تور لحظه آخری
امروز : جمعه ، 18 آبان 1403    احادیث و روایات:  حضرت زهرا (س):کسی که عبادت های خالصانه خود را به سوی خدا فرستد، پروردگار بزرگ ...
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها

تبلیغات

تبلیغات متنی

صرافی ارکی چنج

صرافی rkchange

سایبان ماشین

دزدگیر منزل

تشریفات روناک

اجاره سند در شیراز

قیمت فنس

armanekasbokar

armanetejarat

صندوق تضمین

Future Innovate Tech

پی جو مشاغل برتر شیراز

لوله بازکنی تهران

آراد برندینگ

موسسه خیریه

واردات از چین

حمية السكري النوع الثاني

ناب مووی

دانلود فیلم

بانک کتاب

دریافت دیه موتورسیکلت از بیمه

قیمت پنجره دوجداره

بازسازی ساختمان

طراحی سایت تهران سایت

irspeedy

درج اگهی ویژه

تعمیرات مک بوک

دانلود فیلم هندی

قیمت فرش

درب فریم لس

زانوبند زاپیامکس

روغن بهران بردبار ۳۲۰

قیمت سرور اچ پی

خرید بلیط هواپیما

بلیط اتوبوس پایانه

قیمت سرور dl380 g10

تعمیرات پکیج کرج

لیست قیمت گوشی شیائومی

خرید فالوور

پوستر آنلاین

بهترین وکیل کرج

بهترین وکیل تهران

اوزمپیک چیست

خرید اکانت تریدینگ ویو

خرید از چین

خرید از چین

تجهیزات کافی شاپ

نگهداری از سالمند شبانه روزی در منزل

بی متال زیمنس

ساختمان پزشکان

ویزای چک

محصولات فوراور

خرید سرور اچ پی ماهان شبکه

دوربین سیمکارتی چرخشی

همکاری آی نو و گزینه دو

کاشت ابرو طبیعی و‌ سریع

الک آزمایشگاهی

الک آزمایشگاهی

 






آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1827234419




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
 refresh

لزوم احترام و بزرگداشت پدر و مادر در اسلام


واضح آرشیو وب فارسی:مهر: به روایت علامه طهرانی/ بخش دوم
لزوم احترام و بزرگداشت پدر و مادر در اسلام

علامه طهرانی


شناسهٔ خبر: 2533245 سه‌شنبه ۲۵ فروردین ۱۳۹۴ - ۱۰:۴۰
دین و اندیشه > آیین ها و تشکل های مذهبی

قرآن كريم در صورت مشرك بودن والدین نيز احترام و تجليل از آنها و همنشينى نيكو و مصاحبت حسنه با آنها را در امور دنيوى لازم شمرده است با وجود آنكه متابعت از شرك و اطاعت از آنها را ممنوع کرده است. به گزارش خبرگزاری مهر، علامه آیت الله سیدمحمد حسین حسینی طهرانی در جلد اول کتاب نور ملکوت قرآن در خصوص لزوم احترام و بزرگداشت پدر و مادر با استناد به آیات و روایات چنین می نویسد: وَ وَصَّيْنَا الْإِنْسانَ بِوالِدَيْهِ حَمَلَتْهُ أُمُّهُ وَهْناً عَلى‏ وَهْنٍ وَ فِصالُهُ فِي عامَيْنِ أَنِ اشْكُرْ لِي وَ لِوالِدَيْكَ إِلَيَّ الْمَصِيرُ*وَ إِنْ جاهَداكَ عَلى‏ أَنْ تُشْرِكَ بِي ما لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ فَلا تُطِعْهُما وَ صاحِبْهُما فِي الدُّنْيا مَعْرُوفاً وَ اتَّبِعْ سَبِيلَ مَنْ أَنابَ إِلَيَّ ثُمَّ إِلَيَّ مَرْجِعُكُمْ فَأُنَبِّئُكُمْ بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ‏. (سوره لقمان آیات ۱۴و ۱۵.)«و ما به انسان درباره پدر و مادرش سفارش كرديم، درحالى‏كه مادرش بار او را در رحم برداشت، و هر روز دچار رنجى و ناتوانى‏اى مى‏شد، تا رنجى و ناتوانى ديگر پيدا شود. و مدّت باردارى و شير دادن او مجموعا دو سال طول كشيد: سفارش ما اين بود كه شكر و سپاس حقّ مرا (كه خداى تو هستم بجاى آور!) و شكر و سپاس حقّ پدرت و مادرت را بجاى آور، و بازگشت‏ها به سوى من است. و اگر پدر و مادرت تو را به زور و جبر وادار نمايند كه: بدون علم و اطّلاع و در آنچه بدان بصيرت ندارى به من شرك بياورى؛ از آنها اطاعت مكن؛ و ليكن در امور دنيويّه (و معاشرت، و نشست، و برخاست، و خنده بر روى آنها، و دستگيرى و اعانت و غيرها) به طريق پسنديده، و شناخته‏شده با آنها مصاحبت و همنشينى كن؛ و پيروى از راه و روش كسى كه به سوى من بازگشت نموده؛ و با انابه و رجوع خود، راه تقرّب را مى‏پيمايد؛ و سپس بازگشت همه شما به سوى من‏ است؛ و من يكايك از شما را به آنچه در دنيا انجام داده‏ايد، متنبّه و آگاه مى‏سازم!»وَ وَصَّيْنَا الْإِنْسانَ بِوالِدَيْهِ حُسْناً وَ إِنْ جاهَداكَ لِتُشْرِكَ بِي ما لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ فَلا تُطِعْهُما إِلَيَّ مَرْجِعُكُمْ فَأُنَبِّئُكُمْ بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ‏. (سوره عنكبوت، آیه ۸.)«و ما به إنسان درباره پدر و مادرش سفارش كرديم كه: به نيكى و خوبى عمل نمايد؛ و اگر پدر و مادرت، به زور و جبر خواستند تو را وادار كنند تا به من شرك بياورى؛ و بدون علم و اطّلاع كوركورانه غير مرا با من در امور شريك قرار دهى؛ از ايشان اطاعت مكن! بازگشت شما به نزد من است؛ و من شما را از آنچه در دنيا انجام داده‏ايد، آگاه مى‏كنم.»در صدر إسلام كه جوانان يهودى و يا مسيحى به مدينه مى‏آمدند و مسلمان مى‏شدند؛ چون به شهر و ديار خود برمى‏گشتند، آن‏قدر رفتارشان با پدر و مادر خارج از مذهب خود بهتر مى‏شد كه: آنها را به تعجّب مى‏افكند. آنها مى‏گفتند: ما گمان مى‏كرديم كه: اينك كه به دين محمّد درآمدى؛ ما را يكسره رها مى‏كنى و بى‏أرج و بدون مقدار مى‏پندارى! و حالا مشاهده مى‏نمائيم كه مهرت بيشتر و محبّتت افزون‏تر شده، و بيشتر در حوائج ما ساعى و كوشا هستى؛ و زيادتر به ما رسيدگى مى‏نمائى، و در انجام حوائج ما خود را وقف كرده‏اى! آنها در پاسخ مى‏گفتند: اين طرز رفتار، دستور دين إسلام است. پدر و مادر نيز به مدينه مى‏آمدند؛ و مسلمان مى‏شدند؛ و قبيله و طائفه آنها نيز اسلام مى‏آوردند.(در إحياء العلوم‌ غزّالي‌، ج‌ ۲، ص‌ ۱۹۵ از أبوسعيد خُدري‌ روايت‌ كرده‌ است‌ كه‌: ‎مردي‌ از يمن‌ به‌ سوي‌ رسول‌ خدا هجرت‌ كرد، و ارادۀ جهاد داشت‌. حضرت‌ به‌ او گفتند: هَلْ بِالْيَمَنِ أبَواكَ؟! «آيا پدر و مادرت‌ در يمن‌ ميباشند؟!» گفت‌: آري‌!گفتند: هَلْ أذِنا لَكَ؟ «آيا به‌ تو اجازه‌ داده‌اند؟!» گفت‌: نه‌.گفتند: فَارْجِعْ إلَي‌ أبَوَيْكَ فَاسْتَأْذِنْهُما، فَإنْ فَعَلا فَجاهِدْ وَ إلاّ فَبَرَّهُما ما اسْتَطَعْتَ! فَإنَّ ذَلِكَ خَيْرُ ما تَلْقَي‌ بِهِ اللَهَ بَعْدَ التَّوْحيدِ! «به‌ نزد پدر و مادرت‌ برگرد و از ايشان‌ اذن‌ بگير، اگر اذن‌ دادند جهاد كن‌، وگرنه‌ تا جائي‌ كه‌ قدرت‌ داري‌ به‌ ايشان‌ نيكي‌ و احسان‌ كن‌! با اين‌ عمل‌ بعد از توحيد به‌ بهترين‌ وجهي‌ خدا را ملاقات‌ می كني‌!»و مردي‌ ديگر به‌ نزد رسول‌ خدا صلّي‌ الله‌ عليه‌ و آله‌ آمد تا دربارۀ كارزار و جنگ‌، با آن‌ حضرت‌ مشورت‌ كند، حضرت‌ فرمودند: أ لَكَ والِدَةٌ؟ «آيا مادر داري‌؟» گفت‌: آري‌!فرمودند: فَالْزَمْها فَإنَّ الْجَنَّةَ عِنْدَ رِجْلَيْها! «ملازم‌ خدمت‌ مادرت‌ باش‌! بعلّت‌ آنكه‌ بهشت‌ پهلوی‌ دو پاي‌ مادر است‌.»و مرد دگري‌ آمد و می خواست‌ با رسول‌ خدا بيعت‌ كند بر هجرت‌ و گفت‌: ما جِئْتُكَ حَتَّي‌ أبْكَيْتُ والِدَيَّ! «من‌ نزد تو نيامدم‌ مگر اينكه‌ پدر و مادرم‌ را به‌ گريه‌ درآوردم‌!»رسول‌ خدا فرمود: ارْجِعْ إلَيْهِما فَأضْحِكْهُما كَما أبْكَيْتَهما! «به‌ نزد آن‌ دو باز گرد و آن‌ دو را بخندان‌ همانطور كه‌ آن‌ دو را به‌ گريه‌ درآوردي‌!»)در اصول كافى با سند متّصل خود از ابو ولّاد حنّاط روايت مى‏كند كه قال: سألت أبا عبد الله عليه السّلام از تفسير گفتار خداوند عزّ و جل: «وَ بِالْوالِدَيْنِ إِحْساناً؛ و به پدر و مادر إحسان نمايند.» مراد از اين احسان چيست؟!حضرت گفتند: «الإحسان أن تحسن صحبتهما و أن لا تكلّفهما أن يسألاك (ممّا يحتاجان إليه) و إن كانا مستغنيين، أ ليس يقول الله عزّ و جلّ: لَنْ تَنالُوا الْبِرَّ حَتَّى تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ. إحسان آن است كه: با آنها به نيكوئى همنشينى كنى! و مبادا بگذارى آنها مجبور شوند، (در آنچه را بدان نياز دارند)، از تو مسئلت كنند؛ و اگر چه خودشان مستغنى و بى‏نياز باشند. مگر خداوند نمى‏گويد: شما هيچ‏گاه به برّ و نيكى نخواهيد رسيد، مگر آنكه از آنچه را كه دوست داريد؛ در راه خدا إنفاق كنيد!»تفسير آيه: فَلا تَقُلْ لَهُما أُفٍّ وَ لا تَنْهَرْهُما وَ قُلْ لَهُما قَوْلًا كَرِيماًو سپس حضرت صادق عليه السّلام گفتند: أمّا اينكه خدا مى‏گويد: إمَّا يَبْلُغَنَّ عِنْدَكَ الْكِبَرَ أَحَدُهُما أَوْ كِلاهُما فَلا تَقُلْ لَهُما أُفٍّ وَ لا تَنْهَرْهُما. معنايش آن است كه: اگر آنها تو را ناراحت و خسته و ملول نمودند، تو به آنها افّ هم نگو! و اگر تو را زدند، تو آنها را دفع مكن، و از خود مران! و معناى‏ وَ قُلْ لَهُما قَوْلًا كَرِيماً آن است كه: اگر تو را بزنند؛ تو به آنها بگو: خداوند شما را مورد غفران خود قرار دهد. اين است معناى قول كريم. يعنى گفتار بزرگوارانه.و معناى‏ وَ اخْفِضْ لَهُما جَناحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَةِ آن است كه: چشم خود را بر آنها خيره مكن؛ و نظر تند و حادّ منما؛ بلكه نظر نظر رحمت و رقّت باشد؛ و صدايت را بلندتر از صداى ايشان مكن! و دستت را بالاتر از دست آنها مدار! و در راه رفتن پيشاپيش آنها راه مرو، و گام برندار! (تفسير برهان، طبع سنگى تفسير سوره إسراء، ج ۱، ص ۶۰۱ و تفسير نور الثقلين، ج ۳، ص ۱۴۸ و ص ۱۴۹)و نيز در اصول كافى با سند متّصل خود از حضرت صادق عليه السّلام وارد است كه: فرمود: «لو علم الله شيئا أدنى من افّ لنهى عنه، و هو من أدنى العقوق، و من العقوق أن ينظر الرّجل إلى والديه، فيحدّ النّظر إليهما؛ «اگر خداوند چيزى را از افّ گفتن پائين‏تر مى‏دانست، هرآينه از آن نهى مى‏نمود (يعنى افّ گفتن مثل اين است كه پدر و مادر انسان چيزى بگويند؛ و إنسان را ناخوشايند آيد، و انسان بگويد: آخ يا آه! كه اين كلمه، كوچك‏ترين و نازل‏ترين كلمه‏اى براى إنكار است.) و اينكه اگر كسى به پدر و مادرش افّ بگويد، عاقّ والدين مى‏شود، اين پائين‏ترين درجه از عاقّ شدن است. و بعضى از أقسام آن اين است كه: انسان به پدر و مادر نظر تند بنمايد.» (همان)ببينيد: اين تعليم و تربيت عالى، و اين منهاج و روش ملكوتى را كه قرآن به تعليم آن، سبل سلام را نشان داده است؛ با تعليمات ملل كفر، و رفتار بعض از جوانان مغرور اروپا رفته، و آمريكا رفته ما كه زرق و برق تمدّن ضالّه كه تا چقدر باد هوى دماغشان را پر كرده است تفاوت دارد كه: بر پدر خود در محافل و مجالس مقدّم مى‏شوند. من خودم دكتر جوان متخصّص را ديدم كه در مجلس بر پدر پير خود پيش افتاد؛ و پدرش به دنبال او بود. و از اين عجيب‏تر نقل شد: دكتر متخصّص جوانى از ناحيه كفر برگشته، و رفقا و دوستان جوانش از هم دوره‏اى‏هاى سابق، به ديدنش آمده بودند؛ و پدر پيرمرد او دم در مشغول خدمت و پذيرائى بود. دكتر مغرور از شدّت غرور، به ميهمانان مى‏گفت: اين مرد مستخدم منزل ماست!أُفٍّ لَكُمْ وَ لِما تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ. «افّ باد بر شما، و بر اين بت‏هاى تخيّلى و پندارى را كه در ذهن خود آفريده؛ و بجاى پرستش خداوند، از اينها پرستش مى‏نمائيد!» حقّا إنسان اگر كلمه افّ را بر أفكار و أهواء اين تازه به دوران‏رسيدگان متكبّر و مستكبر إعمال كند؛ و بر آنها و پندارشان، و بر روش و منهاجشان اف و تف بفرستد؛ جا دارد.آيا اين أعمال از ملّتى سرمى‏زند كه رسول خداونديش فرموده است: «الجنّة تحت أقدام الامّهات؛ بهشت در زير گام‏هاى مادران است.» (جامع الصغير سيوطى ص ۱۴۵ از قضاعى و خطيب بغدادى در جامع خود با طريق حسن از أنس روايت كرده است.)مادران راست خلد زیر قدم               این چنین گفت خواجه عالم******************به روایت علامه طهرانی/لزوم احترام و بزرگداشت پدر و مادر در إسلام (۳)/ داستان دوره‏گردى كه در أثر خدمت به مادر براى او كشف حجاب ملكوت شدمادر چون دلش گشوده شود، در آسمان باز مى‏شود. دل مادر گنجينه مهر خدا و سرّ خداست. اگر بسته باشد، درهاى آسمان بسته است، و اگر باز شود، درهاى آسمان باز مى‏شود.علامه آیه الله حاج سید محمد حسین حسینی طهرانی (رض) در جلد اول کتاب نور ملکوت قرآن در خصوص لزوم احترام و بزرگداشت پدر و مادر چنین می نویسد:[پس از] اين بحث علمى و تفسيرى از اين آيه؛ و از طرف ديگر، بحث وجدانى و شهودى از تأثير دعاى مادر و پدر براى فرزند؛ و قدرت و قوّت بالا بردن وى را به معارج و مدارج كمال؛ و شواهد و تجربيّاتى كه مشهود است؛ به قدرى است كه از حيطه گنجايش خامه بيرون است. من در اينجا فقط يك برخورد خود را با كسى كه در أثر خدمت مادر، به مقام عالى رسيده بود و كشف حجاب‏هاى ملكوتى براى او شده بود، براى شما بيان مى‏كنم.يك روز در طهران، براى خريد كتاب به كتاب‏فروشى اسلاميّه كه در خيابان بوذرجمهرى بود رفتم، يكى از شركاى اين مؤسّسه آقاى حاج سيّد محمد كتابچى است كه در أنبار شركت واقع در منتهى اليه خيابان پامنار، قرب خيابان بوذرجمهرى و كتابفروشى، مشغول كار و از ميان برادران شريك، او مسئول أنبار و إرسال كتب به شهرستانها و يا أحيانا فروش كتاب‏هاى كلّى است. من براى ديدار ايشان كه با سابقه ممتد دوستى و آشنائى غالبا از ايشان ديدار مى‏نمودم به محلّ أنبار رفته و كتابهاى لازم را خريدارى نمودم. صبحگاه قريب چهار ساعت به‏ ظهر مانده بود.مردى در آن أنبار براى خريد كتاب آمده، و كمربند چرمى خود را روى زمين پهن كرده بود؛ و مقدارى از كتابهاى ابتياعى خود را بر روى كمربند چيده بود؛ از قبيل قرآن، و مفاتيح، و كليله و دمنه، و بعضى از كتب قصص و رسائل عمليّه و مشغول بود تا بقيّه كتابهاى لازم را جمع كند؛ و بالأخره پس از إتمام كار، مجموع كتاب‏ها را كه در حدود پنجاه عدد شد، در ميان كمربند بست؛ و آماده براى خروج بود كه: ناگهان گفت: حبيبم الله! طبيبم‏ الله يارم، يارم، جونم!چون نگاه به چهره‏اش كردم، ديدم. خيلى قرمز شده، و قطراتى از عرق بر پيشانيش نشسته؛ و چنان غرق در وجد و سرور است كه حدّ ندارد. گفتم: آقا جان! درويش جان! تنها تنها مخور، رسم أدب نيست!شروع كرد يك دور، دور خود چرخ زدن؛ آنگاه با صداى بلند و سوزناك اين أبيات از باباطاهر عريان را بسيار شيوا و دلنشين خواند:اگر دل دلبر دلبر كدام است؟                    و گر دلبر دلِ دل را چه نام است؟دل و دلبر بهم آميته وينم                        نذونم دل كه و دلبر كدام است؟***دلى ديرم خريدار محبّت‏            كز او گرم است بازار محبّتلباسى بافتم بر قامت دل‏               ز پود محنت و تار محبّت***غم عشقت بيابون ‏پرورم كرد                      هواى بخت بى‏بال‏ و پرم كردبه مو گفتى صبورى كن صبورى                  صبورى طرفه خاكى بر سرم كرد***به صحرا بنگرم صحرا ته وينم                    به دريا بنگرم دريا ته وينم‏به هرجا بنگرم كوه و در دشت‏                    نشان از قامت رعناته وينم‏در اين حال ساكت شد، و گريه بسيارى كرد؛ و سپس شاد و شاداب شد، و خنديد.گفتم: أحسنت! آفرين! من حقير فقير وامانده هستم. انتظار دعاى شما را دارم! شروع كرد به خواندن اين أبيات:مو از قالوا بلى تشويق ديرم                     گنه از برگ و بارون بيش ديرماگر لا تقنطوا دستم نگيره                       مو از يا ويلتا انديش ديرم‏***بوره سوته دلان تا ما بناليم‏                      ز دست يار بى‏پروا بناليمبشيم با بلبل شيدا به گلشن                     اگر بلبل نناله ما بناليم‏***بوره سوته دلان گردهم هم آئيم           سخن واهم كريم غم و انمائيم‏ترازو آوريم غمها بسنجيم                هر آن غمگين تريم سنگين‏تر آئيمگفت: «الحمد لله راهت خوب است سيّد! سر به سر ما مگذار! من بيچاره وامانده‏ام؛ تو هم بارى روى كول ما مى‏گذارى؟!» آنگاه گفت:«يك روز من در همين أنبار آمدم؛ كتاب بخرم؛ علّامه دهخدا (علّامه قزوينى على اكبر دخو صاحب تأليف لغتنامه معروف به لغت‏نامه دهخدا، چون قزوينى‏ها به رئيس ده و كدخدا، دخوه مى‏گويند لذا او به دخو امضاء مى‏كرده است ولى لغت‏نامه‏اش به نام دهخدا انتشار يافته است.) هم آمده بود، قدرى با هم صحبت كرديم؛ من به او گفتم: إنصافا شما زحمت كشيده‏ايد! حقيقتا رنج برده‏ايد؛ ولى تصوّر مكنيد مطلب با اينها تمام مى‏شود. حيف اگر عمر در راههاى ديگر صرف مى‏شد؛ چه بهره‏ها بود؟ چه خبرها بود؟ اينك بياور ببينم تا چه دارى؟! بيا تا ببينم در دستت چيست؟!ته که ناخوانده ای علم سماوات                      ته که نابرده ای ره در خراباتته که سود و زیان خود نذونی                      به یارون کی رسی هیهات هیهاتعلّامه تكانى خورد آنگاه قدرى در فكر فرورفت؛ و رنگش قدرى تغيير كرد؛ و هيچ جوابى به من نداد.من شما را مى‏شناسم؛ در مسجد قائم نماز مى‏خوانيد؛ به آن مسجد آمده‏ام؛ بازهم مى‏آيم. من جاى معينى ندارم. شب‏ها خواب ندارم؛ در طهران پارس، طهران نو، طرشت. و اين طرف و آن طرف مى‏روم، به قهوه‏خانه‏ها مى‏روم؛ و سر مى‏زنم. منزل سابق ما نزديك دروازه شميران بوده است. ولى از وقتى كه مادرم فوت كرده است، كمتر به آن منزل مى‏روم.»گفتم: عنايات از جانب خداوند است. ولى آيا به حسب ظاهر براى اين عناياتى كه به شما شده است؛ سبب خاصّى را در نظر دارى؟!خدمت به مادر به واسطه آب دادن در شب تار و كشف حجاب ملكوت‏گفت: «بلى! من مادر پيرى داشتم، مريض و ناتوان، و چندين سال زمين‏گير بود؛ خودم خدمتش را مى‏نمودم؛ و حوائج او را برمى‏آوردم، و غذا برايش مى‏پختم؛ و آب وضو برايش حاضر مى‏كردم؛ و خلاصه به هرگونه در تحمّل خواسته‏هاى او در حضورش بودم. و او بسيار تند و بدأخلاق بود. بعضا فحش مى‏داد؛ و من تحمّل مى‏كردم، و بر روى او تبسّم مى‏كردم. و به همين جهت عيال اختيار نكردم، با آنكه از سنّ من چهل سال مى‏گذشت. زيرا نگهدارى عيال با اين خلق مادر مقدور نبود. و من مى‏دانستم اگر زوجه‏اى انتخاب كنم، يا زندگانى ما را به هم خواهد زد؛ و يا من مجبور مى‏شدم مادرم را ترك گويم. و ترك مادر در وجدانم و عاطفه‏ام قابل قبول نبود؛ فلهذا به نداشتن زوجه تحمّل كرده، و با آن خود را ساخته و وفق داده بودم.گهگاهى در أثر تحمّل ناگواريهائى كه از وى به من مى‏رسيد؛ ناگهان گوئى برقى بر دلم مى‏زد، و جرقّه‏اى روشن مى‏شد؛ و حال خوش دست مى‏داد، ولى البتّه دوام نداشت و زودگذر بود.تا يك شب كه زمستان و هوا سرد بود - و من رختخواب خود را پهلوى او و در اطاق او مى‏گستردم، تا تنها نباشد، و براى حوائج، نياز به صدا زدن نداشته باشد. در آن شب كه من قلقلك را (كوزه را) آب كرده- و هميشه در اطاق پهلوى خودم مى‏گذاردم كه اگر آب بخواهد، فورا به او بدهم- او در ميان شب تاريك آب خواست.فورا برخاستم و آب‏كوزه را در ظرفى ريخته، و به او دادم و گفتم: بگير، مادر جان! او كه خواب‏آلود بود؛ و از فوريّت عمل من خبر نداشت؛ چنين تصوّر كرد كه من آب را دير داده‏ام؛ فحش غريبى به من داد، و كاسه آب را بر سرم زد. فورا كاسه را دوباره آب نموده و گفتم: بگير مادر جان، مرا ببخش، معذرت مى‏خواهم! كه ناگهان نفهميدم چه شد؟إجمالا آنكه به آرزوى خود رسيدم؛ و آن برق‏ها و جرقه ‏ها تبديل به يك عالمى نورانى همچون خورشيد درخشان شد؛ و حبيب من، يار من، خداى من، طبيب من، با من سخن گفت. و اين حال ديگر قطع نشد؛ و چند سال است كه ادامه دارد.»در اين حال گيوه خود را وركشيد؛ و كتاب‏ها را به دوش گرفت، و خداحافظى كرد و گفت: «إن شاء الله پيش شما مى‏آيم»؛ و به سمت در أنبار براى خروج رفت.در اين حال روى خود را به طرف ما كرده؛ و اين غزل را با همان آهنگ خواند:منم كه گوشه ميخانه خانقاه منست‏                  دعاى پير مغان ورد صبحگاه منستگرم ترانه چنگ و صبوح نيست چه باك                نواى من به سحر آه عذر خواه منست‏ز پادشاه و گدا فارغم بحمد الله                      گداى خاك در دوست پادشاه منستغرض ز مسجد و ميخانه‏ام وصال شماست‏         جز اين خيال ندارم خدا گواه منستاز آن زمان كه برين آستان نهادم روى              فراز مسند خورشيد تكيه‏گاه منستمگر به تيغ أجل خيمه بركنم ورنه               رميدن از در دولت نه رسم و راه منستگناه اگر چه نبود اختيار ما حافظ                 تو در اين ادب باش و گو گناه منستو ما ديگر او را نديديم؛ تا يك روز نزديك غروب كه با تاكسى به مسجد مى‏رفتم؛ و در چراغ قرمز دروازه شميران منتهى اليه خيابان فخرآباد ماشين توقّف كرد، از پشت شيشه ماشين سلامى كرد، و با انگشت مسبّحه خود (سبّابه) به شيشه ماشين زده و إشارة گفت: دالّى!من هم سلامى كردم، و ماشين حركت كرد.و من داستان او را براى بعض از دوستان كه در نواحى دروازه شميران سكنى دارند؛ تعريف كردم؛ گفتند: ما او را مى‏شناسيم؛ و مادر او را كه چند سال فوت كرده است، نيز با همين أخلاق و كيفيت مى‏شناختيم.و اما آقاى حاج سيدمحمد كتابچى شرح حال او را بدين گونه بيان كردند كه: او مردى است دست‏فروش. مقدار كمى از ما كتاب مى‏خرد، به همان مقدارى كه مى‏تواند آنها را آن‏ روز بفروشد؛ و در كنار خيابان بساط پهن مى‏كند؛ و كتابها را كه مورد لزوم مردم است مى‏فروشد. او مرد درست حسابى است. هر روز صورتى مى‏آورد؛ و ما كتابهايش را براى او جور مى‏كنيم؛ عصر همان روز كه كتابها را فروخت؛ وجهش را مى‏آورد. بعضى از أوقات تجاهل مى‏كند؛ به‏طورى‏كه كسى او را نمى‏شناسد. و ما حالات بسيار خوبى از او ديده‏ايم.بارى منظور از اين قضيّه، بيان نتائج معنوى خدمت به مادر است كه: چون دلش گشوده شود، در آسمان باز مى‏شود. دل مادر گنجينه مهر خدا و سرّ خداست. اگر بسته باشد، درهاى آسمان بسته است، و اگر باز شود، درهاى آسمان باز مى‏شود.ديده شده است: چه بسيارى از أفراد سالك راه خدا به تهجد و قيام شب و صيام نهار و رياضت‏هاى مشروع مدت‏ها به سر برده ‏اند؛ ولى چون رفتارشان با مادر و پدر خوب نبوده است، از زحمات خود طرفى نبسته و پس از ساليان متمادى كشف بابى براى آنها نشده است، ولى افرادى نظير همين مرد مذكور كه‏ زياد هم به رياضات و مستحبات و نوافل و ترك مكروهات مشغول نبوده ‏اند اما در أثر مراعات همين امورى كه به نفوس مردم وابسته است؛ از قبيل نرنجانيدن زيردست و نرنجيدن از مردم و توقير و تكريم در مقابل ذوى الحقوق، از بزرگان، و اولياء، و والدين به مقامات عاليه و درجات ساميه نائل آمده ‏اند.









این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 46]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


دین و اندیشه
پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن