واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: چه چیزی با وجود کفران نعمت و اجابت نکردن خدا ما را به نیایش دوباره امیدوار می کند؟ فرهنگ > دین و اندیشه - یک نکته از دعای ابوحمزه ثمالی به روایت آیت الله جوادی آملی
«الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَدْعُوهُ فَيُجِيبُنِي وَ إِنْ كُنْتُ بَطِيئا حِينَ يَدْعُونِي وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَسْأَلُهُ فَيُعْطِينِي وَ إِنْ كُنْتُ بَخِيلا حِينَ يَسْتَقْرِضُنِي ...» «خدا را من حمد میكنم كه وقتی او را میخواهم و میخوانم، مرا اجابت میكند. گرچه هر وقت او مرا خواست، من با كُندی به طرف او حركت میكنم و گاهی هم ممكن است این راه را طی نكنم.
و خدای را حمد میكنم كه هر وقت چیزی خواستم به من عطا میكند، گرچه هر وقت او دستور انفاق مالی داد من بُخل میورزم. و خدای را حمد میكنم كه هر وقت خواستم با او ندائی در میان بگذارم، بدون واسطه و بدون شفیعی كه از من شفاعت بكند او مرا میپذیرد.» همانطوری كه آیات قرآن یكدیگر را شرح و تفسیر میكنند، احادیث و ادعیه و مناجات هم همین ویژگی را دارند. این دعای ابوحمزه ثمالی را باید با سائر ادعیه امام سجاد شرح كرد. وجود مبارك امام سجاد در صحیفه سجادیه دارد كه: خدایا! سه چیز مانع دعا كردن من است و یك چیز من را به دعا كردن تشویق میكند. اما آن سه چیزی كه حاجب است، نمیگذارد من دعا بكنم: 1.. یكی این كه شما مرا امر كردی به واجبات و مستحبات، امر كردی و من در اطاعت امر كُندی كردم و انجام ندادم.
2.. دوم این كه مرا از بعضی از امور نهی كردی و من متأسفانه مرتكب مَنهیّ عنه تو شدم.
3.. سوم این كه نعمتهای فراوانی به من دادی، من به جای شكر نعمت، كُفران نعمت كردم و حقّ شناسی نكردم. این سه امر حاجب و مانع نیایش و دعای من است كه من به خودم اجازه نیایش نمیدهم و آنها جلوی نیایش من را هم میگیرد. اما یك چیز است كه من را وادار به نیایش میكند و دعای من را هم مستجاب میكند و آن تفضّل و بزرگواری و احسان ابتدائی توست. خدایا! تو در برابر كار پاداش نمیدهی! تمام لطفهای تو احسان است و تمام منّتهای تو ابتدا مِنَنُكَ ابْتِداء ، مسبوق به استحقاق نیست. چون روی لطف رفتار میكنی، بنابراین من هم به خودم اجازه نیایش و دعا میدهم. در ادامه دعا عرض میكند: اَلحَمدُ للهِ الَّذِی أسئَلُهُ فَیُعْطِیَنِی وَ إنْ كُنْتُ بَخِیلاً حِینَ یَسْتَقْرِضُنِی. خدای را حمد میكنم كه هر چه از او خواستم به من میدهد و اگر خود خدا از من استقراض كند به عنوان قرض الحسنه من كُندی میكنم و بُخل میورزم. در قرآن هم فرمود: هآ أنْتُمْ هؤلآءِ تُدعَونَ لِتُنْفِقُوا وَ مِنْكُمْ مَنْ یَبْخَل وَ مَنْ یَبْخَل فَإنَّمَا یَبْخَلُ عَلی نَفسه(سوره محمد، 38). فرمود: شما كسانی هستید كه دعوت میشوید در راه خدا انفاق كنید، ولی برخی از شما بُخل میورزند باید مستحضر باشند كه علیه خود بُخل میورزند. بعد عرض میكند: خدای را شكر میكنم كه هر وقت من خواستم با او تنها باشم و كسی مرا همراهی نكند، خدا مرا راه میدهد. گاهی انسان میخواهد شفیع بیاورد، ولی شفیع ندارد و خداوند هم آخَرُ مَنْ یَشفَع است و آخَرُ مَنْ یَشفَع أرحَمُ الرَّاحِمین. /6262
کلید واژه ها: دعا و زیارت - ماه رمضان - آیتالله عبدالله جوادی آملی - امام سجاد(ع) -
پنجشنبه 11 تیر 1394 - 17:45:57
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 110]