محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1798056489
بيماري خود نخودبيني!
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
بيماري خود نخودبيني! همه چيز درباره ي فيلم « نخودي» نويسنده و کارگردان: جلال فاطمي. مدير فيلمبرداري: تورج منصوري، صدابردار: مهران ملکوتي. تدوين: بهرام دهقاني. آهنگساز: فردين خلعتبري. تهيه کننده: فرشته طائرپور. بازيگران: صابر ابر، مرضيه برومند، رضا آزادي ور، عليرضا خمسه، مسعود کرامتي، ابوالفضل منتهايي، مجيد شهرياري و... ژانر: کودک و نوجوان. آغاز نمايش: 14 مهر 1389. سينماهاي نمايش دهنده: فرهنگ، آزادي، پرديس ملت، پرديس زندگي، پرديس تماشا، اريکه ايرانيان. نخودي اولين فيلمي يه که کارگردان اش، جلال فاطمي، بعد از سال ها فعاليت و کار در آمريکا، اونو در ايران ساخته. حدود سه تا چهار سال طول کشيده که کارگردان فيلمنامه ي فيلم رو کامل کنه و در اختيار تهيه کننده هاي مختلف بگذاره. تهيه کننده هايي که در ابتدا با هيچ کدوم شون به توافق نرسيده و به خاطر همين سراغ خانم فرشته طائرپور رفته و سرانجام ايشان که سابقه ي خوبي در سينماي کودک داره و پيش تر فيلم هاي کودکانه ي موفقي مثل گلنار و پاتال و آرزوهاي کوچک رو توليد کرده، تهيه کنندگي اين فيلم رو بر عهده گرفته. البته خانم طائر پور غير از تهيه کنندگي، فيلمنامه رو يه بار ديگه بازنويسي کرده و به اون شکل خيلي بهتري داده. نخودي تنها شش سالن اکران و آن هم فقط دو سانس در اختيار داره و به همين خاطره که مي شه گفت با شرايط خيلي بدي اکران شده. فرشته طائرپور ضمن گلايه ي فراوان از اين نمايش محدود که موجب ديده نشدن فيلم مي شه اخيراً چنين گفته:« اون زمان که گفتم گلنار پرفروش ترين فيلم سال مي شه، تمام آقايان خنديدند و اين خنده حتي تا ده روز اول اکران فيلم ادامه داشت. اما سير صعودي فروش گلنار آغاز شد و هفته به هفته بالا و بالاتر رفت. گلنار درست صد روز روي اکران بود و در اين مدت شد پرفروش ترين فيلم سال. اون هم با بليط نيم بها. مطمئن ام اگه نخودي هم همون تعداد سالن تموم وقت رو در اختيار داشته باشه، به همين نتيجه مي رسه و مطمئن ام که مديران و سينماداران و همکاران زيادي باز هم به اين حرف من مي خندند و چه حيف که با پنج سالن دو سانسه نمي تونم اين ادعا رو ثابت کنم... در همه جاي دنيا فيلم هاي کودک و به خصوص انيميشن پرفروش ترين فيلم هاي سال رو تشکيل مي دن. در ايران هم قبلاً همين طور بود اما سال هاست که اين ژانر به فراموشي سپرده شده... الان ترجيح مي دم براي اين فيلم گيشه اي رو پيش بيني نکنم...» گفته مي شه ممکنه در آينده بر اساس شخصيت «نخودي» اين فيلم، يه سريال هم ساخته بشه که البته اين حرف فعلاً قطعي نيست. فيلم نخودي اخيراً جايزه ي ويژه ي هيئت داوران بخش بين الملل و جايزه ي بهترين فيلم بخش ايران بيست و چهارمين جشنواره ي کودک و نوجوان همدان را دريافت کرده است. درباره ي کارگردان جلال فاطمي متولد سال 1334 و فارغ التحصيل انستيتوي هنرهاي کاليفرنيا ( کل آرتس که به مدرسه ي والت ديزني هم معروفه)، اولين فيلم اش که فيلمي مستقل بود رو در آمريکا ساخت و پس از اون در همون کشور دو تله فيلم کارگرداني کرد: يکي به مناسبت روز جهاني تلويزيون و ديگري به نام بالابلند که مقايسه اي بود بين تئاتر مدرن و تعزيه در قالب يه داستان ماوراء الطبيعه. فاطمي غير از فيلمسازي سال ها در زمينه ي تبليغات هم فعاليت کرده: هم در آمريکا و هم در ايران. اين کارگردان در حال حاضر يه شرکت تبليغاتي به اسم « رسانه ي پويا» داره که هم در زمينه ي تيزرهاي تبليغاتي و هم در زمينه ي جلوه هاي ويژه فعاله. جالبه بدونين ايشان خواهرزاده ي سهراب سپهري، شاعر بزرگ ايراني، هستن. يادداشت کارگردان نخودي داستان بچه هاست و صد البته بزرگ ترها. قصه ي يه هنرمند حساس و ساده دله که مشکلات و نابساماني هاي زندگي، کوچک اش کرده! اما ياد مي گيره با دلي بزرگ به جنگ مشکلات بره و شکست شون بده. ماجراش تو دنيايي اتفاق مي افته که بر خلاف دنياي واقعي ما، در اون خوبي ها بر بدي ها غلبه داره. البته در اونجا بدي هم وجود داره، ولي بدي هاش به شدت بدي هاي اين دنيا نيست. جون آدم هاش حداقل احترام رو براي افکار و اعمال همديگه قائل اند. درست مثل دنياي نخودي افسانه اي، طبل حلبي، يا شازده کوچولو.... يعني دنياي بچه ها! بچه ها رو بايد جدي گرفت و به اين حرف اعتقاد دارم. بچه ها مثل آدم بزرگ ها هستن. ممکنه مهارت شون در رفتارهاي اجتماعي کمتر باشه، ولي از خيلي نظرها هم صادق تر از بزرگ ها هستن و هم منطقي تر انديشه و عمل مي کنن. اگه براي ديدن يه همچين دنيايي آمادگي دارين، نخودي به شما خوشامد مي گه! داستان فيلم سينا بزرگي ( صابر ابر) يه کارگردان تئاترهاي عروسکه يه که به خاطر هجوم فيلم هاي خارجي مدتي يه فرصت عرضه کردن کارهاي هنري اش رو پيدا نمي کنه. يه شب وقتي آخرين نمايش عروسکي اون با موفقيت روبرو نمي شه، عذرش رو مي خوان و سينا که به شدت احساس حقارت مي کنه، از اون به بعد رفته رفته کوچک و کوچک تر مي شه! اون قد و اندازش از همسرش – گلي ( رعنا آزادي ور) – هم کوچيک تر مي شه، بعد هم قد پسرش- سهراب ( ابوالفضل منتهايي)- مي شه و بعد از اون به قد و اندازه ي عروسکا مي رسه! طوري که حتي مي تونه شب رو تو تختخواب اونا بخوابه و حتي لباساشون رو هم بپوشه! بعد از اين اتفاق گلي و سهراب مدام بهش اميدواري مي دن و اونو پيش دکتر مي برن. دکتر بهشون مي گه سينا به بيماري « خود نخودبيني» مبتلا شده و براي بهبودي بايد از احساس حقارت به شدت دوري کنه. سينا تمام سعي خودشو مي کنه، اما بعضي اتفاقات و بعضي آدما به خصوص مادرزن اش ( مرضيه برومند) که دشمن شماره يک اش به حساب مي ياد مانع از اين کار مي شن. اينطوريه که اون همين جور کوچولو مي مونه، تا اينکه تصميم مي گيره با سوار شدن به ماشين عروسک ها به دنبال بادکنک فروش ( مسعود کرامتي) بره. چون فکر مي کنه که اين بلا رو اون به سرش آورده. بادکنک فروش ماشين عروسکي رو به يه بادکنک گره مي زنه و اونو به آسمون مي فرسته. سينا بعد از گذشتن از ميان ابرها وارد سرزمين نخودي افسانه اي مي شه و نخودي به سينا ياد مي ده با به دست آوردن اعتماد به نفس بر مشکلات زندگي اش پيروز بشه و به اندازه ي اول اش برگرده. درباره ي فيلم در فيلم نخودي دو موضوع با هم ترکيب شده: يکي قصه ي نخودي، يکي از قديمي ترين داستان هاي عاميانه ي بچه ها در زبان فارسي و يکي هم موضوع آدم کوچولوها که شما حتما تا به حال در فيلم ها و داستان هاي خيلي زيادي با اون روبرو بودين؛ از داستان گاليور گرفته تا آليس در سرزمين عجايب و... ما هم در اين مقاله به همين بهانه نگاهي کرده ايم به موضوع « تغيير اندازه» ي شخصيت ها در آثار ادبي و سينمايي. و اما داستان نخودي افسانه اي: شخصيت اصلي اين داستان با اينکه خيلي کوچيکه و به ظاهر ناتوان، اما دل خيلي بزرگي داره و به همين خاطره که مي تونه از دست ديو بدجنس داستان اش فرار کنه. اين همون نخودي يه که سينا بعد از کوچک شدن باهاش روبرو مي شه و اون بهش مي گه دنياي آدم ها هم اندازه با دل هاشونه و چه بسا آدم هاي کوچک ( از لحاظ اندازه) هستن که با دل هاي بزرگ هم هستن که چون دل هاي خيلي کوچکي دارن هميشه غمگين اند. همه ي شعرهايي که نخودي در صحنه ي پاياني فيلم مي خونه هم براي بچه ها و هم براي بزرگ ترها پيام هاي خوبي دارن. از اون مهم تر فيلمساز در اين صحنه ي به يه افسانه ي قديمي اداي احترام مي کنه و از زبان خود نخودي مي گه که دليل ماندگاري اين افسانه با وجود داشتن يه قهرمان کوچولو بعد از اين همه سال همانا بزرگ بودن اين افسانه بوده:« من اگه موجود بزرگي نبودم که آدم بزرگا اين همه سال ازم مراقبت نمي کردن...» فيلم نخودي سرشار از تخيل يا فانتزي يه و از اونجايي که در سينماي ايران به شدت با کمبود تخيل ( البته به شکل درست و حسابي اش) روبرو هستيم، همين عنصر به اين فيلم تازگي و طراوت زيادي بخشيده. اين تخيل موجود در فيلم خيلي قابل باوره و تموم کساني که فيلم رو مي بينن اتفاقات فيلم رو خيلي راحت قبول مي کنن. درست مثل تک تک شخصيت هاي اون که از کوچيک شدن و به اصطلاح آب رفتن سينا اصلاً تعجب نمي کنن و با اين موضوع خيلي راحت کنار مي يان. گلي اين عارضه رو مثل يه بيماري مي دونه، مادرزن اش از اين فرصت براي تحقير هر چه بيشتر اون استفاده مي کنه، پسرش خوشحاله که باباش هم قد و اندازه ي خودش شده و حتي دکتر هم بدون هيچ اظهار تعجبي نام اين مشکل رو بيماري « خود نخودبيني» مي گذاره و حتي به سينا توصيه مي کنه که از غذاهايي که نخود داره- چه سبز، چه زرد و چه فرنگي- به شدت پرهيز کنه! اون حتي در آخر به منشي اش مي گه بيمار بعدي اي که دچار اين عارضه شده بود رو نزدش بفرست‍ه! با همه ي اينا اما اين سوال مطرح مي شه که اگه اين اتفاق تو دنياي فيلم نخودي عادي به نظر مياد، پس چرا سينا هنگام خروج از خانه براي اينکه همسايه ها بويي از اتفاقي که واسش افتاده نبرن، با سر کردن چادر خودشو به شکل پيرزن ها در مياره و يا در خيابون وقتي پليس به ماشين گلي نزديک مي شه، عروسکي رو جلوي سبيل هاش مي گيره تا پليس رو به اشتباه بندازه؟ فانتزي يکي از عناصر موجود در فيلم هاي انيميشنه و کارگردان با به کار بردن تمهيداتي ساختار اين فيلم رو به انيميشن ها نزديک کرده. بارزترين اين تمهيدات در صحنه هاي مربوط به پدرزن سينا ديده مي شه. فيلمساز با زيرکي تمام و با الهام از برخي انيميشن هاي آمريکايي و حتي اروپاي شرقي اين شخصيت رو همواره در پس روزنامه نشون مي ده! فيلم نخودي براي هر دو مخاطب کودک و بزرگسال ساخته شده. همونطور که خود کارگردان گفته مي خواسته با ساخت اون هم فيلمي براي کودکان و هم براي بزرگسالان بسازه چرا که مي دونه بچه ها هميشه در کنار پدر و مادر يا يکي از بزرگ ترها به تماشاي فيلم ها مي رن. به همين دليل هم هست که در خيلي از صحنه هاي فيلم با حرف هايي که مربوط به مخاطب بزرگساله روبروييم. مثلا صحنه اي که در اون يه شب سينا که خيلي کوچيک شده و ديگه در تخت و لباس هاي خودش جا نمي شه، روي تخت يه عروسک خواب اش مي بره و صبح زود بعد وقتي گلي اونو اونجا مي بينه، از سر حسادت سرش داد مي کشه و به حالت قهر خانه رو ترک مي کنه! رفتار گلي در اين صحنه بدون توجه به قد و اندازه ي شوهرش درست مثل همه ي زن هاي ديگه در اين مواقع است! البته در صحنه ي قبلي خود سينا ( باز هم بدون توجه به قد و اندازش) رفتاري مثل رفتار آدم هاي مردسالار با گلي داره. وقتي گلي تصميم مي گيره که به جاي سينا به سر کار بره و به خاطر همين در مورد شغل بازاريابي حرف مي زنه، سينا سريع مخالفت مي کنه و در جواب اش مي گه که براي اين کار گلي بايد از روي نعش او رد بشه! با اين وجود چون قد و اندازش اجازه نمي ده بيشتر از اين زور بگه، فرداي اون روز گلي کارش رو در بيرون خونه شروع مي کنه. در اين زمان که مادرزن سينا به صورت سرزده وارد خونه ي اونها مي شه. اين شخصيت هم بيش از اينکه براي مخاطب هاي کودک جذاب باشه، براي بزرگ ترا و به خصوص مردان متاهل جذابيت داره! شخصيت مادرزن ديکتاتور بارها در فيلم ها و سريال هاي ايراني ديده شده، اما بازي خوب مرضيه برومند در اين نقش اين تکراري بودن قضيه رو خيلي خوب پوشش داده. مادرزن سينا که از ابتدا با ازدواج او با دخترش مخالف بوده و به خصوص از شغل اون بيزاره، سينا رو « نيم من»، «ژن ذليل» ( در برابر زن ذليل) و « ضد مادرزن» خطاب مي کنه و به اون مي گه:« وقتي بلندتر بودي نذاشتم حرف بزني .... چه برسه به حالا!» جلوه هاي ويژه ي فيلم جلوه هاي ويژه ي نخودي در حد بضاعت سينماي ايران قابل قبول اند. بيشتر صحنه هايي که در اونا سينا رو به همون حالت کوچک شده در مقابل وسايل خونه اش يا در خيابون و يا در مقابل شخصيت هاي واقعي مي بينيم خوب در اومده اند. اما صحنه هاي سرزمين نخودي تعريف چنداني ندارن. دکور اين صحنه ها که براي ساخته شدن شون از انيميشن سه بعدي کامپيوتري بهره گرفته شده، به شدت کليشه اي است و با درخت ها و چمن ها و بناهاي تکراري اش پس زمينه اي شبيه پس زمينه ي بعضي فيلم هاي تبليغاتي و يا برخي ميان پرده هاي تلويزيوني دارن که در حال حاضر از تلويزيون خودمون پخش مي شه. البته ناگفته نمونه پويايي و موسيقي اي که لازمه ي فيلم هاي کودکانه و در اين صحنه ها وجود داره، همچنين خود شخصيت نخودي در اون باعث مي شه که تماشاگر ( به خصوص بچه ها) توجه چنداني به اين مسئله نداشته باشه. ايراد ديگه اي که به اين صحنه ها وارده، اينه که انگار در اين سرزمين غير از نخودي هيچ موجود ديگه اي زندگي نمي کنه. در صورتي که در اين سرزمين افسانه اي مي بايست ديگر شخصيت هاي افسانه اي هم حضور داشته باشن. منبع: دنياي تصوير شماره 197 /ج
#فرهنگ و هنر#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 769]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها