محبوبترینها
با چاپ روی وسایل یک کسب و کار پرسود بسازید
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1798735659
فن‌فیکشن‌های شگفت انگیز و زیستگاه آنها
واضح آرشیو وب فارسی:پردیس گیم:
3 نکته پیش از شروع اگر خیلی پست مدرنیستی به قضیه نگاه کنید یحتمل پس از به پایان رساندن مطلب با خود استدلال خواهید کرد که تمامی متون معاصر ما به نوعی چیزی جز فن فیکشن آثار هومر و پیشینیانش نیستند، که این حرف به طور خلاصه کلامی سراسر باطل است. نگارنده فیلم منتشر شده توسط موسسه پرسش که درش "محمد چرمشیر" توضیح میدهد چه طور نمایشنامه بخوانیم (درازکش به پشت؟) را متاسفانه ندیده، ولی از بخت بد زمان زیادی را به پای آثار این قبیل افراد به هدر داده، پس به همین جهت میتواند از همین ابتدا این گواه را بدهد که داستان فن فیکشن نویسی با رونوشت برداشتن از آثار غربی یعنی کاری که دوستان جریان اصلی ادبیات و تئاتر ایران در آن به مقام استادی رسیده اند ماجرایی سراسر متفاوت دارد. برخلاف چیزی که از تیتر برمیآید متن پیش رو ربط مستقیمی به ادامه سینمایی که تحت عنوان "جانوران شگفت انگیز و..." توسط شخص جی کی رولینگ نوشته و توسط برادران وارنر تولید شده ندارد، هر چند که روند درک این جریان توسط نویسندگان و جریان اصلی سازان هالیوود، از قبیل همین وارنر، دیزنی و لوکاس آرتز (در Rouge One: The Star Wars Story) در سال 2016 تلنگر خوبی برای نوشتن آن بود.
یحتمل هنگامی که مرحوم "یان کات" در کتاب خود "شکسپیر معاصر ما" حرف از بیرون کشیدن هملت های مختلف از هملت شکسپیر بنا به غیرقابل اجرا بودن نسخه طولانی و 5ساعته آن میزد، در مخیله اش هم نمی گنجید که خیلی آرام و زیرپوستی دارد به گونه ای از جریان ادبی موازی اشاره میکند که همچون سیلابی هر چیزی که جریانهای فعلی ادبی بر رویشان ایستاده به جز مبحث داستان یا همان فیکشن، را با خود شسته و برده و به یک شیوه تولید جدید رسانیده، یعنی جایی که نویسنده و مولف نه تنها درش مرده، بلکه اگر هم نمرده باشد توسط مخاطب و طرفدار سرسختش "Die Hard Fan" برای تصاحب جایگاهش کشته شده و به عبارتی دیگر به قتل میرسد و از خونش در وب صفحه به صفحه لاله و فیکشن روییده می شود. چیزی که متاسفانه امروزه در خروجیهای تئاتر، تلویزیون، و سینمای ما از حرف یان کات برداشت شده، بیشتر به نوع خوانش هنرمند از اثر اصلی برمیگردد، که مثلا همین هملت را میگذارند جلوی خودشان و میگویند که از نظر من مثلا هدف شکسپیر این بود که اینگونه کند، پس منم اینگونه میکنم و اجرایی با این مختصات را به روی صحنه میبرم و در پایان همه اجرا کلا همان است که هملت اصلی بود و با یک سری خلاقیت ریز که قرار است ناجی و عامل جذابیت دوباره داستانی که میلیاردها بار خوانش شده بشوند. اما ایراد کار در کجاست، جواب دقیقا به خود هملت و تقدسی که دانشگاه لعین همچون حصاری دور آن و نویسنده و همچنین قلم نویسنده کشیده برمیگردد، اینکه خلاقیت ما باید همانهایی باشد که از کتابها و دهان استادان خارج می گردند، این که هملت بت است و باید همه ترجمههای ممکنش را بخوانیم و اجراهای مختلفش را ببینیم و خلاصه که گل بگیرند در این آکادمی و دانشگاه را... بحث فن فیکشن نویسی، همانگونه که از نامش برمیآید پیش از آن که به فیکشن و داستان برگردد به بحث هواداری و فن بودن باز میگردد، هواداری منطقاً حول چیزی که تقدس آکادمیک داشته باشد شکل نمیگیرد (هرچند که بتمن و سوپرمن و چند ابرقهرمان دیگر همه دل ما گیکها از هزاران هملت و اتللو هم مقدسترند(در اینجا قطره اشکی از گوشه چشم نگارنده به روی صفحه کیبورد لپتاپش چکیده میشود))، ترجیحا آکادمی نباید منبع اصلی را به خود و بوروکراسی درونش آلوده کرده باشد، و خب چه چیزی تمامی این ویژگیها را در خود دارد؟ جواب مثل همیشه در کنار گوش ماست "ادبیات ژانری" نخست اینکه مگر بزرگترین مشخصه ژانر آیا چیزی جز اینکه مثلا با این طبقه بندی من هوادار در جستجو گوگل یا قفسه های کتابفروشی ها راحت تر به آثار مورد نظر دسترسی پیدا میکنم نیست؟ همین یک عدد ویژگی ثابت میکند که چقدر رابطه ژانری نوشتن با مخاطب ژانر پیچیده و در هم تنیده است و همین امر هم حکایت از این دارد که تا چه حد میتوان آن را بسط و گسترش داد. اصولا هوادار ادبیات ژانری به اصطلاح جامعه اندکی شیش میزند، یعنی اگر انصاف را هم رعایت کنیم، گیگ بودن به هر حال چیزی است خلاف جریان رودخانه، هری پاتر خواندن و هری پاتر دوست داشتنن هرچقدر هم که بخواهیم بر اهمیت و مقبولیتش اشراف داشته باشیم در اینجا یک عمل تمسخر آمیز است و خب این دید از بالا به پایین به حوزه ژانر نه فقط در ایران بلکه در کل جهان وجود دارد، نشان به این نشان که حاضرند به ترانهسرایان هم نوبل ادبیات بدهند اما حرفی از امثال رولینگ، بردبری، لگویین و خیلی از ابرنویسندگان دیگر نزنند. ولی با همه این تفاسیر در عوض چنین شرایطی، یعنی زد و بندهای آکادمی با ادبیات جریان اصلی، گیگها خرده فرهنگ خود را دارا هستند، یعنی یک شیوه زیستی وابسته به هنر مختص به خود، که نمونهاش مثلا در کامیککانها دیگر هر سال به دید عموم گذاشته میشود و خروجیهای خاص خود را دارا است که با توجه به شیوه زیستی کاملا ضدآکادمیک طور ساختاری متفاوت با آنچه در جریان اصلی میبینیم دارند و یکی از مهمترینِ این تولیدات داستانهواداری یا همان فنفیکشن است. ماجرا خیلی ساده است، هوادار یک نویسنده، یک فرنچایز، نه نه نه ببخشید، اصلاح میکنم، طرفدار چند نویسنده و و چند فرنچایز میآید و به اختیار خود و با آگاهی از کلیت مجموعه و تمامی حواشی آن شروع به گمانهزنی و سپس بسط ماجراها از دید خود می کند، شاید فکر کنید چقدر مسخره، ولی درست با همین دیدگاه یک جریان ادبی بزرگ زاییده میشود که جنون اصلی ترین بارزه در تک تک آثارش است.
هوادار برخلاف نویسنده می داند که چه بلایی به سر شخصیت های محبوبش نیاورد! توجه داشته باشید که هواداری نویسی می تواند امری کاملا جدی باشد، چون بنا به بسیاری از دلایل در ادبیات ژانری هواداران اثر مقدم بر مولف اثر هستند و مولف هم با توجه به بسیاری موارد حق خراب کردن آرکی که به سببش این همه عالم آدم گرد هم جمع شده اند را ندارد ( قابل توجه حضرت رولینگ و شاهکارهای اخیرش)، یا شاید مثلا نویسنده مولف بنا به دلیلی نتواند نوشتن فرنچایزش را ادامه بدهد ( مثلا فرض کنید مارتین بمیرد و دنیای نغمه در وضعیت فعلی روی هوا باقی بماند) و دنیایش رها شود، آنوقت این هواداران هستند که بسط دنیا را بر عهده میگیرند، گاهی این حرکت میتواند رسمی باشد مثل ماجرایی که با مرگ "رابرت جردن" و ناتمام ماندن جلد آخر مجموعه فانتزی برینش یعنی "چرخ زمان" به وجود آمد که بعد از مدتی یکی از هواداران پر و پا قرص او یعنی "برندون سندرسون" که از قضا یکی از بزرگترین فانتزی نویسان معاصر هم میباشد ادامه دادن داستان را بر عهده گرفت و نه تنها کتاب آخر را به پایان رساند بلکه 2 جلد دیگر هم بر آن افزود که بنا به اعتراف هم منتقدین و هم هواداران از کیفیت بالاتری از کارهای نویسنده اصلی برخوردار بودند. یا مثال خیلی بارزترش که احتمالا تمام دنیا دیگر با آن آشنایی دارند مجموعه Doctor Who است، سریالی که از سال 1963 میلادی از شبکه بیبیسی پخش میشود و بسیار از طرفداران آن دوران اولیهاش از قبیل "نیل گیمن"، "تری پراچت"، "پاول کورنل"، "استیفن بکستر"، "ریچارد کورتیز" و خیلیهای دیگر امروز تبدیل به نویسنده شدهاند و همینها هم آمدند سری مدرن این سریال را احیا و برپا داشتند و داستانهایی برایش نوشتند که خیلی جدی از تمامی اپیزودهای کلاسیک بهتر و با کیفیتتر بود. حتی در دنیای گیم کاری که طرفداران و هواداران با چیزی به نام دوتا بر سر فرنچایز وارکرفت آوردند، یعنی بسطی که امروزه نامش حتی بازی اصلی بسیار مشهورتر و پرآوازه تر است. ولی فارغ از این نیمچه رسمی طورها جایی که ما باید به دنبال فن فیکشها و آن جنون خاصشان بگردیم زیرزمین و خلاصه بخش دارک وب است(به سختی آب دهانش را قورت میدهد)، در فروم های خاک گرفته هواداری، در FanFiction.net، یا مثلا فروم هواداران ایرانی دارن شان، جاهایی که لینکی را باز میکنید و ناگهان خود را با داستانی عجاب اور که درش مثلا جهان جنگ ستارگان با پیشتازان فضا ادغام و شده شخصیتهای دیسک ورد تری پراچت در حال شر و ور گفتن درش هستند مییابید، و گاهی اوقات از نظر تکنیکی به قدی این آثار شما را به شگفت میآورند که از این همه گمنام بودنشان تعجب میکنید، فکر کنید چه تعداد نویسندگان بینظیری در وب وجود دارند که ما جز id انلاین چیزی ازشان نمیدانیم.
بهترین منابع فن فیکشن در وب! و خب وقتی اینچنین حجمی از خلاقیت و ایده از جانب هواداران وجود دارد، و تولیدات تا این حد سنگین و زیاد است مولف اثر دیگر چه کاره محسوب میشود؟ به نظرم در چنین هنگامی کار درست را مثلا یکی به مانند جرج لوکاس با فرنچایز جنگ ستارگانش انجام داد و با دادن اجازه چاپ آزاد رمانها و ناول های نوشته شده به دست هواداران، جایگاه خود را به عنوتن پدر معنوی مجموعه حفظ نمود، و امروز هم در سینما حتی فیلم فن فیکشن طور "Rouge One" بهتر از نسخه های شماره دار اصلی این مجموعه و برای پوشش حفرههای داستانی 3گانه اول اکران میشود، و این کار دقیقا همانی است که رولینگ با هری پاترها باید انجام بدهد و انجام نمی دهد و جلو فرنچایز شدن مجموعه بی نظیرش را با جلوگیری از تضارب آرا میگیرد، و خب ایشان تالکین نیست که بتواند تمامی ابعدا یک جهان را در ذهن ترسیم کند و متاسفانه بارها ثابت کرده که در ابعادی فراتر از چهارچوب های یک مدرسه نمیتواند داستان سرایی کند. خلاصه به عنوان جمع بندی نهایی، تا وقتی که در مواجهه با پدیده فن فیکشن و فنفیکشن نویسی قرار نگیرید، شاید تمام گفته های بالا به نظرتان پر حرفی بیایید، ولی به عقیده نگارنده پرحرفی دقیقا تک تک تئاترها و اجراهاییست که امروز در سالنهای نمایشی تهران روی صحنه هستند که با چند جوک و تیکه جنسی، مشغول بازآفرینی یکدیگر و پیشینیانند و تازه ادعای نوآوری هم دارند.
1 ساعت پيش
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پردیس گیم]
[مشاهده در: www.pardisgame.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 131]
-
علم و فناوری
پربازدیدترینها