تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804576812
اهمیت و آداب تلاوت قرآن کریم
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
اهمیت و آداب تلاوت قرآن کریم نويسنده: حسن نجفی قرآن كريم وديگر كتب آسمانى واساسا هر نوع متن مذهبى علاوه بر قرائت يك نوع تلاوت دارند وبايد آنها را تلاوت كرد «تلاوت» از ماده تلى، يتلو است كه در لغت به دو معنى آمده است: يكى پيروى وتبعيت كردن وديگر خواندن يك متن از روى تدبر(مفردات راغب). وقتى گفته مى شود كه قرآن تلاوت كرد در واقع هر دو معنى مورد نظر است يعنى قرآن را از روى تدبر خواند واز آن پيروى كرد بنابراين در «تلاوت» علاوه بر خواندن يك نوع عمل كردن هم هست واگر هم عمل نباشد لااقل انتظار وتوقع آن موجود است.براى همين است كه تلاوت مخصوص متون مذهبى وكتابهاى آسمانى وآيات الهى است وبه خواندن نامه ويا يك كتاب معمولى تلاوت گفته نمى شود.يكى از وظايف مهم انبياء(عليهم السلام) «تلاوت آيات الهى» بود كه مى بايست سخنان خدا را با روشى كه مخصوص آنهاست به مردم ابلاغ مى كردند و می خواندند واين وظيفه كه همان وظيفه پيام رسانى است موجب مواجهه پيامبران با مردم مى شد وعكس العملهاى مختلفى را سبب مى گرديد البته پيش ازاين مرحله، خداوند خود آياتش را بر پيامبران تلاوت مى كرد وآنگاه آنها مأمور به تلاوت بر مردم مى شدند. تلك آيات الله نتلوها عليك بالحق وانك لمن المرسلين(بقره 252) ، اين آيات خداست كه به حق بر تو تلاوت مى كنيم وهمانا تو از فرستادگان هستى. تلاوت مصحف شریف و قرآن مجید که یکی از دو ثقل است که پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله برای امت خویش به یادگار گذاشت از اهمیت و حقوق فراوانی بهره مند است که هر کسی به راحتی حق آنرا نمی تواند ادا نماید . درباره حق تلاوت حديثى از امام صادق(عليه السلام) نقل شده است که فرمودند : : إنّ حقّ تلاوتِهِ هو الوُقوفُ عندَ ذِكرالجنةِ والنارِ يسأل فى الاولى ويستعيذ من الاخرى هماناحق تلاوت درنگ كردن هنگام ذكر بهشت وجهنم است كه اولى را از خدا طلب كند ودر دومى به خدا پناه ببرد.همچنین رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند : والذي نفسي بيده! إن حق تلاوته أن يحل حلاله ويحرم حرامه ويقرأه كما أنزله الله (تفسیر ابن کثیر ج1 ص403) : به کسی که جانم در دست اوست همانا حق تلاوت آن (قرآن) آنست که حلال خدا را حلال بشماری و حرام آن را حرام بدانی و آن را همانطور که خدا نازل کرد بخوانی .پيامبر اكرم(ص) فرمود:ان البيتَ اذا كَثُرَ فيه تلاوة القرآن كَثُرَ خَيره واتّسع أهله و أضاء لأهل السماء كما تضىء نجوم السماء لأهل الدنيا.( الكافى, ج2, ص610) : اگر در خانه قرآن بسیار تلاوت شود خیر و برکت آن خانه فراوان گردد و برای اهل خانه گسترده گردد و برای اهل آسمان آن خانه نور افشانی کند همان گونه که ستارگان برای اهل زمین نور افشانی می نمایند . در روايتى ديگر, امام صادق(ع) فرمود:القرآنُ عهد اللّه الى خلقه ينبغى للمرء المسلم أن ينظر فى عهده وأن يقرأ منه فى كلّ يوم خمسين آية. (من لايحضره الفقيه, ج2, ص628)قرآن, ميثاقى است بين خالق و مخلوق و شايسته است يك مسلمان, هر روز به اين عهدنامه نظر كند و [حداقل] پنجاه آيه از آن را بخواند.آداب تلاوت قرآن کریم آنگاه كه قاري در محضر قرآن مي نشيند و آيه آيه هاي آن ، جانش را روشن مي كند ، در برابر منشوري حضور يافته كه «إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ » و با معبودي همكلام شده كه «هُوَ الَّذِي خَلَقَ لَكُمْ مَا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا ذات پروردگار آنچنان عظيم است كه هيچ قلبي را ياراي تصوير آن نيست و ژرفاي كلامش را جز دلهاي پاك ، كسي درك نمي كند. پرنده اي كه در آسمان بلند اين صحيفه ، به پرواز در مي آيد ، نيكو است آدابي را رعايت كند و خويشتن را به زيورهايي بيارايد كه وجود ناچيزش قابليت درك آن ژرفا را حاصل كند. در اين مقاله برآنيم كه در حد توان ، مختصري از اين آداب را بيان نماييم: 1ـ طهارت: « لَا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ », علامه طباطبايى با بيان چند مقدمه, از اين آيه چنين نتيجه مى گيرد كه:1) مراد از «مَس», علم به قرآن است.2) مصداق «مطهرون», مقرّبون هستند (با توجّه به روايت نبوى ذيل آيه كه حضرت, همين گونه تفسير فرمودند).( الميزان, ج19, ص127)3) مقرّبون, اعم از فرشتگان اند و شامل اهل بيت(ع) هم مى شود.4) منظور از طهارت, تنها طهارت از نجاست ظاهرى و باطنى نيست; بلكه مراد, پاك كردن قلوب آنها از تعلّق به غير خداست.از آنجا كه كتاب خدا پاك ترين و منزه ترين كلام است ، تنها پاكان مي توانند جرعه هاي حيات بخش آن زمزم زلال را بنوشند و از فيض آن مستفيض گردند ؛ قرآن ، ظاهري «شگفت انگيز» و باطني «عميق» دارد: همچنانكه قاري و حافظ براي تماس با ظاهر چشم نوازِ قرآن ، لازم است با وضو و ديگر آداب طهارت به محضر آن شرفياب شوند ، براي ادراك آن باطن روحبخش نيز لازم است درون را از آلودگي گناه بزدايند و به صفات نيك بيارايند تا با اين طهارت قلب، شايستگي هدايت يافتن از اين كتاب هدايتگر را بيابند، كه « هُدًى لِلْمُتَّقِينَ »بزرگ مفسر قرآن كريم، حكيم متأله زمان، حضرت آيت الله جوادي آملي دامت بركاته مي فرمايد: «اگر كسي اهل پاكي و نزاهت نباشد ، تدبر در قرآن نصيبش نمي شود ؛ چون با قلب بسته نميتوان به سراغ قرآن رفت.»طهارت چشماز رسول اكرم(ص) نقل شده كه فرمودند: اعط العين حقّها حق چشم را ادا كنيد. عرض كردند: حق چشم چيست يا رسول الله؟ فرمود: النظر الى المصحف نگاه كردن به قرآن. زيرا تلاوت قرآن از روى قرآن, طبق حديث, عبادت است. اگر چشم پاك نباشد توفيق نظر به قرآن را پيدا نمى كند.2- استعاذه: «وَإِمَّا يَنزَغَنَّكَ مِنْ الشَّيْطَانِ نَزْغٌ فَاسْتَعِذْ بِاللَّه » فصلت /36 استعاذه، ادب معنوي قرآن است و نازلترين درجهي آن اين است كه بگويد: «أعوذ بالله من الشيطان الرجيم» كه به معناي «پناه بردن» است. البته تلاوت كنندهي قرآن بايد در دل نيز به اين مسأله اعتقاد داشته باشد و در تمام مدت قرائت به خداي سبحان پناه ببرد و خود و قلب خود را به او واگذارد و در حصن حصين او متحصن شود تا مبادا وسوسه هاي شيطاني او را از ياد و نام خدا غافل سازد و به امور ديگر مشغول نمايد. قال الصادق(عليه السلام) : اغلقوا ابواب المعصية بالاستعاذه وانتحوا ابواب الطاعة بالتسمية (بحارالانوار ج 92, ص 216 ) امام صادق فرمود: درب هاى گناه را با «استعاذه» (يعنى گفتن اعوذ بالله من الشيطان الرجيم) ببنديد ودرب هاى اطاعت را با «تسميه» (يعنى گفتن بسم الله الرحمن الرحيم) بگشائيد.3ـ تسميه: « اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ » تسميه فقط گفتن « بسم الله الرحمن الرحيم» هنگام شروع تلاوت نيست ؛ بلكه به اين معناست كه قاري و حافظ با نام خدا آغاز و با ياد او ختم نمايد و در طول مدت قرائت ، از او غفلت نورزد. استعاذه ، كار تسميه را نمي كند ؛ زيرا استعاذه يعني «پناه بردن به پروردگار از شر وساوس شيطاني» و تسميه يعني «با نام خدا و ياد او قرائت كردن» ، بنابراين خداوند متعال خطاب به رسول اكرم صلي الله عليه و آله مي فرمايد: «اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ » يعني با نام حق قرائت كن و اين مخصوص حضرت رسول صلي الله عليه و آله نيست ؛ بلكه هر كس در پرتو اين نور مي نشيند ، بايد به گونه اي با نام پروردگار آغاز كند كه ياد او در قلبش جلوه گر باشد. 4ـ تدبر: أَفَلَا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلَى قُلُوبٍ أَقْفَالُهَا (محمد /24)از امام على(ع) نقل شده است كه قرآن را به سرعت قرائت نكنيد و در پى آن نباشيد كه سوره را به آخر برسانيد؛ قلوبتان بايد به خشوع درآيد. ( نهج البلاغه, خطبه 110)آن حضرت در بيان ديگرى فرمود: قرآن را ياد بگيريد كه بهترين سخن است و در آن انديشه كنيد كه چون بهار است.( تحف العقول, ص50)نكته مهم اين فرمايش حضرت, آن است كه در مرحله يادگيرى فرموده «بهترين سخن» است; ولى در مرحله تفكّر و انديشه, آن را به «بهار» تشبيه كرده است; بهارى كه فصل رويش و زندگى است.هنگامي كه عاشق ، نامهي معشوق را مي گشايد و حلاوت كلام آن را به جان مي چشاند، همانا با چشم دل مي نگرد و با گوش جان مي شنود. تدبر در آن «نورٌ علي نور» ، مسأله اي است كه در كلام وحي و همچنين در فرمايشات قرآنهاي ناطق، ائمهي اطهار عليهم السلام، مورد تأكيد قرار گرفته است. نيانديشيدن در اين كتاب انسان سازي ، بهخاطر قفلي است كه بر دل زده شده و كليدي جز معرفت قرآني ندارد. اين كتاب آسماني كه براي هدايت انسانها نازل شده است ، آنگاه هدايتگر خواهد بود كه پيام آن را بشنويم و درك كنيم و اين درك تنها با تدبر صحيح ميسر خواهد بود. اگرچه قرائت قرآن و حتا نگاه كردن به آن خطوط نوراني ، چشم و جان انسان را نوراني مي كند و داراي اجر است ؛ اما تدبر در آن و عمل كردن به پيام بلند و جاوداني آن ، مسيري است كه انسان را از حضيض خاك به اوج افلاك خواهد رساند. 5ـ خضوع و خشوع : تَقْشَعِرُّ مِنْهُ جُلُودُ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُم ( زمر /23) آنگاه كه انسان در برابر كلام آن عظيم ودود، و آن قدير غفور قرار مي گيرد ، بايد آنچنان كه عبد در برابر مولا سر خم مي كند، سر فرود آورد و در قلب خود خشوع و در اعضاي خود خضوع را احساس نمايد. آن درجات رفيع در آن آيات عميق را تنها قلبهاي خاشع و جوارح خاضع ادراك مي كنند و تنها چنين كساني مي توانند پيام عرفاني و ملكوتي اين كتاب آسماني را به جان بخرند. 6ـ استماع: وَإِذَا قُرِئَ الْقُرْآنُ فَاسْتَمِعُوا لَهُ وَأَنصِتُوا لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ (اعراف /204 ) استماع يعني گوش دادن با دقت. اگر سخني براي انسان اهميت داشته باشد ، با سكوت و دقت فراوان به آن گوش فرا مي دهد ، و كدام كلام بالاتر و مهم تر از كلام خالق هستي كه جهان را آفريد، تنها كسي كه مي تواند راهنماي بشر به راه سعادت باشد. هنگامي كه قرآن خوانده مي شود بايد خاضعانه در برابر آن نشست و در كمال سكوت و دقت به آن گوش فرا داد و در آن تدبر كرد. اما اين تنها مخصوص شنونده نيست؛ بلكه قاري و حافظ خود نيز بايد در هنگام تلاوت ، آيات را استماع نمايد و سعي در عمل به آن انوار هدايت كند. چنين استماعي است كه شايد موجب شود اين انسان حقير و اين مخلوق ضعيف ، مشمول رحمت پروردگار واقع شود و به آن صراط مستقيم راه يابد. مرحوم علامه طباطبايي در تفسير آيه شريفه مي فرمايد:«انصات»، سكوت توام با استماع است. من استمع الى آية من كتاب اللّه تعالى كتب له حسنة مضاعفة, و من تلاها كانت له نوراً يوم القيامة.( مسند أحمد بن حنبل, ج2, ح8502)هركس به آيه اى از كتاب خدا گوش فرا دهد, خداوند براى او حسنه مضاعف مى نويسد و هركس آن را تلاوت كند, [آيات آن] همچون نورى در قيامت برايش جلوه خواهد كرد.كلينى در «اصول كافى» از امام سجاد و امام صادق(ع) نقل مى كند:من استمع حرفاً من كتاب اللّه عزوجل من غير قرائةٍ كتب اللّه له حسنة ومحا عنه سيّئة و رفع له درجة.( الكافى, ج2, ص612; كنزل العمّال, ج1, ص535)اگر كسى حرفى از كتاب خدا را فقط گوش كند و تلاوت هم نكند, خداوند برايش حسنه مى نويسد و گناهى از او محو نموده, درجه اش را بالا مى برد.تلاوت كنندگان از منظر امام صادق(ع)امام صادق(ع) تلاوت كنندگان قرآن را به سه گروه تقسيم فرموده و نتيجه عمل آنان را بيان مى فرمايند: 1ـ عده اى براى نزديك شدن به سلاطين و زورمندان و براى سلطه يافتن بر مردم (قرآن مى خوانند) اين دسته اهل آتش اند. 2ـ قاريانى كه الفاظ قرآن را از بركرده خوب مى خوانند وليكن حدود آن را ضايع نموده اند اينان هم اهل آتش اند. 3- و گروهى قرآن مى خوانند تا زير پوشش آن قرار گيرند. اينان به محكم و متشابه آن اعتقاد دارند فرايض را بجاى میآورند, حلال آن را حلال و حرام آن را حرام دانسته و در مقام عمل تسليم قوانين قرآننند. اين دسته همان كسانى هستند كه دست رحمت الهى آنان را از هر سقوطى نجات مى دهد و آنان اهل بهشت اند و درباره هر كه بخواهند حق شفاعت دارند (الحياه, ج 2, ص 172)
#دین و اندیشه#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 338]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها