محبوبترینها
با چاپ روی وسایل یک کسب و کار پرسود بسازید
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1798422445
گزارش تهيه «9» ساخته راب مارشال
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
گزارش تهيه «9» ساخته راب مارشال (موزيکالي باشکوه با الهام از «8/5» فليني) 9 براساس نمايشنامه موزيکالي از آرتور کوپيت و ماريو فراتي، با موسيقي و اشعاري از مائوري يستون ساخته شده و داستان آن از اقتباس فراتي از هشت و نيم، فيلم خودزندگينامه اي فدريکو فليني مي آيد. فيلم بر گوئيدو کونتيني، کارگردان سينما تمرکز مي کند که در عين چشيدن آخرين و عظيم ترين موفقيتش، با تولد چهل سالگي اش و بحران ميانسالي مواجه شده. بحراني که مانع ايده هاي خلاقش مي شود و او را در شبکه اي از مشکلات رمانتيک در ونيز سال هاي آغازين دهه 1960 گرفتار مي کند. نمايش اصلي برادوي در سال 1982 اجرا شد و با حضور رائول جوليا به مدت 729 اجرا ادامه يافت. اين نمايش موزيکال پنج جايزه توني شامل بهترين نمايش موزيکال سال را متعلق به خود کرد و چندين بار نيز تاکنون اجراي مجدد داشته است. يستون کار روي اين موزيکال را در سال 1973 آغاز کرد. او در نوجواني، فيلم فليني را ديده بود و مجذوب مضامين آن شده بود. يستون در اين باره مي گويد: «به پرده نگاه مي کردم و با خود مي گفتم: "اين منم". همچنان به تمامي آن رؤياها و آن ايده آل ها از آن چه مفهوم هنرمند بودن است، باور دارم. داستان هنرمندي که به دردسر افتاده مشغله ذهني من شد.» ماريو فراتي کار روي داستانش را در سال 1977 شروع کرد، ولي تهيه کنندگان کوپيت شناخته شده تر را در سال 1982 وارد گروه کردند و نمايش رسما به او نسبت داده شد. فليني در جمع بندي کارهاي پيشينش که شامل شش فيلم بلند، دو فيلم کوتاه و فيلمي مشترک بود، فيلمش را هشت و نيم ناميد. عنوان يستون براي اقتباس موزيکالش يک نيم ديگر به خروجي فليني اضافه مي کند و آن را به گوئيدو در خيال اوليه اش ارجاع مي دهد. يستون اين اثر را " 9" خوانده، با اين توضيح که اگر موسيقي را به "هشت و نيم" اضافه کنيد، همچون نيم نمره بيشتر است! داستان گوئيدو کونتيني، کارگردان ايتاليايي مشهور، پا به چهل سالگي گذاشته و با بحراني دوگانه مواجه است: بايد فيلمي بسازد که نمي تواند فيلمنامه اش را بنويسد، و چنان چه توجه بيشتري صرف ازدواجش نکند، لوئيزا دل فورنو، ستاره سينما و همسرش در طول بيست سال گذشته او را ترک خواهد کرد. تلاش هاي لوئيزا براي صحبت کردن با گوئيدو در صداهاي ذهني او غرق مي شود: صداهاي زنان زندگي اش از ميان ديوارهاي حافظه اش؛ زناني مصّر، اغواگر، مقاومت ناپذير و قوي. زناني در حال صحبت فراتر از واژه ها، زناني که گوئيدو عاشق شان بوده و از آن ها تمامي نشاط زندگي خلاق اش ناشي شده، زندگي اي که اکنون دقيقاً به اندازه زناشويي اش از حرکت بازمانده. در تلاش براي يافتن کمي صلح و نجات دادن ازدواج شان، آن ها به چشمه آب معدني اي در نزديکي ونيز مي روند (چشمه موسيقي)، جايي که بلافاصله به دام خبرنگاران و پرسش هاي فضولانه شان درباره ازدواج شان و چيزي که گوئيدو هنوز درباره اش به لوئيزا نگفته بوده- پروژه فيلم قريب الوقوعش (به نام نه از زمان چاپلين)- مي افتند. در حالي که گوئيدو در تلاش است داستاني براي فيلمش پيدا کند، به طور فزاينده اي درگير و مشغول مي شود. جهاني دروني اش گاهي از جهان واقعي غير قابل تشخيص مي شود (آواز گوئيدو). کارلا، محبوب ديرين اش وارد ونيز مي شود، او را از اتاق خالي و تنهاي هتلش صدا مي کند يا زنگ مي زند (آوايي از واتيکان) و ليلين لافلور، تهيه کننده اش، اصرار مي کند که او يک فيلم موزيکال بسازد. در تمامي اين احوال، لوئيزا نظاره گر است، از اضطراب براي گوئيدو عشقش تحليل مي رود و نسبت به زندگي شان در کنار يکديگر بي ميل و بي ميل تر مي شود("شوهر من فيلم مي سازد، تنها با تو"). تخيل گوئيدو به خاطره چنگ مي اندازد و از زمان حال به گذشته شيرجه مي زند. خاطره مادرش در حال حمام کردن او در 9 سالگي و اين خيال او را به سمت برخوردي دوباره با لحظه اي زرين در ساحل با ساراجينا، زن مطرودي که او به عنوان کودکي کنجکاو به سراغش مي رفته، مي برد. او از مدرسه شبانه روزي کاتوليکش بيرون مي خزيده، تا از ساراجينا بخواهد برايش درباره عشق صحبت کند. پاسخ او («خودت باش») و صداي رقصي که ساراجينا روي شن ها به گوئيدو مي آموزد همچون تعويذي در گوش گوئيدوي چهل ساله مي پيچد و تنبيه از جانب راهبه ها و طرد از جانب مادر وحشت زده اش را به يادش مي آورد (زنگ هاي سن سباستين). ناتوان از تحمل وحشت غير قابل فهم بزرگ ترها، پسربچه کوچک دوباره به ساحل مي دود، ولي در آن جا چيزي جز شن و باد نمي يابد. تصويري از طبيعت تضعيف شدني عشق و دليل مخاطرات مهارنشدني و هنرمندانه گوئيدو کونتيني با قلبي ناآرام. در زمان حال، گوئيدو بار ديگر در ساحل است. همراه او، کلوديا ناردي، ستاره سينما، مسحور موفقيت هاي عظيم گوئيدو است، ولي اين بار او نقش را نمي خواهد گوئيدو نمي تواند اين جواب رد را درک کند و خشمگين شده. نمي فهمد که کلوديا هم عاشق اوست، ولي مي خواهد گوئيدو به عنوان يک زن عاشق او باشد و نه فقط يک منبع الهام و گوئيدو خيلي دير دليل واقعي آمدن کلوديا را مي فهمد. حالا کلوديا مي داند که گوئيدو نمي تواند آن گونه عاشق او باشد و ياد مي گيرد گوئيدو را همين گونه که هست دوست بدارد و ديگر هيچ گاه به عشق متقابل او اميد نبندد. او با کنايه گوئيدو را «کازانواي فريبنده من» صدا مي زند و بدين وسيله ناخواسته به گوئيدو دقيقاً الهامي را که نياز دارد و همواره در کلوديا به دنبال آن بوده مي بخشد. نهايتاً فيلمش، اثري تماشايي است که روي کانال بزرگ ونيز مي گذرد و تمام زنان زندگي اش در آن حضور دارند. فيلم بداهه پردازي شده تلاقي تماشايي زندگي واقعي گوئيدو و آن چه خلق کرده، است. فيلمي آزاردهنده و بي رحم که در طول آن کارلا به ميان صحنه فيلمبرداري مي دود و طلاقش را اعلام مي کند. اشتياق کارلا براي اين که آن ها مي توانند ازدواج کنند، بي رحمانه با پاسخ رد گوئيدو که نوميدانه در پي تنظيم صحنه بعدي است مواجه مي شود. لوئيزا نيز از اين که گوئيدو حتي حرف هايش را به عنوان منبعي براي فيلم به کار برده، در نهايت از غصه و خشم منفجر مي شود. گوئيدو دوربين ها را در حال ضبط نگه مي دارد. ثبت صحنه هاي ويراني زناني که عاشق شان است و فروپاشي زيبا و نوميدانه آن ها روي فريم فيلم: «قطع. چاپش کنيد.» فيلم به پايان رسيده و گروه مي روند. کارلا با کلماتي از قلب شکسته اي که شمرده سخن مي گويد، کلوديا با نامه اي از پاريس که خبر مي دهد ازدواج کرده و لوئيزا با خبر خرد کننده ازدواجي که چنان که خودش مي گويد همه چيز اوست... و در نهايت، پيام همه به گوئيدو: «روي پاي خودت بايست.» نخستين اجراي برادوي بعد از نوزده بار بازبيني، نخستين اجراي برادوي به کارگرداني تامي تون و طراحي حرکات موزون تامي والش، در نهم مه 1982 در سالن تئاتر خيابان چهل و ششم آغاز شد و تا 729 اجرا ادامه يافت. گروه شامل رائول جوليا در نقش گوئيدو، کارن ايکرز در نقش لوئيزا، ليلين مونته وه چي در نقش ليليان، آنيتا موريس در نقش کارلا، شلي برچ در نقش کلوديا و تاينا الگ در نقش مادر گوئيدو بود. جانشين ها بعدتر در اجرا شامل برت کونوي و سرجو فرانچي در نقش گوئيدو، مورين مک گاورن در نقش لوئيزا، واندا ريچرت در نقش کارلا، پريسيلا لوپز در نقش ليلين و اسکات گريمز به عنوان يکي از کودکان مي شود. اين موزيکال پنج جايزه توني شامل جايزه بهترين نمايش موزيکال سال را به دست آورد و يک ضبط اريژينال از اجراي گروه توسط سوني منتشر شد. به نحو تأسف باري، هر سه مردي که نقش گوئيدو در اجراي اصلي برادوي را بازي کردند (رائول جوليا، برت کونوي و سرجو فرانچي) و همچنين کارلاي اصلي، آنيتا موريس در جواني بر اثر سرطان درگذشتند. تجديد اجراي برادوي ده سال پس از اجراي نخستين، اجراي بعدي برادوي با همکاري مجدد لووي و باترل در روز دهم آوريل 2003 در سالن نمايش يوجين اونيل شروع شد و تا 283 اجرا ادامه يافت و دو جايزه توني شامل بهترين اجراي مجدد را کسب کرد. گروه شامل آنتونيو باندراس در نقش گوئيدو (که اجرايش برايش يک نامزدي جايزه توني به ارمغان آورد، ماري استوارت ماسترسون در نقش لوئيزا، چيتا ريورا در نقش ليلين، جين کراکووسکي در نقش کارلا، لارابنانتي در نقش کلوديا و ماري بت پيل در نقش مادر گوئيدو بودند. جايگزين هاي اجراهاي بعدي شامل جان استاموس در نقش گوئيدو، ايرتاکيت در نقش ليليان، ربکا لوکر در نقش کلوديا و مارني نيکسن در نقش مادر گوئيدو بودند. ضبط گروه اجراي مجدد توسط "پي.اس.کلاسيک" پخش شد. تبليغ شده بود که جنا الفمن براي نقش کارلا به گروه مي پيوندد، ولي چند روز قبل از شروع اعلام شد که الفمن تمرين بيشتري نياز دارد و بازيگر جايگزينش سارا گتل فينگر به طور موقت ايفاي نقش را بر عهده گرفت. در ادامه نيز الفمن هيچ گاه به گروه نپيوست و گتل فينگر در تمامي طول اجرا به بازي پرداخت. اجراهاي لندن از هفتم ژوئن 1992،"9" در کنسرتي در لندن با حضور جاناتان پرايس، اليزابت ساستر، آن کرامب، کيت کاپاستيک و ليلين مونته وه چي اجرا شد. ضبطي از کنسرت (با الن پيج در نقش کلوديا) توسط "آر.سي.اي ويکتور" پخش شد. از دوازدهم دسامبر 1996 نيز اجرايي در مقياس کوچک تر به کارگرداني ديويد لووي و طراحي رقص جاناتان باترل در دنمار ورهاوس شروع شد که به مدت سه ماه ادامه يافت. گروه بازيگران از لاري لمب (گوئيدو کونتيني)، يان کووينگتن (گوئيدوي جوان)، سارا کستلمن(ليلين لافلور)، کلر برت( کارلا)، النور ديويد(کلوديا)، سوزانا فلوز( لوئيزا)، جني گالووي(ساراجينا)، ريا جونز(استفاني نکروفوروس)، ديليس لايه(مادر گوئيدو) و کيران هاکينگ("بانوي ما" در چشمه آب معدني) تشکيل مي شد. بقيه اعضاي گروه شامل اما ديرز، کريستين مارکز، تسا پريچارد، سارا پريش، نرما اتالاه و سوزي دامبرک مي شد و طراحي بر عهده آنتوني وارد بود. ديگر اجراهاي بين المللي اجراي آرژانتيني "9" (1998) يکي از تحسين شده ترين و به ياد ماندني ترين اجراها بود و جوايز متعددي به دست آورد. بازيگران شامل خوان دارتز در نقش گوئيدو، النا راجر، ليجيا پيرو، لوز کرز، ساندرا بالستروس و ميرتا ونز بودند. يک اجراي اصلي ژاپني نيز براي نخستين بار در توکيو در سال 2005 با حضور تتسويا بسشو در نقش گوئيدو کونتيني و ميزوکي اوورا در نقش ليلين لافلور به نمايش درآمد. فيلم حاضر دوازدهم آوريل 2007، ورايتي اعلام کرد که راب مارشال کارگرداني اقتباس سينمايي 9 را براي کمپاني وينستاين بر عهده خواهد داشت.مارشال پيشتر براي وينستاين ها زماني که هنوز در ميراماکس به سر مي بردند شيکاگو را کارگرداني کرده بود. فيلمنامه توسط آنتوني مينگلا با همراهي مايکل تالکين در نقش نويسنده همکاري که نامش در تيتراژ اعلام نشده به نگارش درآمد. حالا 9 فيلم موزيکالي به کارگرداني راب مارشال است. فيلمنامه توسط مايکل تالکين و آنتوني مينگلا بر اساس کتاب آرتور کوپيت نوشته شده و مائوري يستون ساخت موسيقي و نوشتن اشعار ترانه ها را بر عهده داشته است. انتخاب بازيگران چهارم آوريل 2008، پس از اين که کاترين زتاجونز نقش را با جواب رد مارشال براي گسترش نقشش در فيلم، رد کرده بوده، ايفاي اين نقش بر عهده نيکول. کيدمن گذاشته شد. اين نخستين موزيکال سينمايي کيدمن پس از مولن روژ است. چهاردهم مه، 2008 ورايتي گزارش کرد که دنيل دي لوئيس در حال صحبت براي حضور در فيلم در نقش گوئيدو کونتيني شخصيت اصلي فيلم است. خاوير باردم به علت خستگي مفرط اين نقش را نپذيرفته بود. بعدها دي لوئيس يک نوار ويدئويي از خودش در حال آواز خواندن نيز براي تهيه کنندگان فرستاد و آنها را با صدايش شگفت زده کرد. آنتونيو باندراس که در اجراي مجدد برادوي حضور داشت، گفت که از اين که براي نقش در نظر گرفته نشده نااميد شده، ولي همچنين اضافه کرد که تيزر فيلم فوق العاده به نظر مي رسد و براي تمامي کساني که با اين پروژه همکاري کرده اند آرزوي بهترين ها را دارد. همچنين پنه لوپه کروز ابتدا براي نقش کلوديا در نظر گرفته شده بود، ولي بعداً نقش کارلا را ايفا کرد و ماريون کوتيار براي ليلين آزموده شده بوده، ولي لوئيزا را بازي کرد. دي لوئيس براي ايفاي نقشش ايتاليايي آموخت و مدتي به طور مرتب به اين زبان صحبت کرد. تمرينات فيلم در آگوست 2008 شروع شد. ترانه ها در آخر سپتامبر ضبط شد و فيلمبرداري در اکتبر در استوديوهاي شپرتون لندن شروع شد. قرار بود فيلم در تورنتو فيلمبرداري شود، اما پس از آن که دي لوئيس به گروه پيوست، توليد به لندن منتقل شد. سپس فيلمبرداري در استوديوهاي فيلم چينه چيتا در ايتاليا ادامه يافت. برنامه ريزي 9 مي طلبيد که کيدمن تنها چهار هفته پس از به دنيا آوردن دخترش تمرين ها را شروع کند. تيزر فيلم چهاردهم مه 2009 پخش شد. حاشيه صوتي قرار است حاشيه صوتي فيلم در بيست و دوم دسامبر توسط گفن رکوردز منتشر شود. سه آواز جديد براي فيلم توسط آهنگساز اصلي برادوي مائوري يستون ساخته شده: "به ماه نگاه کن" که توسط لورن خوانده مي شود و لالايي اي است که يستون دقيقاً براي صداي لورن شکل داده (بر اساس ملودي آواز "9" از موسيقي برادوي)، آوازي ايتاليايي که کيت هادسن اجرا مي کند و با عناصري از موسيقي پاپ دهه شصت، اهميت سينماي ايتاليا در آن دوران را ترسيم مي کند و "همه اش را به دست بياور" که در اصل به منظور اجرايي سه نفره براي کيدمن، کروز و کوتيار نوشته شده بود، ولي طبق گفته هاي مت سوليوان سرپرست موسيقي، درست پيش از فيلمبرداري دوباره به شکل آوازي تک صدايي براي کوتيار تنظيم شد. راب مارشال مي گويد: «اين فيلم بازسازي هشت و نيم نيست. من حتي نيم ميليون سال ديگر هم نمي توانم آن فيلم را بازسازي کنم. هيچ گاه نمي توانم به فليني و شاهکار درخشان و نبوغ آميزش نزديک شوم.» نيکول کيدمن درباره ايفاي نقش يک ستاره سينما مي گويد: «من کلوديا کاردينال را بازي نمي کنم. حتي زماني که ويرجينيا وولف را بازي کردم، آن زن حقيقي را وارد ماجرا نکردم.» کيدمن درباره کار کردن در کنار مادر بودن مي افزايد: «هيچ علاقه اي به کار پس از تولد دخترم نداشتم، ولي پيشنهاد اين فيلم براي تطميع دوباره ام کاملاً کافي بود.» کيت هادسن درباره حضورش در يک فيلم موزيکال مي گويد: «من بيشتر دوران کودکي ام را صرف آواز خواندن و رقصيدن کردم و هيچ گاه اين شانس را نداشتم که اين کار را به صورت حرفه اي انجام دهم. بنابراين وقتي فرصت همکاري با راب را پيدا کردم، خيلي هيجان زده شدم.» و ماريون کوتيار درباره آواز خواندن براي يک فيلم مي گويد: «رؤياي من بود که در ساخت يک موزيکال آمريکايي شرکت داشته باشم. وقتي بچه بودم، آني فيلم محبوبم بود و هيچ گاه فکر نمي کردم فرصت انجام چنين کاري را پيدا کنم.» منبع:صنعت سينما ، شماره 90 /ن
#فرهنگ و هنر#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 536]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها