تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805575283
چرا امام سجاد (علیه السلام) به مبارزات سیاسی
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
چرا امام سجاد (علیه السلام) به مبارزات سیاسی نپرداختند ؟ نويسنده: غلامحسین اعرابی امام سجاد (ع) با شش خلیفه معاصر بود که هیچ یک بااهلبیت (علیهم السلام) مهر نورزیدند . این خلفا عبارتند از : 1- یزید بن معاویه 2- عبدالله بن زبیر 3- معاویهبن یزید 4- مروان بن حکم 5- عبدالملک بن مروان 6- ولیدبن عبدالملک امام سجاد (ع) پس از شهادت پدر ، درایام اسارت و در شرایطاختناق ، امامت را به عهده گرفت . این شرایط سخت تا پایانامامت وی ادامه یافت . مسعودی نوشته است : «قام ابومحمد علیبن الحسین (ع) بالامر مستخفیا علی تقیه شدیده فی زمان صعب . »حضرت سجاد (ع) امامت را به صورت مخفی و با تقیه شدید و درزمانی دشوار عهده دار گردید . در چنین مقطع زمانی ، آیا امام (ع) میتوانست دستبهمبارزات سیاسی و فعالیتهای گسترده فرهنگی و اجتماعی بزند ؟ به نظر میرسد پاسخ منفی است ; به دو دلیل : 1- جو اختناق و کنترل شدیدی که حکومتها پس از شهادت امام حسین(ع) به وجود آورده بودند ; این اختناق سبب شد مبارزات سیاسییا مسلحانه نتیجهای جز هدر رفتن نیروها نداشته باشد . چنان کهمبارزات زمان آن حضرت تماما به شکست انجامید . برای درک اینوضعیت اسفبار ، توجه به دو روایت زیر سودمند است : الف) «سهل بن شعیب» ، یکی از بزرگان مصر ، میگوید :روزی به حضور علی بن الحسین (ع) رسیدم و گفتم : حال شماچگونه است ؟ فرمود : فکر نمیکردم شخصیتبزرگی از مصر مثل شما نداند کهحال ما چگونه است ؟ اینک اگر وضع ما را نمیدانی ، برایت توضیحمیدهم : وضع ما ، در میان قوم خود ، مانند وضع بنیاسرائیل در میانفرعونیان است که پسرانشان را میکشتند و دخترانشان را زنده نگهمیداشتند . امروز وضع ما چنان دشوار است که مردم با ناسزاگوییبه بزرگ و سالار ما بر فراز منبرها ، به دشمنان ما تقرب میجویند.» ب) زراره بن اوفی میگوید : دخلت علی علی ابن الحسین (ع) فقال : یازراره الناس فیزماننا علی ست طبقات : اسد و ذئب و ثعلب و کلب و خنزیر و شاهفاما الاسد فملوک الدنیا یحب کل واحد منهم ان یغلب و لا یغلب واما الذئب فتجارکم یذمو (ن) اذا اشتروا و یمدحو (ن) اذاباعوا و اما الثعلب فهولاءالذین یاکلون بادیانهم و لایکون فیقلوبهم ما یصفون بالسنتهم و اما الکلب یهر علی الناس بلسانه ویکرمه الناس من شر لسانه و اما الخنزیر فهولاءالمخنثون واءشباههم لایدعون الی فاحشه الا اءجابوا و اما الشاه بین اءسد وذئب و ثعلب و کلب و خنزیر .» حضرت در این روایت ، حاکمان را به شیران درنده و مسلمانان رابه گوسفندان اسیر در چنگ درندگان ، تشبیه کرده است . 2- شرایط نا سالم فرهنگی آن روزگار; براثر فعالیتهای ناسالمحکومتهای وقت و انگیزههای مختلفی که در آن زمان وجود داشتمردم به طرف بیبندوباری سوق داده شدند و با چنین مردمی هرگزنمیشد کارهای بنیادی انجام داد مگر این که تحولی معنوی در آنانبه وجود آید . در این موقعیت ، تمام تلاش حضرت سجاد (ع) اینبود که شعله معنویت را روشن نگه دارد و این جز از راه دعاها ونیایشها و تذکارهای مقطعی حضرت به خوبی از عهده آن برآمد . ممکن نبود . در مورد رواج فرهنگ غلط بیبندوباری و فحشا در آن عصر ، یکیاز محققان مینویسد : «در مدینه مجالس غنا و رقص برپا میشد و چه بسا زنان ومردان با یکدیگر بودند و هیچ پردهای نیز در میان نبود . (الشعر والغنافی المدینه و مکه ، ص 250) . . . عایشه دختر طلحه مجالس مختلط از مردان و زنان برپامیکرد و در آن مجالس با فخر و مباهات آواز میخواند . (الاغانی ، ج 10 ، ص 57) . . . مدینه پر از زنان آوازهخوان شده بود و آنها نقش فعالیدر آموزش غنا به دختران و پسران و گسترش آوازهخوانی و اشاعهبیبندوباری و فساد داشتند . . . .» در تاریخ الادب العربی ، ج 2 ، ص 347 چنین آمده است : «گویی این دو شهر بزرگ حجاز (مکه و مدینه) را برایخنیاگران ساخته بودند ، تا آنجا که نه تنها مردمان عادی ، بلکهفقیهان و زاهدان نیز به مجالس آنان میشتافتند .» در این موقعیت ، امام سجاد (ع) برای تبیین معارف اسلام وبرپاداشتن شجره اسلام و زنده نگه داشتن مشعل معنویت ، از سلاحدعا استفاده کرد و بذر معنویت پاشید تا در موقعیت مناسب ثمردهد . یکی از نویسندگان معاصر در باره صحیفه سجادیه که در بردارندهدعاهای امام (ع) است . مینویسد : «. . . صحیفه سجادیه اساس اندیشه انقلابی را تشکیل داده وامت اسلامی نیز نیاز به تکیه گاهی کامل و انقلابی داشته است . نیاز امت در آن هنگام ، سخن و یا اشعار کینه برانگیز و عواطفلحظهای و زودگذر نبود ، بلکه به یک نظریه کامل و انقلابی نیازداشته است . امام زین العابدین (ع) این نظریه را تنها درصحیفه سجادیه که چکیده اصول تربیتی امام (ع) است . تبییننکرده ، بلکه خود امام زبور ناطق بوده است .» این نویسنده در مورد تاثیر صحیفه سجادیه در هدایت انقلابیانو حرکتهای اسلامی مینویسد : «من گمان نمیکنم که پس از قرآن کتابی همچون صحیفه سجادیهباشد که این گونه قلب محرومان را تسلی بخشد و خون انقلاب را دررگهای مستضعفان به جوش آورد و دلهای مجاهدان را به درخشش خودروشن کند و هدایتگر انقلابیون در راه مبارزه باشد . . .» عنوان صحیفه ، دعا و نیایش است ; اما از موضوعات مبارزاتی وسیاسی تهی نیست . موارد زیر بر درستی این سخن گواهی میدهد : 1) دعای چهل و هشتم صحیفه : حضرت در این دعا به صراحت از مسایل زیر که جنبه سیاسی دارد یاد میکند : الف) مقام خلافت مخصوص خلفا و اصفیای الهی است . ب) مقام خلافت مورد یورش و غصب قرار گرفته است . ج) احکام خدا تبدیل گشته و کتاب خدا مورد غفلت قرار گرفتهاست . د) واجبات الهی تحریف شده است . ه) سنت پیامبر (ص) متروک گشته است . متن دعا چنین است : «. . . اللهم ان هذا المقام لخلفائک و اصفیائک و مواضعامنائک فی الدرجهالرفیعه التی خصصتهم بها قد ابتزوها و انتالمقدر لذلک لایغالب امرک و لا یجاوز المحتوم من تدبیرک کیف شئتو انی شئت و لما انت اعلم به غیر متهم علی خلقک و لا لارادتک حتیعاد صفوتک و خلفاوک مغلوبین مقهورین مبتزین یرون حکمک مبدلا وکتابک منبوذا و فرائضک محرفه عن جهات اشراعک و سنن نبیک متروکهاللهم العن اعداءهم من الاولین و الاخرین و من رضی بفعالهم واشیاعهم و اتباعهم اللهم صل علی محمد و آل محمد انک حمید مجیدکصلواتک و برکاتک و تحیاتک علی اصفیائک ابراهیم و آل ابراهیم وعجل الفرج و الروح و النصره و التمکین و التاییدلهم . . .» 2) دعای چهل و هفتم : درزمانی که اهلبیت (علیهم السلام) در فشار به سر میبردند وامیرمومنان (ع) بر فراز منبرها لعن میشد ، حضرت در دعای چهلو هفتم (دعای روز عرفه) به مسایل مهم زیر اشاره میکند : الف) مقام امارت و رهبری از آن اهلبیت (علیهم السلام) استب) ائمه (علیهم السلام) از هر پلیدی پیراسته و شایستهوساطتبین خالق و خلقاند . ج) دین به وسیله امام منصوب از سوی خداوند تقویت میشود . د) خدا اطاعت از ائمه را واجب ساخته است . فرازی از دعای عرفه آن حضرت چنین است : «رب صل علی اءطائب اهل بیته الذین اخترتهم لامرک و جعلتهمخزنه علمک و حفظه دینک و خلفائک فیارضک و حججک علی عبادک وطهرتهم من الرجس و الدنس تطهیرا بارادتک و جعلتهم الوسیله الیکو المسلک الی خبتک . . .» «. . . اللهم انک ایدت دینک فی کل اوان بامام اقمته علمالعبادک و منارا فی بلادک بعد ان وصلتحبله بحبلک و جعلتهالذریعه الی رضوانک و افترضت طاعته و حذرت معصیته و امرتبامتثال اوامره . . . و اته من لدنک سلطانا نصیرا وافتح لهفتحا یسیرا . . . .» (3 دعای چهاردهم : این دعا سراسر شکوه از ستمگران است که در نظر آن حضرت مصداقیجز حکام وقت ندارد . 4) دعای بیستم : (دعای مکارم الاخلاق) حضرت در این دعا از خداوند میخواهد او را از سلطه ستمگراننجات بخشد و پیروزش سازد : «اللهم صل علی محمد و آل محمد و اجعلنی یدا علی من ظلمنی ولسانا علی من خاصمنی و ظفرا بمن عاندنی وهب لی مکرا علی منکایدنی و قدره علی من اضطهدنی . . .» 5) دعای چهل و نهم : حضرت در این دعا از فراوانی دشمنانش و از برنامههای حساب شدهآنان جهت آزار و حتی قتل امام به خدا شکوه میکند : «فکم من عدو انتضی علی سیف عداوته و شحذلی ظبه مدیته وارهف لی شباحده و دافلی قواتل سمومه و سدد نحوی صوائب سهامه ولم تنم عنی عین حراسته و اضمر ان یسومنی المکروه و یجر عنیزعاق مرارته فنظرت یا الهی . . . .» بارخدایا ! چه بسا دشمنی که شمشیر عداوت آخت و بر من تاخت وبرای کشتن من خنجر خویش تیز کرد و با دم برنده آن آهنگ جان مننمود و زهر کشنده به آب من بیامیخت و خدنگ جان شکار خویش درکمان نهاد و مرا نشانه گرفت و چون پاسبانان همواره بیدار ،دیده از من برنمیگرفت و در دل داشت که مرا گزندی سخت رساند وشرنگ کینه خویش به کامم ریزد ; آنگاه ای خداوند من ! دیدی که ... .» منبع: ماهنامه کوثر
#دین و اندیشه#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 411]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها