واضح آرشیو وب فارسی:جام نیوز:
چگونه انسان بایک لا اله الا الله بهشتی می شود؟
افعال انسان بعد از موت در اختیار خودش نیست بلکه در اختیار ملکات و خلق و خوی اوست.
به این مطلب امتیاز دهید
به گزارش سرویس دینی جام نیوز، حضرت آیتالله جوادی آملی در آغاز سلسله جلسات درس خارج فقه خود با موضوع «ربا» بیان کرد: در جلسات گذشته بیان شد که مرحوم محقق صاحب شرایع قولی شاذ مربوط به معیار مکیل و موزون در مسئله ربا مطرح کرده بود که آن معیار بودن مکیل و موزون در عصر پیامبر (ص) بود به این صورت که هر چه در زمان ایشان مکیل و موزون بوده است بعد از عصر ایشان اگر چه از کیل و وزن خارج شود بازهم در آن ربا راه دارد و هر چه در آن عصر مکیل و موزون نبوده اگر چه بعد از آن به صورت مکیل و موزون خرید و فروش شود باز هم در آن ربا راه ندارد. این قول در هیچ یک از سه طائفه روایات نمیگنجید و هیچ دلیل معتبری نیز برای اثبات آن وجود نداشت. اگر چه صاحب جواهر سعی کرد با ارائه دلایلی همچون اجماع تعبدی، خروج تخصصی از قاعده «الاحکام تدور مدار الاسماء حیث ما دار» به علت عدم وجود تناسب و همچنین اجرای استصحاب آن را اثبات کند اما هیچ کدام از این توجیهات قابل قبول و تام نبود.
وی افزود: توجیه دیگری که اینها برای این سخن بیان کردهاند این است که این قضیه مانند قضیه فاصله سجده گاه و زمین است که در روایات وارد شده است باید فاصله سجده گاه و زمینی که در آن سجدهگاه قرار میگیرد به اندازه قطر یک خشت باشد و چون اندازه قطر خشت در عصر آن حضرت به اندازه چهار انگشت بود فاصله بین این دو به 4 انگشت در فقه مقرر شد که این امر به نحو قضیه خارجیه است. انها میگویند مکیل و موزون در مسئله ربا مانند همین قضیه خشت است. اشکال این توجیه هم این است که با چه دلیل باید مکیل و موزون تمام الموضوع باشد؟ چون فقط در این صورت است که این قضیه خارجیه میشود و چون هیج توجیهی برای قرار گرفتن این قضیه در زمره قضایای خارجیه وجود ندارد این توجیه نیز تام و صحیح نیست. آیتالله جوادیآملی تصریح کرد: اما اگر کالایی در عصر پیامبر مشخص نبود که مکیل یا موزون بود یا غیر آن وقت باید چه کار باید کرد؟ در این صورت اقوال و آرائی ارائه شده است اول اینکه هر شهری حکم خودش را دارد یعنی هر جا مکیل و موزون بود ربوی است و هر جا نبود ربوی نمیشود. قول دوم معیار قرار دادن اغلب و اکثر شهرهاست بدین نحو که آماری گرفته شود و بر اساس آنچه در اغلب شهرها رفتار میشود عمل شود یعنی آن اغلب و غالب معیار شود. قول دیگری که در این خصوص بیان شده است این است که معیار آمار نیست، معیار حرمت و حلیت است بدین صورت که اگر در شهرها خرید و فروش مختلف بود چون جانب حرمت مقدم بر حلیت است، چون بر انسان واجب نیست که این جور معامله کند اما در صورت معامله به آن نحو ممکن است به حرمت نائل شود. بنابراین انسان باید در این کارها پرهیز کند و اضافه نگیرد حتی اگر معدود و ممسوح بود. اگر خواست سودی ببرد و ضرر نکند بهتر آن است که آن کالا را به پولی بفروشد و با آن پول مثمن خود را بخرد نه اینکه مستقیم آن دو کالا را معامله کند. وی ادامه داد: قول چهارم قولی است که از شیخ مفید نقل شده است. ایشان معتقد است اگر چنانچه غالب یکی از اینها بود آن حکم غالب مقدم است چه حرمت چه حلیت باشد. یعنی حکم غالب در کل آن کشور اجرا میشود یعنی اگر در اکثر شهرها ربوی بود در کل کشور حکم آن ربوی میشود اما اگر ربوی نبود در کل کشور حکم غیر ربوی بر آن کالا اجرا میشود. اما اگر چنانچه هر دو طرف یعنی حلیت و حرمت و به عبارت دیگر معدود و ممسوح بودن و مکیل و موزون بودن مساوی بود آنگاه جانب حرمت مقدم میشود یعنی در کل آن کشور معامله آن کالا به صورت کیلی و وزنی محاسبه خواهد شد بنابراین امکان وقوع ربا در آن متصور خواهد بود. این مرجع تقلید در ادامه به مباحث اخلاقی پرداخت و بیان کرد: در بعض
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 59]