محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1798180560
شهید اول و شهید ثانی، دو نمونه برتر گشودگی برابر مذاهب دیگر
واضح آرشیو وب فارسی:مهر: یادداشت؛
شهید اول و شهید ثانی، دو نمونه برتر گشودگی برابر مذاهب دیگر
شناسهٔ خبر: 2778132 - دوشنبه ۸ تیر ۱۳۹۴ - ۱۳:۱۲
دین و اندیشه > اندیشمندان
حضور در نماز جماعت عامه [اهل سنت] چون خاصه [شیعه] مستحب و بلکه بهتر است. روایت شده است: «هرکس در صف نخست با آنها [اهل سنت] نماز گذارد مانند کسی است که پشت سر رسول خدا(ص) نماز گزارده است. به گزارش خبرگزاری مهر، متن پیش رو به قلم آیت الله تسخیری به سیره شهید اول و شهید ثانی در تعامل با اهل سنت می پردازد؛شهید اول «محمد بن جمال الدین مکی العاملی الجزینی» از علمای قرن هشتم هجری و شهید دوم یعنی «زین الدین بن علی العاملی الجبعی» از علمای قرن دهم، دو نمونه برجسته از همبستگی و پذیرش فکری میان علما، به رغم وجود نمونه های برجسته ای از موارد منجر به نتایج وخیم افراط گرایی مذهبی به شمار می روند. شهید اول از جمله کسانی است که با علمای اهل سنت معاصر خود رفت و آمد داشت و در مجالسش غالبا علمای اهل سنت حضور داشتند.(۱) او در یکی از اجازه های خود گفته است که از حدود چهل تن از بزرگان اهل سنت روایت می کند.(۲) این اجازه [نقل روایت] متعلق به «ابن الخازن» است که در آن آمده است: « من از حدود چهل تن از بزرگان علمای ایشان در مکه و مدینه و دارالسلام (بغداد) و مصر و دمشق و بیت المقدس و مقام ابراهیم خلیل علیه السلام روایت می کنم.»(۳) از اساتید او قاضی ابن جماعه است که در سال ۷۵۴ هجری قمری کتاب الکشاف (زمخشری) را در مدینه نزد وی قرائت کرد. اقتدا به اهل سنت، برتر از اقتدا به شیعه! او بنا به گفته مرحوم صاحب ریاض العلماء« به تدریس کتب مخالفین می پرداخت و آنها را بسیار می خواند»(۴) و از جمله موارد قابل ذکر درباره وی، فتوا به ترجیح نماز پشت سر امام سنی در هنگام مخیّر بودن شیعی بر نماز جماعتی است که امامت آن را فردی شیعی بر عهده دارد. می گوید: « حضور در نماز جماعت عامه [اهل سنت] چون خاصه [شیعه] مستحبّ و بلکه بهتر است. روایت شده است: «هرکس در صف نخست با آنها [اهل سنت] نماز گذارد مانند کسی است که پشت سر رسول خدا «ص» نماز گزارده است (۵) و در حالت همسایگی، مورد تاکید هم هست.»(۶) احترام شهید دوم به صحابه شهید دوم نیز با احترام تمام از صحابه یاد می کرد و می گفت: « پس از قضای حج واجب و عمره و برخورداری از زیارت قبر پیامبر اکرم «ص» و یاران و اصحاب ایشان صلوات الله علیهم ...»(۷) او با گروهی از علمای اهل سنت دیدار کرد. چه در سفری که به مصر داشت با شیخ فاضل «شمس الدین بن طولون دمشقی» دیدار کرد و مجموعه ای از احادیث صحیحین را در صالحیه در مدرسه «السلیمیه» قرائت کرد و اجازه روایت آن دو را گرفت. سپس در ذی الحجه سال ۹۴۸ هجری قمری به بیت المقدس سفر کرد و با «شیخ شمس الدین بن ابی اللطیف مقدسی» دیدار کرد و بخشی از صحیح بخاری و قسمتی از صحیح مسلم را بر او خواند و اجازه ای عام به او داد.(۸) سپس به وطنش بازگشت و به مطالعه علوم و یادداشت های خود پرداخت و در سال ۹۵۲ هجری قمری به روم سفر کرد و هفدهم ربیع الاول همان سال وارد قسطنطنیه شد. در آن جا به مدت هجده روز با هیچ یک از بزرگان دیدار نکرد و طی این مدت به نوشتن رساله ای شامل ده مبحث از مباحث ده گانه علوم پرداخت و آنها را به قاضی العسکر محمد بن محمد بن قاضی زاده رومی رساند.او که مرد فاضلی بود، آنها را پسندید و میان آن دو در خصوص مسائل بسیاری، مباحثه به عمل آمد. در این سفر همچنین با سید عبدالرحیم العباسی صاحب معاهد التنصیص دیدار کرد و چیزهایی از وی گرفت و در بعلبک اقامت گزید و به تدریس مذاهب پنج گانه پرداخت و پرآوازه شد و مرجع مردمان و مفتی عموم شد و برای هر دسته از مردم طبق مذهب ایشان فتوا صادر می کرد...(۹) او به مصر رفت و در آنجا بر شانزده تن از علمای بزرگ – که به تفصیل از ایشان یاد کرده – روایت خواند و به نظر می رسد از ایشان اجازه روایت خواست و کتاب هایشان را نقل کرد. صاحب کتاب ریاض العلما می گوید: « از گفته های او و از اجازه شیخ حسن و اجازه های پدرش برمی آید که او نزد گروه بسیار بزرگی از علمای عامه قرائت حدیث کرد و بسیاری از کتب ایشان در فقه و حدیث و اصول و غیره را نزد ایشان خواند و همه کتاب های آنان را روایت کرد و شهید اول و علامه نیز چنین کردند.»(۱۰) شهید ثانی سنی است! گویا این شیوه به مذاق برخی علما و به ویژه اخباری ها خوش نیامده است. لذا ناخرسندی خود را ابراز داشته(۱۱) و برخی نیز او را به داشتن گرایش های سنی متهم کرده اند.(۱۲) احتمالا این اتهام از آنجا وارد شده که وی کار منحصر به فردی انجام داد و بر شیوه اهل سنت در علم درایه استناد کرد و همین شیوه را در عرصه شیعه پیاده کرد. علامه امین می گوید: « شان علامه و دو شهید، بزرگ تر از آن است که در چنین مسائلی از کسی تقلید کنند یا قرائت کتاب دیگران، آنان را به پیروی بی دلیل از محتوای آن سوق دهد. ایشان روسای مذهب و بنیان گذاران اصول آنند و اهل آن مذهب به ایشان اقتدا کرده و از آنها [فقه و مذهب خود را] گرفته اند.اینان اصطلاحات عامه [علمای اهل سنت] را گرفته و آنها را در راستای توجه به مذهب خود و تا جایی که مانعی برای این کار ندیده اند، در مورد احادیث خود اعمال کرده اند، در مورد اصول فقه و اجماع و غیره و در فن درایه نیز چنین کرده اند: « پس چگونه می شود ناخرسندی «شیخ حسن» نسبت به آنچه انجام داده اند به این علت باشد حال آنکه خود نیز از ایشان پیروی کرد و از آنها پیشی گرفت»(۱۳) اتفاقات مثبت تعامل شهید اول و ثانی با علمای اهل سنتبه این ترتیب شاهد تعامل سازنده و مثبت میان رهبران بوده ایم: - احترامی در حد و اندازه گرامی داشت و ارج بسیار به همدیگر - مبادله عبارات مودت و محبت آمیز به رغم نقد علمی یکدیگر - شیفتگی و احترام زاید الوصف نسبت به همدیگر - علمای شیعه و سنی کتاب های یکدیگر را شرح می داده اند - مراجعان خود را به همدیگر ارجاع می داده اند - به تدریس و صدور فتوا برای مردم طبق مذاهب دیگر می پرداخته اند - اذعان به فضل و علم علمای مذاهب دیگر به زیباترین عبارات - اصرار بر آموزش به رغم اوضاع دشوار سیاسی - درخواست اجازه [روایت] از دیگران و روایت کتابهای آنها - و عدم پافشاری بر رای خود و رد موارد نقل شده از آنها در صورت عدم توافق با کتاب و سنت - درآمیختگی در حد عدم روشن بودن مذهب آنها در برخی موارد - آزادی در اجتهاد و پذیرش تعددگرایی و پذیرش دیگران - انتقال شیوه های علمی دیگران به علوم مذهب خویش و مگر خردگرایی جز این است؟ و آیا پیروان این پیشوایان چنین روحیه ای را پس از ایشان حفظ کرده اند؟ پانوشت: ۱ – اعیان الشیعه سید محسن عاملی، ج ۱۰، ص ۶۲ ۲ – همان منبع و نیز «امل الامل»، ج۱، ص ۸۵ و ۸۹ ۳ - سفینه البحار، ج۱، ص ۷۲۱ ۴ – ریاض العلما، ج۱ ، ص ۱۸۹ ۵ – وسائل الشیعه، ج ۱۵، ص ۳۸۱ ۶ – الدروس الشرعیه، مشهد، ج۱، ص ۱۹۳ ۷ – اعیان الشیعه، ج ۷، ص ۱۴۹ ۸ – همان، ص ۸۶۹ ۹ – الکنی و الالقاب، ج ۲، ص ۳۸۲- ۳۸۳ ۱۰ – ریاض العلما، ج۲، ص ۳۷۴ ۱۱ – به عنوان مثال نگاه کنید به «امل الامل» ج۱، ص ۸۹ و «ریاض العلما» ج۲، ص ۳۷۴ و معجم رجال الحدیث، ج۸، ص ۳۹۱ ۱۲ – آنچنان که محدث جزائری آن را در کتاب خود الجواهر الغوالی فی شرح عوالی اللآلی به نقل از یکی از فرزندان شهید ثانی ذکر کرده است( نگاه کنید به مقاله محققین کتاب «منیه المرید»، ص ۴۷) ۱۳ – اعیان الشیعه، ج ۷، ص ۱۵۳ منبع: اخوت
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 59]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها