تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835098960
جامعه ي مدني در اسلام و غرب
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
جامعه ي مدني در اسلام و غرب جامعه ي مدني داراي معاني گوناگوني است. و در هر برهه اي، تفسيري از آن ارایه شده است; امروزه نيز وضع بر همين منوال مي باشد. به هر حال، ما به سه معنا از معاني متداول و امروزين جامعه ي مدني اشاره خواهيم كرد تا در سايه ي آن بتوانيم پاسخ مورد نظر را بيابيم. الف ـ جامعه ي مدني در مقابل جامعه ي بَدَوي و غير متمد ّن: جامعه ي مدني در اين اصطلاح به جامعه اي گفته مي شود كه در آن قانون و ضابطه بر رفتار شهروندان حاكم است و هيچ كس حق ندارد با معيارها و سلايق شخصي ديگران را محكوم يا مجازات كند. شايد بتوان گفت كساني كه در كنار جامعه ي مدني قانونمندي را مطرح مي كنند به چنين معنايي از جامعه ي مدني نظر دارند. ب ـ جامعه ي مدني; يعني جامعه اي كه مردم حداكثر وظايف اجتماعي را خودشان داوطلبانه به عهده مي گيرند و بدين ترتيب بار دولت را سبك مي كنند. اين معناي جامعه ي مدني كاملاً با اسلام سازگار است و وجود نهادهاي آموزش و پرورش مردمي، بيمارستان ها و ساير خدمات عام المنفعه و به خصوص اوقاف، به روشني گوياي «مدني» بودن جامعه ي اسلامي است. ج ـ جامعه ي مدني (در معناي نوين خود): بخشي از زندگي عمومي انسانهاست كه مستقل از دولت است و در قالب انجمن ها، اصناف، احزاب، گروهها، مجامع فرهنگي و... جريان مي يابد و نقش واسطه ميان فرد و دولت را بازي مي كند. جامعه ي مدني كه امروزه در غرب مطرح مي باشد بار فرهنگي خاصّي دارد كه با فرهنگ اسلامي سازگار نيست، زيرا مبتني بر مباني ويژه اي است كه عبارت از: 1 ـ سكولاريسم (جدا كردن دين از تمام عرصه هاي اجتماعي) به عنوان اولين پايگاه فكري جامعه ي مدني مطرح است، زيرا در صورتي مي شود گفت جامعه ي مدني وجود دارد كه بتوانيم قانونگذاري بنيادي كنيم; يعني، در مورد بنيادهاي زندگي از عرصه ي فردي گرفته تا تمامي عرصه هاي اجتماعي خودمان قانونگذاري كنيم. قدم اول در اين عرصه اين است كه ما در همه ي مسائل زندگي خود حتّي از قيود ديني نيز آزاد باشيم. 2 ـ انسان محوري (اومانيسم): محور بودن و اصل بودن انسان و منافع او در همه ي زمينه ها، پايگاه فكري ديگر جامعه ي مدني است كه به موجب آن همه چيز در خدمت انسان است و حتّي دين در صورتي و تا جايي كه آسايش رواني انسان را تأمين مي كند و منافاتي با منافع او ندارد خواستني و ارزشمند است، و اساساً ارزش هر چيز بر اساس مفيد بودن براي انسان تعيين مي گردد. 3 ـ نسبيّت ارزشي و معرفتي: مطابق اين ديدگاه، هيچ شناخت و يا ارزش مطلق و ثابتي وجود ندارد. در بُعد معرفتي، هيچ كس نمي تواند شناخت و ديدگاه خود را حقّ مطلق معرّفي كند، اگر چه آن ديدگاه برخاسته از حكم قطعي عقل و يا متون قطعي و تحريف نشده ي ديني باشد. در بُعد ارزشي نيز هيچ ارزش ثابت و مطلقي وجود ندارد، بلكه ارزش ها با انتخاب و خواست مردم، آن هم اكثريّت مردم تغيير مي كنند; لذا ارزش هايي را كه عقل در طول حيات بشري به آن حكم كرده است يا ارزش هايي كه وحي آنها را معتبر و غير قابل تغيير معرّفي مي كند مادام كه اكثريّت بپذيرند اعتبار دارند و الاّ آنها هم نسبي و كنارگذاردني خواهند بود. 4 ـ طبيعت گروي (در حقوق)، سودگروي (در اخلاق) و عقلانيّت ابزاري ديگر مباني اين تفكر هستند كه به دليل پرهيز از طولاني شدن كلام، شرح آنها را وا مي گذاريم. همان گونه كه گفته شد، پيش فرض جامعه ي مدني غربي، سكولار (غير ديني) بودن حكومت است، بنابراين حكومت نبايد دين، ارزش ها و احكام ديني را در هيچ امري از امور ادارة جامعه دخالت دهد و حقّ حمايت از هيچ مذهبي را ندارد،: بلكه بايد نسبت به آنها كاملاً بي تفاوت باشد. هم چنين در كشورهايي كه تعدّد مذهب وجود دارد، چون رئيس جمهور، رئيس جمهور، همه ي مردم است حقّ حمايت از مذهب خاصّي را ندارد (كه البته با قانون اساسي ما كه دين حقّ، اسلام است و بايد بر طبق مذهب «شيعه» عمل كرد در تعارض است)[1] و دين در هيچ يك از نهادهاي حكومتي و سازمان ها و مؤسسات و ادارات وابسته به دولت حقّ ظهور ندارد و دولت موظّف به جلوگيري از دخالت دين در شؤون گوناگون مربوط به حكومت است; امري كه امروزه در كشورهايي چون آمريكا، انگليس، و حتّي تركيه مشاهده مي گردد. البتّه افراد يا مؤسّسات خصوصي و غير دولتي مي توانند از دين و امور ديني در اداري مراكز تحت كنترل خود مدد جويند. ولي اين امور ربطي به دولت ندارد و از قلمرو امور دولتي خارج است; لذا نهادهاي ديني و مدارس مذهبي غير دولتي مي توانند در چنين جوامعي فعّال باشند. به هر حال، جهت گيري در جامعه ي مدني غربي بر عدم اعتبار دين در امور اجتماعي مي باشد و قانون آن چيزي است كه مردم رأي دهند و دين حق ندارد در سرنوشت سياسي آنها دخالت كند.[2]پی‌نوشت‌ها:[1]. مطابق اصل دوازدهم قانون اساسى جمهورى اسلامى ايران، دين رسمى ايران اسلام و مذهب جعفرى اثنى عشرى است و اين اصل الى الابد غير قابل تغيير است. هم چنين مطابق اصل دوّم قانون اساسى نظام ما مبتنى بر اسلام و عجين با آن است و مطابق اصل چهارم كليّه ى قوانين و مقرّرات مدنى، جزائى، مالى، اقتصادى، ادارى، فرهنگى، نظامى، سياسى و غير اينها بر اساس موازين اسلام باشد. [2]. مصباح يزدى، محمد تقى، پرسش ها و پاسخ ها، ج 3، ص 18.منبع: www.andisheqom.com/خ
#دین و اندیشه#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 398]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها