
دعاى روز بیست و هفتم ماه مبارک رمضان
اللهمّ ارْزُقْنی فیهِ فَضْلَ لَیْلَةِ القَدْرِ وصَیّرْ أموری فیهِ من العُسْرِ الى الیُسْرِ واقْبَلْ مَعاذیری وحُطّ عنّی الذّنب والوِزْرِ یا رؤوفاً بِعبادِهِ الصّالِحین.
بر طبق بعضي روايات،يكي از شب هايي كه احتمال قدر در آن فراوان است شب بيست و هفتم است. سالك صادق شب زنده دار، در دعاي روز بيست و هفتم، از حق متعال مي خواهد كه سعي و عبادت و شب زنده داري او را در مسير قرب به حق بپذيرد و او را بهره ي"ليلةالقدر" كه"خير من الف شهر" است عطا فرمايد.
دعا برای حاجات دنیوی، حرص و طمع نیست/ درس های ماه رمضان آقا مجتبی تهرانی دعای پیامبر برای امور مادی دیگران پیغمبر اکرم وقتی دعا می‌کردند، به دو شکل دعا می‌کردند. یکی جنبه عمومی داشت، که برای امّت طلب مغفرت می‌کردند؛ امّا یک سنخ از دعاهای پیغمبر جنبه شخصی داشت. در هر دو شکل میبینیم که حضرت مسائل مادّی را هم مطرح کردهاند. در روایتی از پیغمبر اکرم دارد که حضرت دعا میکرد: «اللَّهُمَّ بَارِكْ لِأُمَّتِي فِي بُكُورِهَا». بار خدایا، برای امّت من در بامدادان برکت قرار بده! پیغمبر دعا کرده است صبح که بلند میشوی و دنبال کار میروی، خدا به تو برکت دهد. این دعا همگانی و مادّی است. در دعای شخصی هم میبینیم که پیغمبر این کار را کرده است. در روایتی دارد: «مَرَّ النَّبِيُّ بِعَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ وَ هُوَ يَصْنَعُ شَيْئاً مِنْ طِينٍ مِنْ لُعَبِ الصِّبْيَانِ»؛ پیغمبر اکرم از کنار عبدالله بن جعفر گذر کرد، دید او دارد با گِل و وسائل بازی بچهها چیزی میسازد. حضرت به او فرمود: «مَا تَصْنَعُ بِهَذَا»؛ چه کار داری می‌کنی؟! میخواهی با اینها چه کنی؟! به تعبیر ما، اینها به چه دردت میخورد؟! «قَالَ أَبِيعُهُ»؛ گفت اینها را میفروشم. «قَالَ مَا تَصْنَعُ بِثَمَنِهِ»؛ حضرت فرمود با پولش می خواهی چه کار کنی؟ «قَالَ أَشْتَرِي رُطَباً فَآكُلُهُ»؛ گفت میروم خرما میخرم و میخورم. «فَقَال لَهُ النَّبِيُّ اللَّهُمَّ بَارِكْ لَهُ فِي صَفْقَةِ يَمِينِهِ»؛ پیغمبر برایش دعا کرد: خدایا به او در کسب و کارش برکت بده! این دعای پیغمبر در بُعد مادّی است. بعد هم دارد: «فَكَانَ يُقَالُ مَا اشْتَرَى شَيْئاً قَطُّ إِلَّا رَبِحَ فِيه». پس از این که حضرت این دعا را کرد، او چیزی نخرید مگر این که در آن سود کرد؛ یعنی دیگر در معاملاتش ضرر نکرد. بنابر این چون ما دو بُعدی هستیم، باید دو بُعدی حرکت کنیم؛ امّا باید دعا را در ربط با ارزش آن بُعد تنظیم کنیم و برای هر بُعد به مقدار ارزشش دعا کنیم. جمع بین روایات نکوهش دنیاطلبی با ادعیه طلب امور دنیوی
در اینجا مطلبی هست که من باید تذکر دهم. ما میبینیم در روایات نسبت به امور دنیایی نکوهش شده است؛ مثلاً در بسیاری از روایات طمع یا حرص را نکوهش کرده اند. «طمع» یعنی چشمداشت به اموال دیگران و «حرص» یعنی به مقدار کفاف دارم، امّا زیادهطلبی میکنم، انباشته کردن چیزی که به دردم هم نمیخورد، که مقابل آن «قناعت» است. قناعت فضیله است و حرص رذیله است. قناعت یعنی اکتفا کردن به آنچه که مورد احتیاجم است. ما میبینیم که در روایات حرص و طمع و امثال اینها نکوهش شده است. در روایتی از علی(علیهالسلام) دارد که فرمود: «الْحِرْصُ أَحَرُّ مِنَ النَّار». حرص، از آتش داغتر و سوزانتر است. باز در روایت دیگری دارد: «سُئِلَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ أَيُّ ذُلٍّ أَذَلُّ قَالَ الْحِرْصُ عَلَى الدُّنْيَا». از علی(علیهالسلام) سؤال شد که کدام ذلّتی خوارکننده تر است؛ حضرت فرمودند: حرص بر دنیا. در مقابل، در روایتی دارد: «مَا أحسَنَ بِالإنسانِ أن لَا يَشتَهِيَ مَا لَا يَنبَغِي». چقدر زیبا است که انسان دنبال چیزی که سزاوار او نیست، نرود و زیاده طلبی نکند! آن چیزی که در روایات نکوهش شده، رذیلهای است که به حسب تعلّقش به دنیا، در روح پیدا میشود؛ مثل طمع یا حرص. حبّ به دنیا از رذائل است و شاخههایی مثل طمع و حرص، از آن نشأت می گیرد. امّا طلب روزی از خدا و دعا برای وسعت رزق و درخواست از خدا نسبت به حوائج مادّی و دنیوی، غیر از حبّ به ئنیا و دلبستگی به مادیّت است. حرص غیر از دعا برای معیشت است
بحث دوم، مسأله فقر و تنگدستی است، به طوری که شخص از نظر مایحتاج معیشتی کمبود داشته باشد. در این موارد هم طلب رزق و امور دنیایی غیر از بحث حرص و طمع است. این دعاهایی که از پیغمبر داشتیم، که هم شکل عمومی و هم شکل خصوصی آن را خواندم، نظر به همین جنبه دارد. این دعاها نمیخواهد تو را به دنیا حریص کند، یا نعوذبالله طمع پیدا کنی؛ پیغمبر که برای رذائل دعا نمیکند! حضرت دیدند عبدالله بن جعفر گِلها را برداشته و دارد اسباببازی درست میکند، فرمود با اینها چه کار می‌کنی؟ گفت میفروشم. فرمود پولش را چه کار می‌کنی؟ گفت خرما میخرم و میخورم؛ یعنی امرار معاش من از این راه است. اینجا پیغمبر دعا میکند که انشاءالله خدا به تو برکت دهد و تنگدست نشوی! دعا میکند که تهیدست نشود تا نعوذبالله نخواهد در امرار معاش زندگیاش محتاج دیگران شود. من نسبت به امور مالی مثال زدم که سرآمد حاجات مادّی است. دعاهایی که ما داریم، هم در بُعد معنوی و هم در بُعد مادّی وارد شده است؛ امّا آنکه در بُعد مادّی وارد شده، برای این است که شخص فقیر و تهیدست نشود. این برای حرص و طمع نیست. یک وقت اشتباه نشود! تعبیر «فی جمیع حوائج الدنیا و الآخره» که دعای هر روز ماه رمضان هم هست، مراد این نیست که پولش از پارو هوا برود! مراد از این دعاها، این حالت زیاده طلبی و حرص نیست. اینها را از هم جدا کنید. در همین دعای ماه مبارک رمضان بود که: «امانتی و دَینی»؛ دعا میکنم که دِینم را ادا کنم و قرضم را بدهم تا در امرار معاشم محتاج به دیگری نشوم. لذا ما میبینیم دعاهایی که ائمه(علیهمالسلام) برای دنیای دیگران میکنند، خیلی حساب شده است. دعاهای ایشان در امور دنیایی هم حساب شده است. ما در روایات موارد بسیاری داریم که نشان می دهد حضرات معصومین، از این طرف برای اشخاص در امور مادّی دعا می کردند و از آن طرف، جلوی زیادهطلبی و حرص را هم می گرفتند. یعنی جلوی آن رذیله اخلاقی که منشأ بسیاری از معاصی است و اثر سوء روی بُعد معنوی انسان دارد را می گرفتند.
تاثیر دروغ و کفر در جامعه/ تفسیرهای ماه رمضان امام موسی صدر در منطق قرآن 3 عنوان مختلف دروغ و کفر و نفاق را می یابیم. دروغ از بدترین گناهان است، تا آنجا که در برخی احادیث کلید همه بدی ها وصف شده است. دروغ گویی مقیاس ها را وارونه و کلیه امور اجتماع را ویران می کند. چرا که روابط بشر با یکدیگر بر نیازهای واقعی و توانایی های واقعی آنان بنا نهاده شده است، این نیازها و توانایی ها چون براستی ابراز شود می تواند تاثیرگذار باشد. در برابر هر درخواستی، اجابتی است و در برابر هر توانایی، در خواستی از دیگران. در نتیجه کار میان افراد جامعه واحد به درستی پیش می رود و جامعه به درستی شکل می گیرد. اما دروغ این مقیاس ها را وارونه می کند و تصویری غیرواقعی از نیازها و توانایی ها ارائه می دهد و در نتیجه روابط میان انسان ها دستخوش تنش می شود. عنوان دوم که بدتر از دروغ است، کفر است. کفر دروغ درونی و دروغ ذاتی است، چرا که خداوند هنگامی که انسان را آفریده، برای او و هر موجود و هر چیزی جهت خاصی در کاروان ابدی و ازلی هستی معین کرده است. هر معلولی، خواه انسان یا هر حیوان یا چیزی، راهی به سوی علت دارد، حرکتی با قصد و هدف. ایمان در منطق قرآن فطری و ذاتی است: «فاَقِم وَجهَکَ لِدیّنِ حَنیفاً فِطرتَ اللهَ الَتی فَطَرَ الناسَ عَلیها» ایمان فطرتی در نفس هر انسانی است، پس اگر انسان با این فطرت همساز شود و در مسیر درست در این کاروان هستی قرار می گیرد و در نتیجه سببی برای وحدت هستی و وحدت جامعه و سببی برای حرکت به سوی خیر و هدف خلقت است. اما اگر انسان واقعیت ایمانش را انکار کند کافر است. چنین انسانی نه تنها قافله وحدت را تضغیف می کند، بلکه در درون جامعه نیز تناقض به وجود می آورد، تناقضی میان نفس و اراده و ذات آگاه خویش و جسمش که تابع قوانین الهی است. کافر با نفس خویش و جامعه خویش و با هستی در تناقض است. اما کفر به معنای ایمان به عقیده ای خلاف ایمان بسیار نادر است، زیرا به تعبیر قرآن، ایمان همان فطرت است و کافر نقض کننده فطرت خویش است. کافر کسی اسن که با آگاهی از ایمان روی گردان شده و عالما و عامدا منحرف است، از این رو به تعبیر قران هشدار و نصیحت نفعی برای او ندارد. /6262
کلید واژه ها: ماه رمضان -
سه شنبه 23 تیر 1394 - 11:05:40
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 139]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها