واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: چهارشنبه ۲۸ اسفند ۱۳۹۲ - ۰۸:۴۹
یک عضو هیات علمی دانشگاه هنر و کارشناس مسائل دینی گفت: یکی از مهمترین ابزاری که میتواند به از خودگذشتگی انسان عینیت دهد کمک به دیگران و شریک شدن در غم آنان است. حجتالاسلام والمسلمین علی سرلک در گفتوگو با خبرنگار دین و اندیشه خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، با اشاره به اینکه «انسان مقصدی به نام بیکرانگی و حقیقت مطلق طلبی دارد که برای رسیدن به آن مقصد متعالی باید از خودش بگذرد»، افزود: یکی از مهمترین ابزارها که میتواند به از خودگذشتگی انسان عینیت بدهد کمک به دیگران و شریک شدن در غم آنان و دایرهای به شعاع مشکلات و نیازهای دیگران کشیدن و از پیله خود بیرون آمدن است. وی خاطرنشان کرد: اینکه در قرآن میفرماید "اگر شما احسان و نیکی به دیگران میکنید در واقع به خود نیکی کردهاید" از این نگاه قابل بررسی است یعنی ما وقتی به دیگران کمک میکنیم در درجه اول به خودمان احسان کردهایم. این کارشناس علوم تربیتی و خانواده با بیان اینکه «یکی از بهترین راهها برای خروج انسان از بنبستهای نفسانی کمک به دیگران و شریک شدن در مشکلات آنها است» گفت: یکی از بهترین راهها برای نجات انسان در بنبست نفس خود گرفتار آمده و در پیله هواهای خود اسیر شده این است که دست در جیب امکاناتش ببرد و از آنها برای کمک به دیگران و دستگیری از آنها هزینه کند و آن را با افراد و مسیری که خدای متعال آن را دوست دارد تقسیم کند. سرلک یادآور شد: در قرآن کریم یکی از صفات مومنین این است که در اموال و ثروتهایشان حقوق معین برای محرومین دارند براین اساس میتوان گفت این کار باعث تزکیه مال و نفس این افراد میشود و اساسا کلمه زکات به معنی پاک کردن، زلالسازی، زیبا سازی و معنادهی به امکانات است. وی ادامه داد: مثل این کار مثل چشمهای است که اگر جلوی آن را باز کنیم جاری میشود و به طبیعت و محیط زیست روح میبخشد و خود را نیز از تبدیل شدن به گندآب نجات میدهد. بنابراین چشمهای که جاری است، چشمه زلالی است، اما اگر این چشمه تبدیل به یک گودال آب شد کم کم بو میگیرد و محل زیست حیوانات و حشراتی میشود که از طریق تعفن زندگی میکنند. کمک به دیگران در درجه اول در نگاه خدا کمک به خود انسان است این عضو هیات علمی دانشگاه هنر و کارشناس مسائل دینی با اشاره به اینکه «در نگاه خدای متعال کمک کردن به دیگران در درجه اول نوعی کمک و احسان در حق خود آن فرد است» گفت: به این خاطر است که میگویند اگر به نیازمند و سائلی کمک کردید دست او را ببوسید چرا که این دست با خدا بیعت کرده است و خدا طرف حساب نیکوکاران است. سرلک تصریح کرد: فضای کمک به فقرا، مستمندان و نیازمندان ابعاد تربیتی و آثار درونی دارد که خداوند همه آحاد جامعه را از این آثار نورانی بهرهمند کند. مهمترین مسئله در ترویج روحیه کمک به دیگران تقویت ایمان و باورمندی است وی در ادامه در پاسخ به این سوال که برای ترویج روحیه کمک به نیازمندان در جامعه چه پیشنهادی دارید؟ تصریح کرد: مهمترین مسئلهای که میتواند این روحیه را تقویت کند، ایمان به وعدهها و پاداشهای الهی است. اینکه باور کنیم خدا حساب و کتاب همه چیز را دارد و به روز پاداش و روزی که به تعبیر قرآن این دانهها و حبههای خیر تبدیل به سنبلها و بوتههای پرخوشه میشود باور داشته باشیم. بنابراین باورمند شدن به این مسئله در درجه اول بسیار مهم است. این محقق و پژوهشگر مسائل دینی یادآور شد: در درجه دوم انسان باید قدری از زندگی رفاهزده و مصرفگرا خود را فاصله دهد. انسانهایی که غرق رفاهیات هستند ممکن است درد دیگران را متوجه نشوند و یا خود را در برابر برطرف شدن درد دیگران مسئول ندانند. بنابراین گاهی زندگیهای پررفاه و پرزرق و برق سبب میشود که انسان فراموش کند چه وظایفی در قبال دیگران داشته است. سرلک سومین راهکار را ارائه الگوهای زیبا در این زمینه دانست و افزود: افرادی که توانایی دارند باید زندگی خود را در مسیر دستگیری از مستمندان به صورت جدی تعریف کنند. تکدیگری کوچه و خیابان به فرهنگ کمکرسانی آسیب میزند وی همچنین با توصیه به فقرا و مستمندان مبنی بر اینکه آبروی خود را پیش هرکسی نبرند، گفت: فقرا و مستمندان عزیز جز از آدم کریم تمنا و درخواست کمک نکنند، متاسفانه این تکدیگریهای کوچه و خیابان به فرهنگ کمک رسانی آسیب میزند و بعضیها را در برابر تمناها واکسینه میکند. این عضو هیات علمی دانشگاه هنر و کارشناس مسائل دینی ادامه داد: باید نوعی این فضای تکدیگری عمومی را که دست دراز کردن و گدایی کردن شغل برخی از افراد شده است و برای رفع نیاز این کار را نمیکنند برخورد شود. زیرا کار آنها سبب میشود افرادی که واقعا قصد کمک به دیگران دارند نوعی حالت تدافعی بگیرند. سرلک تاکید کرد: باید به تکدیگریهای خیابانی به عنوان یک مانع در راستای کمک افراد متمکن به مستمندان فکری کرد و از سوی دیگر مستمندان واقعی نیز تا میتوانند نیازشان را کتمان کنند و جز برای افراد کریم و کسانی که شخصیت و ظرفیت اخلاقی دارند دست خود را دراز نکنند و از نیاز خودشان نگویند. وی در پایان گفت: گاهی بازگو کردن نیازها و دست دراز کردنها در مقابل برخی افراد جامعه را به حد اشباع کاذب درباره باور نکردن این نیازها و نیازمندیها سوق میدهد. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 46]