محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826851932
آیا یزید از کشتن امام حسین(ع) اظهار پشیمانی کرد؟
واضح آرشیو وب فارسی:جام نیوز:
پرسمان عاشورایی؛
آیا یزید از کشتن امام حسین(ع) اظهار پشیمانی کرد؟
برای تبیین این سوال به چند تحلیل از بزرگان شیعه و سنی اکتفا می کنیم.
به گزارش سرویس دینی جام نیـوز، حضرت حضرت آیت‌الله العظمی مکارم شیرازی به پرسشی درباره علت اظهار پشیمانی یزید از کشتن امام حسین(ع) پاسخ گفته است.
متن پرسش مطرح شده وپاسخ این مرجع تقلید بدین شرح است: پرسش : آیا یزید از این که امام حسین(علیه السلام) را به قتل رسانده پشیمان بود؟
پاسخ اجمالی: به یقین عقب نشینى یزید و تغییر موضع سیاسى او، بر اثر خطبه هاى افشاگرانه حضرت زینب(س) و امام سجاد(ع) در شام و بیدارى مردم بود، وگرنه هرگز یزید با آن سابقه و آن کلمات مسرّت و کفر آمیزى که در آغاز بر زبان راند، از کار خود پشیمان نبود و از این رو، پسر مرجانه و دیگر فاجعه آفرینان حادثه کربلا را هرگز محاکمه و مجازات نکرد و همچنان آنان را بر مناصبشان باقى گذاشت. پاسخ تفصیلی: برای تبیین این سوال به چند تحلیل از بزرگان شیعه و سنی اکتفا می کنیم. مرحوم مجلسی می فرمائید: همسر یزید به نام هند ـ دختر عبدالله بن عامر ـ چون شنید سر امام حسین(علیه السلام) بر سر در خانه اش آویخته شد، پرده حرمسرا را پاره کرد و پریشان حال و بدون حجابِ کافى وارد مجلس یزید شد. و رو به یزید کرد و گفت: اى یزید! چرا سر فرزند فاطمه دختر رسول خدا(صلى الله علیه وآله) را بر سر در خانه من آویخته اى؟ یزید برخاست و او را پوشانید و گفت: آرى! براى حسین ناله کنید و بر فرزند دختر پیامبر اشک بریزید که همه قریشیان بر او مى گریند.
سپس براى تبرئه خود گفت: عبید الله بن زیاد در کشتن حسین عجله کرد، خدا او را بکشد.(۱)
یزید براى کم کردن فشار افکار عمومى هنگام غذا خوردن امام سجّاد(علیه السلام) را بر سر سفره خود مى نشاند!(۲) و به زینب و زنان بنى هاشمى اجازه داد که براى امام حسین(علیه السلام) عزادارى نمایند و زینب کبرى(علیها السلام) نیز به مدت هفت روز براى آن حضرت مراسم عزا برپا کرد و زنان شامى در آن مجلس حاضر شدند، تا آنجا که نزدیک بود مردم به قصر یزید بریزند و او را بکشند که دستور داد آن مراسم را تعطیل نمایند(۳) و از آن پس یزید سعى مى کرد گناه را بر عهده پسر مرجانه (ابن زیاد) بیندازد و او را متّهم اصلىِ چنین جنایتى معرّفى کند!
سیوطى ـ دانشمند معروف اهل سنّت ـ مى نویسد: یزید ابتدا از کشته شدن امام حسین(علیه السلام) و خاندانش خوشحال شد، امّا بر اثر خشم مسلمین از آن کار اظهار ندامت مى کرد، ولى با این حال مردم از او خشمگین بودند و حق داشتند که او را دشمن بدارند.(۴)
طبرى نیز نقل مى کند: یزید پسر مرجانه را لعنت مى کرد و مى گفت: «فَبَغَّضَنی بِقَتْلِهِ إِلَى الْمُسْلِمِینَ وَ زَرَعَ لی فی قُلُوبِهِمُ العَداوَهَ، فَبَغَّضَنِی الْبَرُّ وَ الْفاجِرُ بِمَااسْتَعْظَمَ النَّاسُ مِنْ قَتلی حُسَیْناً»؛ (ابن زیاد مرا با کشتن حسین(علیه السلام) منفور مسلمانان قرار داد و بذر عداوت آنان را با من در قلبشان کاشت. و چون کشتن حسین(علیه السلام) براى مردم گران آمده همگان مرا دشمن مى دارند).(۵)
به یقین این عقب نشینى مصلحتى یزید و تغییر موضع سیاسى بر اثر خطبه هاى افشاگرانه حضرت زینب و امام سجاد(علیهما السلام) در شام و بیدارى مردم بود، وگرنه هرگز یزید با آن سابقه و آن کلمات مسرّت آمیزى که در آغاز بر زبان راند، از کار خود پشیمان نبود و از این رو، پسر مرجانه و دیگر فاجعه آفرینان حادثه کربلا را هرگز محاکمه و مجازات نکرد و همچنان آنان را بر مناصبشان باقى گذاشت!(۶) پی نوشت: (۱). بحارالانوار، ج ۴۵، ص ۱۴۳.
(۲). بحارالانوار، ج ۴۵، ص ۱۴۳.
(۳). نفس المهموم، ص ۲۶۲.
(۴). تاریخ الخلفاء، ص ۲۳۲. (فَسُرَّ بِقَتْلِهِمْ أوَّلاً، ثُمَّ نَدِمَ لَمّا مَقَتَهُ المُسْلِمُونَ عَلى ذلک، وَأبْغَضَهُ النّاسُ وَحَقٌّ لَهُمْ أنْ یُبْغِضُوهُ).
(۵). تاریخ طبرى، ج ۴، ص ۳۸۹.
(۶). گرد آوری از کتاب: عاشورا ریشه ها، انگیزه ها، رویدادها، پیامدها، سعید داودی و مهدی رستم نژاد،(زیر نظر آیت الله العظمى ناصر مکارم شیرازى)، امام على بن ابى طالب علیه السلام، قم، ۱۳۸۸ ه. ش، ص ۶۱۲.
۰۹/۰۸/۱۳۹۴ - ۰۸:۵۴
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام نیوز]
[مشاهده در: www.jamnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 44]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها