تور لحظه آخری
امروز : سه شنبه ، 6 شهریور 1403    احادیث و روایات:  امام صادق (ع):يك عالم برتر از هزار عابد و هزار زاهد است.
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها

تبلیغات

تبلیغات متنی

تریدینگ ویو

کاشت ابرو

لمینت دندان

لیست قیمت گوشی شیائومی

صرافی ارکی چنج

صرافی rkchange

تور دبی

دزدگیر منزل

تشریفات روناک

اجاره سند در شیراز

قیمت فنس

armanekasbokar

armanetejarat

صندوق تضمین

طراحی کاتالوگ فوری

تعمیرات مک بوک

Future Innovate Tech

پی جو مشاغل برتر شیراز

قیمت فرش

لوله بازکنی تهران

میز جلو مبلی

آراد برندینگ

سایبان ماشین

بهترین وکیل تهران

وکیل کرج

خرید تیشرت مردانه

خرید یخچال خارجی

وام لوازم خانگی

نتایج انتخابات ریاست جمهوری

خرید ابزار دقیق

خرید ریبون

موسسه خیریه

خرید سی پی کالاف

واردات از چین

سلامتی راحت به دست نمی آید

حرف آخر

دستگاه تصفیه آب صنعتی

حمية السكري النوع الثاني

ناب مووی

دانلود فیلم

بانک کتاب

دریافت دیه موتورسیکلت از بیمه

کپسول پرگابالین

خوب موزیک

کرکره برقی تبریز

خرید نهال سیب سبز

قیمت پنجره دوجداره

سایت ایمالز

بازسازی ساختمان

طراحی سایت تهران سایت

دیوار سبز

irspeedy

درج اگهی ویژه

ماشین سازان

تعمیرات مک بوک

 






آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1812763657




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
archive  refresh

نگاهي جامعه شناسانه به عزاداري


واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
نگاهي جامعه شناسانه به عزاداري
نگاهي جامعه شناسانه به عزاداري ● نويسنده: مهدی - مسائلی نگاهي جامعه شناسانه به عزاداري برگزاري مجالس عزاداري در دو ماه محرم و صفر و بويژه دهه اول محرم از سنّت‏هاي رايج در كشورماست؛ اما هيئت‏هاي منسجم و گسترده عزاداري تنها در خلال دهه محرم و روز اربعين برگزار مي‏شوند. علاوه بر اين، برخي مجالس عزاداري نيز در طول ايام سال مخصوصاً در برخي مناسبت‏هاي مذهبي و ملي و همچنين در ماه شعبان و رمضان بر پا مي‏شود. در سالروز وفات ائمّه اهل بيت‏عليهم السلام و در مجالس فاتحه‏خواني براي اموات و در مناسبت‏هاي ديگر نيز مجالس عزاداري منعقد مي‏شود. پذيرايي در اين مجالس با چاي و شربت يا شام و ناهار و امثال آن مرسوم است. افراد سرشناس، تجار و بازاريان اموال هنگفتي را براي اقامه مجالس عزاداري خرج کرده و گاه به برخي هيئت‏ها و دسته‏جات نيز کمک مالي نموده و پاداش و هدايايي به سخنرانان، شاعران و نوحه‏سرايان تقديم مي‏کنند. آنان بر اين باورند که اين گونه اعمالِ نيک موجب تقربشان به خداوند شده و شفاعت امامان را در روز قيامت نصيبشان مي‏گرداند.برخي از مردم معتقدند که انجام شعائر و مراسم مذهبي، مهم‏ترين وسيله نجات در آخرت است. اين اعمال موجب تقرب به خدا و نيل به شفاعت ائمّه اطهارعليهم السلام مي‏شود. اين در حالي است که بسياري از آنها به دنبال تقرب به خداوند از طريق عمل صالح، تقوا و امر به معروف و نهي از منکر نيستند. زيرا آنان مي‏پندارند که خدا بدون ترديد همه گناهانشان را به خاطر انجام شعائر ديني و مراسم مذهبي خواهد آمرزيد؛ هر چند اگر از اهل کباير باشند.مجالس عزاداري به دلايل ديگري نيز برگزار مي‏شوند. گاه برخي افراد نذر مي‏کنند، در صورت موفقيت در تجارت و يا بهبودي اوضاع اقتصادي به برپايي مجلس روضه‏خواني اقدام نموده يا مقداري پول به اين گونه مجالس در مساجد و حسينيه‏ها اهدا کنند. همچنين در ميان مردم مرسوم است که هر گاه ساخت خانه‏اي نو به پايان مي‏رسد و يا محل جديدي براي کار افتتاح مي‏کنند و يا خانه خود را اعم از ملکي يا استيجاري تغيير مي‏دهند، مجلسي براي عزاداري در آن محل برپا نموده و در پايان نيز با شام از حاضران پذيرايي مي‏کنند. در حقيقت هر عمل خيري که به قصد قربت انجام مي‏شود، منافع ديگري نيز براي افراد به دنبال دارد؛ منزلت اجتماعي و ديني آنها در اثر اين اعمال بالا رفته و در چشم ديگران از افراد نيکوکار به حساب مي‏آيند.از سوي ديگر اين مناسبت‏ها فرصت خوبي براي برخي افراد عاطل و بيکار و مردمان فقير به شمار مي‏رود. آنان با گردش در مجالس مختلف به مقداري خوراك و غذا دست يافته و فرصتي نيز براي گذراندن اوقات فراغت مي‏يابند.بديهي است که اين گونه قضايا و نمونه‏ها را نمي‏توان به همه اشکال عزاداري حسيني تعميم داد. در واقع عزاداران حسيني از گروه‏ها و طبقات مختلف اجتماعي بوده و تفاوت‏هاي بسياري از جهات اقتصادي، اجتماعي، و فرهنگي ميان آنها مشاهده مي‏شود. در مجالس عزاداري علاوه بر علما و بازاريان عده‏اي از دانشگاهيان، فرهنگيان، کارمندان، کارگران و سيار اقشار جامعه نيز شرکت مي‏کنند و بسياري از اينان از روي محبت به اهل بيت و جهت ابراز همدردي با آن بزرگواران در مجالس عزاداري شرکت مي‏کنند. البته تعداد اندکي نيز براي تماشا، تفريح يا گذراندن اوقات فراغت به اين مجالس مي‏آيند. به طور کلي دهه محرم يک مناسبت ديني و اجتماعي و در عين حال استراحتي تفريحي است؛ بويژه براي برخي بازاريان و صاحبان مشاغل‏که در طول سال به کار اشتغال داشته و هيچ فرصتي براي استراحت و رفع خستگي ندارند.فقرا و اقشار کم‏درآمد نيز در اين مجالس شرکت کرده و هر يک به حسب امکانات و توان خود، کمک مالي يا خدماتي را ارائه مي‏دهند. برخي به رهگذران و افراد تشنه، آب خنک مي‏دهند يا گلاب بر سر و روي عزاداران مي‏پاشند، يا به هر نحو ممکن در مجالس و دسته‏جات عزاداري به خدمتگذاري در آستان امام حسين‏عليه السلام مي‏پردازند. از سوي ديگر برخي روضه‏خوان‏ها رؤساي هيئت‏ها، شاعران، نوحه‏سرايان و نيز برخي خادمان و متوليان مكانهاي مقدس از اين مجالس در جهت منافع خود بهره برده و از اين فرصت براي کسب درآمد استفاده مي‏کنند. گرچه اين عمل آنها در ظاهر بر خلاف شرع نيست؛ اما بعضي از آنها با به‏کارگيري برخي شيوه‏هاي نفاق و چاپلوسي و بعضي ديگر با انجام برخي خدمات به امتيازات متعدد مادي و معنوي از جانب افراد سرشناس يا مقامات محلي نايل مي‏آيند. آنان براي دستيابي به منافع خويش از لطمه زدن و آسيب رساندن به اصول و اهداف اين مجالس ديني باکي ندارند.بسياري از تجار سرشناس، بازاريان و افراد ذي‏نفوذ، با مصرف اموال هنگفتي براي اقامه مجالس عزاداري و تقديم نذورات و هداياي نقدي و غير نقدي به سخنرانان و روضه‏خوان‏ها به دنبال اهداف و منافع ديگري غير از تقرب به خدا و دستيابي به شفاعت اهل بيت‏عليهم السلام هستند. آنان به منظور ارتقاء منزلت اجتماعي خود و گاه کسب درآمد بيشتر به اين اعمال نيک دست مي‏زنند. هر مجلس و مراسمي که شخصيت‏هاي مذهبي و افراد سرشناس و صاحب نفوذ بيشتري در آن شرکت کنند، از اهميت و ارزش بيشتري برخوردار است. همچنين جايگاه مذهبي و اجتماعي صاحبان مجلس و نوع پذيرايي و شهرت واعظ و منزلت اجتماعي او نيز بر اهميت مجلس مي‏افزايد.برخي نيز از اين مجالس به طور مستقيم يا غير مستقيم براي نيل به اهداف اقتصادي خويش استفاده مي‏کنند؛ البته اقامه اين گونه مجالس و ارائه خدماتي به عزاداران بر منزلت ديني و اجتماعي فرد در ميان خويشان، آشنايان و اطرافيانش مي‏افزايد. از اين رو برخي با اقامه مجلس عزاداري يا کمک به هيئت‏هاي حسيني و احترام به سخنرانان و روضه‏خوان‏ها و مداحان تنها در انديشه ارتقاي منزلت خويش نزد مردم هستند تا به عنوان فردي باتقوا و نيکوکار شناخته شوند. آنان در اين مراسم‏ها اموال زيادي خرج مي‏کنند تا به طور مستقيم يا غير مستقيم به برخي اهداف و مقاصد شخصي خود برسند. از باب مثال پوسترهايي به نام خويش يا نام دفتر تجاري و يا شرکت خود تقديم مي‏کنند و بدين وسيله از اين هدايا به عنوان يک آگهي تبليغاتي بهره مي‏برند.در واقع بيشتر خطبا و روضه‏خوان‏ها به صورت غير مستقيم براي صاحبان مجلس و خانواده‏هايشان تبليغ مي‏کنند. سخنران معمولاً در پايان منبرش براي صاحبان مجلس، دعا نموده و از آنان تشکر مي‏کند و ثواب الهي برايشان طلبيده و نيز آنها را به برگزاري بيشتر اين گونه مجالس تشويق مي‏کند. خطيب نيز به طور طبيعي از پاداش نقدي و احياناً هداياي صاحب مجلس برخوردار مي‏شود. بدين ترتيب مجالس حسيني به ابزاري براي کسب منزلت اجتماعي بدل شده است. از اين رو هر صاحب ثروتي مايل است در خانه‏اش و يا در يکي از مساجد يا حسينيه‏ها، مجلس عزاداري برگزار کند و هيئت‏ها و دسته‏جات حسيني را با هداياي خويش ياري رساند. علاوه بر اينها دست‏اندرکاران مجالس و هيئت‏هاي عزاداري بويژه رؤساي هيئت‏ها، روضه‏خوان‏ها، نوحه‏سرايان، علمداران، بازيگران نقش‏هاي عباس و قاسم و امام سجاد و حتي بازيگران نقش‏هاي شمر و عمر سعد و ... در خود احساس فخر و غرور مي‏کنند. نگاه‏هاي تماشاچيان که بيانگر احساس احترام و شيفتگي آنهاست، خود به نحوي مشوق آن بازيگران است؛ بويژه هنگامي که از مقابل انبوه زنان عبور کرده و صداي شيون و فرياد آنان بلند مي‏شود.البته هزينه‏هاي پذيرايي و ديگر خدمات در بسياري از اين مراسم هم از طريق هداياي مردم عادي تأمين مي‏شود که به شيوه‏هاي مختلفي جمع‏آوري مي‏گردد. برخي از مردم به هزينه خود مجلسي در خانه خود يا در حسينيه‏ها، مساجد و يا ديگر اماکن عمومي برگزار مي‏کنند. برخي نيز اجرت واعظ و خطيب را مي‏پردازند و عده‏اي هم هزينه چاي، شکر، کيک و غيره را مي‏پذيرند و گاه نيز يکي از نيکوکاران هزينه اطعام عزاداران را بر عهده مي‏گيرد. برخي نيز پارچه‏هاي سياه، سبز و گاه قرمز براي پوشاندن ديوارهاي محل عزاداري‏ها و تهيه پرچم و نوشته‏جات مختلف در اختيار هيئت مي‏گذارند. شيريني‏جات و شمع و گلاب و غيره نيز به همين ترتيب تهيه مي‏شود.علاوه بر اين، تعداد زيادي از مردم در طول برپايي مراسم عاشورا و اربعين خود را به طور ويژه در خدمت امام حسين‏عليه السلام قرار داده و مسؤوليت جمع‏آوري هداياي مردمي را در اماکن مختلف و از اقشار مختلف بر عهده مي‏گيرند. جمع‏آوري و نگهداري هدايا و مصرف آنها تحت نظر شوراي ويژه‏اي متشکل از رييس هيئت‏ها و دستيارانش قرار دارد.افراد فوق با حضور در محل‏هاي تجاري، شرکت‏ها، بازار، قهوه‏خانه‏ها و اماکن ديگر به جمع‏آوري هداياي مردم پرداخته و در برابر آن به هر يک از اهدا کنندگان رسيد مي‏دهند. برگ رسيد معمولاً داراي مهر هيئت مورد نظر است. اين اشخاص معمولاً در راه رضاي خدا و به منظور خدمتگزاري در آستان مقدس امام حسين‏عليه السلام به اين گونه خدمات دست مي‏زنند.راه‏هاي ديگري نيز براي جمع‏آوري کمک‏هاي مردمي به طور غير مستقيم نظير نصب صندوقي در اماکن تجاري، مساجد و حسينيه‌ها متداول است. اين روش تنها به جمع‏آوري کمک‏هاي مردمي محدود نمي‏شود؛ بلکه شبکه‏اي منسجم براي انجام کارهاي خيريه تشکيل مي‏دهد.اين گونه مجالس و مراسم مردمي براي تعدادي از سخنرانان، روضه‏خوان‏ها، نوحه‏سرايان، شعرا و ... منبع درآمد به شمار مي‏رود. آنان همه درآمد خود يا بخشي از آن را از طريق اين مراسم مذهبي به دست مي‏آوردند. البته اين اموال به عنوان هديه و پاداش و نه مزد و درآمد به آنها داده مي‏شود. پاداش سخنرانان و روضه‏خوانان به ميزان ثابت و مشخصي نيست؛ بلکه بر اساس ويژگي‏هاي هر کدام تعيين مي‏شود. بنابراين هر سخنراني که صداي رساتر و خوشتري داشته باشد، در طول دهه محرم از پاداش بيشتري برخوردار مي‏شود. از اين رو تعدادي از سخنرانان به برکت صداي خود از تمکن مالي برخوردار شده و برخي نيز با هواپيما به شهرها و کشورهاي مختلف براي برگزاري مجالس عزاداري مسافرت مي‏کنند.آنان در اين سفرها به پاداش و هداياي بسياري دست مي‏يابند. با اين حال تعدادي ديگر از سخنرانان و روضه‏خوان‏ها در وضعيت فقيرانه‏اي به سر برده و از درآمد کافي براي امرار معاش برخوردار نيستند. برخي مداحان و نوحه‏سرايان نيز در ايام عاشورا و روز اربعين، مبالغ هنگفتي دريافت مي‏کنند. اين مبالغ از سوي ثروتمندان حاضر در مراسم اهدا مي‏شود.بزرگ‏ترين اشکال برخي شاعران و روضه‏خوان‏ها اين است که در اشعار و سخنراني‏هاي خود چندان به حقايق تاريخي و علمي پايبند نبوده و گاه مطالبي از کتاب‏هاي مبتذل و غير معتبر نقل مي‏کنند. اطلاعات و معلومات آنها برگرفته از مجموعه‏اي داستان‏ها و افسانه‏هاي خرافي است که هيچ عقل سليمي آن را تصديق نکرده و هيچ منطق درستي آن را نپذيرفته و در تضاد کامل با اصول و ارزش‏هاي اهل بيت‏عليهم السلام و نهضت بزرگ امام حسين، قرار دارند. اِشکال ديگري که به برخي سخنرانان و نوحه‏سرايان وارد است، نگاه نادرست آنها به عاشورا مي‏باشد. آنان با تمرکز بر مظاهر و مراسم‏هاي عاشورا و وا نهادن اهداف بنيادي آن نهضت به تکوين خردي جمعي مبتني بر عاشورا و بدون توجه به مناسبت‏هاي مذهبي ديگر پرداختند. گويا زندگي و حيات تنها در مظاهر و مراسم‏هاي عاشورا خلاصه شده است. در واقع اهداف عاشورا متنوع و پويا است که نمي‏توان آن را در بعدي محدود خلاصه کرد. حيات عاشورايي، عقيده عاشورا و مواضع انقلابي آن را نبايد با نگاه‏هاي تنگ خويش محدود ساخته و آن مفاهيم بلند را به مراسمي خشک و بي‏روح تبديل کرد. نکته مهم در اين ميان آن است که بيشتر شرکت‏کنندگان و تأثيرگيرندگان از اين شعائر و مراسم از ميان عامه مردم، کارگران، کشاورزان، و ... هستند که از سطح سواد و فرهنگ بالايي برخوردار نيستند. از اين رو روضه‏خوان‏هايي که در ماه محرم و صفر به اقامه عزاداري مي‌پردازند، غالباً از سطح فرهنگ پايين و ساده‏اي برخوردارند؛ اما با اين حال به خوبي مي‏توانند با نقل داستان‏هاي کربلا و قهرماني‏هاي شهيدان در ضمن برخي احاديث و اشعار به تحريک عواطف و احساسات مستمعين بپردازند و با صداي بلند و سوزناک خود قادرند بسياري از مردم را به گريه واداشته و رنج و دردهاي روزانه آنها را با مصايب غمبار و دردناک کربلا پيوند دهند.روضه‏خوانان و سخنراناني بيشتر مورد پسند مردم قرار مي‏گيرند که حادثه غمبار دشت کربلا را با قصه‏ها و افسانه‏هاي عاطفي آميخته و بدين وسيله شيون و اشک بيشتري از آنان جاري سازند. در اين ميان براي مردم اهميتي ندارد که آن داستان‏ها و افسانه‏ها و روايات از نظر تاريخي و منطقي صحت داشته و يا با انديشه و مواضع و اهداف امام حسين‏عليه السلام سازگار باشد. آنچه مهم است صداي رسا و زيباي روضه‏خوانان و لحن سوزناک اوست که اشک و شيون را به دنبال دارد.از مباحث فوق به اين واقعيت مهم اجتماعي مي‏رسيم که شعائر و مراسم مذهبي بيش از مفاهيم و اصول ديني بر توده مردم اثر مي‏گذارد. در واقع تأثير آموزه‏هاي فقها و مجتهدان بر توده مردم بسيار کمتر از رسوم و سنن مذهبي است. اين رسوم و سنن گاه موجب تهي شدن دين از محتواي حقيقي آن و در نتيجه ناکارآمدي آن در جامعه مي‏شود. هرگاه اهداف و مباني يک آيين از درون تهي شود، از آن دين به جز چند رسم و عادت خشک چيزي بر جاي نمي‏ماند. اگر دين از بعد واقعي و عملي آن به عنوان يک شيوه زندگاني تهي گردد، در آن صورت نقش حقيقي خود را در بناي انسان، جامعه و تمدن از دست داده است.* اين مقاله از كتاب تراژدي کربلا، نوشته ابراهيم حيدري، ترجمه علي معموري و محمّد جواد معموري. چاپ اوّل: قم، دارالکتاب الاسلامي، همراه با تصرف در عبارات آن، گرفته شده است.  
#دین و اندیشه#





این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 432]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


دین و اندیشه
پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن