تور لحظه آخری
امروز : یکشنبه ، 4 آذر 1403    احادیث و روایات:  امام صادق (ع):آنگاه که روزه مى ‏گیرى باید چشم و گوش و مو و پوست تو هم روزه ‏دار باشند.
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها

تبلیغات

تبلیغات متنی

صرافی ارکی چنج

صرافی rkchange

سایبان ماشین

دزدگیر منزل

تشریفات روناک

اجاره سند در شیراز

قیمت فنس

armanekasbokar

armanetejarat

صندوق تضمین

Future Innovate Tech

پی جو مشاغل برتر شیراز

لوله بازکنی تهران

آراد برندینگ

خرید یخچال خارجی

موسسه خیریه

واردات از چین

حمية السكري النوع الثاني

ناب مووی

دانلود فیلم

بانک کتاب

دریافت دیه موتورسیکلت از بیمه

طراحی سایت تهران سایت

irspeedy

درج اگهی ویژه

تعمیرات مک بوک

دانلود فیلم هندی

قیمت فرش

درب فریم لس

زانوبند زاپیامکس

روغن بهران بردبار ۳۲۰

قیمت سرور اچ پی

خرید بلیط هواپیما

بلیط اتوبوس پایانه

قیمت سرور dl380 g10

تعمیرات پکیج کرج

لیست قیمت گوشی شیائومی

خرید فالوور

بهترین وکیل کرج

بهترین وکیل تهران

خرید اکانت تریدینگ ویو

خرید از چین

خرید از چین

تجهیزات کافی شاپ

بی متال زیمنس

ساختمان پزشکان

ویزای چک

محصولات فوراور

خرید سرور اچ پی ماهان شبکه

دوربین سیمکارتی چرخشی

همکاری آی نو و گزینه دو

کاشت ابرو طبیعی و‌ سریع

الک آزمایشگاهی

الک آزمایشگاهی

خرید سرور مجازی

قیمت بالابر هیدرولیکی

قیمت بالابر هیدرولیکی

قیمت بالابر هیدرولیکی

لوله و اتصالات آذین

قرص گلوریا

نمایندگی دوو در کرج

خرید نهال سیب

وکیل ایرانی در استانبول

وکیل ایرانی در استانبول

وکیل ایرانی در استانبول

 






آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1833023519




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
 refresh

دروغ با وارونه کردن مقیاس ها، وحدت جامعه را بر هم می زند/ روز بیست و هفتم میهمانی


واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین:


دروغ با وارونه کردن مقیاس ها، وحدت جامعه را بر هم می زند/ روز بیست و هفتم میهمانی فرهنگ > دین و اندیشه - الهی باز مى ‏گردم بسوى تو در چنین حال، بازگشتن کسى که از کرده پیشین خود پشیمان، و از آنچه بر او گرد آمده نگران است و از ورطه ‏اى که در آن افتاده از روى خلوص شرمسار است، و مى ‏داند که عفو از معصیت عظیم در نظر تو بزرگ نمى ‏نماید ...



دعاى روز بیست و هفتم ماه مبارک رمضان
اللهمّ ارْزُقْنی فیهِ فَضْلَ لَیْلَةِ القَدْرِ وصَیّرْ أموری فیهِ من العُسْرِ الى الیُسْرِ واقْبَلْ مَعاذیری وحُطّ عنّی الذّنب والوِزْرِ یا رؤوفاً بِعبادِهِ الصّالِحین.
بر طبق بعضي روايات،يكي از شب هايي كه احتمال قدر در آن فراوان است شب بيست و هفتم است. سالك صادق شب زنده دار، در دعاي روز بيست و هفتم، از حق متعال مي خواهد كه سعي و عبادت و شب زنده داري او را در مسير قرب به حق بپذيرد و او را بهره ي"ليلةالقدر" كه"خير من الف شهر" است عطا فرمايد.

دعا برای حاجات دنیوی، حرص و طمع نیست/ درس های ماه رمضان آقا مجتبی تهرانی دعای پیامبر برای امور مادی دیگران پیغمبر اکرم وقتی دعا می‎کردند، به دو شکل دعا می‎کردند. یکی جنبه عمومی داشت، که برای امّت طلب مغفرت می‎کردند؛ امّا یک سنخ از دعاهای پیغمبر جنبه شخصی داشت. در هر دو شکل می‎بینیم که حضرت مسائل مادّی را هم مطرح کرده‎اند. در روایتی از پیغمبر اکرم دارد که حضرت دعا می‎کرد: «اللَّهُمَّ بَارِكْ لِأُمَّتِي فِي بُكُورِهَا». بار خدایا، برای امّت من در بامدادان برکت قرار بده! پیغمبر دعا کرده است صبح که بلند می‎شوی و دنبال کار می‎روی، خدا به تو برکت دهد. این دعا همگانی و مادّی است. در دعای شخصی هم می‎بینیم که پیغمبر این کار را کرده است. در روایتی دارد: «مَرَّ النَّبِيُّ بِعَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ وَ هُوَ يَصْنَعُ شَيْئاً مِنْ طِينٍ مِنْ لُعَبِ الصِّبْيَانِ»؛ پیغمبر اکرم از کنار عبدالله بن‏ جعفر گذر کرد، دید او دارد با گِل و وسائل بازی بچه‎ها چیزی می‎سازد. حضرت به او فرمود: «مَا تَصْنَعُ بِهَذَا»؛ چه کار داری می‎کنی؟! می‎خواهی با این‏ها چه کنی؟! به تعبیر ما، این‏ها به چه دردت می‎خورد؟! «قَالَ أَبِيعُهُ»؛ گفت این‏ها را می‎فروشم. «قَالَ مَا تَصْنَعُ بِثَمَنِهِ»؛ حضرت فرمود با پولش می‏ خواهی چه کار ‎کنی؟ «قَالَ أَشْتَرِي رُطَباً فَآكُلُهُ»؛ گفت می‎روم خرما می‎خرم و می‎خورم. «فَقَال لَهُ النَّبِيُّ اللَّهُمَّ بَارِكْ لَهُ فِي صَفْقَةِ يَمِينِهِ»؛ پیغمبر برایش دعا کرد: خدایا به او در کسب و کارش برکت بده! این دعای پیغمبر در بُعد مادّی است. بعد هم دارد: «فَكَانَ يُقَالُ مَا اشْتَرَى شَيْئاً قَطُّ إِلَّا رَبِحَ فِيه». پس از این که حضرت این دعا را کرد، او چیزی نخرید مگر این که در آن سود کرد؛ یعنی دیگر در معاملاتش ضرر نکرد. بنابر این چون ما دو بُعدی هستیم، باید دو بُعدی حرکت کنیم؛ امّا باید دعا را در ربط با ارزش آن بُعد تنظیم کنیم و برای هر بُعد به مقدار ارزشش دعا کنیم. جمع بین روایات نکوهش دنیاطلبی با ادعیه طلب امور دنیوی
در اینجا مطلبی هست که من باید تذکر دهم. ما می‎بینیم در روایات نسبت به امور دنیایی نکوهش شده است؛ مثلاً در بسیاری از روایات طمع یا حرص را نکوهش کرده ‏اند. «طمع» یعنی چشم‎داشت به اموال دیگران و «حرص» یعنی به مقدار کفاف دارم، امّا زیاده‎طلبی می‎کنم، انباشته کردن چیزی که به دردم هم نمی‎خورد، که مقابل آن «قناعت» است. قناعت فضیله است و حرص رذیله است. قناعت یعنی اکتفا کردن به آنچه که مورد احتیاجم است. ما می‎بینیم که در روایات حرص و طمع و امثال این‏ها نکوهش شده است. در روایتی از علی(علیه‎السلام) دارد که فرمود: «الْحِرْصُ أَحَرُّ مِنَ النَّار». حرص، از آتش داغ‎تر و سوزان‏تر است. باز در روایت دیگری دارد: «سُئِلَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ أَيُّ ذُلٍّ أَذَلُّ قَالَ الْحِرْصُ عَلَى الدُّنْيَا». از علی(علیه‏السلام) سؤال شد که کدام ذلّتی خوارکننده ‏تر است؛ حضرت فرمودند: حرص بر دنیا. در مقابل، در روایتی دارد: «مَا أحسَنَ بِالإنسانِ أن لَا يَشتَهِيَ مَا لَا يَنبَغِي». چقدر زیبا است که انسان دنبال چیزی که سزاوار او نیست، نرود و زیاده طلبی نکند! آن چیزی که در روایات نکوهش شده، رذیله‎ای است که به حسب تعلّقش به دنیا، در روح پیدا می‎شود؛ مثل طمع یا حرص. حبّ به دنیا از رذائل است و شاخه‎هایی مثل طمع و حرص، از آن نشأت می‏ گیرد. امّا طلب روزی از خدا و دعا برای وسعت رزق و درخواست از خدا نسبت به حوائج مادّی و دنیوی، غیر از حبّ به ئنیا و دل‏بستگی به مادیّت است. حرص غیر از دعا برای معیشت است
بحث دوم، مسأله فقر و تنگ‎دستی است، به ‏طوری که شخص از نظر مایحتاج معیشتی‎ کم‎بود داشته باشد. در این موارد هم طلب رزق و امور دنیایی غیر از بحث حرص و طمع است. این دعاهایی که از پیغمبر داشتیم، که هم شکل عمومی و هم شکل خصوصی آن را خواندم، نظر به همین جنبه دارد. این دعاها نمی‎خواهد تو را به دنیا حریص کند، یا نعوذبالله طمع پیدا کنی؛ پیغمبر که برای رذائل دعا نمی‎کند! حضرت دیدند عبدالله بن‏ جعفر گِل‎ها را برداشته و دارد اسباب‎بازی درست می‎کند، فرمود با این‏ها چه کار می‎کنی؟ گفت می‎فروشم. فرمود پولش را چه کار می‎کنی؟ گفت خرما می‎خرم و می‎خورم؛ یعنی امرار معاش من از این راه است. اینجا پیغمبر دعا می‎کند که ان‎شاءالله خدا به تو برکت دهد و تنگ‎دست نشوی! دعا می‎کند که تهی‎دست نشود تا نعوذبالله نخواهد در امرار معاش زندگی‎اش محتاج دیگران شود. من نسبت به امور مالی مثال زدم که سرآمد حاجات مادّی است. دعاهایی که ما داریم، هم در بُعد معنوی و هم در بُعد مادّی وارد شده است؛ امّا آن‏که در بُعد مادّی وارد شده، برای این است که شخص فقیر و تهی‎دست نشود. این برای حرص و طمع نیست. یک وقت اشتباه نشود! تعبیر «فی جمیع حوائج الدنیا و الآخره» که دعای هر روز ماه رمضان هم هست، مراد این نیست که پولش از پارو هوا برود! مراد از این دعاها، این حالت زیاده ‏طلبی و حرص نیست. این‏ها را از هم جدا کنید. در همین دعای ماه مبارک رمضان بود که: «امانتی و دَینی»؛ دعا می‎کنم که دِینم را ادا کنم و قرضم را بدهم تا در امرار معاشم محتاج به دیگری نشوم. لذا ما می‎بینیم دعاهایی که ائمه(علیهم‎السلام) برای دنیای دیگران می‎کنند، خیلی حساب‏ شده است. دعاهای ایشان در امور دنیایی هم حساب‏ شده است. ما در روایات موارد بسیاری داریم که نشان می‏ دهد حضرات معصومین، از این طرف برای اشخاص در امور مادّی دعا می‏ کردند و از آن طرف، جلوی زیاده‎طلبی و حرص را هم می‏ گرفتند. یعنی جلوی آن رذیله اخلاقی که منشأ بسیاری از معاصی است و اثر سوء روی بُعد معنوی انسان دارد را می‏ گرفتند.

تاثیر دروغ و کفر در جامعه/ تفسیرهای ماه رمضان امام موسی صدر در منطق قرآن 3 عنوان مختلف دروغ و کفر و نفاق را می یابیم. دروغ از بدترین گناهان است، تا آنجا که در برخی احادیث کلید همه بدی ها وصف شده است. دروغ گویی مقیاس ها را وارونه و کلیه امور اجتماع را ویران می کند. چرا که روابط بشر با یکدیگر بر نیازهای واقعی و توانایی های واقعی آنان بنا نهاده شده است، این نیازها و توانایی ها چون براستی ابراز شود می تواند تاثیرگذار باشد. در برابر هر درخواستی، اجابتی است و در برابر هر توانایی، در خواستی از دیگران. در نتیجه کار میان افراد جامعه واحد به درستی پیش می رود و جامعه به درستی شکل می گیرد. اما دروغ این مقیاس ها را وارونه می کند و تصویری غیرواقعی از نیازها و توانایی ها ارائه می دهد و در نتیجه روابط میان انسان ها دستخوش تنش می شود. عنوان دوم که بدتر از دروغ است، کفر است. کفر دروغ درونی و دروغ ذاتی است، چرا که خداوند هنگامی که انسان را آفریده، برای او و هر موجود و هر چیزی جهت خاصی در کاروان ابدی و ازلی هستی معین کرده است. هر معلولی، خواه انسان یا هر حیوان یا چیزی، راهی به سوی علت دارد، حرکتی با قصد و هدف. ایمان در منطق قرآن فطری و ذاتی است: «فاَقِم وَجهَکَ لِدیّنِ حَنیفاً فِطرتَ اللهَ الَتی فَطَرَ الناسَ عَلیها» ایمان فطرتی در نفس هر انسانی است، پس اگر انسان با این فطرت همساز شود و در مسیر درست در این کاروان هستی قرار می گیرد و در نتیجه سببی برای وحدت هستی و وحدت جامعه و سببی برای حرکت به سوی خیر و هدف خلقت است. اما اگر انسان واقعیت ایمانش را انکار کند کافر است. چنین انسانی نه تنها قافله وحدت را تضغیف می کند، بلکه در درون جامعه نیز تناقض به وجود می آورد، تناقضی میان نفس و اراده و ذات آگاه خویش و جسمش که تابع قوانین الهی است. کافر با نفس خویش و جامعه خویش و با هستی در تناقض است. اما کفر به معنای ایمان به عقیده ای خلاف ایمان بسیار نادر است، زیرا به تعبیر قرآن، ایمان همان فطرت است و کافر نقض کننده فطرت خویش است. کافر کسی اسن که با آگاهی از ایمان روی گردان شده و عالما و عامدا منحرف است، از این رو به تعبیر قران هشدار و نصیحت نفعی برای او ندارد. /6262

کلید واژه ها: ماه رمضان -




سه شنبه 23 تیر 1394 - 11:05:40





این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 141]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


دین و اندیشه
پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن