محبوبترینها
با چاپ روی وسایل یک کسب و کار پرسود بسازید
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1798384456
مناطق آزاد؛ این سوی آب، آن سوی آب
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
مناطق آزاد کشور مناطق آزاد؛ این سوی آب، آن سوی آب با اینکه ایران هفت منطقه آزاد تجاری و صنعتی دارد و تسهیلات ویژه و معافیت‌های مالیاتی و گمرکی و تسهیلات و امکانات دیگر برای سرمایه‌گذاری در این مناطق در نظر گرفته شده است، اما بسیاری از سرمایه‌گذارانی که خارج از کشور فعالیت دارند حاضر به حضور در این مناطق نیستند و ترجیح می‌دهند در دیگر مناطق آزاد تجاری صنعتی منطقه کار و فعالیت کرده و به طور طبیعی مزایای حضورشان و در راس آن ایجاد اشتغال را به آنان هدیه کنند.
بسیاری از این سرمایه گذاران سال هاست سرمایه های خود را در کشور امارات به کار انداخته اند و بتازگی نیز ترکیه، قطر و عمان مقصد آنان شده است. در گفت وگو با هادی موتمنی، رئیس شورای بازرگانان ایرانی مقیم دبی و مسعود دانشمند، رئیس اتاق بازرگانی مشترک ایران و امارات علل این بی میلی به حضور در مناطق آزاد کشور به همراه برخی مشکلات ریشه ای این مناطق را بررسی کرده ایم. به عقیده شما چرا مناطق آزاد ایران نتوانسته نقش در نظر گرفته شده در اقتصاد کشور که همان رشد تولید و سرمایه گذاری است، محقق کند؟ واقعیت این است که مناطق آزاد ما به جای این که به صنعت و تولید بپردازند بیشتر به تجارت نزدیک شدند و به این ترتیب این مناطق و مناطق ویژه اقتصادی از هدف اصلی تشکیل خود فاصله گرفت. حال آن که تجارت فقط باید بخشی از کار این مناطق باشد و آن هم در راستای تولید یا صادرات مجدد صورت گیرد، اما اکنون مناطق آزاد به دروازه های واردات کالا تبدیل شده و بدیهی است نوع سرمایه گذارانی که به آنجا می آیند نیز سرمایه گذاران تولیدی نیستند. چرا این اتفاق افتاد؟ به این دلیل که مناطق آزاد ما بدون توجه به این که ظرفیت تولیدشان کجاست، ایجاد شد. صریح بگویم مناطق آزاد در کشور ما فقط به این منظور تاسیس شده که بگوییم ما هم دارای منطقه آزاد هستیم، بی آن که از روش تشکیل آن باخبر باشیم. مثلا هیچ زمانی به قابلیت های یک منطقه آزاد توجه نکردیم تا از ابتدای تشکیل، منطقه را متناسب با آن شکل دهیم. مثلا در کیش امکانات صنعتی نیست، یعنی این که بیاییم کالایی را تولید کنیم و بعد بتوانیم این کالای تولیدی را به کشور دیگری صادر یا در داخل کشور عرضه کنیم یا مواد نیمه آماده را بیاوریم آنجا به آماده تبدیل کنیم و بعد به بازارهای دیگر صادر کنیم این ظرفیت درکیش وجود ندارد. با این حال ما اصرار داریم کیش همزمان با قابلیت توریستی، منطقه صنعتی هم باشد. یعنی یک مدل واحد را برای مناطق مختلف آزاد که نه در یک نقطه مجتمع است و نه اقلیم و استعدادهای یکسانی دارد، قرار داده ایم. چرا کیش قابلیت تبدیل به منطقه صنعتی را ندارد؟ به یک دلیل هزینه تولید در کیش به علت عرف توریستی منطقه بالاست. مثلا قیمت مسکن در این جزیره بسیار گران و همپای تهران است. از سوی دیگر قیمت مواد غذایی نسبت به دیگر شهرها بالاتر است و همین عوامل باعث می شود تا قیمت تمام شده یک کالا افزایش یابد. از سوی دیگر در مناطق آزاد مانند کیش در زمان تاسیس، به امکانات بندری بی توجه بودیم. برای منطقه آزاد با شرایط فعلی کیش باید بندر فراهم باشد. امکانات بانکی، امکانات انبار و انبارداری نیز باید فراهم باشد. بدون اینها منطقه آزاد صنعتی شکل نمی گیرد. در نتیجه مناطق آزاد ما تنها نام منطقه آزاد تجاری را گرفت و البته در بخش تجاری نیز شاهد حجم گسترده تجارت در معنای واقعی آن نبوده ایم. یعنی تجارت بیشتر این بوده که کالا را به منطقه آزاد وارد و بعد آن کالاها را به سرزمین اصلی منتقل کنیم و البته ده ها ترفند برای انتقال ارزان این کالا و نپرداختن حقوق دولتی به کار بندیم. در حالی که تجارت منوط به تولید واقعی در مناطق آزاد این است که مثلا کالا را آنجا بیاوریم و بعد آن را بسته بندی و به بازارهای دیگر عرضه کنیم به عبارت بهتر، با هدف صادرات مجدد و دارای ارزش افزوده بالا. متاسفم بگویم اکنون کالاهایی را که در شهرهایی مثل بندرعباس به دلیل بی کیفیتی مرجوع می کنند، به منطقه آزاد کیش منتقل و از آنجا توسط مسافر وارد بازار داخلی می شود. به عبارت دیگر مناطق آزاد بهانه ای برای دورزدن قوانین گمرکی ورود جنس بی کیفیت شده است. حال راهکار شما برای تغییر این وضع چیست؟ ما باید ابتدا برنامه ریزی جدیدی برای هریک از مناطق آزاد کشور انجام دهیم و فعالیت هر کدام از این مناطق را به صورت موشکافانه بررسی کنیم. فعالیت این مناطق براساس استعداد و اقلیمی که دارند باید باز تعریف شود و یک وجه از وجوه تجاری، صنعتی و گردشگری به عنوان غالب برای آن تعریف شود. همچنین باید پروژه های سرمایه گذاری سودده با توجه به همان ویژگی ها به طور مشخص معرفی شود تا سرمایه گذاران با چشم بازتری هدف سرمایه گذاری خود را انتخاب کنند. از سوی دیگر باید به بانک های خارجی این اجازه را بدهیم که بتوانند در مناطق آزاد، بانک کشور خود را براساس مقررات بانک مرکزی خودشان تاسیس کنند نه بر اساس قوانین بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران. چون عرف و مقررات نظام بانکی ما با آنان متفاوت است و وقتی ما نام منطقه ای را آزاد می گذاریم باید فعالیت درآنجا واقعا آزاد و بی محدودیت باشد. موتمنی: ثبات نیست آقای موتمنی شما به عنوان رئیس شورای بازرگانان ایرانی مقیم دبی که خود سرمایه گذار نیز هستید، چرا در مناطق آزاد ایران کار و فعالیت نمی کنید؟ وقتی ما بخواهیم مناطق آزاد هفتگانه ایران را با مناطق آزاد کشور امارات مقایسه کنیم باید بگویم که فعالیت در ایران و خارج از کشور از دیدگاه یک سرمایه گذار، تاجر و صاحب صنعت بسیار متفاوت است. در دبی گشایش اعتبار و واردات بسیار راحت است و می توانید از طریق بانک ها در کوتاه ترین زمان ممکن این کار را انجام دهید. شاید بیش از یک ساعت طول نمی کشد که می توانید گشایش نهایی ال سی را از بانک دریافت کنید، در حالی که این موضوع در ایران چند روز طول خواهد کشید. در بحث بعدی باید گفت تسهیلات بندری که در این مناطق است در هیچ کدام از مناطق آزاد ما وجود ندارد. موضوع دیگر، مساله بیمه است. بیمه هایی که در اینجا فعال هستند بیمه های بین المللی هستند و اگر خسارتی وارد شود می توانید ظرف چند روز جبران آن را از بیمه دریافت کنید در حالی که در ایران رسیدن به مرحله پرداخت بیمه بسیار طول خواهد کشید و مراحل زیادی دارد. این چنین است که می گویم ایرانی هایی که در دبی هستند صرفا به منظور تسهیلات موجود در اینجا هستند و اگر مشابه این تسهیلات در مناطق آزاد خودمان باشد در بازگشت تردید نمی کنند. اما زیرساخت های مناطق آزاد ایران درحال گسترش است. شاید، اما هنوز راه زیادی دارد. مثلا فرودگاه دبی به صورت 24 ساعته مشغول کار است و در هر ساعتی از شبانه روز می توانید مراجعه کنید تا کالای وارد شده را ترخیص کنید، اما کانتینرهای مواد اولیه کارخانجات رنگسازی در ایران اینجا (دبی) مانده است. ما می خواهیم این کالا را به بندرعباس بفرستیم، اما شرکت های کشتیرانی خارجی به دلیل تحریم ها به ایران نمی آیند و شرکت کشتیرانی ایرانی هم اعلام می کند به دلیل این که این کالا جزو محصولات خطرناک و شیمیایی است نمی تواند ان را حمل کند و از این کار خودداری می کند. این کالا را از اینجا به جزیره کیش هم نمی توان با کانتینر فرستاد. به این دلیل که نمی توانند در کیش براحتی تخلیه کنند و هنوز لنج های چوبی در این مسیر رفت و آمد می کنند. اگر بخواهید بزرگ ترین موانعی را که در برابر بازگشت سرمایه گذاران ایرانی به مناطق آزاد مطرح است بشمارید، چیست؟ مهم ترین آن بی اعتمادی به قوانین و مقررات ایران است که در کوتاه مدت تغییر می کند. البته بحث تحریم ها هم در شکل گیری این موضوع بی اثر نیست. بحث دوم، مساله انتقال پول است. کسی که قرار است کار صنعتی انجام دهد روزانه باید خرید و مواد اولیه وارد کند. انتقال پول در ایران بسیار مشکل است و با سختی انجام می شود. کالاهایی که وارد ایران می شود با قیمت 10 تا 15 درصد بالاتر به دست تولیدکننده می رسد. به این دلیل که هزینه هایی از این قبیل باعث بروز چنین مشکلاتی می شود. بحث سوم، ثبات و امنیت و ثبات قوانین و مقررات است. گمرک کشور امارات سال های سال است که تکلیفش مشخص است. مواد دارویی و بهداشتی و خوراک و مواد اولیه ساخت و ساز از پرداخت هرگونه وجهی معاف است و مابقی محصولات شامل 5 درصد گمرک می شود. حالا اگر بخواهند آن 5درصد را هم افزایش بدهند از یک سال قبل اطلاع می دهند، اما در ایران هر روز یک بخشنامه گمرکی یا بانکی صادر می شود و تکلیف هیچ کس روشن نیست و نمی تواند حدس بزند فردا چه خواهد شد. سرانجام موضوع چهارم، ثبات نرخ ارز است. برابری ارزش دلار با درهم 33 سال است که ثابت است در حالی که در ایران چنین موضوعی مشاهده نمی شود و همین تغییرات نرخ ارز باعث سرمایه دار شدن برخی افراد می شود و برخی دیگر را یک شبه ورشکسته می کند. حال اگر این شرایط در ایران باشد چه دلیلی دارد که ایرانی هایی که در اینجا حضور دارند کشورشان را رها کنند و سرمایه خود را به کشورهای دیگر ببرند؟ محمدحسین علی اکبری / گروه اقتصاد
شنبه 26 مهر 1393 4:30 بازدید:1
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 54]
-
اقتصادی
پربازدیدترینها