محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1798221490
-دعوت به نفهمیدن!
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
دعوت به نفهمیدن! «امروزه باور به اینکه نمایش خوبی‌ها و بدی‌های انسان‌ها در فضای هنر باعث اصلاح رفتار انسان شود دیگر در کانون توجه قرار ندارد. میان تولید فرم‌های هنری و کارکرد اجتماعی آنها تناظر معینی وجود ندارد، بلکه برقراری نوعی تعلیق در این رابطه است که شیوه‌های خاصی از بیان و بودن را امکان‌پذیر می‌کند.
هنرمندان کسانی هستند که با درک واقعیت ها می کوشند چارچوب های امر رویت پذیر را تغییر دهند وعادی شدن تجربه روزمره را به چالش بکشند. این طریقی است برای به وجود آمدن روابط جدید میان امر فردی و امر جمعی. نقاشی های هنرمند نشان دهنده تلاشی است که تجربه هنری را به جنبه هایی از زندگی گسترش می دهد که در قلب زندگی روزمره قرار دارد. مشاهده تجربیات او نه به گونه ای منفصل، بلکه به گونه ای است که همواره با محیط و جهان خویش درگیر است و در آن چیزهای تازه ای کشف می کند. بسیاری از نشانه های معمولی غیر قابل اعتلا برای هنرمند چالشی تازه است تا آنها را به عالم هنر وارد کند و خود را از نگاه تفکیک گذار حاکم بر ارزش های موجود در فضای هنر دور نگاه دارد. آثار هنرمند در مقابل دیدگاهی قرار می گیرد که بر این باورند زندگی معمولی مبتذل و بی ارزش است و همه چیز در آن نوعی سترونی و عقیم بودن را نشان می دهد. تجربیات خاص او از زندگی خود و افرادی که از نزدیک در میان آنها زندگی می کند و از آنها شناخت دارد، بیشترین امکان و انگیزه را برای تولید فرم های هنری برای او به وجود می آورد. برای فهم چند خط بالا بیهوده تلاش نکنید، چون ما هم خودمان چیزی نفهمیدیم. این جملاتی است که برای معرفی یکی از نمایشگاه های هنری آمده است. شما از این جملات چه فهمیدید؟ آیا این جملات توانست شما را مجاب کند که بروید و آثار این نمایشگاه را تماشا کنید؟ آیا این جملات به شما این حس را منتقل نکرد که شما چیزی نمی دانید، اما کسی که این متن را نوشته، همه چیز را می داند و خواسته دانش خود را به رخ شما بکشد؟ پیچیده نمایی، استفاده از جملات عجیب و غریب، خلق فضاهای تیره، قرار دادن انسان در برهه ای ناامیدکننده و بسیاری از این قبیل کارها، چیزی است که این روزها در معرفی اغلب نمایشگاه های هنری به کار می رود. این موضوع به یکی دو گالری خاص یا یکی دو هنرمند یا یکی دو نمایشگاه محدود نمی شود. انگار پیچیده نویسی در معرفی نمایشگاه آثار هنری به نوعی پز تبدیل شده است که هر نمایشگاهی سعی می کند در آن گوی سبقت را از نمایشگاه دیگر برباید. این موضوع چنان گل درشت شده است که حتی بسیاری از رسانه ها نیز ناچارند برخی عبارت های پیچیده را در معرفی نمایشگاه ها حذف کنند. عین الدین صادق زاده، هنرمند نقاشیخط است که همین چند روز قبل یکی از آثارش در حراج خاورمیانه بونامز که در لندن برگزار شد، به فروش رسید. او به خبرنگار ما می گوید نوشتن چنین جملاتی برای معرفی یک نمایشگاه روال مشخصی ندارد و ممکن است هنرمند، گالری دار یا نمایشگاه گردان این کار را انجام دهند و در هیچ جای دنیا نظارتی روی این موضوع صورت نمی گیرد که چه کسی باید این معرفی را بنویسد. صادق زاده می گوید: من خودم هم به این قبیل معرفی ها برای نمایشگاه های هنری قائل نیستم، چون کار هنری اگر کار باشد، خودش حرفی برای گفتن دارد. من حتی یک بار در واکنش به نمایشگاه یکی از دوستان که در بروشور معرفی اش از همین شیوه استفاده کرده بود، گفتم اگر کارهایت را از نزدیک نمی دیدم، فکر می کردم کارهای جکسون پولاک را در بروشور نمایشگاهت معرفی کرده ای! این هنرمند تاکید می کند که برای معرفی نمایشگاه های هنری، هر کسی که می خواهد متنی را بنویسد باید واقعیت را بنویسد و درک و دریافت هنرمند از کار را با زبانی شفاف و ساده به مخاطب انتقال دهد. بیایید یک معرفی دیگر از نمایشگاه ها را با هم مرور کنیم: «پالت رنگی نقاش محدود و فضاهای خلق شده عمدتا تاریک با منبع های نوری نامشخص هستند. تقابل بین نور و تاریکی اساس آثار هنرمند است، هرچند تاریکی نقش چشمگیرتری را در کارهای او بازی می کند و رمزآلودگی حاصل از این تقابل، یادآور این دیدگاه لویی کان، معمار و فیلسوف آمریکایی است که می گوید: حتی فضایی که به طور کلی تاریک در نظر گرفته می شود، برای این که به ما بگوید میزان تاریکی واقعا چقدر است و باید از چند چشمه اسرارآمیز نور بگیرد.» اول، چقدر مخاطب، حتی مخاطب خاص آثار تجسمی با لویی کان آشنایی دارد؟ دوم، چقدر این گفته او را شنیده است که بخواهیم برای اثبات نمایشگاه، آثار را به گفته او رجعت دهیم؟ و سوم این که بازی زبانی با نور و تاریکی چه کمکی به ترغیب مخاطب برای تماشای نمایشگاه می کند؟ آریا اقبال، مدیر گالری آریا نیز در این باره به جام جم می گوید: ما به عنوان یک گالری به ندرت کتابی در معرفی یک نمایشگاه منتشر می کنیم و اگر کتابی چاپ کنیم، به صورت مقاله است. ما حتی در بروشور نمایشگاه هایی که برگزار می کنیم، نمایشگاه را معرفی نمی کنیم. چون من هم به این شیوه معرفی علاقه ندارم، اما این موضوع وجود دارد که گاهی گالری ها، هنرمندان و گالری گردان ها از این کارها می کنند. جالب است بعضی نمایشگاه ها معرفی های یکسانی دارند ولی با استفاده از جملات متفاوت: «انسان همواره درگذار و تعادل میان دو موقعیت متفاوت است؛ دنیایی سرشار از واقعیت های تلخ، آنجا که زیر بار اجتماع، خمیده و فشرده شده است و از سویی دیگر، دنیایی رویاگونه که در اولین نگاه همچون بهشتی ماورایی جلوه گر می شود. آسمان و افق دوردست با بندهایی از جنس تردید پر شده اند و گاهی حیوانات و درختانی که او را احاطه کرده اند، خود باعث گرفتاری و به بند کشیده شدن او شده اند و حتی گاهی طناب ها تمام بدن او را در بر می گیرند. هر چند در نگاه اول، لطافت و آرامش نهفته در تمام جزئیات و ظرافت و نکته سنجی که در نقاشی های هنرمند موج می زند، بیننده را دعوت می کند تا خود را در رویاهای او غرق نموده و با او همزادپنداری کند، اما هنگامی که در پس این جزئیات زیبا، اندوه تصویر شده در چهره زن نقاشی هایش را به بیننده می نمایاند، آرام آرام خواب و رویا را به واقعیت پیوند می زند و از حقایقی سنگین و اندوهناک پرده برمی دارد.» تصویری کلیشه ای و نخ نما از انسان که در هنر روی آن تاکید می شود. تصویری که به مخاطب این را القا می کند که انسان در دنیای معاصر موجودی سرگشته است و اگر چه فکر می کند همه چیز را به بند کشیده و مطیع خود ساخته، اما در واقع این خود انسان است که مطیع گشته و به بند کشیده شده است. همین مفاهیم را در معرفی یک نمایشگاه دیگر با زبانی عجیب و غریب تر بخوانید: «این نمایشگاه نتیجه کاوش بنیادی هنرمند در چگونگی مصالحه و مذاکره فردِ انسان در هنگام مواجهه با سرکوب شدگی و ناامیدی های عاطفی ناشی از شرایط معاصر زندگی است. نمایشگاه بازیگوشانه مخاطب را درگیر کرده و در عین حال ماهرانه به واقعیت غم انگیز شرایط انسان معاصر اشاره می کند. ما در زمانی زندگی می کنیم که وضعیت نظام مند بر شرایط اولیه انسانی ما غالب شده و تاثیر نظام ها که زمانی آگاهانه توسط بشر ساخته می شدند، اکنون شکل گزاره ای قطعی پیدا کرده است. آثار این هنرمند پاسخی ارائه نمی دهد، بلکه نگاهی اجمالی می اندازد به شرایط دیالکتیکی این روابط خاموش.» حالا جدای از این جملات پیچیده، بعضی از نمایشگاه ها در معرفی خود به تناقض گویی می افتند: «از میان همه درگیریها و شلوغیهای زندگی یک زن در آثار این نمایشگاه لحظاتی خاص انتخاب شده است که می تواند ساعات استراحت و فراغت آنان باشد. ازسوی دیگر ممکن است این لحظه زمان تامل یا تردید زن پیش از یک تصمیمگیری یا پس از یک واقعه را نشان دهد یا لحظات خوشی را به تصویر بکشد که فرد از بیکار بودن یا وقت تلف کردن لذت می برد. زنانی که در این آثار به تصویر کشیده شدهاند بدون سر هستند و در هیچ یک از این تابلو ها نشانهای مبنی بر این که شخص دقیقا چه حالی دارد دیده نمی شود.» حال با خواندن معرفی نمایشگاه این سوال نخست در ذهن شکل می گیرد که آیا لحظه های فراغت یا ساعات استراحت، لحظاتی خاص قلمداد می شوند؟ از سوی دیگر هنرمند چگونه می خواهد با ارائه آثار بدون سر از تصمیم گیری زنان یا لحظه های خوش آنان پرده بردارد؟ بهنام کامرانی، هنرمند و نمایشگاه گردان نیز درباره این شیوه معرفی به خبرنگار ما می گوید: اگر بنا به معرفی نمایشگاه است، باید معرفی توضیحی باشد ساده و قابل فهم. این که معرفی ها فلسفی باشد یا شاعرانه به کارهای نمایشگاه برمی گردد. طبعا وقتی پیچیده نمایی در معرفی نمایشگاه دیده می شود؛ یعنی کسی که آن متن را نوشته خیلی حرفه ای نیست و خواسته معلوماتش را به رخ بکشد، چون ساده نویسی خودش کاری دشوار است. او با تاکید بر این که معرفی ها برای عموم مخاطبان باید قابل فهم باشد، در پاسخ به این پرسش که چقدر چنین معرفی هایی مردم را به دیدن نمایشگاه ترغیب می کند، بیان می کند: این معرفی های پیچیده نما به هیچ وجه مخاطب را به دیدن آثار ترغیب نمی کند. البته استفاده از جملات پیچیده یا متن های گنگ و غیرقابل فهم، تنها به معرفی نمایشگاه های آثار هنری محدود نمی شود. نمونه های فراوانی از این روند را می توانیم در بروشورهای تئاتر یا خلاصه داستان فیلم ها در سال های اخیر هم ببینیم. حتی پشت جلد بسیاری از کتاب ها نیز در سال های اخیر از این آفت در امان نمانده اند. حال در شرایطی که بحران مخاطب و خالی بودن صندلی های تئاترها و فضاهای هنری از گلایه های ثابت چند سال اخیر هنرمندان و اهل فرهنگ بوده است باید یک بار از خودشان پرسید شما تا چه اندازه خودتان در این بحران نقش دارید و تا چه اندازه تلاش می کنید مخاطبان آثارتان را ترغیب کنید تا در نمایشگاه و نمایش شما حضور یابند؟ سجاد روشنی / گروه فرهنگ و هنر
یکشنبه 6 اردیبهشت 1394 ساعت 02:00
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 147]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها