محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826923881
وصيت امام على عليه السلام به امام حسن عليه السلام
واضح آرشیو وب فارسی:جام نیوز:
به مناسبت شهادت امیرالمومنین(ع)؛
وصيت امام على عليه السلام به امام حسن عليه السلام
پيامبر صلى الله عليه وآله در شب معراج سؤالى كرد: خدايا! بى واسطه با من حرف مى زدى، يا حرفها را به على عليه السلام مى گفتى و او به من مى گفت؟ فرمود: نه، حبيب من، چون محبوبترين خلق در قلب تو و نزد خودم على عليه السلام است، با صداى على عليه السلام با تو حرف زدم.
به گزارش سرویس دینی جام نیوز، ساعتى به شهادت مانده، به قرآن، نماز، حج، ايتام، اصلاح ذات البين، جهاد و تقوا وصيت كرد، «1» بعد كار ابن ملجم را در وصيت خود گذاشت. «2» چه كسى اين كار را در عالم كرده است كه با فرق شكافته بگويد: با قاتلم اين گونه برخورد كنيد؟ يعنى او را به همه وصيتهاى خود وصل كرده است. وصيت او چه بود؟ حسن جان! اگر زنده ماندم كه امر قاتل در اختيار خودم است و به شما ارتباطى ندارد. من مى دانم كه با او چه كنم. على جان! نگفتى مىخواهى چه كنى، اما ما تو را مى شناسيم و مى دانيم كه مى خواستى چه كار كنى. مى خواستى خوب شوى، كيسه پولى به او بدهى و او را آزاد كنى. اين را ما مى دانيم. اى انسان بى نظير عالم! اى فرد! اى يگانه! خدا در ساختمان تو چه كرده است؟ گنجايشى به او داد كه تمام ارزشهاى اخلاقى در او جمع باشد. اميرالمؤمنين عليه السلام بر تمام هستى حكومتى دارد كه آن حكومت بود و هست و خواهد بود. حكومتى نيز در گوشهاى از زمين بر مردم كوفه داشت. اما آن حكومتى كه بر تمام مردم داشت، بسيار قوى بود، ولى همراه با عدالت. در كوفه، در اوج قدرت، براى هدايت مردم سخنرانى مى كند، يكى از خوارج نهروان، از وسط جمعيت بلند شد و با عصبانيت گفت: «تَبّاً لَكَ يا عَلى» مرگ بر تو، چقدر هنرمندانه حرف مىزنى. چندين نفر آمدند زبانش را از دهانش بيرون بكشند، از روى منبر فرمود: مقصود او چه كسى بود؟ گفتند: على جان! تو. گفت: پس چرا شما تكان مى خوريد؟ شما براى چه تصميم مى گيريد؟ آرام باشيد، بگذاريد بقيه سخنرانى را گوش بدهد، شايد بيدار شود. «3» حاكمى در اين كره زمين با دشمنش اين گونه رفتار مى كند؟ اگر كسى واقعا شيعه باشد، يعنى خدا و پيغمبر صلى الله عليه وآله به او شيعه بشود بگويند، به تمام مقدسات عالم، در قيامت اهل نجات است. اگر شيعيان با تمام گناهان، صدها بار دل على عليه السلام را سوزانده باشند، باز در قيامت به خدا مى گويد: اينها را به من واگذار كن تا با خود به بهشت ببرم. چه كسى اخلاق او را دارد؟ على عليه السلام ظرف توحيد كيفى است. بيان توحيد كيفى كار من نيست. ما فقط مى توانيم توحيد علمى را بيان كنيم و مقالات فلاسفه و حكما در باب توحيد را شرح دهيم، ولى بيان توحيد كيفى كار ما نيست. على عليه السلام ظرف تمام حقايق نبوت، امامت، علم و اخلاق است و در اين زمينه هيچ چيزى كم ندارد. اين معمار اول على عليه السلام است. على عليه السلام پروش يافته قرآن معمار دومى كه على عليه السلام را ساخت، قرآن بود. چه كسى مى داند قرآن چيست؟ از عالم ربانى، وجود مبارك علامه طباطبايى، «4» كه سى سال زحمت كشيد تا اين تفسير «الميزان» را نوشت، كه حكماى شيعه مى گويند: صد سال ديگر معلوم مى شود كه علامه در اين تفسير چه كرده است. در نوشته هاى شهيد مطهرى نيز خوانده ام كه ايشان گفته است: صد سال ديگر بايد بفهمند كه علامه چه كار كرده است. من دو گوشه كوچك درباره عظمت قرآن براى شما ذكر كنم. شخصى پرسيد: اين هزار و پانصد سال، شما مفسرين قرآن شيعه و سنى چقدر از قرآن را فهميده ايد؟ ايشان فرمودند: تمام مفسرين شيعه و سنى اگر بخواهند تفسيرهايشان را جمع كنند و همه در يك صف بايستند، مى گويم: تا لب دريا آمديم و از بيرون امواج را نگاه كرديم، موجها را نوشتيم و درون آن را نمى دانيم كه چه خبر است. اين قرآن است. رسول خدا صلى الله عليه وآله مى فرمايند: در روز قيامت، وقتى پروردگار قرآن را در معرض ديد اولين و آخرين قرار مى دهد: «يَأتِى القُرآنُ يَوْمَ القِيامَهِ بِكْراً» در قيامت تمام عالميان مى بينند كه اين قرآن از نظر مفاهيم هنوز دست نخورده است. دريايى است كه چيزى از درونش بيرون نيامده است. آن وقت كل اين قرآن، على عليه السلام را ساخته است. من ديگر نمى توانم بهتر توضيح دهم. فقط بگويم: على عليه السلام قرآن است و قرآن نيز على عليه السلام است. هيچ چيز از قرآن نيست كه در على عليه السلام نباشد. كدام قرآن؟ اين قرآنى كه روى كاغذها است؟ نه، آن قرآنى كه به صورت كيفى در شب قدر نازل شده است: «أَنزَلْنَهُ فِى لَيْلَهِ الْقَدْرِ» «5» آن قرآن درعلى عليه السلام جلوه كرد وايشان را ساخت. نه اين قرآن لفظى. لفظ قرآن كه ما را مى سازد. معمار و سازنده سوم اين ساختمان، پيغمبر عظيم الشأن اسلام صلى الله عليه وآله است ساختمان وجود ما را قرآن لفظى ساخته است، مثلًا به ما گفته است: نماز بخوان، ما گفتيم: چشم، اين نماز ما، معمارى قرآن بر وجود ما است. روزه، توبه، حج، خمس، زكات و اعمال صالح معمارى الفاظ قرآن بر ساختمان وجودى ما است، ولى على عليه السلام كيفيت را قرآن معمارى كرده است. معمار و سازنده سوم اين ساختمان، پيغمبر عظيم الشأن اسلام صلى الله عليه وآله است. اينجا جمله اى از خود على عليه السلام بشنويد كه مى فرمايند: پيغمبر صلى الله عليه وآله از نظر آداب انسانى ساخته خدا است و من ساخته شده پيغمبر صلى الله عليه وآله هستم. پيغمبر صلى الله عليه وآله درباره اميرالمؤمنين عليه السلام جمله اى دارند كه خيلى كوتاه است، اما حرف عجيب و نابى است كه انسان را شگفت زده مى كند. گوشه اى از آن جمله اين است كه: در قيامت اگر به من بگويند: يا رسول الله! در عمر خود چه كردى تا بتوان تمام درهاى بهشت را به رويت باز كرد، مى گويم: من على عليه السلام را ساختم. مى گويند كافى است، چون تو كار را تمام كردى. ديگر چيزى نمى خواهد بگويى. ساختن على عليه السلام هنر پيامبر صلى الله عليه وآله بوده است. اگر خدا مى خواست كه على عليه السلام را در زمان حضرت ابراهيم عليه السلام به دنيا مى آورد و به او مى گفت كه او را بساز، حضرت ابراهيم عليه السلام مى توانست كعبه بسازد، نه على عليه السلام را. حضرت ابراهيم عليه السلام بايد محل زاييده شدن على عليه السلام را مى ساخت. كار او ساختن على عليه السلام نبوده است. ابن جنيد بغدادى مى گويد: على جان! درباره تو چه بگوييم. دشمنان تو از شدت دشمنى، حتى بردن اسم تو را ممنوع كردند و دوستانت از ترس، حرف تو را نزدند. هر دو طرف تو را پنهان كردند، ولى تو از هر خورشيدى در اين عالم فروزانتر هستى. منشأ كون و مكان على است، على مبدأ انس و جان على است، علي مظهر حق به عالم ملكوت نور مطلق بدان على است، علي اسم اعظم، پديده لوح و قلم بر سر عرش، جان على است، علي يعنى اول ظهور ايزد پاك به عيان و نهان على است، علي آسمانها كه دور زمين گرديد بر يكى نقطه، آن على است، علي چون نبى ميهمان يزدان شد ديد خوش ميزبان على است، على «6» پيامبر صلى الله عليه وآله در شب معراج سؤالى كرد: خدايا! بى واسطه با من حرف مى زدى، يا حرفها را به على عليه السلام مى گفتى و او به من مى گفت؟ فرمود: نه، حبيب من، چون محبوبترين خلق در قلب تو و نزد خودم على عليه السلام است، با صداى على عليه السلام با تو حرف زدم. «7» كيستى اى كه همه عالمى گر تو نبودى همه عالم نبود در شب معراج كه حق با على گفت سخن غير تو محرم نبود «8» پی نوشت ها: (1)- بحار الأنوار: 75/ 99، باب 18؛ «وَصِيَّتُهُ عليه السلام عِنْدَ الْوَفَاهِ- هَذَا مَا أَوْصَى بِهِ عَلِىُّ بْنُ أَبِى طَالِبٍ- ثُمَّ إِنِّى أُوصِيكَ يَا حَسَنُ وَ جَمِيعَ وُلْدِي- وَ أَهْلَ بَيْتِى وَ مَنْ بَلَغَهُ كِتَابِى مِنَ الْمُومِنِينَ- بِتَقْوَى اللَّهِ رَبِّكُمْ- وَ لا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ- وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعاً وَ لا تَفَرَّقُوا- فَإِنِّى سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وآله يَقُولُ- صَلَاحُ ذَاتِ الْبَيْنِ أَفْضَلُ مِنْ عَامَّهِ الصَّلَاهِ وَ الصَّوْمِ- وَ إِنَّ الْمُبِيرَهَ وَ هِىَ الْحَالِقَهُ لِلدِّينِ فَسَادُ ذَاتِ الْبَيْنِ وَ لا قُوَّهَ إِلَّا بِاللَّهِ- انْظُرُوا ذَوِى أَرْحَامِكُمْ- فَصِلُوهُمْ يُهَوِّنُ اللَّهُ عَلَيْكُمُ الْحِسَابَ- اللَّهَ اللَّهَ فِى الْأَيْتَامِ لَا يَضِيعُوا بِحَضْرَتِكُمْ- فَقَدْ سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وآله يَقُولُ- مَنْ عَالَ يَتِيماً حَتَّى يَسْتَغْنِيَ- أَوْجَبَ اللَّهُ لَهُ بِذَلِكَ الْجَنَّهَ- كَمَا أَوْجَبَ لآِكِلِ مَالِ الْيَتِيمِ النَّارَ- اللَّهَ اللَّهَ فِى الْقُرْآنِ- فَلَا يَسْبِقَنَّكُمْ إِلَى الْعِلْمِ بِهِ غَيْرُكُمْ- اللَّهَ اللَّهَ فِى جِيرَانِكُمْ- فَإِنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وآله أَوْصَى بِهِمْ- مَا زَالَ يُوصِى بِهِمْ حَتَّى ظَنَنَّا أَنَّهُ سَيُوَرِّثُهُمْ- اللَّهَ اللَّهَ فِى بَيْتِ رَبِّكُمْ فَلَا يَخْلُو مِنْكُمْ مَا بَقِيتُمْ- فَإِنَّهُ إِنْ تُرِكَ لَمْ تُنَاظَرُوا- وَ أَدْنَى مَا يَرْجِعُ بِهِ مَنْ أَمَّهُ أَنْ يُغْفَرَ لَهُ مَا سَلَفَ- اللَّهَ اللَّهَ فِى الصَّلَاهِ- فَإِنَّهَا خَيْرُ الْعَمَلِ إِنَّهَا عِمَادُ دِينِكُمْ- اللَّهَ اللَّهَ فِى الزَّكَاهِ- فَإِنَّهَا تُطْفِئُ غَضَبَ رَبِّكُمْ- اللَّهَ اللَّهَ فِى صِيَامِ شَهْرِ رَمَضَانَ- فَإِنَّ صِيَامَهُ جُنَّهٌ مِنَ النَّارِ- اللَّهَ اللَّهَ فِى الْفُقَرَاءِ وَ الْمَسَاكِينِ- فَشَارِكُوهُمْ فِى مَعَايِشِكُمْ- اللَّهَ اللَّهَ فِى الْجِهَادِ بِأَمْوَالِكُمْ وَ أَنْفُسِكُمْ وَ أَلْسِنَتِكُمْ- فَإِنَّمَا يُجَاهِدُ رَجُلَانِ إِمَامٌ هُدًى- أَوْ مُطِيعٌ لَهُ مُقْتَدٍ بِهُدَاهُ- اللَّهَ اللَّهَ فِى ذُرِّيَّهِ نَبِيِّكُمْ- لَا تُظْلَمَنَّ بَيْنَ أَظْهُرِكُمْ- وَ أَنْتُمْ تَقْدِرُونَ عَلَى الْمَنْعِ عَنْهُمْ- اللَّهَ اللَّهَ فِى أَصْحَابِ نَبِيِّكُمُ- الَّذِينَ لَمْ يُحْدِثُوا حَدَثاً وَ لَمْ يَأْوُوا مُحْدِثاً- فَإِنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وآله أَوْصَى بِهِمْ- وَ لَعَنَ الْمُحْدِثَ مِنْهُمْ وَ مِنْ غَيْرِهِمْ- وَ الْمُووِىَ لِلْمُحْدِثِينَ- اللَّهَ اللَّهَ فِى النِّسَاءِ وَ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ- فَإِنَّ آخِرَ مَا تَكَلَّمَ بِهِ نَبِيُّكُمْ أَنْ قَالَ- أُوصِيكُمْ بِالضَّعِيفَيْنِ- النِّسَاءِ وَ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ- الصَّلَاهَ الصَّلَاهَ الصَّلَاهَ- لَا تَخَافُوا فِى اللَّهِ لَوْمَهَ لَائِمٍ- يَكْفِكُمْ مَنْ أَرَادَكُمْ.» (2)- الإرشاد، شيخ مفيد: 1/ 21؛ «فَلَمَّا أُدْخِلَ ابْنُ مُلْجَمٍ عَلَى أَمِيرِ الْمُومِنِينَ عليهالسلام نَظَرَ إِلَيْهِ ثُمَّ قَالَ النَّفْسَ بِالنَّفْسِ إِنْ أَنَا مِتُّ فَاقْتُلُوهُ كَمَا قَتَلَنِى وَ إِنْ سَلِمْتُ رَأَيْتُ فِيهِ رَأْيِى.» (3)- نهجالبلاغه: حكمت 420؛ «وَ رُوِىَ أَنَّهُ عليهالسلام كَانَ جَالِساً فِى أَصْحَابِهِ فَمَرَّتْ بِهِمُ امْرَأَهٌ جَمِيلَهٌ فَرَمَقَهَا الْقَوْمُ بِأَبْصَارِهِمْ فَقَالَ عليهالسلام إِنَّ أَبْصَارَ هَذِهِ الْفُحُولِ طَوَامِحُ وَ إِنَّ ذَلِكَ سَبَبُ هِبَابِهَا فَإِذَا نَظَرَ أَحَدُكُمْ إِلَى امْرَأَهٍ تُعْجِبُهُ فَلْيُلَامِسْ أَهْلَهُ فَإِنَّمَا هِىَ امْرَأَهٌ كَامْرَأَتِهِ فَقَالَ رَجُلٌ مِنَ الْخَوَارِجِقَاتَلَهُ اللَّهُ كَافِراً مَا أَفْقَهَهُ فَوَثَبَ الْقَوْمُ لِيَقْتُلُوهُ فَقَالَ عليه السلام رُوَيْداً إِنَّمَا هُوَ سَبٌّ بِسَبٍّ أَوْ عَفْوٌ عَنْ ذَنْبٍ.» (4)- شرح حال ايشان در كتاب تواضع و آثار آن، جلسه اول آمده است. (5)- قدر 1: 97؛ «قرآن را در شب قدر نازل كرديم.» (6)- صغير اصفهانى. (7)- بحار الأنوار: 18/ 386، باب 3؛ إرشاد القلوب: 2/ 233، الجزء الثانى؛ «وَ مِنْ كِتَابِ الْمَنَاقِبِ لِلْخُوَارَزْمِىِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُمَرَ قَالَ سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ وَ قَدْ سُئِلَ بِأَىِّ لُغَهٍ خَاطَبَكَ رَبُّكَ لَيْلَهَ الْمِعْرَاجِ فَقَالَ خَاطَبَنِى بِلُغَهِ عَلِىِّ بْنِ أَبِى طَالِبٍ عليه السلام وَ أَلْهَمَنِى أَنْ قُلْتُ يَا رَبِّ أَ خَاطَبْتَنِى أَنْتَ أَمْ عَلِىٌّ فَقَالَ يَا أَحْمَدُ أَنَا شَىْءٌ لَيْسَ كَالْأَشْيَاءِ وَ لَا أُقَاسُ بِالنَّاسِ وَ لَا أُوصَفُ بِالْأَشْيَاءِ خَلَقْتُكَ مِنْ نُورِى وَ خَلَقْتُ عَلِيّاً مِنْ نُورِكَ فَاطَّلَعْتُ عَلَى سَرَائِرِ قَلْبِكَ فَلَمْ أَجِدْ عَلَى قَلْبِكَ أَحَبَّ مِنْ عَلِىِّ بْنِ أَبِى طَالِبٍ عليه السلام فَخَاطَبْتُكَ بِلِسَانِهِ كَيْمَا يَطْمَئِنَّ قَلْبُكَ.» (8)- ميرزا حبيب اللّه خراسانى. کتاب صبر از ديدگاه اسلام / استاد حسین انصاریان
۱۷/۰۴/۱۳۹۴ - ۱۴:۳۱
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام نیوز]
[مشاهده در: www.jamnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 84]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها