محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803955773
غذا درمانی از دیدگاه قرآن و علم
واضح آرشیو وب فارسی:فارس:
غذا درمانی از دیدگاه قرآن و علم
تغذیه از اموری به شمار می‌رود که مورد توجه ویژه قرآن کریم است. این کتاب شریف علاوه بر توجه به اصول کلی و اساسی تغذیه، از بعضی غذاها نام برده است که دانشمندان اهمیت و ارزش غذایی و درمانی آن‌ها را یادآور شده‌اند.
بخش دوم و پایانی سوم ـ عسل عسل واژه ای عربی به معنای «انگبین» است. زنبورهای ماده و عقیم به نام زنبور کارگر شیره گیاهان را وارد دهان خود می‌کنند و آن را با آب دهان مخلوط می سازند. آن‌گاه این ترکیب را وارد محفظه ای به نام کیسه عسل می نمایند. قسمتی از این شیره به مصرف تغذیه زنبور‌ها می رسد و بخشی دیگر با انقباض کیسه عسل دوباره به دهان زنبور بر می‌گردد و زنبور آن را در حجره هایی خالی می کند که به همین منظور ساخته است و پس از غلیظ شدن، زنبور کارگر روی حفره ها را با موم می پوشاند. یک زنبور برای تهیه یک کیلو عسل باید روی دو میلیون گل اقاقیا یا پنج میلیون گل اسپرس بنشیند و 180 هزار مرتبه کیسه عسل خود را پر و خالی کند (ر.ک. به: معین، محمد، فرهنگ فارسی، 2، 2300). عسل به رنگ های زرد روشن، کهربایی، قرمز، تیره، بی رنگ، آبی و سبز هست و نوع رنگ در بازار پسندی آن نقش زیادی دارد (مصدق سعید و دیگران، اصول صحیح زنبورداری، 58 ـ 61). تاریخچه عسل از قدیم همواره مورد توجه و احترام بوده است. قدیمی ترین اثر تاریخی، مربوط به برداشت عسل، به هفت هزار سال پیش از میلاد باز می گردد. (علی آقایی، مرتضی و میرنظامی، حسین، عسل درمانی، 4). بر اساس مدارک خواص طبی عسل را از حدود 3500 سال پیش می‌دانستند و اقوام زیادی در شب عروسی از آن استفاده می کردند. به همین مناسبت این ایام در تمام جهان به ماه عسل معروف است. قبل از حضرت مسیح در برخی نقاط مقداری عسل همراه مردگان در تابوت می گذاشتند (پاک‌نژاد، همان، 5، 97). شیر و عسل در کتاب مقدس نشانه حاصل‌خیزی و فراوانی نعمت است (قاموس کتاب مقدس، 544). آیات (وَأَوْحَى رَبُّکَ إِلَى النَّحْلِ أَنِ اتَّخِذِی مِنَ الْجِبَالِ بُیُوتاً وَمِنَ الشَّجَرِ وَمِمَّا یَعْرِشُونَ * ثُمَّ کُلِی مِن کُلِّ الثَّمَرَاتِ فَاسْلُکِی سُبُلَ رَبِّکِ ذُلُلَاً یَخْرُجُ مِن بُطُونِهَا شَرَابٌ مُخْتَلِفٌ أَلْوَانُهُ فِیهِ شِفَاءٌ لِلنَّاسِ إِنَّ فِی ذلِکَ لَآیَةً لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ)؛ (نحل/68 ـ 69) «و پروردگارت به زنبور عسل وحى (= الهام غریزى) نمود که «از بخشى از کوهها و از درختان و از آن چه داربست مىکنند، خانههایى برگزین * سپس از همه محصولات بخور و راههاى پروردگارت را فروتنانه بپیما». از شکمهایشان نوشیدنى (= عسل) بیرون مىآید که رنگهایش متفاوت است [و] در آن براى مردم درمانى است؛ قطعاً، در آن[ها] نشانهاى است براى گروهى که تفکّر مىکنند». نکات تفسیری وحی در آیه شریفه به معنی القای معنا در فهم حیوان از راه غریزه است (ر.ک. به: طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، 12، 292) و این منحصر به زنبور عسل نیست و این که وحی فقط درباره زنبور به کار رفته، به زندگی شگفت انگیز این حیوان مربوط است (ر.ک. به: مکارم، ناصر، نمونه 11، 298). بهترین نوع عسل مربوط به زنبورهای کوهستان است که از گل و گیاه کوهی استفاده می کنند، لذا قرآن می فرماید: (اتَّخِذِی مِنَ الْجِبَالِ بُیُوتاً وَمِنَ الشَّجَرِ)؛ (قرائتی، محسن، تفسیر نور، 6، 420). زنبورشناسان می گویند: زنبور علاوه بر ماده قندی بین گل‌ها، از تخمدان، دمبرگ‌ها و میوه ها نیز استفاده می کند و قرآن هم تعبیر «کل الثمرات» را آورده است.قرآن کریم با تعبیر «یخرج من بطونها» به چگونگی ساخت عسل اشاره نموده است؛ به خلاف تصور برخی که هنوز هم گمان می کنند شیره گل‌ها پس از مکیده شدن از دهان، در کندو ذخیره می‌شود.عسل تنها خوراکی است که قرآن با تعبیر «شفاء للناس» از آن یاد می کند و دانشمندان درباره خواص آن در ابعاد پیشگیری و درمان، مطالب بسیاری گفته اند (مکارم، ناصر، تفسیر نمونه، 11، 290 به بعد). حکمت ها و اسرار علمی الف) مواد تشکیل دهنده عسل عسل بیش از 70 ماده مختلف دارد و تاکنون 15 نوع قند از آن کشف گردیده است. انواع پروتئین و ویتامین در عسل هست و به لحاظ داشتن برخی مواد تخمیری، بالاترین مرتبه را در کمک به هضم غذا دارد. کلسیم، پتاسیم، سدیم، منگنز، آهن، کلر، فسفر، گوگرد و ید از املاح معدنی عسل می باشند. عسل دارای عوامل قوی ضد میکروب انحصاری، هورمون نباتی و نوعی هورمون جنسی است (ر.ک. به: قرقوز، عبد الحمید و ...، همان، 184 ـ 185؛ عسل درمانی پیشین، 11 ـ 17؛ عبدالله، محمد محمود، الطب القرآنی بین الغذاء و الدواء، 46 ـ 54). ب) خواص درمانی عسل 1. عسل و طب اطفال عسل برای کودک هم یک ماده غذایی است و هم دارویی ارزشمند؛ به ویژه کودکانی که از نارسایی گوارشی و نارسایی در جذب مواد غذایی یا سوء تعذیه و کم خونی رنج می برند. عسل نیاز کودک را به ویتامین B1 برطرف می‌سازد و به سوخت و ساز کلسیم و منیزم در بدن کمک می‌رساند (همان). ادرار غیر ارادی اطفال را درمان میکند (الجمیلی، السید، عسل النحل فی القرآن و السنه، 112). برای درمان برفک دهان اطفال، یک قاشق چای خوری عسل یا عسل مخلوط با آبلیمو به کودک داده می شود (آقایی، مرتضی، علی و ...، همان، 76).پزشکان توصیه می کنند مقداری عسل به غذای روزانه کودک در تمام مراحل رشد اضافه شود. 2. درمان بیماری های پوستی (Dermatology) عسل ماده ای به نام گلوناس دارد که زخم‌ها را به سرعت التیام می بخشد ودر درمان زخم های چرکی ـ از قبیل دمل ها و جوش های خوش خیم ـ نیز سودمند است، زیرا رشد میکروب را متوقف می‌سازد و پوست و اعصاب را تغذیه میکند. عسل در زخم‌های عمیق ناشی از گلوله، هرچند همراه با شکستگی باشد، بهبودی را تسریع می بخشد. در ضماد زخم های ناشی از اعمال جراحی سودمند است و به صورت تزریق موضعی برای درمان خارش های حاد و مزمن پوستی استفاده می‌شود (ر.ک. به: قرفوز، عبدالحمید، و...، همان، 190؛ آقایی، مرتضی علی و ... همان، 120ـ123). 3. درمان بیماری‌های گوارشی عسل به سبب برخورداری از آنزیم های گوارشی مانند آمیلاز ولیپاز و... به هضم غذا کمک میکند. از ترش کردن معده می-کاهد. برای زخم و التهاب معده مفید است و در درمان عفونت های روده ای، درمان یبوست و اکثر بیماری‌های کبدی و کیسه صفرا مؤثر است. 4. درمان بیماری‌های تنفسی سیاه سرفه، التهاب حنجره و گلو و بیماری سل از جمله بیماری‌هایی‌اند که عسل در بهبودی آن‌ها نقش دارد. مصرف عسل در رفع التهاب ریه و برطرف کردن سرفه سودمند است، به همین دلیل برخی شرکت های دارویی عسل را به ترکیبات دارویی ضدسرفه اضافه کرده اند که شربت melrosam از جمله آن‌هاست. عسل در آسم و ذات الریه نیز به صورت شربت همراه کلر در کلسیم و محلول دیمدرول مصرف می شود (همان، 194). 5. درمان بیماری‌های چشم تجارب و آزمایش‌های متعددی تاثیر عسل را در درمان این بیماری‌ها ثابت کرده است: التهاب پلکها، انواع التهابات قرینه از قبیل التهاب سلی چشم، سیفلیس و تراخم، آلودگی و زخم قرنیه، انواع سوزش های چشم (همان، 195، عبدالله، محمد، الطب القرآنی بین الغذاء والدواء، 99ـ101). درمان بیماری‌های ناشی از ویتامین A ,B و درمان شب کوری، سوختگی های مخصوص چشم، آماس چشم. در کنگره چشم پزشکی سنگاپور یکی از دانشمندان مصری عسل را موفق تر از داروهای شیمیایی دانست. 6. درمان بیماری‌های زنان و زایمان عسل در درمان بیماری‌های خاص زنان و زایمان هم کاربرد دارد، مانند: درمان استفراغ‌های دوران بارداری، التهاب مهبل و مثانه و خارش فرج، التیام سریع زخم‌ها پس از جراحی زنان (همان، 196) درمان بی‌اشتهایی و یبوست، مسمویت دوران بارداری (عسل النحل فی القرآن والسنة، پیشین 139)، درمان زخم‌های رحم و قطع خونریزی، بند آمدن قاعدگی و... (آقایی، مرتضی علی، همان، 119). 7. درمان بیماری‌های قلبی مهم‌ترین بیماری‌های قلبی که عسل در درمان آن‌ها موثر است، عبارت است از:درمان التهاب دیفتریابی قلب، تقویت کننده قلب پس از عمل جراحی، درمان خناق سینه یا سوزش قلب، درمان ناتوانی همراه با پایین آمدن ضربان قلب (دیاب، عبدالحمید، همان، 198).در کنفرانس جهانی فیزیولوژی اعضا در سال 1901 م اعلام شد که عسل به خاطر داشتن گلوکز در تقویت عضلات قلب نقش بسیار مهمی دارد (عسل النحل فی القرآن و السنه، 59)؛عسل در درمان و پیشگیری از بیماری‌های متعدد دیگری نیز نقش دارد. بررسی و نتیجه با این همه برکاتی که در عسل نهفته است، بهترین توصیف برای آن، همان تعبیر شفاء است که در قرآن آمده است و شاید فواید دیگری هم داشته باشد که هنوز کشف نشده است (وَمَا أُوتِیتُم مِّنَ الْعِلْمِ إِلَّا قَلِیلاً)؛ (اسراء / 85).ذکر عسل در قرآن با تعبیر شفاء، با توجه به بسیاری از خواص آن و اشاره قرآن به چگونگی ساخت عسل که بعدها کشف شد، ضمن نشان دادن توجه قرآن کریم به تغذیه، گویای اعجاز علمی قرآن است.رنگ‌های مختلف عسل ـ مورد اشاره قرآن ـ نیز سبب تعدد خواص آن می‌شود (ر.ک. به: آقائی، مرتضی علی، همان، 59).فایده اقتصادی زنبور عسل به لحاظ گرده‌افشانی گل‌ها، 25 تا 100 برابر ارزش عسل تولید شده در سال محاسبه می شود (همان، 3). چهارم ـ خرما خرما درختی است از تیره گرمسیری با میوه ای که مواد غذایی دارد. این میوه به شکل خوشه ای از شاخه آویزان می-شود.ارتفاع درخت خرما به 10 تا 20 متر می رسد (معین، همان، 1، 1413). متوسط عمر آن 100 تا 200 سال است. درخت خرما در موارد بسیاری به حیوان شباهت دارد، مانند: جنس نر و ماده داشتن، خفگی بر اثر آب و دود زیاد و از بین رفتن به سبب ضربه ای که بر قلب آن وارد شود (دریائی، محمد رسول، خرما، 20). بیش از 100 نوع خرما در ایران وجود دارد که از لحاظ شکل، رنگ و میزان شهد با یک‌دیگر تفاوت دارند (همان، 49). خرما از موقع شکوفه دادن تا رسیدن هفت مرحله را طی میکند: کفری، طلع، بلح، اخلال، خرمای سنگ‌شکن، خرمای رسیده، خرمای خشک (تمر) (معین، همان، 1، 1413). تاریخچه برخی قدمت درخت خرما را به دوران زمین شناسی می رسانند. تصور می‌شود پرورش و کاشت درخت خرما از 6000 تا 8000 سال پیش در بین‌النهرین آغاز شده باشد. احتمالاً در آن زمان هیچ درخت میوه دیگری در جایی کاشته نمی شد. شاید به همین علت خرما همیشه با تمدن بشری همراه بوده است. خرما نزد مصری ها محترم بود و زمانی عراقی‌ها آن را می‌پرستیدند. تصاویری از آن بر دیوار هیکل (از بناهای حضرت سلیمان(ع) ) قرار داشت. در قوانین حمورابی نیز احکامی مربوط به مراقبت و چگونگی کشت نخل دیده می‌شود. کلدانیان خرما را درخت زندگی می دانستند و در یونان قدیم، خرما نشان پیروزی بود. امروز هم افسران ارشد را با نشان برگ خرما مشخص می‌کنند. در کتاب مقدس از خرما به نیکی یاد شده و حضرت داود(ع) شخص صادق را به درخت خرما تشبیه می‌کرد.به جهت اهمیت روزافزون خرما در جهان، فائو در سال 1987 مؤسسه تحقیق و توسعه نخل را در بغداد تأسیس کرد. آیات خرما بیشتر از سایر میوه ها مورد توجه است و در قرآن حدود 20 بار از درخت خرما و نخل به صراحت نام برده شده است، از جمله: (فَأَجَاءَهَا الْمضخَاضُ إِلَى جِذْعِ النَّخْلَةِ قَالَتْ یَا لَیْتَنِی مِتُّ قَبْلَ هذَا وَکُنتُ نَسْیاً مَنْسِیّاً * فَنَادَاهَا مِن تَحْتِهَا أَلاَّ تَحْزَنِی قَدْ جَعَلَ رَبُّکِ تَحْتَکِ سَرِیّاً * وَهُزِّی إِلَیْکِ بِجِذْعِ النَّخْلَةِ تُسَاقِطْ عَلَیْکِ رُطَباً جَنِیّاً * فَکُلِی وَاشْرَبِی وَقَرِّی عَیْناً)؛ (مریم / 23 ـ 26) «و درد زایمان، او را به سوى تنه درخت خرمایى کشاند. (مریم) گفت: «اى کاش من پیش از این مرده بودم و کاملاً فراموش شده بودم!» * و از زیر [پاى] او به وى ندا داد که «اندوهگین مباش؛ چرا که پروردگارت زیر [پاى] تو چشمه آبى (و کودکى شریف) قرار داده است * و تنه درخت خرما را به سوى خود تکان بده، تا رطب تازهاى بر تو فرو ریزد * و بخور و بنوش و دیده روشن دار». نکات تفسیری به بار نشستن درخت خشکیده علاوه بر معجزه بودن، یک دستور بهداشتی و تقویتی مهم است، زیرا بهترین خوراک برای زن زائو خرما می باشد. روایت هم مؤید این نظریه است (نجفی خمینی، محمد جواد، تفسیر آسان، 11، 109). در تغذیه نقش اول با حبوبات و دانه ها است و سپس میوه ها، چون در قرآن آمده است: (وَجَعَلْنَا فِیهَا جَنَّاتٍ مِن نَّخِیلٍ وَأَعْنَابٍ وَفَجَّرْنَا فِیهَا مِنَ الْعُیُونِ)؛ (یس/34). حکمت ها و اسرار علمی علم روز به فواید خرما که برخی از آن‌ها در روایات اسلامی آمده، پی برده است. برخی از این خواص به شرح ذیل است. 1 ـ ترکیبات غذایی خرما از نظر مواد مغذی بسیار با ارزش و شامل مواد زیر است: آب، پروتئین، مواد قندی، چربی، پتاسیم، سدیم، کلسیم، منیزیم، آهن، مس، املاح گوگرد، املاح کلر، ویتامین های C, B2, B1, A و نیاسین. هر صدگرم خرما 157 تا 383 کالری حرارت ایجاد مینماید و حرارت زایی یک کیلو خرما معادل یک کیلوگرم گوشت است (زمزم، حمدی، الطب الشعبی و التغذیه، 53). 2 ـ پیشگیری از سرطان امروزه ثابت شده است که نقصان منیزیوم در بدن زمینه را برای ابتلا به بیماری سرطان فراهم می آورد وخرما دارای مقدار فراوانی منیزیوم است. به همین جهت اعراب و صحرانشینان با این که در فقر غذایی به سر می برند، به واسطه خوردن خرما دچار سرطان نمی شوند. 3 ـ هضم غذا خرما به سبب داشتن مواد کافی و ضروری و عناصر کاتالیزوری هضم و جذب غذا را آسان می‌سازد؛ حتی به هضم موادغذایی دیگر کمک می کند، مثلاً چون هیدرات دوکربن دارد، بدن از مواد پروتئینی بهتر استفاده میکند (پاک‌نژاد، سید رضا، همان، 7، 182). 4 ـ درمان امراض عفونی خرمای رسیده مواد سفیده ای و چند ترکیب دارویی دارد که یکی از آن‌ها شبیه کورتن است. کورتن توسط غده فوق کلیه ترشح می شود و یکی از داروهای قیمتی است که اخیراً کشف شده و عامل درمان کلیه التهابات و امراض عفونی است. این ماده از ریزش مو نیز جلوگیری می کند. کورتن برای بیماران دیابتی خوب نیست، ولی کورتن خرما هورمون گیاهی مفید و طبیعی خاصیت دفع ضرر است (اسرار خوراکی‌ها، پییشن ص 156) به علت داشتن لعاب و مواد پکتیک خاصیت دفع خلط خرما در آن زیاد است، به همین جهت شصت گرم آن را در یک لیتر آب می جوشانند و در مورد زکام، درد گلو و تمام عفونت‌های ریوی مصرف می کنند (لئوس کارلیه، سبزی ها و میوه های شفابخش، ترجمه مهدی نراقی، 170). 5 ـ رفع خستگی دانشمندی به نام کورنوسکی (Curnonsky) در کتابی که مخصوص خرما نوشته است، می‌گوید: علاوه بر آن که خوردن خرما ارزش غذایی بیشتری از دیگر قندها دارد، موقع خستگی نیز مفیدتر است، زیرا جذب بدن می گردد (پاک‌نژاد، همان، 7، 66). وی خوردن خرما را به ورزشکاران توصیه می نماید. این ویژگی در حدیث شریف نبوی نیز آمده است (بحار الانوار، 63، 141). 6 ـ تقویت نیروی جنسی خرما به سبب داشتن فلیکولین نیروی جنسی را افزایش می دهد (پاک‌نژاد، همان، 80). برای این منظور بایدخرمای خشک (تمر) را در شیرتازه خیساند و خورد و به دنبال آن شیر نوشید (رجحان، محمد صادق، 195). 7 ـ تاثیر بر زایمان برخی مفسران از آیه مورد بحث و دستور خدا به حضرت مریم3 برداشت کرده‌اند که مفید بودن خرما بری زائو یک دستور طبی است. پزشکان می گویند با توجه به مواد معدنی خرما به خصوص آهن، آن چه جبران نقاهت زن تازه زا را می نماید و با انتقال از راه شیر مناسب نوزاد می‌باشد، خرما است و چون پس از زایمان، آب بدن زن تاحدودی کم می شود، خرما جاذب رطوبت است و اگر همراه با آب خورده شود، برای جبران این نقیصه بسیار مفید است (پاک‌نژاد، 79). روایت هم به این دو عنصر مهم (خرما و آب) برای زن تازه زا اشاره دارد (مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، 59، 141). علم جدید هورمونی شبیه «اکسی توسین» را در خرما کشف کرده است که در افزایش انقباض‌های رحم هنگام ولادت نقش دارد و به این علت مقداری از درد و رنج مادر و خونریزی بعد از زایمان می کاهد و نیز از فشار خون مادر که هنگام زایمان بالا می رود، کم می کند (ر.ک، به: سید الجمیلی، الاعجاز الطبی فی القرآن و السنۀ، 194 ـ 195). مواد قندی رطب که زود هضم می‌شوند، به علت انرژی‌زایی سریع، تحمل مادر را هنگام زایمان افزایش می دهد. اثر لینتی خرما نیز بر امر زایمان کمک مینماید؛ ضمن این که مصرف ملین گیاهی بر شیمیائی مزیت دارد (تغذیه در قرآن، 387). در روایات اسلامی نیز به استفاده از خرما در ماه های آخر بارداری سفارش شده است (مجلسی، محمد باقر، 63، 141). 8 ـ غذایی مفید به هنگام گرسنگی و افطار خرما برای کسانی که به شدت گرسنه‌اند، بسیار مفید و زود هضم است و مواد مورد نیاز بدن را در زمان کوتاهی به بدن می رساند (دریایی، محمد رسول، خرما، 83). در روایات اسلامی نیز شفارش شده است که روزه را با خرما بگشایید (ابراهیم بن علی کفعمی، المصباح، 132). دانشمندان می گویند انتخاب خرما برای افطار به علت آن است که قند هگزوز (دکستروز گلوکز) و فروکتوز دارد و جذب آن‌ها سریع است و سبب کاهش اشتها می شود و از پر خوردن و یا ناگهان خوردن که بیشتر ایجاد «آمبارگاستریت» (Ambaragastrite، التهاب و ورم معده) می نماید، جلوگیری میکند. (دریایی، محمد رسول، همان، ص 79). همچنین بدن را در برابر گرسنگی قندی که در اثر روزه ایجاد می شود، مسلّح می‌سازد، انرژی لازم را به بدن می‌رساند و هم مانع تجمع چربی می گردد و چون نارسایی کبد و چربی زیاد زیر پوست و کم تحرکی باعث کاهش قدرت دفاعی بدن می گردد، خرما باعث می‌شود چربی اضافه در زیر پوست جمع نشود و کبد به طور طبیعی کارکند. خرما عناصر مفیدی برای کبد روزه‌دار دارد و قدرت دفاعی بدن را بالا می برد (همان، 83). دکتر عدنان شریف در کتاب من علم الطب القرآنی (ص 218) مطالب مفیدی در مورد نقش خرما در جبران قند خون هنگام روزه داری ذکر کرده است. دانشمندان برخی دیگر از خواص خرما را این گونه بر می شمارند:خرما برای جوش غرور جوانی، درمان فلج ـ به خصوص فلج اطفال ـ کلیه و مثانه، اعصاب، شست‌وشوی خون، تعادل یون‌ها، حساسیت و آلرژی و... مفید است. بیماران دیابتی می توانند به جای قند از خرما استفاده کنند، خرما خاصیت ضد گرسنگی دارد (پاک‌نژاد، 58 ـ 61). ملین طبیعی است و برای درمان بواسیر و نقرس مفید است. همچنین قوه بینایی و شنوائی را تقویت می کند (نجار، زغلول، الاعجاز العلمی فی السنة النبویة، 316). بررسی و نتیجه 1 ـ خرما یکی از خوراکیهای باارزش است؛ هم غذایی مناسب و هم دارویی مؤثر است و اشاره قرآن به آن، اهمیت و جایگاه رفیع غذا درمانی‌اش را نشان می‌دهد. 2 ـ بسیاری از آثار خرما پس از 14 قرن و با پیشرفت علوم مشخص شده است، مانند مفید بودن خرما و آب برای زن زائو و این از اعجاز علمی قرآن شمرده می شود. جمع بندی نهایی اشاره قرآن به مباحث تغذیه گویای اهمیت تغذیه و نقش تأثیرگذار آن در زندگی بشر است. از طرفی بررسی و بازگویی غذاهای قرآنی به همراه یافته های قطعی علمی، سبب نگرش نو افراد به دین و قرآن خواهد شد و از سویی به کار بستن این آموزه ها ـ به خصوص در بخش غذا درمانی قرآن ـ بسیاری از مشکلات را در این رابطه حل خواهد کرد. منابع 1. آقائی، مرتضی علی و میر نظامی، سید حسین، عسل درمانی، نورپردازان، کرمانشاه، 1387ش، سوم. 2. ابن منظور، لسان العرب، دار احیاء التراث العربی، بیروت، 1408ق، اول. 3. احمدی، محسن، درمان بیماری‌ها با تغذیه (غذا درمانی)، شهید حسین فهمیده، اصفهان، 1382 ش، اول. 4. استودولا، ثیری و ولاگ، ژان، گیاهان داروئی، ترجمه: ساعد زمان، ققنوس، تهران، 1382 ش، پنجم. 5. اسماعیل پاشا، دکتر عبدالعزیز، اسلام و طب جدید، ترجمه: سید غلام رضا سعیدی، کتابخانه ارشاد، بی جا، 1346 ش، دوم. 6. اصفهانی، دکتر محمدمهدی، تغذیه کودکان با شیر مادر، تندیس، تهران، 1386 ش، اول. 7. بوکای، دکتر موریس، مقایسه‌ای میان تورات، و انجیل، قرآن و علم، ترجمه: ذبیح الله دبیر، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، تهران، 1368ش، چهارم. 8. پاک نژاد، دکتر شهید سید رضا، اولین دانشگاه و آخرین پیامبر ج 6، بنیاد فرهنگی شهید پاک نژاد، یزد، 1363ش، اول. 9. جزایری، دکتر غیاث الدین، اسرار خوراکی‌ها، امیرکبیر، تهران، 1385ش، بیست و دوم. 10. دریایی، محمد رسول، خرما، انتشارات جعفری، تهران، 1382ش، اول. 11. دهخدا، دکتر علی اکبر، لغت نامه دهخدا، دانشگاه تهران، تهران، 1377ش، دوم. 12. دیاب، دکتر عبدالحمید وقرقوز، دکتر احمد، مع الطب فی القرآن الکریم، منشورات الرضی، قم، 1404ق، هفتم. 13. رجحان، دکتر محمد صادق، میوه درمانی، انتشارات خیام، تهران، 1371ش، ششم. 14. زمزم، حمدی، الطب الشعبی و التغذیه، دار الایمان، دمشق، 1422ق، دوم. 15. سید الجمیلی، الاعجاز الطبی فی القرآن، دار المکتبۀ الهلال، بیروت، 1992م، اول. 16. شریف، دکتر عدنان، من علم الطب القرآنی، دار العلم للملایین، بیروت، 1997م، سوم. 17. شهید ثانی، زین الدین بن علی، شرح لمعه دمشقیه، کتابفروشی داوری، قم، 1410ق، اول. 18. شیرازی، احمد امین، اسلام پزشک بی دارو، نشر فروغ قرآن، 1376ش، سوم. 19. طالقانی، سید محمود، پرتویی از قرآن، سهامی انتشار، تهران،1362ش، چهارم. 20. طباطبایی، علامه سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، دفتر نشر اسلامی، قم، 1417ق، پنجم. 21. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، مرتضوی، تهران 1375 ش، سوم. 22. طیب، سید عبدالحسین، اطیب البیان فی تفسیر القرآن، انتشارات اسلام، تهران، 1378ش، دوم. 23. عسکری، مرتضی، طب الرضا و طب الصادق(ع) ، ترجمه کاظم خلخالی، فواد، قم، 1369ش. 24. قرائتی، محسن، تفسیر نور، مرکز فرهنگی درسهایی از قرآن، تهران 1383 ش، یازدهم. 25. کارلیه، لئوس، سبزیها و میوه‌های شفا بخش، ترجمه: مهدی نراقی، امیرکبیر، تهران، 1337ش. 26. کالیندو، مری آلیس و همکاران، آشپزی جدید و غذادرمانی، ترجمه: پرویز کازرونی، سروش، تهران 1376 ش، دوم. 27. کتاب مقدس، ترجمه: فاضل خان هندی. 28. کفعمی، ابراهیم بن علی عاملی، المصباح، انتشارات رضی، قم، 1405ق، دوم. 29. کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، دارالکتب الاسلامیه، تهران، 1365ش، چهارم. 30. مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، مؤسسه الوفاء، بیروت، 1403ق، دوم. 31. محمد عبدالله، دکتر محمد، الطب القرآنی بین الغذاء و الدواء، دار الرشید، دمشق، 1417ق، اول. 32. مسترهاکس، قاموس کتاب مقدس، اساطیر، تهران، 1377ش، اول. 33. مشجور، گوهر، اسرار شیمی در قرآن، نوید شیراز، شیراز، 1385ش، اول. 34. مصدق، دکتر محمد سعید و دیگران، اصول صحیح زنبورداری، سازمان ترویج کشاورزی، بی جا، 1365ش. 35. معین، محمد، فرهنگ فارسی، امیرکبیر، یازدهم، تهران، 1376 ش. 36. مکارم شیرازی، آیت الله ناصر، تفسیر نمونه، دار الکتب الاسلامیه، تهران 1367ش، بیست و چهارم. 37. مهرین، مهرداد، درمان طبیعی، مطبوعاتی عطائی، تهران، 1339ش. 38. نجار، دکتر زغلول، الاعجاز العلمی فی السنۀ النبویه، نهضۀ مصر، قاهره، 2007م، دوم. 39. نجفی، محمد جواد، بهداشت اسلام از نظر علوم امروزی، کتابفروشی ادبیه، اول. 40. نجم آبادی، دکتر محمود، اصول بهداشت، چاپخانه دانشگاه، تهران، 1335ش. 41. نراقی، مهدی، خوراکیهای شفا بخش، امیر کبیر، تهران، 1382ش، ششم. نوری، دکتر محمد رضا، بهداشت در قرآن، انتشارات واقفی، مشهد، 1384ش، اول. منبع: مجله قرآن و علم شماره 5 انتهای متن/
92/11/12 - 00:05
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 165]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها