واضح آرشیو وب فارسی:مرآت: یک روانشناس و مشاور خانواده گفت: باید عزت نفس را در کودکان تقویت کرد و مهارت هایشان را به آنها نشان داد، تا تبدیل به فردی خجالتی در جامعه نشودبه گزارش خبرنگار مرآت نیوز ، معصومه علیمحمدی در گفت و گو با خبرنگار قومس در خصوص یک خصیصه رفتاری به نام «خجالت» اظهار داشت: مواجهه های اجتماعی جدید شایع ترین عامل خجالت است، مخصوصاً اگر فرد خجالت زده احساس کند کانون تمرکز است. وی افزود: تغییر سریع در محیط اجتماعی و فشارهای رقابت در مدرسه و در محل کار در دهه های اخیر باعث ایجاد اپیدمی خجالت در کودکان و بزرگسالان شده است؛ بزرگسالانی که دائما به تلقی دیگران از بچه ها جلب توجه می کنند یا به بچه ها خودمختاری اندکی می دهند و باعث تشویق احساس خجالت می شوند. این روانشناس و مشاور خانواده با بیان اینکه طبیعی است که شما دوست دارید فرزندتان سال های اول تحصیلی خود را با اشتیاق سپری کند، اما نگرانی بیش از حد خصوصاً در دوران پیش دبستانی بی مورد است، بیان داشت: بچه ها در سال های پیش دبستانی تازه یاد می گیرند که چگونه با همسن و سال های خود رابطه برقرار کرده و در فعالیت های گروهی شرکت کنند. علیمحمدی بیان داشت: آنها در این سن ترجیح می دهند بیشتر تماشا و تقلید کنند تا پیش رفته و به طور مستقیم وارد بازی با دوستان خود شوند، بچه ها در پیش دبستانی و مهدکودک زمینه های گوناگون برقراری ارتباط را آزمایش می کنند و قوانین رفتاری جدید می آموزند و طبیعتاً این پروسه زمان بر است. وی با اشاره به اینکه همان گونه که شخصیت افراد با هم فرق می کنند، بچه ها نیز تفاوت های عمیقی با یکدیگر دارند و بخشی از این گوناگونی در چگونگی رفتار آنها در محیط مدرسه جلوه می کند، بیان کرد: بعضی از بچه ها زمان بیشتری نیاز دارند تا خود را با روال روزانه کلاس درس، معلم جدید، مدرسه جدید و کلاس جدید وفق دهند، اما نهایتاً به این مرحله خواهند رسید و گروهی دیگر خجالتی باقی می مانند و این موضوع طبیعی است. این روانشناس و مشاور خانواده ادامه داد: «چارلز داربی» کودک یار مهدکودک، می گوید «خجالتی و یا ساکت بودن مشکلی ندارد، کودک خود را آزاد بگذارید تا مسیر پیشرفت را هرطور که راحت است طی کند. نباید در این سن پائین بر آنها سخت گرفت». علیمحمدی افزود: برخی بچه ها ذاتا خجول هستند، این بچه ها احتمال بیشتری وجود دارد که در برابر موقعیت های اجتماعی جدید رفتار خجولانه از خود نشان دهند و ممکن است در برخی مواجهه های خاص نیز خجالت از خود نشان دهند، محققان عوامل طبیعی و تربیتی را عامل این اختلاف های فردی می دانند. کودکان از محیط خانواده و جامعه الگوهای رفتاری را می آموزند وی با بیان اینکه برخی جنبه های خجالت اکتسابی است و محیط خانوادگی و فرهنگی کودکان الگوی رفتار اجتماعی است، اظهار داشت: بچه های چینی در مهدکودک از نظر اجتماعی کم تحرک تر از بچه های قفقازی هستند و بچه های سوئدی ابراز ناراحتی اجتماعی بیشتری از بچه های آمریکایی می کنند و به نظر می رسد برخی پدر و مادران که بچه های خود را خجول می خوانند، عملا بچه های خود را دچار چنین حالتی می کنند. این روانشناس و مشاور خانواده با اشاره به اینکه شواهد فزاینده ای از مبنای وراثتی یا خُلقی برای برخی انواع خجالت رفتاری وجود دارد، افزود: در حقیقت، چه بسا نقش وراثت در خجالت بیشتر از هر صفت شخصیتی دیگر باشد، بچه های تحت مراقبت شدید از 2 تا 5 سالگی رفتار کم تحرکی را با همسالان و بزرگسالان نشان می دهند. کناره گیری از محیط از ویژگی های بچه های خجالتی است علیمحمدی بیان کرد: خجالتی بودن می تواند یک پاسخ طبیعی و انطباقی به یک تجربه آزارنده باشد، بچه ها می توانند با خجالتی بودن، به مدت موقت از محیط کناره بگیرند و تدریجاً بر آن مسلط شوند. وی افزود: به طور کلی، هنگامی که کودکان نسبت به غریبه ها تجربه کسب می کنند، خجالت رخت برمی بندد، در غیاب دیگر مشکلات، بچه های خجالتی در معرض دیگر مشکلات رفتاری یا روانکاوی نیستند، در عوض، بچه هایی که به شدت رفتارهای خجولانه ای از خود نشان می دهند که به محیط بستگی ندارد و گذرا هم نیست، ممکن است در معرض خطر باشند. این روانشناس و مشاور خانواده اضافه کرد: این قبیل بچه ها چه بسا فاقد مهارت های اجتماعی باشند یا تصویری ضعیف از خود در ذهن داشته باشند، مشخص شده است که بچه های خجول کمتر می توانند بازی با همسالان خود را شروع کنند، دانش آموزانی که خود را خجول می پندارند، معمولا خود را کمتر دوست دارند. بچه های خجالتی از از همسالان غیرخجالتی خود منفعل تر هستند علیمحمدی افزود: آنان منفعل تر از همسالان غیرخجالتی خود هستند و حالت دوستانه کمتری دارند، این قبیل عوامل بر برداشت دیگران تأثیر منفی دارد؛ به همین دلایل، ممکن است گروه همسالان بچه های خجول را نادیده بگیرند. وی خاطرنشان کرد: ممکن است که بچه های خجالتی فرصت های کمتری برای رشد مهارت های اجتماعی داشته باشند، بچه هایی که تا دوره نوجوانی و جوانی به طور افراطی خجالتی هستند، خود را تنها توصیف می کنند، دوستان نزدیک کمتری دارند و در ارتباط موفق نیستند. این روانشناس و مشاور خانواده بیان کرد: بچه را به عنوان یک فرد با تمام خصوصیات انسانی قبول کنید، حساس بودن نسبت به علایق و احساسات کودک به شما اجازه می دهد تا با وی رابطه برقرار کنید که نشان می دهد به وی احترام می گذارید، این امر سبب می شود که بچه مطمئن تر و کمتر دچار بازدارندگی شود. عزت نفس در کودکتان ایجاد کنید علیمحمدی تأکید کرد: عزت نفس ایجاد کنید، بچه های خجالتی ممکن است تصویر ذهنی ضعیفی از خود داشته باشند و احساس کنند که کسی آنها را نمی پذیرد، نشان دادن مهارت های کودک را تقویت و آنان را به خاطر خودمختاری تشویق کنید، اغلب آنان را تحسین کنید، بچه هایی که احساس خوبی درباره خودشان داشته باشند، بعید است که خجالتی شوند. رفتار اجتماعی کودکان خجالتی را تقویت کنید وی عنوان کرد: مهارت های اجتماعی را رشد دهید، رفتار اجتماعی کودکان خجالتی را تقویت کنید، کارشناسان توصیه می کنند عبارات مربوط به مهارت های اجتماعی را به کودکان بیاموزید مانند «آیا می توانم منم بازی کنم؟»؛ همچنین، فرصت های بازی با کودکان در موقعیت های یک نفره باعث می شود تا کودکان خجالتی بیشتر بتوانند احساس خود را بیان کنند. این روانشناس و مشاور خانواده گفت: بچه ها را تشویق کنید با بچه های تازه آشنا شوند و با آنها بازی کنند، به یاد داشته باشید که خجالت خیلی هم بد نیست؛ لازم نیست که هر بچه ای کانون توجه باشد، برخی صفات خجالت مانند فروتنی و توداری مثبت تلقی می شود تا زمانی که کودکی ناراحت به نظر نمی رسد یا در جوار دیگر بچه ها احساس تنهایی نمی کند، نیازی به اتخاذ اقدامات مداخله گرانه نیست.
دوشنبه ، ۱۳مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مرآت]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 34]