واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: دوشنبه ۳۱ فروردین ۱۳۹۴ - ۰۷:۲۰
امام باقر(ع) آغازگر جنبش نرمافزاری و تولید علم در مکتب اسلام است. آن حضرت، با استفاده بجا از شرایط مناسب دوران امامتش، توانست به فرهنگ شیعه، جانی دوباره بدهد. یکی از مسئولیتهای عمده امام باقر(ع)، تصحیح باورها و ردّ شبهههای فکری بود و مباحث علمی و مناظرهها در رسیدن به این هدف مؤثر بود. به گزارش خبرنگار دین و اندیشه خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، اولین روز از ماه پرخیر و برکت "رجب" مصادف است با سالروز ولادت حضرت امام محمد باقر (ع)، امام پنجم شیعیان در سال ۵۷ هجری قمری در مدینه متولد شدند. لقب آن حضرت «باقر» یا «باقرالعلوم» است، بدینجهت که این امام همام، دریای دانش را شکافته و اسرار علوم را آشکار ساختند. القاب دیگری مانند شاکر و صابر و هادی نیز برای آن حضرت ذکر کردهاند که هریک بازگوینده صفتی از صفات آن امام بزرگوار بوده است. کنیه امام "ابوجعفر" بود. مادرش فاطمه دختر امام حسن مجتبی علیه السلام است. بنابراین نسبت آن حضرت از طرف مادر به سبط اکبر حضرت امام حسن علیه السلام و پدرش حضرت سیدالساجدین امام سجاد(ع) است که نسل پدری این امام بزرگوار از سوی پدر به امام حسین علیهالسلام میرسید. پنجمین اختر آسمان امامت و ولایت در واقعه جانگداز کربلا همراه پدر و در کنار جدش حضرت سید الشهداء کودکی بود که به چهارمین بهار زندگیش نزدیک میشد. دوران امامت امام محمد باقر علیه السلام از سال 95 هجری که سال درگذشت امام زینالعابدین علیه السلام است آغاز شد و تا سال 114ه. ق یعنی مدت 19سال و چند ماه ادامه داشته است. امام باقرعلیه السلام چون در اواخر دوران حکومت بنی امیه بهسر میبرد، از ضعف قدرت حاکمه استفاده و در نشر معارف اسلامی، تلاش گستردهای کرد و با مخالفین و صاحبان عقاید مختلف، مناظرات مفصّلی داشت و به سؤالات شیعیان و مخالفین پاسخ داد. لذا از آن امام در تمام مسائل فقهی، اجتماعی و حکومتی روایات فراوانی نقل شده است، بهطوریکه تقریباً هیچ کتاب روایی نیست مگر این که از امام باقر علیه السلام در موارد مختلف روایتی ذکر شده است. امام باقر علیه السلام با صحابی بزرگ رسول خدا، جابر بن عبدالله انصاری روابط صمیمانهای داشت و برای او احترام خاصی قائل بود. برای آن امام، غیر از جابر، اصحاب و راویان زیادی نام میبرند که در بین آنها جابر بن یزید جعفی و محمّد بن مسلم و زراره و حمران، بسیار معروفند. حاکمان دوران امامت امام باقر علیهالسلام در زمان حکومت ولید بن عبدالملک به امامت رسیدند که پس از او سلیمان بن عبدالملک و سپس عمربن عبدالعزیز و سپس یزید بن عبدالملک و پس از او هشام بن عبدالملک، یکی پس از دیگری حاکم مَمالک اسلامی شدند. امام با هر یک از آنها به نحو خاصّی برخورد میکرد. امام محمد باقر(ع) در طول مدت زندگی خود مشغول انجام دادن وظایف خطیر امامت، نشر و تبلیغ فرهنگ اسلامی، تعلیم شاگردان، رهبری اصحاب و مردم، اجرا کردن سنتهای جد بزرگوارش در میان خلق، متوجه کردن دستگاه غاصب حکومت به خط صحیح رهبری و راه نمودن به مردم در جهت شناخت رهبر واقعی و امام معصوم، که تنها خلیفه راستین خدا و رسول (ص) در زمین است، پرداخت و لحظهای از این وظیفه غفلت نفرمود و سرانجام در هفتم ذیحجه سال 114هجری در سن 57سالگی در مدینه به وسیله هشام مسموم شد و چشم از جهان فروبست. پیکر مقدسش را در قبرستان بقیع - کنار پدر بزرگوارش - به خاک سپردند. احادیث و پندهایی از امام باقر(ع) *تو را به پنج چیز سفارش میکنم: اگر مورد ستم واقع شدی ستم مکن، اگر به تو خیانت کردند خیانت مکن، اگر تکذیبت کردند خشمگین مشو، اگر مدحت کنند شاد مشو و اگر نکوهشت کنند، بیتابی مکن. *خداوند دوست ندارد که مردم در خواهش از یکدیگر اصرار ورزند، ولی اصرار در خواهش از خودش را دوست دارد. *هیچ بندهای عالم نیست، مگر اینکه نسبت به بالا دست خود، حسادت نورزد، و زیردست خود را خوار نشمارد. *از سستی و بی قراری بپرهیز، که این دو، کلید هر بدی میباشند، کسی که سستی کند، حقی را ادا نکند، و کسی که بی قرار شود، بر حق صبر نکند. *پیوند با خویشان، عملها را پاکیزه میکند، اموال را افزایش میدهد، بلا را دور میکند، حساب آخرت را آسان مینماید و مرگ را به تاخیر میاندازد. *بهترین چیزی را که دوست دارید درباره شما بگویند، درباره مردم بگویید. *به خدا سوگند هیچ بندهای در دعا، پافشاری و اصرار به درگاه خدای عزوجل نکند، جز اینکه حاجتش را بر آورد. *از دشمنی بپرهیزید، زیرا فکر را مشغول کرده و مایه نفاق میشود. *سه چیز پشت انسان را میشکند: مردی که عمل خویش را زیاد شمارد، گناهانش را فراموش کند، و به رای خویش، خشنود باشد. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 136]