محبوبترینها
از کجا بفهمیم قاشق چنگال اصل است | قاشق چنگال تقلبی نخرید!
با چاپ روی وسایل یک کسب و کار پرسود بسازید
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1799156062
علاقه به امام حسين(ع) اصل دين است/ نماز بدون محبت اباعبدالله(ع) ارزشي ندارد
واضح آرشیو وب فارسی:مهر: علاقه به امام حسين(ع) اصل دين است/ نماز بدون محبت اباعبدالله(ع) ارزشي ندارد
حجت الاسلام والمسلمين با بيان اينكه علاقه به امام حسين (ع) جزو اصل دين است، بر همراهي گفتار و رفتار تأكيد كرد و گفت: علاقه بدون عمل هيچ فايده اي ندارد. همين كه به هيات آمديد، نشانه يك علاقه است. صد درب ديگر براي رفتن باز است. اين مهم است ولو من يك شب عاشورا به مجلس بيايم. اين هم نشانه يك چيزي است.
به گزارش خبرگزاري مهر، حجت‌الاسلام و المسلمين محمدعلي جاودان از اساتيد اخلاق، شب گذشته(دوشنبه 20 آبان) در هشتمين شب دهه محرم در حسينيه آيت‌الله حق‌شناس در ادامه سلسله مباحث خود، به بيان اهميت علاقه به امام حسين(ع) و اصلِ دين بودن اين علاقه پرداخت. متن كامل سخنان اين معلم اخلاق در ادامه آمده است:
علاقه به امام حسين(ع) اصل دين است
در مباحث گذشته گفته بوديم علاقه و ارتباط ما با امام حسين (ع) جزو اصل و نه فرع دين است. آدم بايد خدا را بشناسد و به او، پيامبرش و ائمه‌اش ايمان و علاقه داشته باشد. خداوند و اوليايش جزو اصل دين هستند. يك كسي دعا مي‌كرد «ثبت قلبي علي دينك و علي محبت حسين» محبت امام حسين (ع) جداي از دين نيست و جزو متن دين است. ما در اين مجالسي كه براي امام حسين (ع) است، شركت مي‌كنيم براي حفظ اين بخش از دين است. آدم بايد اصل دين را حفظ كند تا بماند.
نماز بدون محبت حسين(ع) ارزشي ندارد
اگر يادتان باشد در شبهاي گذشته گفتيم كه در زمان مرگ يك فرد بسيار زيبارو به سراغ انسان مي‌آيد كه خيلي زيباست. اين شخص زيبارو اعتقادات خوب فرد است. اينكه تو خداوند را دوست داري، اين اعتقادات اوليه توست. اينكه پيغمبر(ص) و ائمه(ع) را قبول داري، ريشه اصلي دين است. اين اولين سرمايه و قيمتي‌ترين آن است. اگر من تمام عمرم را نماز بخوانم ولي امام حسين(ع) را قبول نداشته باشم، اين اعتقادات هيچ است. لشگر عمربن‌سعد هم نماز مي‌خواندند ولي نمازي كه با دوستي امام حسين (ع) همراه است، ارزش دارد و نماز است. چرا؟ چون محبت امام حسين (ع) اصل دين است. نماز وقتي ارزش دارد كه من دين داشته باشم.
دو نوع نفاق در دوران نبي اسلام(ص)
منافقاني در خدمت پيامبر(ص) بودند كه پشت سرشان نماز هم مي‌خواندند. ما دو جور نفاق داريم. يكي جريان شناخته شده نفاق بود كه در قرآن با اسم و رسم از آنان ياد شده و رفتار و كردارشان را شرح داده. اما يك جريان هم نفاق پنهان است. منافقان يك رئيس داشتند كه قبل از نماز جمعه پيامبر(ص) برمي‌خواست و پيامبر(ص) را تحسين و مردم را به همراهي ايشان تشويق مي‌كرد. اين فرد در جنگ احد خودش را نشان داد. همراه پيامبر(ص) بيرون آمد ولي برگشت و از لشگر هزار نفره پيامبر (ص) 300 نفر را برگرداند. اينجا بود كه مردم فهميدند اين فرد منافق است. او از اول منافق بود و در نمازها هم شركت مي كرد. اين فرد نماز نخواند برايش بهتر است. اما يك جريان منافق پنهان داريم كه كسي آنان را نمي‌شناخت. نماز مي‌خواند ولي نمازش قيمت ندارد. ممكن است جهاد كند ولي جهادش هم قيمت ندارد.
علاقه به ائمه بدي‌ها را پاك مي‌كند
اعمال كسي كه معتقد است، قيمت دارد. اگر فرد يك سر سوزن ايمان داشته باشد و به پيامبر (ص) و ائمه (ع) علاقه داشته باشد، اگر بدي‌ها و سياهي‌هايي نيز دارد، پاك مي‌شود. اگر آدم با يك سر سوزن ايمان از دنيا برود، پاك مي شود. اينكه ما در اين دهه در مجالس عزاي امام حسين (ع) جمع مي شويم باعث تقويت ايمان و علاقه به امام (ع) است. مهم است كه اين را بدانيم. نبايد اينگونه باشيم كه بيائيم و ببينيم كه در هيات چه خبر است؟
علاقه بدون عمل به درد نمي‌خورد
علاقه‌اي كه عمل به دنبالش نياورد، علاقه نيست. دوستي و علاقه گذشت مي‌آورد. ايمان آدم را به حركت مي‌آورد ولو يك ذره ايمان داشته باشد. آدمي كه هيچ كاري نمي‌كند و خيلي هم حرف مي‌زند و اظهار علاقه مي‌كند، هيچ به درد نمي‌خورد. اگر هيچ‌كاري نمي‌كند، ايمانش درست نيست. همين كه اينجا(هيات) آمديد، نشانه يك علاقه است. صد درب ديگر براي رفتن باز است. من صد جور سرگرمي در خانه دارم ولي به اينجا آمدم. اين مهم است ولو من يك شب عاشورا به مجلس بيايم. اين هم نشانه يك چيزي است. اين را قدر بدانيد. الان همه ما تصميم داريم كه تا آخر عمر در عزاي امام حسين (ع) به وقتش شركت كنيم. نمي‌گويم شب و روز در عزاداري شركت مي‌كنيم.نه! به وقتش. ائمه (ع) اين دهه اول محرم را خيلي مهم مي‌دانستند. از موسي بن جعفر(ع) نقل شده كه از اول دهه محرم ايشان عزادار بودند. ما سياه مي‌پوشيم و يك وقت هم مي‌گوئيم و مي‌خنديم ولي آنها نمي‌گويند و نمي‌خندند.
اين دهه را بايد عزادار باشيم. اگر دهه اول را عزاداري مي‌كنيم، طبق دستور ائمه (ع) است. عزاداري از روزي كه امام حسين (ع) شهيد شدند، هم مي‌توان گرفت ولي اصلش اين دهه است. اينها مهم است. حالا ممكن است دو ساعت مجلس طول بكشد. اين نبايد خسته‌مان بكند پايش ايستاده ايم چون نشانه ايمان و تقويت كننده آن است. اگر پاي ايمانت كاركني، آن را تقويت كرده‌اي.
آن دنيا هيچ نداري مگر اينكه خودت فرستاده باشي
حرفهاي شبهاي قبل را مرور كنيم. يك روزي دوره من تمام مي‌شود. حالا شايد شما صد سال ديگر و بنده دو سال ديگر تمام شويم. از بعد از مرگ ديگر من هيچ چيز ندارم. در اين دنيا مثلا خانه‌اي از پدر به ما به ارث رسيده و زحمتش را پدرم كشيده و يا خويشان و آشناياني يا دوستاني دارم كه شايد خودم تهيه نكردم ولي آنطرف انسان هيچ چيز ندارد مگر اينكه خودش فرستاده باشد. اين خيلي حرف اساسي است.
يك فردي نزد رسول خدا (ص) آمد و مسلمان شد. قائده‌اش اين بود كه چون مسلمان است بايد نماز بخواند. كسي كه مي‌خواهد نماز بخواند بايد قرآن بداند. او را پيش يك معلم گذاشتند. معلم اولين سوره‌اي كه ياد او داد «إِذَا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزَالَهَا» بود. آخر اين سوره هم «فَمَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَيْراً يَرَهُ وَمَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرّاً يَرَهُ» بود. اين فرد اين سوره را كه ياد گرفت بلند شد كه برود. معلم دليل بلند شدنش را پرسيد. گفت من همه دين را ياد گرفتم. اگر به وزن يك ذره خوبي كني، نتيجه‌اش را مي‌بيني و اگر بدي كني هم نتيجه‌اش را مي‌بيني.
دستورات دين با فرض عالم آخرت است. اگر عالم آخرت نبود، اين دنيا مجموعه‌اي از دستورات اخلاقي مي‌شد و مي‌گفتند اگر مي‌خواهيد با هم زندگي كنيد نبايد يكديگر را همچو گرگ ببلعيد. دين براي اين است كه هم دنيا و هم آخرتت آباد شود. اگر اينجا را درست كنيد، عالم آخرت را هم درست مي‌كنيد.
سرمايه‌هاي آن دنيا فرق مي‌كند
مي‌توانيم بگوئيم دنيا و آخرت مثل سكه دو رو است. آدم آن طرف هيچ ندارد جز اينكه خودش فرستاده باشد. سرمايه‌هاي آن دنيا با اين دنيا فرق دارد. اين دنيا مثلا شما قدتان 180 سانت است. يا قيافه‌ات زيبا است و سواد داري. اينها سرمايه اين عالم است. اما از اين سرمايه‌ها انسان هيچ چيز نمي‌بيند. اگر اخلاق خوبي مثل گذشت دارد، با خود مي‌برد. اگر كسي به او بدي كرد و او مي‌تواند به رويش نياورد، ارزش است. شما به من مراجعه مي‌كني و مي‌گويي كه فلان كار را كردي و من مي‌بخشمت ولي يك بخش است كه من مطلع مي‌شوم و اصلا به روي شما نمي‌آورم. اين درجه اعلاي گذشت است. اخلاق خوب سرمايه است. اعمال خوب سرمايه مي‌شود. در آن باغ بهشتي هيچ گلي كاشته نمي‌شود مگر اينكه به دست خودت كاشته‌اي. هر برگ آن را خودت بر آن درخت گذاشتي. باز برمي‌گرديم به حرف اول. اعتقادات درست مثل اعتقادات شيعه قيمتي‌ترين سرمايه‌هاي عالم آخرت هستند. در درجه بعد اخلاق است و در درجه بعدي عمل است. نماز شما قيمت دارد اما قيمت اخلاق خوبت خيلي بيشتر است.
كد خبر: 2174347
تاريخ مخابره : ۱۳۹۲/۸/۲۱ - ۱۰:۵۸
سه شنبه 21 آبان 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 47]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها