دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
طراحی سایت فروشگاهی فروشگاه آنلاین راه‌اندازی کسب‌وکار آنلاین طراحی فروشگاه اینترنتی وبسایت
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
سفر به بالی؛ جزیره‌ای که هرگز فراموش نخواهید کرد!
از بلیط تا تماشا؛ همه چیز درباره جشنواره فجر 1403
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
تعداد کل بازدیدها :
1862595288
راز فلش های غول پیکر در سراسر ایالات متحده
واضح آرشیو وب فارسی:برترین ها: برترین ها: در اوایل سال های 1900، سریعترین راه تحویل نامه ب وسیله راه آهن بود، اما ماشینی وجود داشت که می توانست سریعتر از قطار حرکت کند و آن هواپیما بود. بنابراین در سال های 1920 اداره پست آمریکا شروع به آزمایش با این ماشین پرنده جدید کرد که اخیرا با موفقیت زیادی در جنگ جهانی اول استفاده شده بود. بااین حال یک مشکل عمده وجود داشت: برخلاف قطار که می توانست شب ها و در هر آب و هوایی حرکت کند،هواپیماها فقط می توانستند در طول روز و وقتی شرایط آب و هوایی اجازه می دهد، پرواز کنند. پرواز هنوز هم یک کار مخاطره آمیز بود، آب و هوای بد، ابزار ضعیف، هواپیماهای قدیمی و خطارهای تعمیر از جمله تهدیداتی بودند که خلبانان در ماموریت های پروازی خود با آن روبرو بودند. همچنین در آن زمان جی پی اس(GPS) ، رادار یا راهنماهای رادیویی نبود. خلبانان مجبور بودند راهشان را از طریق نشانه های قابل مشاهده روی زمین پیدا کنند و این پرواز را در شب ممکن می کرد. حتی در طول روز، همه مناطق قابل شناسایی نبودند، به خصوص وقتی بالای مناطق خالی و بیابان های تکراری وسیع پرواز می کردند.
اداره پست راه حلی برای این مشکل پیدا کرد، فلش های بتنی غول پیکر روی زمین که جهت درست را به خلبانان نشان می دادند. هریک از این فلش ها 15-20 متر طول داشتند و به رنگ زرد روشن بودند. روی هریک از فلش ها یک برج فولادی به ارتفاع 15 متر با یک چراغ چرخان مثل یک فانوس دریایی وجود داشت. هر برج فانوس یک عدد داشت و این عدد توسط یک پیام رمزی شده به خلبانی که عبور می کرد ارائه می شد. فلش ها به فواصل 16 کیلومتر از هم نصب شده بودند و هرفلش جهت رسیدن به برج بعدی با شماره بیشتر را نشان می داد. به این ترتیب، مهم نبود به کدام جهت پرواز می کنند، خلبانان می دانستند از کدام مسیر باید برای رسیدن به فلش بعدی بروند. تا سال 1930، 1500 چراغ در فاصله 18 هزار مایل در طول کشور نصب شده بود. سیستم جدید ثابت کرد که بسیار مفید است. نامه ای که 83 ساعت طول می کشید تا از نیویورک به سان فرانسیسکو برسد اکنون در 33 ساعت می رسید. اما در همان زمان پیشرفت سریع ناوبری و فناوری رادیویی باعث شد که این سیستم منسوخ شود و در سال 1940 به کل از چرخه تحویل پیام خارج شود. در طول جنگ جهانی دوم، بسیاری از برج های فولادی برچیده شدند و تنها چند فلش باقی مانده اند.
۰۹ دی ۱۳۹۵ - ۱۳:۰۴
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
-