تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
خرید سوسیس پرکن اصل با گارانتی
تشخیص دیسک و صفحه اصلی از تقلبی (6 راه ساده)
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
ده راهنمایی برای نوازندگان مبتدی یوکللی
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1806605638
شکوفايي در بهار قرآن
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
شکوفايي در بهار قرآن نويسنده: حجت الاسلام علي رهبر آغاز بهار ، جشم تولد طبيعت است که ما را نيز به شرکت دعوت مي کنند ! بهار ما ، شب هاي بلند زمستاني است که عندليب نغمه ساز عشق هاي آسماني در سحرگاه ، بر شاخه هاي طوباي وصل ، خفتگان غفلت زده را صداي صلاه مي دهد ! بهار ما ، بهار کتابي است که براي شکفتن ما نازل شده است ! خداوند مهربان در مسير فيض رساني پيوسته اش ، مائده اي ديگر را گستراند و بندگان جوياي جهش را به ضيافت ، فرا خواند ! در ميان دعاهي رائج در ميان روزه داران ، دعاي افتتاح که شب ها بعد از افطار خوانده مي شود در بردارنده ي معارف بلندي است که در اين سر سخن ، مرتبط با « شکوفايي » ، فرازهايي را برگزيده ام : ايقنت انک انت ارحم الراحمين في موضع العفو و الرَّحمه « باور کردم که تو قطعاً ، در جايگاه عفو و رحمت ، مهربان ترين مهرباناني » از سر رحمت ، آفريد ؛ با رحمت ، اداره مي کند و رحمت او تمام پديده ها را ، پوشش داده است . خالق بزرگ ، مخلوق هاي خود را ، دوست دارد و با آنکه گنه پيشه مي شوند ، از رحمانيت خود آنها را ، محروم نمي سازند ، اما رحميت خويش را براي آنان که ، لياقت ويژه کسب مي کنند ، محفوظ داشته ! بايد ، فرمول هاي جلب رحمت را شناخت و به کار انداخت . مسئله ي مهم ، به باور رسيدن درک « ارحم الراحمين » ي خدا است . بسياري از مردم ، تاکيد دارند که خداوند ، ارحم الراحمين است ، اما درصد کمي « باور » دارند . چگونه مي توان به باور رسيد ؟ باور ، ترکيبي از دو حوزه است : 1 ـ ادراک عقلاني برخوردار از منبع معارف الهي 2 ـ پيراستن دل از دوده هاي آلودگي برخي از اهل مطالعه ، بعد از خواندن چند اثر ، انتظار دارند که باورشان ، شکوفا شود ؛ حال آنکه عمليات حراست و حفاظت از حريم دل و بت شکني ها در اين حريم مقدس ، باقي مانده است . در روايت آمده است که هيچ نعمتي چونان « يقين و باور » در ميان مردم ، کم توزيع نشده است ؛ زيرا ، قابليت ها تکميل نيست . خود را چو برگ کاه سبک کن زهر چه هست آنگاه کمند جاذبه کهربا ببين ( صائب ) اگر يقين آمد بنابر تعبير روايات ما ديد تحليلگرانه ما نسبت به حادثه ها و تيرهاي مصيبت ، تغيير مي کند ! در گرو وعده هاي خدا داريم و ثابت گام براي تحقق آنها ، کوشش مي کنيم . اين نماز ما، برادر ! مرده است اين تعلق جان ما را برده است عشق ورزيهاي پنهان و نهان به بت هايي که در ديد نخست ، به عنان بت جلوه نمي کند ، باور را مي کشند . اين تعلق هاي ناصواب به جلوه هاي زوال پذير زندگي ، فرمانده همه خطاها است . يک مرد خدايي در کتابش نوشته است که با خانواده اي رفت و آمد داشتم که آنها اهل نماز و روزه و احکام بودند اما تيرگي و ويژه اي بعد از خوردن غذا بر سر سفره آنهاپيدا مي کردم که مرا به کاوش واداشت ؛ نهايتاً از قرينه هايي فهميدم که آنها دل به زندگي وابسته اند . مهمترين آفت شکوفايي در بهار ماه فرخنده رمضان ، همين عشق ورزي هاي پشت صحنه و پنهان ست . خداوند تربيتگر ، براي رشد و شکوفايي انسان لايق ، حادثه هاي تربيت سازي را سامان مي دهد ، تا او را از دل بستن به غير خود ، وارهاند که اهل يقين ، نقش ارحم الراحمين را در تمام آنها احساس مي کنند . جزع و فزع او در مصيبت ها ، کاهش يافته و نقش تشويق ها و مذمت ها و دست بوسيدن و بي حرمتي ها ، در روند زندگي آنها ، کم رنگ مي شود . و اشد المعاقبين في موضع النکال و النقمه ... « باور کردم که تو سرسخت ترين عقاب کنندگاني اما در جايگاه عقاب و انتقام » . باوري که در ناحيه ي عذاب خدا براي بندگان پديد مي آيد ، يکي از نشانه هاي رسوخ ايمان در قلب اهل باور است . امام علي بن ابيطالب ( ع ) در وصف پارسايان مي فرمايند : « هر گاه به آياتي که ترسانيدن در آنها آمده است ، مرور مي کنند ، گوش دل را به آن مي سپارند و گويي صداي فريادهاي دوزخ در گوش آنها است » . دو اصل تربيت ساز ، تعادل در « ترس » و « اميد » است . گويي به رهنوردي در جاده اي مي ماند که بايد ابزار مهار چرخ ها همانا در زير دستان او باشد . هر کدام از ترس و اميد که غلبه کند ، اعتدال آدمي بهم مي ريزد . اين فقره دعاي افتتاح تاکيد دارد که از ياد مبريم که همان خداي ارحم ، اشد المعاقب نيز هست ؛ ما هستيم که با رفتارها ، خود را در زير پوشش آنها مي بريم . گر چه خداوند در سوره ي حمد ، چهار مرتبه « رحمت » و يک مربته « غضب » را مطرح مي کند اما او در موضع و جايگاه عذاب ، اشد است . در دعاي امام علي (ع) ( دعاي کميل ) آمده است : « آن عذاب تخفيف ندارد زيرا مرتبط با غضب خداست » . خداوند در جاي جاي قرآن ، رفتارهاي آدميان را که به غضب خدا منتهي مي شود معرفي فرموده که بر ما است آنها را شناسايي کنيم و عوامل فراواني در جلب رحمت معرفي شده که باز ، دست ما را باز گذاشته است . تعبير زيبايي در تعقيب نماز از ائمه ي معصومين (ع) آمده است که : اللهم اني اسئلک موجبات رحمتک : « خدايا ! زمينه سازها و علت هاي جلب رحمت را از تو ، طلب مي کنم » . اين زمينه ها در دست ما بنده ها است . حرکت درصراط و ترحم ما به يکديگر و عمل بر اساس فرمان هاي خداوند ، زمينه هاي رحمت خاص را غير از رحمت عام فراهم مي سازد . گر چه عاشقان صادق ، انگيزه ي طاعتشان ، سپاسگزاري و پاسخ به لياقت معبوديت حضرت حق است اما : انما يخشي الله من عباده العلماء (1)« فقط ، بندگان عالم خدا ، از خدا خشيت و خوف دارند » تفسير خاصي براي علماء شده است که جايگاه مناسب خود را مي طلبد . ـ اللهم اذنتا في دعائک و مسئلتک فاسمع يا سميع مدحتي و اجب يا رحيم دعوتي « خدايا ! در نيايشت و درخواست از تو ، رخصت و اجازت دادي ، پس اي سميع ! ستايشم را بشنو و اي مهربان ! نيايش مرا پاسخ بگو » . اگر تامل کنيم ، تعبير « اذن » تجليل از جايگاه « نيايش » است . سه تعبير براي رابطه دعايي ما با خدا در متون ما آمده است: 1 ـ اذن 2 ـ امر 3 ـ تهديد در نامه ي 31 نهج البلاغه آمده است : اذن لک في الدعاء 2 ـ در دعاي امام علي (ع) در شب هاي جمعه اين تعبير را مي خوانيم : و امرتهم بدعائک 3 ـ و در قرآن کريم بعد از امر به دعا ( اُدعوني ) آمده است : ان الذين يستکبرون عن عبادتي سيدخلون جهنم داخرين « آنها که از عبادت من ( که نمونه اي از آن ، نيايش است ) گريزانند و استکبار ورزند ، خوار و ذليل وارد دوزخ مي شوند » . با اينکه ، هيچ نفعي از ما به خدا نمي رسد و اصولاً معنا ندارد که خداي نامحدود و بي قيد و شرط ، نيازمند باشد ، ولي به دليل صفت « رب » و پروردگار و تربيتگري حضرت حق و جهالت بندگان در جلب منافع فراوان نيايش آنها را تهديد فرموده است . استدلال آوردن بنده در پيشگاه معبود ، حالت بنده را بهبود مي دهد ؛ به همين دليل در اين فقره دعا ، بعد از طرح « اذن » مي گوييم ، پس جوابم را بده ، زيرا خودت درب را گشودي و فراخوان دعا را اعلام نمودي . فکم يا الهي من کربة قد فرجتها و هموم قد کشفتها و عثره قد اقلتها و رحمه قد نشرتها و خلقه بلاء قد فککتها . « اي معبود من ! چه بسيار از اندوه ها را گشايش نمودي و دل مشغولي هاي انبوه را رفع کردي و فراواني از لغزش ها را ناديده گرفتي و رحمت بسياري را ، گسترده ساختي و حلقه هاي بلاي زيادي را گشودي ! کسي که نيايش مي کند ، بايد صاحب اعتقاد و قدرشناسي باشد ؛ هم در اميدواري او و پاي فشردن موثر است و هم روح شکرگزاري را در او قوت مي دهد . برخي از مردم در دعاهاي خود ، مرتب مي گويند : نداريم و عطا کن و نمي گويند : نداشتيم و عطا کردي ؛ ائمه ي اطهار(ع) به بندگان دعاگر اين درک و معرفت و هشدار را مي دهند که در گذشته به طور مدام ، در زير پوشش تفريح ( فرج سازي ) ، کشف ( زدودن ناخشنودي ها ) ، اقاله ( ناديده گرفتن خطاها ، نشر ( رحمت گستري ) و فک ( گشودن حلقه ي بالا ) از سوي خداوند ، بوده اي پس اميدت را حفظ کني و روح طلب در تو قوت يابد و نعمت سپاس را از ياد مبر ! اللهم ان عفوک عن ذنبي و تجاوزک عن خطيئتي و صفحک عن ظلمي و سترک علي قبيح عملي و حلمک عن کثير جرمي عند ما کان خطاي و عمدي اطمعني في ان اسئلک مالاً استوجبه منک الذي رزقني من رحمتک و اريتني من قدرتک و عرفتني من اجابتک فصرت ادعوک امنا و اسئلک مستانسا لا خائفا و لا وجلا « خدايا ! عفو تو از گناهم ، گذشت تو از خطايم ، بخشش تو از ظلمم خطا پوشي تو بر زشتي عملم و حلم تو در جرم فراوانم که به طور خطايي يا تعمدي ، مرتکب شدم ، مرا به طمع انداخت که رحمت فزون تر تو را که لايق آن نيستم و از لطف خود ، روزيم کردي ، و آنچه را از تواناييت به من نشان دادي ، و اجابت خود را که به من معرفي کردي ، طلب نمايم . به همين دليل ، با امنيت خاطر ، تو را مي خوانم و آشتي جويانه و انس طلبانه ، درخواست مي کنم ؛ نه ترسانم و نه وحشت مي کنم . » خداوند ، بنده اي را دوست دارد که نعمت ها را از ياد مبرد و به خطاهاي خود ،اعتراف کند ؛ زيرا اين دو حالت ، در رشد و بالندگي او کاملاً تاثيرگذار است . نعمت ها بهترين دست مايه و اعتراف به خطاها ، تنظيم کننده ي غرور اوست . احساس انس و درک نزديک بودن خدا ، ايمني خاص در طرح خواسته ها، به دعاگران مي دهد که بي دغدغه تمناهاي خود را تعقيب نمايند و فکر جدايي از خدا را از ذهن خود دور کنند . فان ابطأ عني عتبت بجهلي عليک و لعل الذي ابطاعني هو خير لي لعملک بعاقبه الامور « پس اگر خواسته هايم دير اجابت شود ، به دليل جهلم نسبت به تو سرزنش آغازکنم ، غافل از اينکه ، شايد اين دير اجابت شدن ، برايم بهتر است ؛ زيرا تو ، نسبت به عاقبت کارها ، واقف و آگاهي » هشدار معرفتي ويژه و کارگشايي است که در اين فراز دعا آمده است ، دير اجابت شدن تقاضاهاي مطرح شده در نيايش ، نبايد دعاگر را نااميد کند ؛ ما کمترين دستاوردمان در دعاها ، کاهش گناهان و باز شدن مسير انس است که اين از يک جهت بزرگترين دستاورد دعا است . در بسياري از خواسته ها ، چونان کودکي ناآشنا به مصلحت هاييم که اصرار بر خواسته اي مي کند که مادر مهربان ، دريغ مي کند اما عوض او را در اجابت خواسته و يا عوضي ديگر ، مي دهد . فهم مصلحت در بسياري از مسائل مرتبط با کمال بر عهده ي مربي خالق انسان است . خداوند در قران کريم مي فرمايد: و عسي ان تکرهوا شيئاً و هو خير لکم (2)« و بسا چيزي را خوش داريد در حالي که براي شما ، همان نيکوتر ( و برگزيده درست ) است » . فعسي ان تکرهوا شيئاً و يجعل الله فيه خير کثيرا (3)« و بسا چيزي را ناخوش داريد در حالي که خداوند ،خير فراواني در آن قرار مي دهد » . مجال ديگري براي شرح بخش هاي مهم ديگر اين نيايش ، در دعاي افتتاح آمده است که مهمترين آن طرح مسئله ي « امام مهدي (عج) » است و حال انتظار فرد منتظر و عدالت خواهي که با روزه داري و نماز و دعا و قرآن انتظار خود را اثبات مي کند . پی نوشت : 1-سوره فاطر/28.2-سوره بقره/2163-سوره نساء/19منبع:نشريه فصلنامه قرآني کوثر شماره28/خ
#دین و اندیشه#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 678]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها