محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826560556
یک مسابقه معنوی بزرگ!
واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: یک مسابقه معنوی بزرگ!
خداوند در حبل متینش همه‌مان را فراخوانده است به یک مسابقه بزرگ، یک ماراتن واقعی و نفس‌گیر با رویکرد معنوی. در قرآن، این راهبرد، با دو کلیدواژه سرعت و سبقت تبیین شده است.
دنیا فقط دار امتحان نیست که دالان مسابقه هم هست. خوف به جانت میافتد وقتی فکر کنی دائم سر جلسه امتحانی. زندگی را به مثابه یک مسابقه بزرگ ببین اگر می خواهی شور و هیجان زندگی و عبادت در تو گم نشود.روزها و شب‌های کنکور را یادت هست؟ یادت هست قید همه علقه‌هایت را زده بودی، نشسته بودی به خلوت با دانای مهربان، و عهدها بسته بودی با خودت که مدام و یک‌ریز حواست پیش درست باشد که مبادا سرنوشتت بر باد برود؟! گاهی هم کابوس می‌دیدی که سر جلسه امتحان نشسته‌ای و همه چیز را از یاد برده‌ای حتی اسمت را. پریشان از خواب می‌جهیدی و غمباد می‌گرفتی که نکند این خواب تعبیر شود و هر چه را که خوانده‌ام دود شود برود هوا! هنوز هم که سال‌ها از این ماجرا می‌گذرد، وقتی تازیانه می‌زنی بر گرده خاطرات آن روزها، خوف به جانت چنگ می‌اندازد.
همیشه از این زاویه به دنیا چشم دوخته‌ایم. اینقدر که ترساندنمان از چوب امتحان خدا، شاید از مهر و محبت و عطوفت و لطافتش نگفتند برایمان.
امتحانات و ابتلاءات، سنت تغییرناپذیر خداست درست! اما آیا همه بلایا و مصیبت‌هایی را که در زندگی آوار می‌شوند روی سر آدم، باید گذاشت به حساب امتحان خدا؟!
چقدر امتحان؟! چقدر بلا؟! چقدر...! اگر بنا باشد که همیشه توی دلهره و اضطراب ابتلاءات باشیم و مدام تب کنیم که زنگ امتحان خداست که برای ما به صدا درآمده است، پس دیگر کی زندگی کنیم؟
نمی‌گویم امتحان (و به تعبیر قرآن، ابتلاء) الهی در کار نیست که هست، بلکه می‌گویم: دنیا فقط دار امتحان نیست که دالان مسابقه هم هست. از قدیم گفته‌اند: هر چیز، اعتدالش خوب است. تا وقتی روی ریل اعتدال هستی از کژراهه‌ها در امانی، اما اگر اندکی مسیرت شکسته شود، فرسنگ‌ها دور می‌افتی از مقصد و مقصودت.خیلی از مشکلات و نکبت‌هایی که چنبره زده‌اند روی زندگی‌هامان، ریشه‌شان برمی‌گردد به سوء تدبیر شخص شخیص خودمان؛ چنانکه از پیامبر آب و آئینه (ص) مروی است که فرمود: نسبت به امتم نه از فقر که از سوء تدبیر بیم دارم.
اگر می‌خواهی شور و هیجان زندگی و عبادت در تو گم نشود به چشمانت عادت بده که زندگی را به مثابه یک مسابقه بزرگ ببینند. این یک رهنمون و راهبرد قرآنی است.
خداوند در حبل متینش همه‌مان را فراخوانده است به یک مسابقه بزرگ، یک ماراتن واقعی و نفس‌گیر با رویکرد معنوی. در قرآن، این راهبرد، با دو کلیدواژه سرعت و سبقت تبیین شده است. یکجا می فرماید: سَابِقُوا إِلَى مَغْفِرَةٍ مِّن رَّبِّكُمْ (حدید/21) [پیش بتازیید به سوی مغفرت پردگارتان.] جای دیگر: فَاسْتَبِقُواْ الْخَیْرَاتِ(بقره/147) [در نیکی کردن، از هم پیشی بگیرید.]بگذارید این راهبرد قرآن را اندکی بسط دهم.
زیاد شنیده‌اید که دین، پوسته ای دارد و هسته‌ای. یا مثلا: شریعت، طریقتی دارد و حقیقتی. مرحله نخست دین‌داری، حرکت است و بیداری و بدو شروع حرکت از شریعت است. بر مبنای این نقشه راهبردی، در عمل به شریعت، عجله رواست، خودت هستی و خدای خودت، می‌توانی و باید که سرعت بگیری در خیرات. تا برسی به وادی مستقیم طریقت. اینجا دیگر، تنها نیستی، ره‌پویان دیگری هستند که با تو طی طریق می‌کنند، زرنگ اگر باشی، گوی سبقت می‌ربایی از همگان تا وصول بیابی به مرحله‌ای که بزم حضور مقربان است و آن نیست مگر حقیقت ذات کبریایی حضرت دادار. همینجا بگویمت که نیل به این مرحله، البته خون دل خوردن دارد. گذشته از سبقت، استقامت هم لازم دارد. دوباره نقشه راه را مرور کن. از بدو الی الختم که سرآغازش حرکت بود و فرجامش، استقامت.
نمونه را همین نماز. بعد از قصد قربت، قامت که می‌بندی اگر تا آخر فریضه، قلبت حضور داشت و حواست سر جایش بود، اهل طریقتی. اما اگر در حین نماز، مرغ دلت، مدام از این شاخه به آن شاخه پرید، آن وقت شریعت‌مداری و در طلیعه مسیر. نمازی که با حواس متشتت بخوانی، البته از منظر احکام شریعت و فقه، صحیح است اما مقبول نیست. نمازت زمانی مقبول است که گذشته از تلفظ صحیح با آداب درست همراه باشد. بالاتر از این، نمازت ممکن است قبول باشد اما کامل نباشد. نماز وقتی کامل است که بدانی چرا و در پیشگاه چه کسی، به نماز ایستاده‌ای، چنانکه فرموده‌اند: صل صلاه المودع.
خلاصه چه دردسرتان دهم، حاصل همه آنچه را که گفتم و همه آنچه که نگفته ماند، یک چیز بیش نیست و آن اینکه:
دنیا میدان مسابقه کسب فضایل هست، حتی امتحانات، مرحله‌ای است از این مسابقه، همین و دیگر هیچ.یادمان نرود سبک زندگی‌مان باید جوری باشد که شوق وصول به حقیقت در ما جوانه زند، نه اینکه سایه ترس، پژمردمان کند.تبیان
یکشنبه 17 خرداد 1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 149]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها