محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1842034622
مرز ایمان با کفر و نفاق
واضح آرشیو وب فارسی:جام نیوز:
پرسمان؛
مرز ایمان با کفر و نفاق
خداوند به منافقان بشارت عذاب دردناک را بده.
به گزارش سرویس دینی جام نیوز، یکی از اصول اساسی دین مبین اسلام بحث ایمان و کفر است. در اسلام هر چند اعتراف زبانی به توحید و نبوت و سایر اصول دین انسان را در زمره مسلمین قرار می‌دهد و احکام اسلامی را شامل حال او می‌کند. ولی مقوله ایمان قلبی فصلی جدا از اعتراف زبانی است بگونه‌ای که ایمان قلبی انسان است که موجبات بهشتی یا جهنمی شدن او را فراهم می آورد، چنانچه تنها اقرار زبانی به اسلام و نداشتن ایمان قلبی در منطق اسلام نفاق محسوب می‌شود و منافق هیچ پاداشی از عباداتی که در حال نفاق انجام داده دریافت نمی‌کند، حتی اگر عباداتش به اندازه عبادات جن و انس باشند. این یکی از اصول پذیرفته شده در بین مسلمین است که قرآن کریم نیز به آن اشاره کرده و به منافقین بشارت عذاب را داده است:« بَشِّرِ الْمُنَافِقِينَ بِأَنَّ لَهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا [نساء/ ۱۳۸] به منافقان بشارت عذاب دردناک را بده.»
ولی آنچه مورد بحث است، چگونگی شناختن مومن از منافق در دین مبین اسلام است. با رجوع به احادیث موجود در کتب مختلف روایی شیعه و سنی معیاری مشترک برای شناخت مومن از منافق را، در آن‌ها می یابیم که از باب محاجه ما یکی از این روایات را از کتب اهل سنت می آوریم: «عن زر بن حبيش عن علی قال لقد عهد إلی النبی الأمی (صلى الله عليه و سلم) أنه لا يحبك إلا مؤمن و لا يبغضك إلا منافق.[۱] امام علی (علیه السلام) می‌فرماید که همانا پیامبر با من پیمان بست که جز مومن تو را دوست ندارد و جز منافق بغض تو را در سینه ندارد.» ترمذی ذیل این حدیث می‌گوید: «هذا حديث حسن صحیح»[۲]
طبق این حدیث شریف، معیار شناخت مومن از منافق دوست داشتن علی(علیه السلام) یا دشمن داشتن اوست. پس معیار ایمان و نفاق مشخص شد. حال در کتب اهل سنت به دنبال کسانی می‌گردیم که بغض علی(علیه السلام) را در سینه داشتند؛ در منابع متعدد اهل سنت چنین آمده که عایشه می‌گفت: «و اللّه ما کان بینی و بین علیّ فی القدیم إلاّ ما یکون بین المرأة و أحمائها[۳] به خدا قسم همچون زنى که از هووى خویش نفرت دارد، از على نفرت داشتم.»
در کتب دیگر اهل سنت ماجرای بغض عایشه نسبت به علی(علیه السلام) اینگونه آمده‌است؛ ابن سعد در الطبقات الکبرى، نقل کرده که وقتى خبر شهادت امیرمؤمنان (علیه السلام) به عائشه رسید، براى نشان دادن شادى خود این شعر را خواند: «و ذهب بقتل علی (علیه السلام) إلى الحجاز سفیان بن أمیة بن أبی سفیان بن أمیة بن عبد شمس فبلغ ذلک عائشة فقالت: «فأَلقتْ عَصاها و استقرَّ بها النَّوى کما قرَّ عیناً بالإیابِ المُسافِرُ.[۴] سفیان بن أمیه، خبر کشته على (علیه السلام) را به حجاز برد، وقتى این خبر به عایشه رسید گفت: «عصایش را انداخت و سرجاى خودش آرام گرفت. همچنان که چشم‌ها در هنگام بازگشت مسافر روشن مى‌شود.»
درصحیح بخارى و مسلم آمده‌است که عایشه، حتى دوست نداشت که نام امیرمؤمنان (علیه السلام) را ببرد: «عَنِ الزُّهْرِىِّ قَالَ أَخْبَرَنِى عُبَیْدُ اللَّهِ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ قَالَ قَالَتْ عَائِشَةُ لَمَّا ثَقُلَ النَّبِىُّ (صلى الله علیه وسلم) - وَ اشْتَدَّ وَ جَعُهُ اسْتَأْذَنَ أَزْوَاجَهُ أَنْ یُمَرَّضَ فِى بَیْتِى فَأَذِنَّ لَهُ، فَخَرَجَ بَیْنَ رَجُلَیْنِ تَخُطُّ رِجْلاَهُ الأَرْضَ، وَ کَانَ بَیْنَ الْعَبَّاسِ وَ رَجُلٍ آخَرَ. قَالَ عُبَیْدُاللَّهِ فَذَکَرْتُ ذَلِکَ لاِبْنِ عَبَّاسٍ مَا قَالَتْ عَائِشَةُ فَقَالَ لِى وَ هَلْ تَدْرِى مَنِ الرَّجُلُ الَّذِى لَمْ تُسَمِّ عَائِشَةُ قُلْتُ لاَ. قَالَ هُوَ عَلِىُّ بْنُ أَبِى طَالِبٍ.[۵]عبید الله بن عباس از عایشه نقل کرده‌است که: وقتى بیمارى رسول خدا (صلی الله علیه و آله) شدت گرفت، از همسرانش اجازه گرفت که در خانه من دوران نقاهت را بگذراند و آن‌ها اجازه دادند؛ پس در حالى که پاهاى حضرت بر زمین کشیده مى‌شد، و دو مرد که یکى از آن‌ها عباس و دیگرى مردی دیگر بود، خارج شد.. عبید الله گفت: من سخن عایشه را براى ابن عباس نقل کردم؛ پس ابن عباس گفت: آیا مى‌دانى آن مردى که عایشه نامش را نبرد چه کسى بود؟ گفتم خیر. گفت: او على بن أبى طالب بود.»
ابن حجر عسقلانى در فتح البارى و بدر الدین در عمدة القارى در شرح این روایت مى‌گویند:«این جمله بخارى «قال هو على بن أبى‌طالب» اسماعیلى به نقل از عبد الرزاق از معمر گفته که: «چون عایشه از على دل خوشى نداشت.»و ابن اسحاق در مغازى از زهرى نقل کرده‌است که:«چون عایشه نمى‌توانست از على (علیه السلام) به نیکى یاد کند.»[۶] احمد بن حنبل نیز ادامه روایت را این گونه نقل کرده است: «وَ لَکِنَّ عَائِشَةَ لاَ تَطِیبُ له نَفْساً.[۷] چرا که عایشه، دلش نسبت به او پاک نبود (از او خوشش نمى‌آمد)».
با توجه به روایات تاریخی ذکر شده در کتب اهل سنت و نتیجه گیری علمای اهل سنت، بغض عایشه نسبت به علی (علیه السلام) ثابت می‌شود و با توجه به حدیث اولی که ایمان و نفاق را مساوی با حب و بغض علی(علیه السلام) عنوان می‌کرد هم نفاق عایشه به خوبی مشخص می‌شود. ولی مسأله جایی جالب‌تر می‌شود که؛ برخی عالمان اهل سنت بغض علی( علیه السلام) را جزء مذهب اهل سنت می‌دانند؛ «لأنّ الحنابلة یقولون فیما بینهم: لایکون الحنبلی حنبلیّاً حتّى یبغض علیّاً سویا.[۸] هر کس ادعاى پیروى از مذهب حنابله را دارد، باید مقدارى بغض و کینه نسبت به حضرت على (رضى الله عنه) در دلش وجود داشته باشد.» آیا براستی چنین است که مکتب حنبلی بر بغض علی(علیه السلام) بنا شده‌است؟! یادمان نرود که وهابیت هم شاخه‌ای از حنابله هستند.
پی‌نوشت:
[۱]. سنن ترمذی، ترمذی، کتاب المناقب، باب مناقب علي بن أبي طالب رضي الله عنه، ص: ۶۰۱، ح ۳۷۳۶/ صحیح مسلم، مسلم نیشابوری، کتاب الایمان، باب الدليل على أن حب الأنصار و علي من الإيمان و علاماته، ح۱۱۳ ۷۸/ مسند احمد، احمد بن حنبل، مسند العشره المبشرین بالجنه،مسند الخلفاء الاشدین، و من مسند علي بن أبي طالب رضي الله عنه ح۶۴۳/ سنن النسایی، نسایی، کتاب الایمان و شرائعه، علامة المنافق، ح۵۰۲۲
[۲]. سنن ترمذی، همان آدرس قبل
[۳]. طبرى، تاریخ الأمم و الملوک: ج ۳، ص ۶۰ ـ ۶۱، حوادث سال ۳۶ / ابن کثیر، البدایة و النهایة: ج ۷، ص ۲۵۷، حوادث سال ۳۶/ ابن اثیر جزرى، الکامل فی التاریخ: ج ۲، ص ۳۴۸، حوادث سال ۳۶
[۴]. طبقات ابن سعد، ابن سعد، مکتبه الخانجی، قاهره، ج۳،ص۳۸/ تاریخ الطبری، محمد بن جریر طبری، دار الکتب العلمیة، ج۳، ص۱۵۹/ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، دار الکتب العلمیة، ج۳، ص۲۵۹
[۵]. صحیح بخاری، بخاری، المطبعه السلفیه، ج۲، ص۲۳۴، ح۲۵۸۸/ صحیح مسلم، مسلم نیشابوری، دار إحیاء التراث العربی، ج ۱، ص ۳۱۲، ح۴۱۸، کِتَاب الصَّلَاةِ، بَاب اسْتِخْلَافِ الْإِمَامِ إذا عَرَضَ له عُذْرٌ من مَرَضٍ وَ سَفَرٍ
[۶]. فتح الباری شرح بخاری، ابن حجر عسقلانی، المکتبه السلفیه، ج۲، ص۱۵۶/ عمده القاری، عینی، دارالکتب العلمیه، ج۵، ص۲۸۱
[۷]. مسند الإمام أحمد بن حنبل، ج ۶، ص ۲۲۸، ح۲۵۹۵۶
[۸]. ابن مجاور شیبانى، تاریخ المستبصر: ج ۱، ص ۱۰۱،
۲۳/۰۲/۱۳۹۴ - ۱۹:۰۰
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام نیوز]
[مشاهده در: www.jamnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 361]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها