محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1798145315
دل نوشته یک اسدآبادی از موصل برای رضا رستمی
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین: یکی از همشهریان روانشاد رضا رستمی، خبرنگار سینما که امروز جمعه در زادگاهش اسدآباد همدان به خاک سپرده شد، یادداشت جالبی را نوشته است یادداشتی که او از کشور عراق و پس از بازگشت از موصل به بغداد به نگارش درآورده است.
به گزارش جام جم آنلاین به نقل از آوای سیدجمال؛ نویسنده کتاب‌های دفاع مقدس در یادداشتی به مناسبت درگذشت رضا رستمی، خبرنگار اسدآبادی نوشت: ای کاش عشق را همیشه به زبان جاری سازیم، همه‌ی عشق، عشق به پدر، عشق به مادر، عشق به همسر و فرزند، به خواهر و برادر، به رفیق و همسنگر، عشق به زادگاه، عشق به همشهری و هم‌محله‌ای! رضا بچه‌ی درب گاراژ اسدآباد؛ رفیق و همکلاس برادرم ابوالفضل بود و فامیلی مشترکمان الفت خاصی بین ما ایجاد کرده بود که هیچ‌گاه فرصت بیان آن فراهم نشد. نمی‌دانم چطور، کی، کجا و چگونه وارد عرصه فرهنگ شد ولی پس از سال‌ها فاصله و دوری از او حدود چهار سال قبل محمود جوانبخت نویسنده و مستندساز تلویزیون او را به من نمایاند؛ زنگ زد و گفت: مدت‌هاست با یکی از همشهریانِت بنام رضا رستمی آشنا شده‌ام. رضا تو را و همه خانواده‌ات را می‌شناسد. تلفنش را گرفتم و راحت به زبان اسدآبادی باهم صحبت می‌کردیم. در عرصه‌ی خبر و صفحات جراید قلم و مدیریتش جاهای مختلفی را تجربه کرد. چقدر به رضا می‌نازیدم؛ رضایی که او را ندیدم. رضایی که هرازگاهی صدایش و قلمش را می‌شنیدم و می‌خواندم. وقتی گروهی دریکی از شبکه‌های مجازی راه انداختم از مشوقین من بود و عرق میهنی‌اش را به شهدای شهر ابراز می‌کرد. دیروز پس از سفری خطیر به حوالی شهر موصل، به بغداد برگشتم. مدتی بود از ایران و خبر بی‌اطلاع بودم. دقایقی از ورود ما به جستجوی خبر نگذشته بود که محمود جوانبخت با دست چنان محکم به پیشانی‌اش کوبید که من در جا خشکم زد. گفت: ای وای؛ رضا رستمی .... خبر بسیار تلخ بود. تلخ‌تر از زهر. رضا رفت. با همان تصور کودکی‌ای که از او دارم. تصور کودکی، صدای مردانه و قلمی که آرزو داشتیم برای مجاهدین و شهدا و تاریخ شهر آن را بسیج کنیم. رضا عاشق شهدای شهر بود و این عشق، عشق مرا به او دوچندان کرده بود. روحش باروح شهدای شهرش شادباد. پنجشنبه ۲۹مهر‌ماه ۱۳۹۵ - بغداد - علی رستمی
جمعه 30 مهر 1395 ساعت 20:01
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 168]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها