محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1853526054
استقامت در راه علم
واضح آرشیو وب فارسی:جام نیوز:
حکایت؛
استقامت در راه علم
زمانى كه در قم طلبه بوديم، گاهى روزهاى متعددى مى شد كه غذا نداشتيم، صبح كه مى شد، هم حجرهام مى گفت: مقدارى شكر و آرد نخودچى رسيده است ما به همان مقدار اكتفا مى كرديم.
به گزارش سرویس دینی جام نیوز، آیت الله ميرزا احمدمجتهدی تهرانی، در ابتداى نوجوانى در بازار تهران به شغل عريضه نويسى و منشى گرى اشتغال داشت. پدر ميرزا احمد، با طلبه شدن وى مخالف بودزيرا با ديدن شرايط سخت طلاّب، مى ترسيد كه فرزندش گرفتار فقر و تنگدستى گردداما شوق و علاقه ميرزا احمد، بر همه موانع فائق آمد و مشتاق كسب علوم حوزوى شد و تمام سختى ها و مشكلات اين راه را به جان خريد.
انتخاب اين راه، آسان نبود. اطرافيان، او را از اين راه برحذر داشتند و مشكلات و سختى هاى عالم طلبگى نيز بر اين دشوارى ها مى افزود. خود وى در اين باره مى فرمايد:
«زمانى كه در قم طلبه بوديم، گاهى روزهاى متعددى مى شد كه غذا نداشتيم، صبح كه مى شد، هم حجرهام مى گفت: مقدارى شكر و آرد نخودچى رسيده است ما به همان مقدار اكتفا مى كرديم. نفرى يك قاشق مى خورديم و به درس مى رفتيم. ظهر كه مى شد، دوستم مى گفت: مقدارى نان خشك پيدا كردهام نان را در آب ريخته و مى خورديم حتّى بعضى از رفقا و طلاّب آن روز، بر اثر گرسنگى مريض شدند ولى چاره اى نبود و ما تحمّل مى كرديم و به كسى هم اظهار حاجت نمى كرديم...يك شب كه برف مى باريد، ناگهان از خواب پريدم ديدم از لاى در حجره، برف وارد حجره شده و وارد يقه من شده است. يك بار هم وقتى از خواب بيدار شدم، ديدم از شدّت سرما، كوزه آب داخل حجره يخ زده است. آن روزها وسايل گرم كننده امروزى نبودلذا داخل حجره هم هوا بسيار سرد بود».
۰۱/۰۵/۱۳۹۴ - ۱۷:۰۵
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام نیوز]
[مشاهده در: www.jamnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 127]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها