محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1832831962
دوست ندارم کارهای عجیب غریب بکنم
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: یکشنبه ۲۳ شهریور ۱۳۹۳ - ۰۲:۲۶
خجسته کیهان اگرچه بخشی از کتاب‌های ترجمه خود را از فرانسه به فارسی برگردانده، اما او را بیش‌تر به عنوان مترجم رمان‌های پل استر می‌شناسند. این مترجم می‌گوید ترجمه را به دلیل علاقه‌اش به ادبیات شروع کرده، زیرا شنیده است که می‌گویند با ترجمه کردن یک کتاب می‌توان به نویسنده‌اش نزدیک شد. او همچنین اظهار می‌کند به عنوان مترجم به واژه‌سازی نپرداخته چون دوست ندارد کارهای عجیب غریب بکند. خجسته کیهان در گفت‌وگویی با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، از علاقه‌اش به ترجمه، دشواری‌های ترجمه و آرزوی خود برای یادگیری زبان ایتالیایی گفت که متن آن در پی می‌آید: ایسنا: چیزی که در سابقه شما جالب است این است که شما تحصیلات متنوعی دارید، جامعه‌شناسی خواندید و بعد شهرسازی و سپس ترجمه. کمی درباره این روند و آشنایی‌تان با ادبیات حرف بزنید. کیهان: شهرسازی رشته مورد علاقه من بود و بعد از انقلاب هم روی این حوزه کار می‌کردم و بعد برای گرفتن دکترای شهرسازی به فرانسه رفتم، اما مدرکی گرفتم که دیپلمی است بین دکتری و فوق لیسانس که اگر تز بنویسی، دکتری محسوب می‌شود. من قبلا روی شهر دزفول کار کرده بودم و می‌خواستم تزم را روی دزفول بنویسم، اما آن زمان جنگ شروع شده بود و نمی‌شد به دزفول رفت، برای همین من مدرک دکتری را نگرفتم و تلاش کردم کار پیدا کنم، ولی نتوانستم با مدرکم هیچ کاری پیدا کنم. اما چون به ادبیات علاقه داشتم و زبان انگلیسی را می‌دانستم و چند سال انگلیس زندگی کرده بودم، فکر کردم بروم زبان و ادبیات انگلیسی بخوانم که کار پیدا کنم. دانشگاه سوربن ترجمه خواندم، اما باز هم با مدرک زبان کار پیدا نکردم. ولی کار ترجمه را جدی گرفتم و ایران هم که آمدم ترجمه را ادامه دادم. ایسنا: شما از هر دو زبان انگلیسی و فرانسه ترجمه میکنید. کیهان: بله، هر دو زبان برای من در یک سطح قرار دارند. ترجمه را از انگلیسی شروع کردم، ابتدا داستان‌های کوتاه ترجمه می‌کردم که چند سال پیش هم مجموعهای از آن داستان‌ها را چاپ کردم. بعد از آن هم داستانی از فرانسه ترجمه کردم. نویسنده‌ای فرانسوی هست به نام مارگریت یورسنار که فکر می‌کنم یک کار از او به فارسی ترجمه شده است. یورسنار بسیار دشوار می‌نویسد. قبل از مارگریت دوراس که بسیار ساده و به سبک همینگوی می‌نویسد، در فرانسه نویسندگان به نوعی با متن زورآزمایی می‌کردند، من هم شاید برای اینکه خودم را امتحان کنم، داستانی از این نویسنده را ترجمه کردم؛ آن‌قدر سخت بود که هشت بار بازنویسی‌اش کردم. بعد هم به ترجمه رمان پرداختم و با استر شروع کردم. با آثارش در فرانسه آشنا شده بودم. کارهای او را دوست داشتم و خوشبختانه آدم هم‌سلیقه من هم زیاد بود و خیلی‌ها از آثار او استقبال کردند.
خجسته کیهان
ایسنا: خانم کیهان معیار شما برای انتخاب نویسنده و کتاب چیست؟ آیا اینکه نویسنده، نویسنده مطرح روز و برنده جایزه باشد و بتواند مخاطب را به خودش جذب کند، برای شما معیار مهمی است؟ کیهان: من سعی می‌کنم همیشه در جریان باشم. حالا که اینترنت هم هست برای همه آسان است. من هم سعی می‌کنم در جریان کتاب‌های مطرح و جایزه‌ها باشم. از راه آمازون هم می‌شود کتاب‌ها را گرفت و خواند. اما جایزه‌ها معیار من نیست. بیش‌تر معیار من سلیقه شخصی خودم است و یک‌سری معیارهای ادبی و ذهنی دارم. همیشه هم وقتی کاری را شروع می‌کنم تردید دارم که مورد توجه مخاطب قرار می‌گیرد یا نه، اما با وجود این جلو می‌روم. الآن دارم رمانی ترجمه می‌کنم که بسیار دشوار است و تازه میفهمم که با وجود اینکه رمانی قدیمی است چرا تاکنون ترجمه نشده است. رمان سختی است که من به آن علاقه دارم، برنده جایزه گنکور هم هست، اما نمی‌دانم مورد توجه مخاطب قرار می‌گیرد یا نه، هیچ نمی‌دانم چه بازخوردی خواهد داشت، چون رمان برای برخی ممکن است کسل‌کننده باشد. هیج اتفاقی در رمان نمی‌افتد و تنها یک‌سری آدم در دژی منتظرند که دشمن حمله می‌کند یا نه. و اصلا مشخص نیست که دشمنی وجود دارد یا نه. به هر حال من این رمان را ادامه می‌دهم و امیدوارم خواننده‌ها هم به آن علاقه داشته باشند. برای همین می‌گویم که معیارهایم بیش‌تر شخصی است. ایسنا: پس بر این اساس شما با مشکل ترجمه هم‌زمان یک کتاب توسط دو یا چند مترجم مواجه نیستید؟ کیهان: نه، چندان با این مشکل روبه‌رو نشده‌ا‌م و به ندرت این مشکل را داشته‌ام. ایسنا: اما آثار برخی نویسندگان مطرح چون استر و یوسا را هم ترجمه کرده‌اید که ممکن بوده با استقبال مترجمهای دیگر هم روبه‌رو باشد. کیهان: یوسا همیشه نویسنده مورد علاقه من بوده و همیشه مورد استقبال است. من رمان «دختر بد» او را ترجمه کردم، البته با عنوان «دختری از پرو»، که بتواند مجوز بگیرد. بعضیها می‌گویند این بدترین رمان اوست و دیدم نوشتهاند بی‌خود ترجمه شده و سانسور زیاد دارد. اما من از ترجمه این رمان لذت بردم. اخیرا زندگی‌نامه یوسا را با عنوان «ماهی در آب» ترجمه کردم. کتاب در اصل دو بخش دارد؛ یک بخش شرح حال شخصی اوست و بخش دیگر فعالیتهای سیاسی او را دربر می‌گیرد که بخش دوم را حذف کردیم، چون هم کتاب خیلی مفصل میشد و هم اینکه این بخش پر بود از اسمهای عجیب و غریب شخصیت‌های سیاسی دهه 80 پرو، که برای مخاطب ایرانی چندان جذاب نبود.
خجسته کیهان
ایسنا: بحثهایی درباره رمان «دختر بد» پیش آمد، درباره اینکه شما رمان را خیلی حذف کرده‌اید. به هر حال این یک مسأله است که شما دوست دارید کاری را ترجمه کنید، اما گاه مجبورید بخشی از کتاب را حذف کنید. کیهان: من دوست دارم کاری را انتخاب کنم که کم‌تر مجبور شوم آن را حذف کنم. یوسا رمانی دارد که در ایران با عنوان «راه بهشت» ترجمه شده است. ترجمه این رمان به من پیشنهاد شد. درباره گوگن نقاش فرانسوی است، اما من دیدم هسته مرکزی این رمان چیزی است که اگر می‌خواستم آن را حذف کنم، رمان چیز بیمعنیای میشد. من ترجمه آن را نپذیرفتم و متأسفم که به فارسی ترجمه شده است. این رمان آن چیزی نیست که باید باشد و نمی‌تواند باشد. ایسنا: به نظر شما عضو نبودن ما در قانون کپی‌رایت چقدر در کاهش ترجمه‌های هم‌زمان نقش دارد؟ کیهان: قانون کپی‌رایت قانون خوبی است و باید هم رعایت شود، اما یک مسائلی هست. من موقعی که شروع کردم آثار استر را ترجمه کنم، برای او یک نامه نوشتم و «کشور آخرین‌ها» را برایش فرستادم. توی نامه هم توضیح دادم که اولا ما به قانون کپی‌رایت نپیوسته‌ایم، همچنین گفتم قیمت دلار در ایران چقدر است، قیمت کتاب و تیراژ کتاب را نوشتم و شرایط ناشرها در ایران را توضیح دادم که ناشرهای ایران خصوصی هستند و شرایط مساعدی ندارند. بعدا هم نشر افق با او قراردادی امضا کرد، اما به هر حال مبلغی که او دریافت کرد بر اساس شرایط نشر کتاب در ایران است. اما اگر ناشرهای ما بخواهند به همه نویسنده‌ها کپی‌رایت بپردازند، واقعا نمی‌توانند کار کنند. من نمی‌دانم شرایط در صورت وجود این قانون چه می‌شود؟ ما الآن راحتیم و هرچه بخواهیم ترجمه می‌کنیم. این‌جور که تیراژ کتاب هم نشان می‌دهد، طرفداران کتاب زیاد نیستند و معلوم نیست با پیوستن به قانون کپی‌رایت چه بلایی سر ما می‌آید. همین الآن هم قیمت کتاب برای اکثر مردم خیلی زیاد است. ایسنا: مسأله سانسور هم در صورت پیوستن به کپی‌رایت وجود دارد. با سانسور کتاب در این‌جا شاید پیوستن به این قانون ممکن نباشد. کیهان: بله این موضوع هست. برای مثال درباره کتاب «ناپیدا» خود استر به ما ای‌میل داد و پرسید. ما هم نامه‌ای نوشتیم و گفتیم کتاب تغییراتی دارد، چون رابطه نامتعارفی در این کتاب هست، ما به او گفتیم که نمی‌توانیم این رابطه نامتعارف را این‌جور که هست بیاوریم. در کتاب آن قسمت‌هایی را که به طور واضح شرح روابط بود، حذف کردیم، اما با خواندن کتاب اصل موضوع را می‌توان حدس زد، اما آن را آن‌طور که در اصل کتاب هست، نیاوردیم. چون کتاب منتشر نمی‌شد.
خجسته کیهان
ایسنا: او به این نامه جواب داد؟ مشکلی با این تغییرات در کتابش نداشت؟ کیهان: بله جواب داد. او آدم خیلی خوبی است و آنها هم شرایط ما را می‌دانند و درک می‌کنند. او گفت که هر مشکلی داشتید با من تماس بگیرید و من کمک می‌کنم. ایسنا: به نظر شما ممیزی چقدر دست نویسندگان ما را بسته است، چون آثاری هستند که مترجمان به ترجمه آنها علاقه دارند، اما امکان ترجمه‌شان نیست. برای مثال شما همیشه می‌گویید دوست دارید «لولیتا»ی ناباکوف را ترجمه کنید. کیهان: ببینید این یک مساله فرهنگی است، از زمان رنسانس به این سو در فرهنگ غرب اتفاقات زیادی رخ داده، به جایی رسیده که خیلی حرفها راحت زده می‌شود، در ادبیات که جای خود دارد. من آثار هنری میلر را خیلی دوست دارم، اما چطور ما می‌توانیم آثار او را ترجمه کنیم؟ رمان «مدار رأس السرطان» او یکی از بهترین رمان‌هایی است که خوانده‌ام و متأسفم که نمی‌توانم ترجمه‌اش کنم. اما می‌خواهم بگویم اگر سانسور هم نباشد، شاید آن پذیرش فرهنگی در کشور ما وجود ندارد و شاید برخی مسائل هرزه‌نگاری به نظر بیاید. چون عادتی که کم‌کم در غرب پیش آمده در کشور ما ایجاد نشده است. فقط در ادبیات هم نیست و در هنرهای دیگر هم آنها تجربههای متفاوتی داشتهاند. یکی از رمان‌های مورد علاقه من «معشوق لیدی چترلی» است که دی. اچ. لارنس آن را نوشته، می‌گویند این رمان پدیده نادری است که یک مرد (لارنس) در این رمان احساسات عاشقانه زنانه را بهتر از خود زنان توصیف کرده است. خود لارنس هم سه بار این رمان را نوشته، یک بار بی‌پرده و دو بار به گونه سربسته‌تری، اما هیچ‌کدام از این سه نسخه در ایران قابل ترجمه نیست. البته چیز خاصی هم ندارد، فقط احساسات عاشقانه در آن بی‌پرده بیان شده، همین. حتی من احساس می‌کنم در ادبیات قدیم ما هم شرایط به گونه دیگری بوده، در داستان «امیرارسلان نامدار» بخشی از توصیفات کتاب الآن مستهجن محسوب می‌شود یا «رستم‌التواریخ». به هرحال زمان قاجاریه گویا بیپردگی بیش‌تر بوده است. ایسنا: شما به عنوان کسی که ادبیات روز دنیا را به انگلیسی و فرانسه می‌خوانید، نظرتان درباره ادبیات تالیفی امروز ایران چیست؟ کیهان: به نظرم قابل مقایسه نیست. ما استعداد کم نداریم، در هر زمینه‌ای استعداد داریم. اما چیزی که منتشر و خوانده می‌شود، با ادبیات جهان قابل مقایسه نیست. از سوی دیگر شرایط هم در این وضعیت مؤثر است. یکی از نویسندگانی که من به آثارش علاقه دارم، امیرحسن چهلتن است، اما او نتواسته در سالهای اخیر کتابی چاپ کند. این داستان‌های آپارتمانی و حدیث نفس هم همه شبیه به هم هستند. من که وسط خواندن این آثار خسته می‌شوم و کتاب را کنار می‌گذارم. ایسنا: شما مشکل را در کجا می‌بینید؟ مسأله جهان‌بینی نویسنده‌هاست؟ کیهان: نه فکر نمی‌کنم، فکر می‌کنم مشکل بسته بودن فضاست، ترس از سانسور است که خودسانسوری را به وجود می‌آورد. از سوی دیگر در دنیایی که همه چیز تخصصی شده، چیزی که به انسان و زندگی او به صورت کلی می‌پردازد، ادبیات است. در نوشتن چنین چیزی باید دست نویسنده باز باشد که همه چیز را بگوید. اگر ما بخواهیم جلوی نوشتن چیزهایی را ببندیم، نویسنده آن‌جوری که باید و شاید، نمی‌تواند حرفش را بزند. استعداد و دانش وجود دارد؛ مسأله باز بودن دست نویسنده است. شاید جهان‌بینی نویسنده هم مهم باشد، اما من آن را کم‌تر مهم می‌دانم. من اکنون رمانی از ژولین گراد ترجمه می‌کنم که تا پایان مرگ از فرانسه خارج نشده، اما رمان یونیورسالی نوشته که همیشه می‌توان آن را خواند. همچنین با اینترنت هم دیگر لازم نیست جایی رفت تا جهان‌بینی گسترده داشت. ایسنا: از میان کارهای خودتان کدام کار با استقبال بیش‌تر مخاطب مواجه شده است؟ کیهان: فکر می‌کنم استقبال از «کشور آخرین‌ها» به نسبت دیگر کارهای دیگر من بیش‌تر بود، همچنین رمان «دختری از پرو» با اینکه می‌گویند بدترین رمان یوساست، اما استقبال خوبی از آن شد. خود من هم این رمان را خیلی دوست دارم. اما پل استر رمانی به نام «موسیقی شانس» دارد که من فکر می‌کردم باید بیش‌تر مورد استقبال قرار می‌گرفت. از «شب پیشگویی» استر هم استقبال خوبی شد. رمان مورد علاقه خود من هم هست. ایسنا: خانم کیهان به عنوان یک مترجم حرفه‌یی، روزانه چقدر وقت می‌گذارید و یک کتاب را تقریبا در چه مدت به سرانجام می‌رسانید؟ کیهان: من الآن کارم را کم کرده‌ام و بیش‌تر مطالعه می‌کنم چون به مطالعه علاقه دارم. همچنین برای انتخاب اثر مطالعه می‌کنم. الآن کمی خودم را نیمه بازنشسته کرده‌ام. اما باید بگویم که من خیلی سریع کار می‌کنم، تندخوانی می‌دانم و همین‌طور که می‌نویسم ترجمه هم می‌کنم. اما بعد کارم را بازنویسی می‌کنم. احساس می‌کنم باید به ترجمه علاقه داشت. کار ادبی به علاقه بستگی دارد. من ترجمه را به خاطر علاقه خودم به ادبیات دنبال می‌کنم. می‌گویند برای نزدیک شدن به یک نویسنده باید کارش را ترجمه کرد. من این را قبول دارم. ایسنا: شعر هم ترجمه کرده‌اید؟ کیهان: خیلی کم. سال‌ها پیش. فکر می‌کنم ترجمه شعر امکان‌پذیر نیست، مگر مثل فیتزجرالد که در ترجمه کارهای خیام دوباره شعر گفته است. اما اگر وسط رمانی شعر باشد، خب ترجمه‌اش می‌کنم. ایسنا: چه کارهایی را دوست دارید ترجمه کنید که هنوز برای ترجمه آنها گامی برنداشته‌اید؟ کیهان: من در تمام عمر عاشق داستایفسکی بودم و از 14 سالگی آثار او را می‌خواندم. از زبان روسی برخی از آثارش به فرانسه ترجمه شده است که همه می‌گفتند ترجمه‌های خوبی است. دوست داشتم این آثار را از فرانسه به فارسی ترجمه کنم، اما همتش نبود. بعد هم من بیش‌تر کارهای مدرن را ترجم می‌کنم تا آثار کلاسیک. اما آقای حبیبی آثار داستایفسکی را از روسی به فارسی برگردانده و به خاطر این آثار روسی یاد گرفته است. روسی زبان سختی است، من مدت‌هاست می‌خواهم ایتالیایی یاد بگیرم؛ چون فرانسه می‌دانم، کار سختی نیست. فیلم‌های ایتالیایی را دوست دارم، اما حوصله نمی‌کنم. اما روسی خیلی زبان سختی است. ویرجینیا وولف سالهای آخر عمرش را روسی می‌خوانده اما یاد نگرفته. نمی‌دانم چطور آقای حبیبی روسی یاد گرفته است. ایسنا: فرانسه را در چندسالگی یاد گرفتید؟ کیهان: من 32 سالگی به فرانسه رفتم و چون دبیرستان را در مدرسه انگلیسی‌زبان گذرانده بودم، در 13 - 14 سالگی راحت زبان انگلیسی را آموختم و همین زبان انگلیسی در یادگیری فرانسه به من کمک کرد. تقریبا دو سال هم طول کشید که فرانسه را یاد بگیرم. خانم مسن 80 سالهای بود که من با او دوست شده بودم و با او حرف بزنم. فرانسوی‌ها اصطلاحی دارند به نام «آسیاب حرف». او تمام مدت حرف می‌زد و مرا تصحیح می‌کرد. از تلویزیون هم واژه‌های جدید را درمی‌آوردم. دانشگاه هم کمک کرد. ایسنا: چطور شد که در فرانسه نماندید؟ کیهان: فرانسه کشوری خوبی برای ماندن نیست؛ برای مسافرت خوب است. البته پسرم و نوه‌ام آن‌جا زندگی می‌کنند. کلا اروپا برای زندگی مناسب نیست. البته سن هم که بالا میرود، آدم باید به کشور خودش برگردد. ایسنا: این روزها برخی می‌گویند زبان فارسی امکانات واژه‌سازی خود را از دست داده، شما در هنگام ترجمه آیا این حس را دارید که زبان فارسی چیزی در مقابل زبان‌های دیگر کم دارد؟ کیهان: بله این اتفاق افتاده و ما بیش از همه در زبان فارسی مشکل واژگان داریم. انگلیسی بیش‌ترین واژگان دنیا را داراست. حالا هم که من دارم از فرانسه ترجمه می‌کنم، با زبان فرانسه هم همین مشکل را دارم. دیشب من به واژه‌ای برخوردم، معنی کلمه این بود: «ساحلی که صخره‌های بلند تیز دارد». ما در برابر این واژه باید یک جمله بگوییم. برخی مترجم‌ها برای حل این مشکل از واژگان قدیمی استفاده می‌کنند، اما من این کار را نمی‌پسندم. من برای خواننده امروز کار می‌کنم و دوست ندارم نثرم ثقیل باشد. این فقری است که وجود دارد؛ اما می‌دانم که الآن دارد خیلی روی زبان کار می‌شود و واژه ساخته می‌شود، ولی در مقایسه با دو زبانی که من می‌دانم، ما تعداد واژگان کم‌تری داریم و چیزی است که هست و نمی‌شود آن را انکار کرد. ایسنا: برخی نقش مترجم‌ها را در این میان مهم می‌دانند، خود شما تا کنون تلاشی برای واژه‌سازی کرده‌اید؟ کیهان: راستش نه، چون دوست ندارم کارهای عجیب غریب بکنم. ترجیح می‌دهم از واژه‌هایی که هست استفاده کنم. سلین نویسنده فرانسوی واژه‌سازی می‌کرده، او واژه‌ای را به خاطر صدایی خاص و نزدیکی به آن میسازد، اما در فارسی این کار هجو می‌شود. من کاری که می‌توانم انجام بدهم و یاد گرفتم به عنوان مترجم دنبال کنم این است که برای اصطلاحات، معادل مناسب فارسی بگذارم، همچنین به متن وفادارم و تلاش می‌کنم وقتی کسی ترجمه من را می‌خواند، حس نکند دارد ترجمه می‌خواند. ایسنا: گذشته از وفاداری به متن، چقدر آن فارسینویسی نهایی برای شما اهمیت دارد. چقدر به بازنویسی، دوباره‌نویسی و ویراستاری اهمیت می‌دهید؟ کیهان: این موضوع از نظر من خیلی اهمیت دارد، بعضی از مترجمان دوست ندارند کارشان ویرایش شود، من حتی مایلم کارم ویرایش شود. احساس می‌کنم کس دیگری باید کارم را بخواند، من 20 بار هم بخوانم ممکن است چیزی را متوجه نشوم، اما فرد دیگری آن را می‌بیند. ایسنا: چیزی که الآن به نظر میرسد مشکل پیش می‌آورد این است که برخی از نویسندگان و مترجمان ویراستاری را جدی نمیگیرند و برخی از نشرها هم ویراستار ندارند. کیهان: من متأسفم که ویراستاری جدی گرفته نمی‌شود، چون چیزی است که در همه دنیا معمول است. من همواره رابطه خوبی با ویراستارها داشته‌ام و در موارد اندکی با ویراستارها اختلاف نظر داشته‌ام، اما در نهایت معتقدم کارها باید حتما ویراستاری شوند.
خجسته کیهان
گفت‌وگو: آزاده شمس، خبرنگار ایسنا انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 151]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها