تور لحظه آخری
امروز : سه شنبه ، 11 اردیبهشت 1403    احادیث و روایات:  امام علی (ع):بدانيد كه هر كس در راه حق از دنيا برود، به بهشت و هر كس در راه باطل از دنيا برود، ...
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها

تبلیغات

بلومبارد

تبلیغات متنی

تریدینگ ویو

خرید اکانت اسپاتیفای

کاشت ابرو

لمینت دندان

ونداد کولر

لیست قیمت گوشی شیائومی

صرافی ارکی چنج

صرافی rkchange

دانلود سریال سووشون

دانلود فیلم

ناب مووی

تعمیر گیربکس اتوماتیک

دیزل ژنراتور موتور سازان

سرور اختصاصی ایران

سایت ایمالز

تور دبی

سایبان ماشین

جملات زیبا

دزدگیر منزل

ماربل شیت

تشریفات روناک

آموزش آرایشگری رایگان

طراحی سایت تهران سایت

آموزشگاه زبان

اجاره سند در شیراز

ترازوی آزمایشگاهی

رنگ استخری

فروش اقساطی کوییک

راهبند تبریز

ترازوی آزمایشگاهی

قطعات لیفتراک

وکیل تبریز

خرید اجاق گاز رومیزی

آموزش ارز دیجیتال در تهران

شاپیفای چیست

فروش اقساطی ایران خودرو

واردات از چین

قیمت نردبان تاشو

وکیل کرج

قیمت فنس

armanekasbokar

armanetejarat

صندوق تضمین

پراپ تریدینگ معتبر ایرانی

نهال گردو

صنعت نواز

پیچ و مهره

خرید اکانت اسپاتیفای

صنعت نواز

لوله پلی اتیلن

کرم ضد آفتاب لاکچری کوین SPF50

دانلود آهنگ

طراحی کاتالوگ فوری

واردات از چین

اجاره کولر

دفتر شکرگزاری

تسکین فوری درد بواسیر

دانلود کتاب صوتی

تعمیرات مک بوک

قیمت فرش

خرید سی پی ارزان

خرید تجهیزات دندانپزشکی اقساطی

 






آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1798919535




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
 refresh

خداوند آغازگر تحريم است!


واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: خداوند آغازگر تحريم است!
فلسفه تحريم چيست؟ آيا تحريم از اصل و اساس باطل و غيراخلاقي است؟ اساساً چه هنگام مي‌توان فرد يا جامعه‌اي را تحريم نمود؟
نویسنده : علي طحاني* 
 آيا مسلمانان اجازه دارند كفار و غيرمسلمانان را تحريم كنند؟ اين مجوز چه زماني صادر مي‌شود؟ از نظر اخلاقي يك غيرمسلمان مي‌تواند دشمن خود را تحريم نمايد؟ اين امر با همزيستي مسالمت‌آميز در تضاد نيست؟ ريشه گرايش به تحريم چيست؟ از آنجايي كه هميشه تحريم‌كننده در شرايط برتري بالفعل يا بالقوه قراردارد، آيا از تحريم‌كننده بوي استعلا و برتري‌جويي به مشام نمي‌رسد؟ اين پرسش‌ها در ظاهر ساده يا فرعي و كم‌اهميتند! اما در حقيقت پرسش‌هاي مبنايي هستند كه پاسخِ انديشه‌ورزانه به آنها مي‌تواند اساس تحريم را آشكار كند و مباني قابل اتكايي را براي سير در اين مباحث براي انسان فراهم آورد. آيه شريفه «قُلْ مَنْ حَرَّمَ زينَةَ اللَّهِ الَّتي ‏أَخْرَجَ لِعِبادِه» چه كسي زينت‌ها و نعمات الهي را كه او براي بندگانش عيان و آشكار نموده حرام كرده ‌است؟ (32 اعراف) در ظاهر، تحريم نعمات الهي را بر بندگان خود نفي مي‌كند الا آنچه را خداي متعال خود آن را براي بندگانش حلال شمرده است. پس مي‌توان نتيجه گرفت كه جز با اذن و اجازه خداوند هيچ فرد يا گروهي حق ندارد بنده‌اي را اعم از كافر يا مسلمان تحريم كند و هر جا كه قصد تحريم به وجود مي‌آيد بايد با مجوز شرعي همراه شود. از سويي ديگر خداوند خود آغازگر ممنوعيت و تحريم بوده است. چون بندگانش را از بعضي امور نهي كرده و خط حرمتي براي انسان‌ها قائل شده است. حتي مي‌توان از تحريم به عنوان اولين آزمون جدي الهي از انسان مخلوق نام برد. جايي كه خداوند به آدم ابوالبشر فرمان مي‌دهد كه در بهشت مكان گيرند و هر آنچه مي‌خواهند بخورند؛ اما به درخت خاصي نزديك نشوند: «وَلا تَقرَبا هذِهِ الشَّجَرَهَ فَتَكونا مِنَ الظّالِمينَ.» شايد بتوان گفت فلسفه تحريم؛ تأديب و تنبيه است. به تعبيري خاص وقتي خداوند بندگانش را از نعماتي مشخص محروم مي‌كند، حكمت او بر آموختنِ مرام و آداب تعالي و تقرب است و آن‌جا كه قومي سركشي و طغيان كند با تحريم مواهب و نعمتي از نعماتش آن قوم را تنبيه مي‌كند. چه اينكه ممكن است عذاب و هلاكت قومي قضاي محتوم باشد؛ كه محروميت از نعمت حيات است و نيز ممكن است تحريم مقطعي باشد مانند آنچه براي قوم موسي تقدير گشت كه خدا به موسى فرمود: قالَ فَإِنَّها مُحَرَّمَةٌ عَلَيْهِمْ أَرْبَعينَ سَنَةً يَتيهُونَ ‏فِي الْأَرْضِ فَلا تَأْسَ عَلَى الْقَوْمِ الْفاسِقينَ. «[ورودبه‏] آن‏[سرزمين‏] چهل سال براي‌شان حرام شد، [كه‏] در بيابان سرگردان خواهند بود. پس تو بر گروه نافرمانان اندوه مخور.‌» (26مائده) جالب آن‌جاست كه تحريم در فلسفه اسلام گاهي با هدف رشد، كمال و بروز ظرفيت‌هاي نهفته انساني به كار مي‌رود و ممانعت از برخي امور حلال در مقاطع خاص –يا به عبارتي رياضت يا زهد اسلامي- مي‌تواند زمينه‌ساز كسب معرفت و ارتفاع مقام عبوديت گردد؛ چنانچه در داستان ايوب نبي(ع) خداوند براي امتحان به شيطان اين اختيار را مي‌دهد كه اين نبي را از بسياري از مواهب دنيوي از جمله ثروت، فرزندان و سلامتي محروم سازد و صبر مقابل همين محروميت‌ها ايوب را به درجات رفيعي از بندگي خداوند نزديك مي‌سازد و اجر مجاهدت خود را دريافت مي‌كند. «فَاستَجَبنا لَهُ فَكشَفنا ما بهِ مِن ضُرٍّ وَآتَيناهُ اَهلَه وَ مِثلَهُم مَعَهُم رَحمَهً مِن عِندِنا وَ ذِكري لِلعابِدينَ». اما از نگاهي ديگر مي‌توان از حيث اخلاقي نيز اين موضوع را بررسي كرد فارغ از نوع نگاهِ فلسفه يا اخلاقي به مسئله اخلاق و اينكه آيا اخلاق ريشه در شرع دارد يا يك ويژگي فطري و وجداني است؟! ما با يك نگاه ظاهري و مطابق با عرف از اين پرسش‌هاي دشوار مي‌گذريم و با يك روش عرف‌پسند، سعي مي‌كنيم به اين مسئله پاسخ دهيم كه؛ آيا تحريم يك فرد يا جامعه مي‌تواند مطابق با ارزش‌هاي اخلاق باشد؟ و اين امر چگونه با يك همزيستي انساني و اخلاقي سازگار است؟ اگر تحريم را مانند يك جنگ و مبارزه در نظر بگيريم كه به منظور تأديب و تنبيه صورت مي‌پذيرد؛ نه تنها لزوماً نمي‌تواند يك امر غيراخلاقي باشد بلكه گاهي اوقات يك رفتار ستوده و قابل تحسين است زيرا مقاومت و دفاع از حق و ايستادن در برابر ظلم و زورگويي يك فضيلت اخلاقي است. اما همين تحريم گاهي به منظور اعمال فشار براي تبعيت از باطل و تأديب شيطاني و تنبيه موحدان است كه نمونه بارز آن تحريم شعب ابي‌طالب است. لذا اگر حيات و فعاليت انسان‌ها براي تقرب و تعالي را همزيستي انساني و اخلاقي بدانيم؛ نه تنها تحريم به اين همزيستي خللي وارد نمي‌كند بلكه در راستاي تحقق جامعه آرماني مد نظرما است. اگر اين همزيستي را در پارادايم سكولار و ليبرال امروز غرب تعريف كنيم باز هم تحريم مخل اين همزيستي نخواهد بود. لذا اگر غرب در دوران معاصر؛ ايران را تحريم مي‌كند هيچگاه اين تحريم‌ها را ناقض همزيستي مسالمت‌آميز نمي‌انگارد بلكه مدعي است تحريم‌ها در راستاي رسيدن به آن جامعه مد نظر در انديشه‌ ليبراليسم سكولاراست. از آنجايي كه تحريم با هدف اعمال فشار براي همسان‌سازي و همراه‌سازي ديگران با خود است؛ نوعي استعلا و برتري‌طلبي را همراه خود دارد و ريشه گرايش به آن نيز از همين عامل نشأت مي‌گيرد. جريان حق خود را برتر از هر آن‌چه غير خود است مي‌داند. لذا به قصد هدايت و سعادت تمام بشر از اهرم تحريم براي همراه‌سازي ديگران با خود بهره مي‌برد. اما جريان باطل چه در گذشته كه تفرعون و استعلاطلبي‌اش با فَقالَ أَنَا رَبُّكُمُ ‏الْأَعْلى‏(24 نازعات) شناخته شده و با يُذَبِّحُونَ‏ أَبْناءَ كُمْ وَ يَسْتَحْيُونَ نِساءَكُم ‏(49 بقره) به اعمال فشار بر مخالفان پرداخته و چه در امروز كه خود را پايان تاريخ مي‌داند، و با بهره بردن از اهرم تحريم سعي بر ساختن دهكده جهاني و از پيش‌رو برداشتن مقاومت جبهه حق دارد. *دانشجوي كارشناسي ارشد فلسفه علم

منبع : روزنامه جوان



تاریخ انتشار: ۲۳ فروردين ۱۳۹۴ - ۱۵:۰۲





این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[مشاهده در: www.javanonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 74]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


دین و اندیشه
پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن