محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829621740
تفسیر ومفسّران (1)
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
تفسیر ومفسّران (1) نویسنده : علی طاهریمنبع : راسخون مقدمهبا حمد وثنای خداوند تبارک وتعالی وصلوات بر محمد وآل محمد؛در این تحقیق سعی شده یک سری اطلاعاتی نسبتا جامع از نویسندگان تفاسیر باموضوعات ، مذاهب و شیوه های نگارش مختلف آورده شود واطلاعاتی نسبت به مؤلف ، زندگانی وی ، تألیفات وسایر خصوصیات ایشان آورده شود با این هدف که نقطۀ عطفی بر زندگانی ایشان بوده وتمرینی باشد تا رسیدن به هدفشان.تفسیر الکشافنام كتاب: الكشاف عن حقائق غوامض التنزيلنويسنده: زمخشرى محمودموضوع: ادبىقرن: ششمزبان: عربىمذهب: سنىناشر: دار الكتاب العربيمكان چاپ: بيروتسال چاپ: 1407 قنوبت چاپ: سومنام كامل اين تفسير( الكشاف عن حقائق التنزيل و عيون الاقاويل فى وجوه التاويل) است كه به كشاف زمخشرى شهرت دارد. زمخشرى درباره آن چنين سروده است:تفاسير قرآن بود بىشمارولى همچو كشاف نديده كسىتو گر طالب فهم قرآن بدىبه كشاف روى آر اگر عاقلىانگيزه تأليفداستان تاليف كشاف همانگونه كه ذهبى از قول زمخشرى نقل كرده بسيار شنيدنى است. زمخشرى مىگويد: من ديدم برادران دينى از مذهب عدليه كه داراى علم عربى و اصول دين هستند هر گاه به تفسير آيهاى از قرآن مراجعه مىكنند و من بعضى از حقايق آيات را برايشان بيان مىكنم بسيار تمجيد و تعجب مىكنند و از شوق پر مىكشند به سوى تفسيرى كه بتواند جوابگوى مسايل قرآنى آثار باشد تا اينكه آمدند و دور من جمع شدند و از من درخواست كردند كشاف را براى آنان املا كنم من از اين مطلب سر باز زدم آنان قبول نكردند و گفتند به نزد بزرگان دين و دانشمندان معتزلى مىرويم و آنان را واسطه مىكنيم. آنچه كه مرا از قبول اين درخواست بازمىداشت علاوه بر اينكه قدرت و توان علمى آنرا نداشتم اين بود كه قبول اين خواسته بر من واجب نبود زيرا دقت در آن مانند واجب عينى است كه در اين زمانه مورد توجه نيست و كسى به دنبال آن نيست و همت مردم از اين مقدار علم بسيار كم و كوتاه است تا چه رسد به تفسيرى كه بر اساس علم معانى و بيان بنيان نهاده شود. به همين خاطر مقدارى پيرامون فواتح سور و حقايق سوره بقره بصورت سوال و جواب برايشان مطرح كردم. چون تصميم گرفتم به زيارت خانه خدا بازگردم و از خانه خدا كسب فيض نمايم به سوى مكه حركت كردم از هر شهرى كه مىگذشتم كسانى را مىديدم كه متاسفانه معارف قرآن را به اهلش ياد نمىدادند و به اين خاطر با ديدن من سعى مىكردند تشنگى معارف قرآن خويش را سيراب كنند دور من حلقه مىزدند و در يادگيرى حرص مىورزيدند از توجه من به آنان به اهتزاز درمىآمدند و از نشاط من به وجد و حركت درمىآمدند. تا اين كه رحل اقامت را به مكه افكندم در آنجا سيد ابو الحسن بن حمزة بن دهاس كه از بنى حسن است نسبت به بنده بسيار لطف فرمود و درخواست نمود كه اين تفسير را بنگارم بنده عرض كردم مرا معاف بدار زيرا عمر من به 60 و 70 رسيده و ديگر توانايى تحقيق و تفحص را ندارم و بايد ميانهروى كنم ولى با اين حال خداوند توفيق داد تا به مدت دو سال و چهار ماه( مدت خلافت ابوبكر) آن را به پايان برسانم در حاليكه سى سال بود كه من در انتظار چنين سالى بودم و اين از بركت خانه خداست.ارزش كشافذهبى در تفسير و مفسرون( ج 1، ص 440) مىگويد: ارزش اين تفسير با چشم پوشى از گرايش اعتزالى آن، چنان است كه تا به حال كسى مانند آن را تاليف نكرده است بخاطر وجوه اعجازى كه از قرآن بيان كرده و زيبايى نظم و بلاغت قرآنى كه در آن اظهار كرده. تا به حال كسى مانند زمخشرى نتوانسته براى ما زيبايى قرآن و سحر بلاغت آن را بازگو كند. زيرا وى در بسيارى از علوم مهارت داشت به ويژه در واژهشناسى عربى تبحر فوقالعاده داشته است. اشعار عرب را به خوبى مىشناخته به علاوه اينكه در احاطه به علوم بلاغى و معانى و بيان و ادبيات عربى ممتاز بود.اين نبوغ علمى و ادبى به بهترين وجه در تفسير كشاف متبلور شده است بطورى كه از هنگام تأليف تاكنون مورد توجه دانشمندان بوده و دلهاى مفسران را ربوده است. در حقيقت زمخشرى تمام ابزار و وسايلى را كه مفسر بدان نياز دارد در اين تفسير گردآورى كرده و آن را در اختيار مردم نهاده است. تفسير كشاف در موضوع خود يگانه است و در چشم دانشمندان و تفسيرپژوهان همچون كوه استوارى است كه صعود به قله آن بسيار مشكل به نظر مىآيد.ويژگىهاى تفسير1- زمخشرى در پرده بردارى از بلاغت قرآن و بيان وجوه اعجاز آن و تبيين لطايف و دقايق معناى آن گوى سبقت را از همگان ربوده و پس از وى كسى به مقام وى نرسيده است.2- تمام كسانى كه وى را بخاطر اعتقاد اعتزالى سرزنش كردهاند ولى در مهارت در واژهشناسى عربى و فصاحت و بلاغت ستودهاند و گفتهاند وى پيشواى واژهشناسى و بلاغت قرآنى است.3- هر مفسرى در تفسيرش چيزى را بطور غالب بيان مىكند كه در آن مهارت دارد ولى تفسير كشّاف يك ويژگى خاصى دارد كه مجموعهاى است كه بعضى از آن بعض ديگر را تكميل مىكند.4- كشاف در موضوع خود از جايگاه ويژهاى برخوردار است و بر ساير تفاسير پيشى گرفته و باعث شده كه يكى از تراث علمى بسيار عالى در تفسير به شمار آيد.5- تفسير زمخشرى آينه تمامنماى تفكر اعتزالى است هم براى دوستداران مذهب اعتزلى و هم براى منتقدان آن. يعنى مذهب معتزله را بسيار واضح و شفاف منعكس مىكند تا كسى كه مىخواهد بين نزاع قديمى اشاعره و معتزله داورى كند مستندات روشنى داشته باشد.در پايان بايد گفت: تفسير كشاف زمخشرى از چنان مقام و منزلتى برخوردار است كه يكى از مراجع و مصادر مهم تفسير كلاسيك به شمار مىآيد. اين مقاله ترجمه و تلخيص جزوه الامام الزمخشرى تأليف محمد على قطب است.زمخشرىنام وى محمود بن عمر بن محمد بن عمر خوارزمى است. وى از بزرگان مذهب حنفى و معتزلى به شمار مىآيد.ابن كثير در كتاب( البدايه و النهايه)( ج 12، ص 272) مىگويد: محمود بن عمر بن محمد بن عمر معروف به ابو القاسم زمخشرى مولف كشاف در تفسير و مفصل در نحو است.وى حديثشناسى را فرا گرفت و به شهرها مسافرت نمود و مدتى در مكه ساكن شد و به مذهب معتزلى گرايش داشت و اين را در تفسيرش بطور آشكار بيان كرده و با مخالفان به مناظره برخاسته است. ولادت وى به سال 467 و وفات وى به خوارزم در شب عرفه در 76 سالگى بود.زمخشرى نسبت به زمخشر است كه يكى از روستاهاى خوارزم است كه ولادت وى در آنجا به سال 476 در ماه رجب بوده است. نگارنده اين نوشتار گويد: با توجه به اينكه سال وفات وى را 538 ه. ق دانستهاند، سال ولادت و مدت عمرى را كه ابن كثير نقل كرده درست به نظر نمىآيد زيرا اگر مدت عمر وى را يعنى 76، از 538 سال وفات كم نمائيم 462 مىشود پس بايد سال ولادت 5 سال كمتر از عدد مذكور باشد يا اينكه مدت عمر وى 71 سال باشد.زمخشرى در خوارزم زندگى مىكرد كه سالهاى سال مركز بزرگ علمى به شمار مىآمد و در آن ديار علم و معرفت رواج گستردهاى داشت. ولى در اين مركز دانشهاى فراوانى را بدست آورد، قرآن را حفظ كرد و حديث را فرا گرفت و در واژه شناسى عربى مهارت پيدا كرد.وفاتمدت اقامت زمخشرى در همسايگى خانه خدا چندين سال به درازا كشيد و به همين مناسبت به وى لقب( جار الله) يعنى همسايه خدا داده شد كه مراد از آن همسايگى و اقامت ايشان در كنار خانه خدا در شهر مكه است. وى سپس از مكه به خوارزم برگشت و در شهر جرجان خوارزم رحل اقامت افكند. در آنجا به مرض مبتلا شد و پس از آن وفات نمود. تاريخ نويسان وفات وى را شب عرفه سال 538 هجرى قمرى ضبط نمودهاند. زمخشرى سفارش مىكند كه بر روى سنگ قبرش اين شعر نوشته گردد:خدايا شدم ميهمان تو در آسمانو مهمان بود محترم نزد هر ميزبانگناهم ببخشا تو در روز حشركه هستی كريم و رحيم مهربانالميزاننام كتاب: الميزان فى تفسير القرآننويسنده: طباطبايى سيد محمد حسينموضوع: قرآن به قرآن و اجتهادىقرن: چهاردهمزبان: عربىمذهب: شيعىناشر: دفتر انتشارات اسلامى جامعهى مدرسين حوزه علميه قممكان چاپ: قمسال چاپ: 1417 قنوبت چاپ: پنجمعلامه سيد محمد حسين طباطبائىعلامه طباطبائى در 29 ذى حجه سال 1321 ه. ق مطابق با سال 1281 ه. ش در شهر تبريز متولد شده و در 18 محرم سال 1402 ه. ق مطابق با 24 آبان سال 1360 ه. ش در شهر قم به ابديت پيوسته و در حرم مطهر حضرت معصومه عليها السلام در قسمت بالا سر مدفون شده است.تفسيرايشان با توجه به دو محور ذكر شده در بالا، در زمينه تفسير، روش تفسير قرآن به قرآن را با الهام از شيوه ائمه عليهم السلام برگزيده است و معتقد است هر آيهاى از قرآن كريم توسط آيات ديگر توضيح داده مىشود و نيازى به توضيح دهنده بيرون از قرآن كريم ندارد زيرا وقتى قرآن كريم در مورد خود مىگويد كه(و نزلّنا عليك الكتاب تبيانا لكلّ شىء89 / النحل) ما كتاب را كه توضيحدهنده هر چيزى است بر تو نازل كرديم) خود آن نيازمند توضيح از چيز ديگرى نيست. البته جزئيات احكام كلّى قرآن كريم توسط روايات بيان مىشود و بيان يك سرى از شرائط و اجزاء بر عهده پيامبر صلى الله عليه و آله و ائمه عليهم السلام گذاشته شده است كه از طريق روايات بدست ما رسيده است ولى اين به معناى اين نيست كه قرآن كريم نياز به توضيح دهنده خارج از خود داشته باشد بلكه اين قرآن كريم است كه خود بيان كننده اين است كه اين احكام را بايد از طريق پيامبر صلى الله عليه و آله و ائمه عليهم السلام ياد گرفت و در همه اين مواردى كه روايات بيان مىكند قرآن كريم به عنوان مصدر و اصل ملاك صحّت و بطلان آنهاست و هر روايتى با آيات قرآن كريم تضاد داشته باشد مطرود است.در ارتباط با اين روش، ايشان در بحث تفسيرى تمام آياتى را كه با آيه مورد بحث در ارتباط است آورده، معناى آن را مبيّن مىسازند و در بحثى مستقل روايات را مطرح مىسازند كه اگر با اين معنا سازگارى نداشته باشند كنار گذاشته مىشوند و آن دسته از روايات كه هماهنگ با مضمون آيات باشند پذيرفته مىشود. در كتاب تفسير ايشان بحثهاى مختلفى از حوزههاى ديگر علمى مثل فلسفه، علوم اجتماعى، روانشناسى، تاريخ و... مطرح است كه آنها نيز مستقل از بحثهاى تفسيرى و براى روشن شدن مبناى فكرى ايشان در هماهنگى عقل و شرع و عرفان مطرح مىشود و به هيچ وجه با بحثهاى تفسيرى مخلوط نمىگردد.اين روش باعث شده تا ايشان از تأويلهاى غير مأنوس با منطق و روش قرآن كريم كه بسيارى از مفسرين دچار آن هستند، و از تحريفى كه روايات مجعول در پى دارد، مصون بماند و در عين حال هماهنگى عقل و شرع و عرفان را به نمايش بگذارد و اين كلام خويش را كه اگر حكمت به راه درست خويش برود به چيزى غير از معارف الهى ختم نمىشود، روشن سازد.ويژگي هاى تفسيرى مرحوم استاد علامه طباطبائى1- مرحوم علامه قدس سره اطلاع نسبتا وسيع و فراگيرى نسبت به تمام ظواهر قرآنى داشتند و لذا هر آيه را كه طرح مىنمودند طورى درباره آن بحث مىكردند كه سراسر قرآن كريم مطمح نظر بود زيرا يا از آيات موافق بعنوان استدلال يا استمداد سخن به ميان مىآمد يا اگر دليل يا تأييدى از آيات ديگر وجود نداشت طرزى آيه محل بحث تفسير مىشد كه مناقض با هيچ آيه از آيات قرآن مجيد نباشد و هر گونه احتمال يا وجهى كه مناقض با ديگر آيات قرآنى مىبود مردود مىدانستند زيرا تناقض آيات با انسجام اعجاز آميز كتاب الهى سازگار نيست.2- مرحوم علامه قدس سره سيرى طولانى و عميق در سنّت مسلّمه معصومين عليهم السلام داشتند و لذا هر آيه كه طرح مىشد طورى آن را تفسير مىكردند كه اگر در بين سنّت معصومين عليهم السلام دليل يا تأييدى وجود دارد از آن بعنوان استدلال يا استمداد بهره بردارى شود و اگر دليل يا تأييدى وجود نداشت به سبكى آيه محلّ بحث را تفسير مىنمودند كه مناقض با سنّت قطعى آن ذوات مقدّسه نباشد زيرا تباين قرآن و سنّت همان افتراق بين اين دو حبل ممتد الهى است كه هرگز جدايى پذير نيستند«لن يفترقا حتّى يردا على الحوض»3- مرحوم علّامه قدس سره تبحرى كم نظير در تفكر عقلى داشتند و لذا هر آيه مورد بحث را طورى تفسير مىنمودند كه اگر در بين مبادى بيّن يا مبيّن عقلى دليل يا تأييدى وجود داشت از آن در خصوص معارف عقلى و نه احكام تعبدى به عنوان استدلال يا استمداد بهره بردارى شود و اگر بحثهاى عقلى در آن باره ساكت بود طورى آيه معنونه را معنا مىنمودند كه با هيچ دليل قطعى عقلى مخالف نباشد و هر وجه يا احتمالى كه با موازين قطعى عقلى- و نه مبانى غير قطعى يا فرضيّههاى علمى- مناقض بود باطل مىدانستند زيرا تناقض عقل و وحى را هم عقل قطعى مردود مىداند و هم وحى الهى باطل مىشمرد چون هرگز دو حجّت هماهنگ خداوند سبحانه مباين هم نخواهند بود بلكه عقل چراغى است روشن و وحى صراطى است مستقيم كه هيچكدام بدون ديگرى سودى ندارد.4- علامه قدس سره در علوم نقلى مانند فقه و اصول و ... صاحب نظر بوده و از مبانى مسلّمه آنها اطلاع كافى داشتند و لذا اگر ادلّه يا شواهدى از آنها راجع به آيه مورد بحث وجود نمىداشت هرگز آيه را بر وجهى حمل نمىنمودند كه با مبانى حتمى آن رشته از علوم نقلى ياد شده مناقض باشد بلكه بر وجهى حمل مىكردند كه تباينى با آنها نداشته باشد زيرا آن مطالب گرچه فرعى بشمار مىآيند ولى به استناد اصول يقينى قرآن و سنّتقطعى تنظيم مىشوند و اگر تناقضى بين محتواى آيه و مبانى حتمى آن علوم رخ دهد بازگشت آن به تباين قرآن با قرآن يا سنت با سنّت و يا قرآن با سنّت است كه هيچكدام از اينها قابل پذيرش نيست بنا بر اين در استظهار يك معنا از معانى متعدد از آيه يا توجيه آيه با يكى از آنها سعى بر آن بود كه موافق با ساير مطالب بوده و مخالف با مبانى مسلّمه علوم ديگر نباشد.5- مرحوم علامه قدس سره به همه محكمات قرآن آشنا بودند و مىفرمودند برجستهترين آيه محكمه همانا كريمه «لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْءٌ» است و در شناخت متشابهات نيز ماهر بودند و لذا بطور روشن متشابهات را به محكمات كه امّ الكتاب مىباشند و به منزله اصل و مادر همه مطالب قرآنى بشمار مىروند ارجاع مىدادند و راه پيروى از آنها را به روى تيره دلان مىبستند و در عرضه احاديث بر قرآن كريم، محكمات را ميزان قطعى مىدانستند و مبانى علوم ديگر را با اين ميزان قطعى كه عقل نيز در برابر آن اذعان و خضوع دارد ارزيابى مىكردند كه اين خود نشانه پيمودن راه راست مىباشد«قال مولينا الرضا عليه السّلام: من ردّ متشابه القرآن الى محكمه هدى الى صراط مستقيم»6- مرحوم علامه قدس سره آشنايى كامل به مبادى برهان و شرايط مقدمات آن داشتند و لذا هرگز براى فرضيه علمى ارج برهانى قائل نبودند و آن را به منزله پاى ايستا و ساكن پرگار مىدانستند كه به اتكاى او پاى ديگر پرگار حركت مىكند و دايره را ترسيم مىنمايد كه در حقيقت كار از آن پاى پوياى پرگار است نه پاى ايستاى آن لذا از استناد به هر گونه فرضيّه غير مبرهن در تفسير آيه پرهيز مىنموده و پيشرفت علوم و صنايع را سند صحت آن فرضيه نمىدانستند و همواره خطر احتمال تبدل آن فرضيّه را به فرضيّه ديگر در نظر داشتند و مىفرمودند ثابت را كه قرآن كريم است نمىتوان به متغير كه فرضيههاى زود گذر علمى است تفسير نمود و يا بر آن تطبيق داد.7- مرحوم علامه قدس سره آشنايى كامل به مبانى عرفان و خطوط كلّى كشف و اقسام گوناگون شهود داشتند و لذا در عين دعوت به تهذيب نفس و استفاده روشن تزكيه از قرآن و حمايت از رياضت مشروع و تبيين راه دل در كنار تعليل راه فكر هرگز كشف عرفانى خود يا ديگران را معيار تفسير قرار نمىدادند و آن منكشف يا مشهود را در صورت صحت يكى از مصاديق آيه، مىدانستند نه محور منحصر آيه مورد بحث. آرى در بين وجوه و احتمالات گوناگون آن وجه يا احتمالى كه راه كشف را ببندد و مسير تزكيه نفس را سدّ كند نمىپذيرفتند.8- مرحوم علامه قدس سره در تشخيص مفهوم از مصداق كار آزموده بودند و هرگز تفسير را با تطبيق خلط نمىكردند. و اگر روايت معتبرى شأن نزول آيه را بيان مىكرد يا بر انطباق محتواى آن بر گروهى از صحابه يا فردى از آنان دلالت مىنمود هرگز آن را به حساب تفسير مفهومى نمىآوردند كه قضيّه از كسوت كلّيت بيرون آمده و به صورت شخصى در آيد و مىفرمودند اين- جرى- است نه تفسير، و اگر براى آيه جز يك مصداق، فردى ديگرى نباشد باز آيه به همان معناى جامع و مفهوم كلى خود تفسير مىشود و همواره زنده و حاكم است چون تجلّى حىّ لا يموت كتابى جاويد و چشمه جوشان آب حيات خواهد بود و اگر آيه قرآن از صورت جامعيّت مفهومى خود تنزل كند و در سطح فرد خارجى مشخص گردد با زوال آن فرد آيه هم از بين خواهد رفت در حالى كه قرآن «يجرى كما يجرى الشمس و القمر» همانند دو اختر پر فروغ آفتاب و ماه نورافكن جوامع بشرى است و از طرفى قرآن به عنوان- جوامع الكلم- بر قلب مطهّر پيامبر اكرم صلى اللَّه عليه و آله نازل شد كه آن حضرت فرمود:«... اعطيت جوامع الكلم»و اگر بر فرد يا گروه يا جريان خاصى منطبق گردد و همراه تحوّل مورد انطباق، دگرگون شود ديگر به عنوان جوامع الكلم نخواهد بود.و از اين رهگذر معلوم مىشود كه تحوّلات گوناگون مصاديق، موجب تحول تفسير نمىشود زيرا الفاظ براى ارواح معانى وضع شدهاند و مادامى كه هدف يك چيز معيّن و غرض مترتب بر آن باقى است نام آن محفوظ است گرچه تبدل فراوانى در مصاديق آن راه يافته باشد مانند اسامى چراغ و ترازو و قلم و نظاير آن كه بين مصاديق موجود در اعصار پيشين و مصاديق اختراع شده عصر صنعت امتياز فراوانى از لحاظ مصداق هست ولى همه آنها در مفاهيم جامع اسامى ياد شده مندرج مىباشند زيرا لفظ در مفهوم استعمال مىشود نه در مصداق و تفاوت مصداق موجب تبدل مفهوم نخواهد بود.9- مرحوم علامه قدس سره تنزل قرآن كريم را بطور تجلّى مىدانستند نه تجافى، لذا معارف طولى آن را مورد نظر داشته و هر يك از آنها را در رتبه خاص خويش قرار مىدادند و هيچكدام از آنها را مانع حمل بر ظاهر و حجيّت و اعتبار آن نمىديدند و اصالت را در هنگام تفسير به ظاهر مىدادند و هرگز در مقام تفسير مفهومى آيه اصل را باطن نمىدانستند كه فقط بر آن حمل گردد بلكه از راه حفظ و حجيّت ظاهر آن به باطن راه يافته و از آن باطن به باطن ديگر سلوك مىكردند كه روايات معصومين عليهم السلام نيز اين چنين است.10- مرحوم علامه قدس سره معارف دينى را جزء ما وراى طبيعت مىدانستند نه طبيعت لذا آنها را منزّه از احكام ماده و حركت دانسته و افزونى و كاهش مادّى را در حريم آنها روا نمىديدند و دين را سنّت اجتماعى قابل تطوّر و تحوّل و در نتيجه مستعد فرسودگى و كهنگى ندانسته و اين طرز تفكر را به شدّت مردود مىدانستند لذا همه ظواهر دينى را كه راجع به اصل اعجاز يا انواع گوناگون آن بود محترم مىشمردند و از آنها حمايت مىنمودند و طرز تفكر وهابيّت را كه خود نوعى مادّيت است در كسوت مذهب، باطل دانسته و همواره آن را مخالف عقل و وحى مىشمردند چه اينكه روش تفسيرى مبتنى بر اصالت حسّ و تجربه و نيز روش تفسيرى مبتنى بر اصالت عمل را باطل دانسته و معيار درستى انديشه را عقل قرار مىدادند نه حسّ و تجربه و نه عمل.11- آشنايى كامل مرحوم علامه با قرآن كريم نه تنها موجب شد كه آيات و كلمات قرآن مجيد را با ارجاع به يكديگر حل كنند بلكه در تفسير حروف مقطّعه نيز همين سيره حسنه را اعمال مىنمودند زيرا به كمك بررسى سورههايى كه داراى حروف مقطعه بسيط هستند مانند: «الم» و «ص» و بررسى سورهاى كه داراى حروف مقطعه مركب مىباشد مانند: «المص» پى مىبردند كه حرف مقطع رمزى است به محتواى سوره و اشاره سرّى به مضمون آن دارد و حتّى انس فراوان مرحوم استاد به قرآن كريم موجب شد كه با تدبّر در متن سوره با قطع نظر از مسائل تاريخى اطمينان حاصل نمايد كه آن سوره در مكه نازل است يا در مدينه سپس شواهد نقلى آن را تأييد مىنمود. در اينجا بمنظور اختصار، از بررسى كامل روش تفسيرى مرحوم استاد صرف نظر مىنمائيم و در پيرامون ويژگى ممتاز تفسير الميزان كه شناسايى آيات كليدى قرآن به منظور تفسير قرآن به قرآن است توضيح كوتاهى را تقديم مىداريم. ادامه دارد ......
#دین و اندیشه#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 381]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها