محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1798111725
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: یاد باد آن روزگاران، یاد باد تهران- ایرنا- بهار قرآن از نیمه گذشته است و بندگانِ خالق یگانه، چشمِ نیاز به آسمان دوخته اند در آستانه ی سرنوشت سازترین شب های سال.
به گزارش روز یکشنبه خبرنگار فرهنگی ایرنا، بسیاری از ما همواره از روزگار کودکی تا امروز، هر بار که به ضیافت الهی درآمده ایم، مکرر شنیده ایم از فضیلت خواندن قرآن در ماه رمضان و اینکه خواندن هر آیه از مصحف شریف در این ماه پر برکت، اجر و ثوابی برابر با ختم کامل قرآن دارد. جدای از خواندن، شنیدن آیه های آسمانی کلام الله مجید هم خود قند مکرر است، به ویژه اگر با توجه دقیق و درک عمیق شنونده و نیز خلوص نیت و حُسنِ تلاوت خواننده ی قرآن همراه باشد. در اهمیت صوت خوش و تلاوت نیکوی قرآن، فرمایش حضرت پیغامبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلّم) بس که فرموده اند: لکُل شیء حلیۀ و حلیۀ القرآن، الصّوت الحسن (نهج الفصاحه، حدیث شماره ی 2256)؛ برای هر چیزی زینتی وجود دارد و زینت قرآن، نوای خوش و نیکو است. این نوای خوش در خواندن قرآن، از دیرباز در بین مسلمانان ارج نهاده شده و مردمان، در هر دوره و روزگاری و در هر شهر و دیاری، قاریانی را که صدایی زیبا داشته اند و قرآن را خوش می خوانده اند، به دیده ی احترام و بزرگی می نگریسته اند.
در روزگار ما و در سال های پس از پیروزی انقلاب اسلامی، توجه به تلاوت قرآن رونقی فزون تر از گذشته یافت. از سویی دارالقرآن ها و کانون های قرآنی کمر همت به تربیت قاریان نوجوان و جوان بستند و از سوی دیگر با رشدِ برپایی جلسه ها و محفل های قرآنی در گوشه و کنار ایران اسلامی، رابطه ی مردم و قاریان قرآن گرم تر و چشم در چشم تر از گذشته گشت. اما در سال های پایانی دهه ی پرماجرا و خاطره انگیز شصت، رویدادی رقم خورد که نقطه عطفی در تحول های قرآنی سال های پس از انقلاب به شمار می رود؛ در سال 1368، برای نخستین بار پس از انقلاب، دو تن از قاریان برجسته ی مصری، استاد راغب مصطفی غلوش و استاد محمد احمد بسیونی، به تهران می آیند و در محفل های گوناگون از جمله در هتل لاله و مسجد بلال صدا و سیما، تلاوت های دلنشینی اجرا می کنند. در سال های بعد، باز هم این دو استاد به ایران می آیند و با نوای روح نواز خویش، جان مردم علاقه مند را از شنیدن کلام الهی سیراب می کنند. به جز این دو استاد، در سال های پایانی دهه ی شصت و سال های دهه ی هفتاد نیز دیگر قاریان برجسته ی مصری هم به ایران دعوت می شوند؛ استادانی چون مرحومان ابوالعینین شعسیشع، شحات محمد انور، محمد محمد اللیثی، شعبان عبدالعزیز صیاد، عبدالعزیز عکاشه (رحمهم الله) و متولی عبدالعال، سیّد سعید، احمد احمد نعینع، محمد عبدالوهاب طنطاوی و... از جمله قاریانی بوده اند که در آن سال ها به ایران می آمدند.
استقبال مردم از این محفل ها، در آن سال ها خود شگفتیی دیگر بود. حتی عزیزانی هم که آن سال ها را به خاطر ندارند و یا سنّشان به آن روزها قد نمی دهد، شاید بارها فیلم آن تلاوت های شنیدنی را در شبکه ی قرآن سیما یا در فضای مجازی تماشا کرده باشند و دیده اند که در محل اجرای تلاوت، که در تهران به معمول یا مسجد بلال بود یا مدرسه ی شهید مطهری (سپهسالار) و یا حسینیه ی ارشاد، جمعیت انبوه چگونه با شور و شوق گوش تا گوش محل را پر کرده بودند و به اصطلاح جای سوزن انداختن نبوده است. در یکی از سال های میانی دهه ی هفتاد، استاد غلوش و مرحوم استاد شعیشع در مسجد بلال اجرا داشتند. این بنده هم که در آن زمان طفلی دبستانی بود، دست در دست مهربان پدر، توفیق حضور در آن مجلس اُنس را پیدا کرده بودم . وقتی که ما وارد مسجد شدیم، از انبوهی جمعیت جایی برای نشستن نیافتیم. پدر با تقلای بسیار در همان نزدیکیِ در ورودی جایی برای خودشان دست و پا کردند. اما بنده که کوچکی جثه و شدت شوق کودکانه ام راضی ام نمی کرد که از دور به تماشا بنشینم، با تلاش بسیار عاقبت از بین جمعیت رد شدم و خود را درست روبروی جایگاه رساندم؛ و حاضران چه بزرگوارانه بر خُردی ام بخشودند و راهم گشودند و بر صدر مجلسم نشاندند، تا دل کوچکم را شاد کنند به دیدنِ از نزدیک قاریانِ بزرگ قرآنِ کریم. نخست استاد شعیشع تلاوت کردند، که با وجود سنّ و سال بالایی که داشتند، الحق عالی خواندند؛ خدایش بیامرزاد. سپس نوبت به تلاوت استاد غلوش رسید و ایشان غوغایی به پا کردند. مردم سرمست از نوای قرآن شده بودند و به شدت با الله الله گفتن های خویش استاد را تشویق می کردند. اما نمی دانم چرا استاد تلاوت خود را با "صدق الله العظیم" پایان دادند که چندان به مذاق مردم خوش نیامد و حتم دارم که قاری بزرگ، خود نیز آن را دریافت. از همین رو فردا شب، تلاوت خود را با خواندن سوره ی کوثر و گفتن "صدق الله العلی العظیم" به پایان رساندند و دیدند که مردم چگونه با نهایت عشق و علاقه استاد را تشویق کردند.
قصد بنده از نقل این خاطره، توصیف گوشه یی از شور و شوق حاکم بر فضای قرآنی جامعه در آن سال های نه چندان دور بود؛ سال هایی که هنوز رسم یا شاید مُد نشده بود که مسابقات قرآن را در سالن باشکوه اجلاس سران برگزار کنند. سالنی که بیش و پیش از هر چیز تپه ی گل زینت یافته ی وسط آن به چشم می آید؛ و سالنی که آن قدر فاصله ی بین قاری و مخاطبان زیاد است که صدای تشویق مخاطب کم تر به گوش قاری و بیننده ی تلویزیونی می رسد و این نیز تازه زمانی روی می دهد که حاضرانِ در سالن بتوانند زبان خود را از بند جوّ سنگینِ ساکت کننده ی حاصل از نشستن روی صندلی های شیک سالن رها کنند، همان صندلی هایی که به طور طبیعی و منطقی تعبیه شده تا سران و وزیران و وکیلان و به طور کل، اهل سیاست جهان و ایران روی آن ها جلوس کنند
به هر روی مناسبت این سیاهه، همان طور که در آغاز هم اشاره شد، ماه بهار قرآن است و چه خوب است که مسئولان قرآنی دست اندرکار، در کنار توجه صرف به عادت برپایی هرساله ی فروشگاه یا نمایشگاه قرآن، کمی هم به یاد روزهای خوش و پر خیر و برکت گذشته بیافتند و در کنار قاریان ممتاز وطنی، با دعوت از قاریان استاد و درجه ی یک مصری، که متأسفانه رفته رفته به شمار مرحومانشان افزوده می گردد، محفل های انس با قرآنی ترتیب دهند که یاد ایام خوش گذشته را برای قرآن دوستان زنده کند.
ماه رمضان سه سال پیش، کشور عراق از استاد بسیونی دعوت کرد تا در شهرها و محفل های گوناگون، از جمله در حرم های شریف امیرالمؤمنین، امام حسین و حضرت اباالفضل (علیهم السلام) به اجرای تلاوت بپردازند و الحق که استاد بسیونی (حفظه الله) هم تلاوت هایی کردند، شاهکار. این در حالی است که در مسابقات بین المللی قرآن کریم سال 1392 که پس از 10 سال این قاری بزرگ به ایران آمدند، طوری برنامه ریزی شده بود که ایشان تنها یک تلاوت داشتند؛ همین و بس. قاری بزرگی چون بسیونی به ایران می آید و با یک تلاوت ایران را ترک می کند! آن هم در روزگاری که ایشان در مصر بسیار فعال هستند و به یمن اینترنت هر هفته می توان تازه ترین تلاوت هایشان را، که به حمدالله بسیار باشکوه و پرقدرت هم اجرا می شوند، دید.
در هر صورت آنچه بیان شد، یادکرد روزگاری خوش است که امیدِ آن می رود بار دیگر در سایه ی پر برکت ماه رمضان و قرآن شریف تکرار گردد، ان شاء الله.
فراهنگ ** ا.د. **1601**
14/04/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 26]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها