تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835856999
فرهنگ سياسى در نگاه مقام معظم رهبرى (2)
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
فرهنگ سياسى در نگاه مقام معظم رهبرى (2) نويسنده: آيت مظفّرى 2 ـ فرهنگ غربى: از نگاه رهبر معظم انقلاب اسلامى، فرهنگ غرب، فرهنگ برنامهريزى براى فساد انسان است، فرهنگ دشمنى و بغض با ارزشها، درخشندگىها و فضيلتهاى انسانى است، فرهنگ خداوندان زور و زر و امپراتوران قدرت است، فرهنگ غفلت از ياد خدا و معنويت است، فرهنگ برهنگى، اختلاط و امتزاج بى قيد و شرط زن و مرد است، از ليبراليسم (آزادىخواهى)، تنها آزادى صاحبان سرمايه، كارتلها و تراستها را اراده مىكند، آزادى مطلق خودش را مىخواهد تا هر كار كه بخواهد بكند. فرهنگ غربى، فرهنگ سلطه است كه ويژگى آن تهى بودن مفاهيم (مانند حقوق بشر، آزادى، مبارزه با تروريسم و... ) از حقيقت و يا تفسير آنها طبق خواست سلطهگران است. فرهنگ تمايزطلبى يا امتيازخواهى حاكمان نسبت به مردم است، فرهنگ پذيرش ظلم و ظالم، فرهنگ منيّت، تملّق و تعريفهاى دروغ براى نزديك شدن به حاكم است. از ويژگىهاى مهم فرهنگ سياسى غرب، قدرتگرايى و به تعبير بهتر، اصالت قدرت است. ايدئولوگها و تئوريسينهاى آمريكايى امروز صريحاً مىنويسند و مىگويند، حاكميت بر دنيا حق ماست، رهبر انقلاب با نفى و طرد اين نظر، آن را از ديدگاه اسلامى مردود مىدانند: چون قدرت سياسى دارم، پس اين حق را دارم، يعنى تفكر اصالت قدرت، در اسلام جايى ندارد. ايشان در توضيح فرهنگ سياسى امروز عالم يعنى قدرتگرايى مىگويند: در دنيا اغلب بازىها، بازى قدرت است. فرهنگ سياسى امروز عالم، فرهنگ قدرتگرايى و قدرتطلبى است... حكومتها، با قدرتطلبى و براى قدرتطلبى، حزببازىها با قدرتطلبى و براى قدرتطلبى، شخصيت دادنها براى مقاصد قدرتطلبانه است. علت هم اين است كه از ايمان به خدا، از خضوع در مقابل پروردگار عالم و شناختن قدر خدا خبرى نيست، و ما قدروا اللّه حق قدره. از نگاه رهبر انقلاب، روح حاكم بر فرهنگ غرب، مادهپرستى و دنياطلبى است. در محيطهاى اروپايى حتى مسئله حق رأى زنان زمانى مطرح شد كه منافع كمپانىهاى اقتصادى ـ سياسى نيازمند آن بود. معظمله در انتقاد از غربيها كه مسلمانان را متحجر و متعصب، كهنهپرست و واپسگرا مىنامند و منظورشان از اصولگرايى و بنيادگرايى همين است، مىگويند: خودشان به اين معنا متعصب و متحجّرند. آن جايى كه پاى مسائل مهم براى دنياى غرب پيش بيايد، از هيچ چيز نمىگذرند، حاضرند انسانهاى زيادى را فدا كنند براى آن چيزى كه جزو اركان و اصول فرهنگ غربى است. رهبر انقلاب با تأكيد بر پيشرفتهاى مادى تمدن غرب، ثروتها، دانشها و اختراعات، يادآور مىشوند با وجود اين پيشرفتها، غربيها به معناى انسانى كلمه سعادتمند نيستند، آرامش روحى و عدالت اجتماعى ندارند. آنان در نظر از تساهل و تسامح سخن مىگويند، امّا در عمل سخت متعصب و متحجّرند، شعار آزادى فكر دارند، اما در عمل فرهنگ خود را بر ديگران تحميل مىكنند. كسب دانش مانند آنچه در بحث انرژى هستهاى مشاهده مىكنيم، آزاد نيست، دانش را مىخواهند در انحصار خود بگيرند. شايان ذكر است كه رهبر معظم انقلاب، چنان كه قبلاً نيز گذشت چنين نيست كه هيچ نكته مثبتى در فرهنگ غرب نبينند و هر نوع تعامل صحيح را رد كنند: هيچ كس نمىتواند بگويد فرهنگ غرب يكسره زشت است، نه، زيبايى هايى هم حتماً دارد... مجموعهاى است از خوبىها و بدىها و يك ملت عاقل، يك مجموعه عاقل و خردمند آن خوبيها را مىگيرد، به فرهنگ خودش اضافه مىكند، فرهنگ خودش را غنى مىكند و آن بديها را رد مىكند. به هر روى يكى از عوامل تأثيرگذار در فرهنگ سياسى ايران، فرهنگ غربى است كه فرهنگ اصيل ايرانى، بومى و اسلامى ما را دچار خدشه كرده است، آيت الله خامنهاى در اين باره مىفرمايند: بنابر اين ضايع كردند ما را، يعنى من آن چيزى را كه عامل اصلى و آن ميكروب اساسى مىبينم براى انحطاط فرهنگى و ضياع فرهنگى خودمان، كه واقعاً ضايع كردند ما را از لحاظ فرهنگى... اولاً: گذشته ما را كه عمدهاش منبعث از اسلام و جوشيده از اسلام و تعاليم اسلام است آن را به فراموشى دادند و از ياد بردند و دوم اينكه ترتيبات غرب را و سبك غرب را با فرهنگ خود آنها، فرهنگ بومىشان، حتى فرهنگ بدوى... عيناً آوردند اينجا براى اينكه اين را تزريق كنند. انواع فرهنگ سياسى فرهنگ سياسى را بر اساس نگاههاى مختلف به گونههاى متفاوت مىتوان تقسيم كرد؛ طبق يك نظر سه نوع فرهنگ سياسى به قرار زير وجود دارد: 1 ـ فرهنگ سياسى مشاركتى (Participant)؛ يعنى فرهنگى كه در آن مردم در امور سياسى جامعه مشاركت فعّالانهاى از خود نشان مىدهند، نسبت به حق شهروندى خود آگاهند، نظام سياسى خود را قبول دارند، در تصميمسازى ايفاى نقش مىكنند، در فرايندهاى سياسى مشاركت بالفعل و بالقوه دارند، از مسائل سياسى جامعه آگاهند و مىتوانند تقاضاى سياسى خود را مطرح ساخته، حمايت سياسى خود را در اختيار رهبران سياسى مورد نظر قرار مىدهند. 2 ـ فرهنگ سياسى پيرو (Subject)؛ اين نوع فرهنگ سياسى را اطاعتى يا تبعى نيز مىتوانيم بناميم. در اين گونه، مردم هر چند خود را شهروند مىدانند و نسبت به مسائل سياسى جامعه آگاهى دارند، امّا مشاركت آنان در سياست، انفعالى است، نظام سياسى كشور را خيلى نمىپسندند، چندان احساس تكليف سياسى و تعهد نسبت به دخالت در آن ندارند، احساس مىكنند قدرت تصميمسازى و تأثيرگذارى بر مراكز قدرت ندارند، اطاعت آنان از مقامات حكومتى و مشاركت در انتخابات و فرايند سياسى منفعلانه است. 3. فرهنگ سياسى محدود (Parochial)؛ در جوامعى كه از اين نوع فرهنگ برخوردارند، افراد نسبت به حقوق شهروندى خود آگاه نيستند، نسبت به دخالت در سياست علاقهاى ندارند، خود را فاقد كارايى سياسى دانسته، نسبت به مشاركت در نهادهاى سياسى و تصميمسازى ناتوان مىبينند، اين نوع فرهنگ سياسى را قبيلهاى نيز مىتوان نام گذاشت و بيشتر مخصوص جوامع عقبمانده سياسى است. افراد اين نوع جوامع در واقع از سياست و حكومت بىاطلاعاند و تقريباً به طور كامل درگير خانواده، و جوامع محلى خويشاند. به افراد داراى اين فرهنگ، كوچكانديش (Parochial)مىگويند. از مجموع بيانات آيت الله خامنهاى چنين مستفاد مىشود كه ايشان در بين انواع فرهنگ سياسى، نوع مشاركتى و فعّال آن را توصيه و ترويج مىكنند، بارها در انتخابات مختلف اعم از خبرگان، رياست جمهورى، مجلس و شوراها از آحاد مردم مىخواهند كه با حضور آگاهانه و فعّال و با هوشيارى در پاى صندوقهاى رأى حاضر شده، نقش والاى خود را در سرنوشت سياسى كشور ايفا كنند. ايشان مشاركت سياسى در انتخابات را حتى در زمانى كه به مرحله دوم نيز كشيده مىشود، واجب شرعى و سياسى مىدانند: يك طرز فكر پيشرفته بسيار مدرن و قابل دفاع در نظام اسلامى براى حق رأى مردم و فعاليتهاى سياسى وجود دارد... البته فعاليتهاى سياسى فقط حق رأى نيست... آزادىهاى سياسى، حق رأى دادن، حق انتخاب كردن، حق فعاليت سياسى كردن، حق تلاشهاى سياسى كردن، اينها چيزى است كه در جوامع اسلامى از قديم معمول بوده است و اسلام اين را آورده [است]. تأمل در اين سخنان ما را به اين نتيجه مىرساند كه در فرهنگ سياسى مشاركتى البته از نوع اسلامى آن كه مد نظر رهبرى است، تنها تكليف مطرح نيست، تا اينكه صرفاً مردم به دليل وجوب شرعى، مشاركت سياسى داشته باشند و به صورت انفعالى وارد جامعه سياسى شوند، بلكه در كنار تكليف، حق نيز مطرح است. مشاركت سياسى حق مردم است، آزادى سياسى در چارچوب اسلامى آن، حق مردم است. آزادى سياسى از نظر رهبر انقلاب اسلامى به طور خلاصه بدين معناست كه افراد جامعه اسلامى در تكوين و همچنين هدايت نظام سياسى جامعه داراى نقش و اثر باشند. ايشان در ديدار با جوانان اصفهان از آنان مىخواهند كه آزادى را از مطالبات هميشگى خود بدانند: آزادى اسلامى را با همان مفهوم بسيار والاى اسلامى كه دارد چه آزادى فردى، چه آزادى اجتماعى و سياسى، چه آزادى معنوى و روحى، اين را جزو خواستهاى هميشگى خودشان بدانند. معظمله ريشه و منشأ فرهنگ سياسى مشاركتى در حكومت اسلامى را در چهار عامل زير معرفى مىكنند: 1 ـ آيات قرآن كريم 2 ـ روايات و از جمله نامه امام على(ع) به مالك اشتر 3 ـ روش حكومت در صدر اسلام 4 ـ توصيههاى مسلمانان دوره اول اسلام و عمل آنها با تودههاى مردم مسلمان و حتى غير مسلمان. فرهنگ سياسى مشاركتى در نظر معظم له ويژگى يك جامعه زنده است. به تعبير ايشان؛ در يك جامعه زنده همه موظفند به تلاش سياسى و البته تلاش سياسى غير از سياستزدگى و سياستبازى است. تلاش سياسى يعنى آگاه شدن از جريان كنونى جامعه و خطراتى كه آن را تهديد مىكند، مشخص كردن جبهه دوست و جبهه دشمن و گرفتن موضع مناسب در قبال آنها. ايشان يادآور مىشوند كه جهتگيرى فرهنگ سياسى مشاركتى و اقدام به فعاليت سياسى حتماً عليه دولت و مسئولان و نظام نيست، فعاليت سياسى با بد گفتن، فحاشى و اهانت به اين و آن حاصل نمىشود؛ اين [شيوه] نوعى تقلب و سياسىكارى است. با اين تذكر اخلاق در متن فرهنگ سياسى مشاركتى از نوع اسلامى جايگاه والايى پيدا مىكند كه در تضاد با فرهنگ مشاركتى سكولار قرار دارد. رهبر معظم انقلاب قدرت واقعى را نهفته در فرهنگ سياسى مشاركتى با توجه به ابعاد معرفتى، گرايشى و عملى آن مىدانند: قدرت واقعى، عبارت است از قدرت ملتى كه؛ اولا؛ آگاه باشد پيرامون او چه مىگذرد. ثانياً؛ به حق و راه خود ايمان داشته باشد. ثالثاً: تصميم بگيرد كه اين راه را ادامه دهد. اگر ملتى اين سه خصوصيت را داشت، هيچ قدرتى در دنيا از او قوىتر نيست. با توجه به مباحث ياد شده، روشن مىشود كه آيت الله خامنهاى فرهنگ سياسى تبعى يا انفعالى را رد مىكنند، اينكه حاكمان خود را ارباب مردم بدانند، از آنان فقط اطاعت بىچون و چرا طلب كنند و حقى براى مردم در حاكميت قائل نباشند يا مردم خود را يكسره تابع و مطيع قدرت بدانند، در اظهار نظر سياسى و تحليلها برخورد سردى از خود نشان دهند، علاقه چندانى به فعاليت سياسى نداشته باشند، اسلام يا دينرا جداى از سياست فرض كنند، در تصميمسازىهاى مسئولان نقش منفعلانه داشته باشند و يا كنار بكشند، از نظر فرهنگ سياسى اسلامى پذيرفته نيست. اين نوع فرهنگ در نظامهاى استبدادى و طاغوتى ترويج مىشود، رهبر معظم انقلاب در طرد اين فرهنگ با اشاره به قبل از انقلاب اسلامى مىفرمايد: مردم به عنوان صاحبان اصلى كشور مطلقا مطرح نبودند. در اين ملك بزرگ، يك ناصرالدين شاهى حكومت مىكرده كه او همه آحاد اين مردم را نوكران خويش مىدانسته؛ اعم از نوكران رسمىاش كه از صدر اعظمش گرفته تا وزراء... آحاد مردم هم كه رعيتشان بودند... {اين} سياست و عقليت حاكم، ذهينّت حاكم بر كل كشور بوده، قرنهاى متمادى ملت نقشى نداشتند. در جاى ديگر بيان مىكنند: ما از منجلاب يك فرهنگ طاغوتى خارج شديم، ما ساليان درازى بلكه قرنهاى متمادى نسل در نسل هر چه نگاه كرديم، انحصارطلبى در مسئوليتهاى اجتماعى را ديديم و مسئوليت اجتماعى را به معناى فقط پايگاهى براى قدرت مشاهده كرديم. ايشان اين فرهنگ را، فرهنگ اسارت انسان و عبوديت انسان در برابر انسان معرفى مىكند. فرهنگى جاهلى كه اسلام آن را قبول ندارد: اميرالمؤمنين(ع) دارد به آنها يك حق بزرگى را يادآورى مىكند، يعنى به آنها مىفهماندكه امرا و فرمانروايان شما نه حق تحكّم و تفرعن بر شما دارند و نه حق گرفتن چيزى از اموال شما را دارند. رهبر انقلاب اسلامى چنانكه گذشت هم فرهنگ سياسى اطاعتى ترويج شده از سوى نظامهاى شاهنشاهى، طاغوتى و استبدادى را نفى مىكند و هم با توصيهها و تشويقها به حضور آحاد مردم در صحنه سياست و نقشآفرينى در اركان حكومت، از آنان مىخواهد در خلاف جهت فرهنگ سياسى اطاعتى اقدام كنند. همچنين فرهنگ سياسى محدود يا قومى نيز مردود است، چون فرهنگى بسته، جامد، كوتهنظر و مخصوص جوامع عقبمانده است، مردم در آن فاقد آگاهى سياسى لازماند و بيشتر سرگرم مسائل خانوادگى، قبيلهاى، قومى و محلى خود هستند. معظم له فرهنگ سياسى خانى، قلدرمآبى، قبيلهاى و فرهنگ سياسى بسته و متحجر را نفى و طرد مىكنند. از نظر ايشان آگاهى و فهم سياسى براى يك ملت ضرورى است، مردم بايد قدرت تحليل سياسى داشته و به حقوق خود واقف باشند، دشمنشناس بوده، در سرنوشت سياسى جامعه دخالت فعّال داشته باشند، در ابعاد فرهنگ سياسى مشاركتى از نظر دانش و بينش سياسى، گرايشها و فعاليتهاى سياسى به جايگاه والاى خود دست يابند، شاخصهاى فرهنگ سياسى اسلامى را وجهه همّت خود قرار دهند. ابعاد فرهنگ سياسى فرهنگ سياسى در سه بعد آگاهى يا فهم سياسى، گرايش و تمايلات و اقدام عملى يا مشاركت مطرح است. رهبر معظم انقلاب اسلامى به خوبى درباره هر سه بعد فرهنگ سياسى نظر خود را بيان كردهاند كه به اختصار بيان مىشود: الف ـ آگاهى، فهم و تحليل سياسى؛ آيت الله خامنهاى بر ضرورت كسب دانش و بينش سياسى و تحليل حوادث از سوى مردم بسيار تأكيد داشتهاند، ايشان بويژه تأثير اين بعد از فرهنگ سياسى را درباره وقايع دوران حكومت امام على(ع)، امام حسن مجتبى(ع) و حادثه كربلا به خوبى روشن مىكنند. به عنوان نمونه درباره وقايع نهضت امام حسين(ع) مىفرمايند: عوام كوفه تا ديدند يك نفرى با اسب و تجهيزات و اينها آمد، صورت خود را هم بسته، فكر كردند امام حسين(ع) است. رفتند گفتند: السلام عليك يابن رسول اللّه. خاصيت آدم عامى اينجورى است. آدمى كه اهل تحليل نيست، منتظر تحقيق نمىشود تا ديد يك نفرى با اسب و تجهيزات وارد شده، بدون اين كه يك كلمه حرف با او زده باشند، يكى مىگويد اين امام حسين(ع) است، همه مىگويند امام حسين(ع)، امام حسين(ع) و بنا مىكنند سلام كردن و احترام كردن. بر اين اساس رهبر انقلاب بويژه درباره نقش مهم بصيرت سياسى و فقدان آن در تحولات تاريخى تأكيد مىكنند و در فرهنگ سياسى اسلامى بعد بصيرت سياسى، قوه فهم و تحليل مسائل از نظر ايشان بسيار اهميت دارد، زيرا عمل بدون شناخت، حركت در بيراهه است و سرعت عمل، بيش از پيش انسان را از حقيقت دور مىكند: العامل على غير بصيرة كالسائر على غير طريق، فلا تزيده سرعة السير الاّ بُعدا. آيت اللّه خامنهاى آگاهى و تحليل سياسى را براى مردم چون آب و هوا ضرروى مىدانند و نيز اين كه مردم بايد به حقوقشان واقف باشند: اسلام مىگويد مردم بايد به حقوق خود واقف باشند. اميرالمؤمنين به هوشيار كردن مردم و آگاه ساختن آنها نسبت به حقوقشان اصرار عجيبى داشت. رهبر انقلاب اصولاً يكى از ويژگىهاى مهم يك نظام سياسى مردمى و تفاوت آن را نظام ديكتاتورى ـ ديكتاتورى با شمشير، نظامى گرى و استبداد و يا با حاكميت سرمايه ـ در همين بعد از فرهنگ سياسى يعنى آگاهى و فهم سياسى بر مىشمرند. ب ـ گرايش سياسى: در اين بعد از فرهنگ سياسى و علاقه به فعاليتهاى سياسى و مهمتر از آن جهتگيرى و تعيين خط مشى سياسى مهم است. نگاه مثبت يا منفى نسبت به سياست و دخالت در آن، مهم شمردن حرفه سياست در اين بخش از فرهنگ سياسى متجلّى است. رهبر معظم انقلاب، بر ضرورت جهتگيرى سياسى و تعيين خط مشى تأكيد كردهاند، شناخت جبهه خودى از غير خودى و در نتيجه گرايش و فعاليت در جبهه خودى، گرايش منفى نسبت به دشمن اسلام و كشور، روحيه استكبار ستيزى و خلاصه اينكه بدانيم در چه خطى كار مىكنيم: بايستى به روشنى جهت و ماهيت كار خودتان را و حركت خودتان را بدانيد... بايد بدانيد كه در چه خطى داريد كار مىكنيد و چرا داريد كار مىكنيد. ج ـ مشاركت سياسى: تجلّى عملى فرهنگ سياسى، در مشاركت سياسى است. دخالت در سرنوشت سياسى جامعه، تصميم سازى، نقش آفرينى در فرآيند سياسى كشور و حضور در صحنه، اين بُعد از فرهنگ سياسى را نشان مىدهد. شايد بتوان گفت مهمترين شاخص فرهنگ سياسى از اين جهت، انتخابات است. حضرت آيت اللّه خامنهاى بارها بر لزوم و حتى وجوب شركت آحاد مردم در انتخابات مختلف اعم از مجلس شوراى اسلامى، شهر و روستا، رياست جمهورى و مجلس خبرگان رهبرى سخن گفتهاند. ايشان حضور مردم را موجب يأس و نابودى دشمن، استحكام اقتدار ملى و پشتوانه استمرار انقلاب اسلامى مىدانند. رهبر انقلاب اين تصور را كه حكومتهاى مردمى لزوما غير از حكومت الهى و اسلامىاند، خطا دانسته، يكى از جلوههاى مردمى بودن حكومت را در همين مشاركت سياسى مىبينند يعنى اين كه مردم در اداره حكومت و تشكيل حكومت، تعيين حاكم و تعيين رژيم نقش اساسى داشته باشند. ايشان انتخابات را مظهر حضور مردم و آزادى ملّت در انتخاب سرنوشت خود معرفى مىكنند و شركت در آن را يك واجب شرعى مىدانند كه به يك مورد به عنوان نمونه اشاره مىشود: شركت در انتخابات خبرگان را مثل يك واجب شرعى، واجب و لازم بشمريد و تمام آحاد ملت كه مشمول اين شرايط هستند در انتخابات شركت كنند. نقش انقلاب اسلامى ايران در فرهنگ سياسى از منظر آيت اللّه خامنهاى، انقلاب اسلامى ايران در سه سطح تأثير بسزايى را در فرهنگ سياسى بر جاى گذاشته است كه به اختصار بيان مىكنيم: 1 ـ سطح ملى: در اين سطح انقلاب اسلامى، نقش مهمى داشته است كه به بعضى از آنها اشاره مىشود: اوّل: انقلاب اسلامى سخن تازهاى را با عنوان حكومت اسلامى مطرح كرد كه بر خلاف فرهنگ سياسى غربى، نظام ليبرال دموكراسى اروپايى را الگو نمىكرد، بلكه از نظام جديدى سخن مىگفت. دوّم: آزادى، استقلال، ضديت با استبداد و استعمار را ترويج كرده، روح مبارزه و تلاش براى آينده بهتر را در مردم زنده كرد و مهمتر آنكه انسانها را كه در رژيم استبداد شاهنشاهى بىقدر و ارزش شده بودند به ارزش خود آگاه كرد. سوّم: در تضاد با فرهنگ سياسى طاغوتى و استعمارى غرب كه تلاش مىكردند تا از ملّت ايران موجودى حقير، مطيع، دست نشانده و ضعيف بسازند، آنان را عزيز، انقلابى، مستقل و قوى بار آورد. چهارم: بر خلاف فرهنگ سياسى استبدادى و غربى، روحيه و فرهنگ بسيجى و مهمتر از آن جهادى را در ملّت ايران زنده و تقويت كرد، فرهنگ جهادى در همه عرصهها و صحنهها اعم از اقتصادى، سياسى، فرهنگى، نظامى و اجتماعى. پنجم: كامجويى مقامات و وابستگان آنها از قدرت را نفى نموده، با استئثار در قدرت، خويشاوندگرايى و باندبازى به شدت مخالفت كرد. 2 ـ جهان اسلام؛ تأثير انقلاب اسلامى در فرهنگ سياسى جهان اسلام را از جمله در «بيدارى دنياى اسلام» مىتوان نشان داد، به تعبير رهبر معظم انقلاب ادبيات و فرهنگ انقلاب اسلامى در فضاى عمومى زندگى ملّتهاى مسلمان و عرب به طور كامل رسوخ و نفوذ كرده است. علاوه بر اين، انقلاب اسلامى، در فرهنگ سياسى جهان اسلام مفاهيم مهمى چون ضديت با استكبار، ضديت با تسلط دنياى كفر بر اسلام و ضديت با وابستگى سياسى و اقتصادى را زنده كرده است. احياى فرهنگ سياسى مبتنى بر قرآن، نفى سكولاريزم و مهمتر از همه ضرورت بازگشت به اسلام ناب محمدى(ص) در دنياى اسلام نشانگر تأثير سازنده انقلاب اسلامى در فرهنگ سياسى جهان اسلام است. 3 ـ سطح بينالملل: رهبر انقلاب معتقدند كه انقلاب و نظام جمهورى اسلامى، اجزاى فرهنگ سياسى رايج بين قدرتمندان عالم را زير سئوال برده است، به گونهاى كه فرهنگ ما، فرهنگى مغاير با آن فرهنگهاست، كما اين كه وضع حكومت و قدرت سياسى و رابطه آن قدرت با مردم و پيوند بين آنها در دو فرهنگ متفاوت است. برخلاف فرهنگ سياسى غربى، انقلاب اسلامى طرفدارى و دفاع از جنبش همه مستضعفان عالم در مقابل مستكبران و قيام به حق سياهان را در سطح بين الملل مطرح كرده است. زير سؤال بردن شاخصهاى فرهنگ سياسى غرب در سطح بين المللى از جمله اصالت قدرت، مادى گرايى، دنيا پرستى، حزب بازى، سلطهطلبى، نفى معنويت، جدايى دين از سياست، جدايى اخلاق و عرفان از سياست، ليبراليزم، اومانيزم و امتيازطلبى طبقات سرمايهدار را نيز مىتوان از تأثيرات انقلاب اسلامى در فرهنگ سياسى در سطح بينالملل ذكر كرد. منبع: فصلنامه حصون
#دین و اندیشه#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 302]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها