تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1848521411
فلسفه و ارزش جهاد و شهادت در اسلام – 3
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
فلسفه و ارزش جهاد و شهادت در اسلام – 3 نمونهاي از قهرمانيهاي صدر اسلام بر عليه كفر و نفاق در سال هجرت پيغمبر اسلام (ص) به مدينه قبيلة خزرج با طايفة بني نضير كه يهودي بودند و در مدينه و اطراف آن زندگي مي‌كردند، معاهده‌اي بستند داير بر اينكه مسلمانان از ناحية بني‌نضير مورد تعرض و تجاوز قرار ننگيرند و طرفين در دين خود آزاد باشند. طايفة بني‌نضير (يهود خائن) چون پيروزيهاي پياپي مسلمانان را در مقابل كفار قريش مشاهده كردند وحشت زده شده، پيمان خود را شكستند. هنگامي كه پيغمبر اكرم براي كاري با اصحاب ميان آنان رفته بود بر قتل رسول خدا توطئه نمودند كه با رها كردن سنگب بر سر مباركش به حيات او پايان بخشند؛ خداوند پيغمبرش را از اين توطئه پليد آگاه ساخت و رسول اكرم(ص) به مدينه و مقر خود مراجعت فرمودند و تصميم گرفتند مدينه را كه مركز مسلمانان شده بود از لوث وجود آنان پاك سازند. (سال سوم هجرت). پيامبر اكرم به آنان ابلاغ فرمود كه مدينه را ترك گويند در اين هنگام جمعي از منافقين با سركردگي ابن‌أبي و هم‌پيمانان آنها از طايفة قطفان نزد دشمنان رفته و به آنها دلگرمي دادند و گفتند هرگز از مدينه خارج نشويد و ما آماده‌ايم تا با دو هزار جنگجو در كنار شما بجنگسم و از شما دفاع نماييم. آنان نيز به وعده‌هاي منافقان دل بسته و از تخلية‌مدينه سرباز زدند و اعلان جنگ نمودند. سپاه اسلام به دستور پيامبر اكرم بر آنان تاختند و دژهايشان را به محاصره گرفتند. در اين حال گروهي از منافقان با ابورافع كه مردي ثروتمند بود همدست شده، رهسپار خيبر شدند. ابورافع با پول خود مردم را به دشمني با رسول خدا و يارانش تشويف مي‌نمود و در اين راه آنچنان كوشيد تا امنيت شهر مدينه را به خطر انداخت. او آتش كين و كدورت را ميان اهالي اين شهر برافروخت و مي‌خواست با ايجاد تفرفه زمينه‌اي براي بهره‌برداري خودش مهيا سازد. پيغمبر اكرم (ص) از فعاليت خائنانة اين مرد آگاه شد و گروهي متشكل ا زپنج نفر از قبيلة‌خزرج را برگزيد و جواني برومند به نام عبدالله عتيك ر از ميان آنان به فرماندهي برگزيد و به مصاف آنان فرستاد و دستور فرمود از كشتار زنان و اطفال خردسال احتراز جويند. اين عده با نيرويي برگرفته از ايمان به سوب قربانگاه شتافتند. آنان در مخفيگاهي نزديك قلعه ابورافع كه پراز مهمات و سرباز بود مجلس شور ترتيب دادند تا راههاي ورود به قلعه را بررسي كنند، در همين اثنا عبدالله عتيك با كلماتي نويدبخش بر جرأت و شهامت دوستان افزود و سپس به تنهايي در حالي كه فقط يك شمشير به همراه داشت دليرانه راه دره را پيش گرفت و با وجود نگهبانان و تمام موانعي كه سر راه موجود بود در نزديكي اولين در دژ مخفي كشت و همين كه شب فرا رسيد و نگهبانان را خواب درربود، عبدالله داخل دژ شد و خود را به جايگاه ابورافع رساند و او را در تاريكي شب صدا زد. زنش صداي عبدالله را شنيد و با صدا و آهنگي لرزان گفت اي واي اين كيست؟ عبدالله صداي خود را تغيير داد و در حالي كه وانمود مي‌كرد كه يكي از نگهبانان قلعه است، به ابورافع گفت اين صدايي كه مي‌شنوم از كجاست و چند لحظه بعد بر ابورافع چيره شد و او را به هلاكت رسانيد و با خوشحالي فراوان از دژ بيرون آمد، و با آنكه همگي به نزد رسول خدا (ص) شتافتند و جريان كشتن ابورافع را توضيح دادند. پيامبر شهامت و پاكباختگي آنان را تحسين فرمود،آنگاه به عبدالله فرمود پاي خود را بگشايد و با دست مباركش او را لمس فرمود. عبدالله مي‌گويد همان دم چنان درد از وجودم رخت بربست كه گويي پايم هيچ صدمه‌اي نديده بود و به اين ترتيب طومار زندگي منحوس ابورافع درهم پيچيده شد. اين بود نمونهاي از شهامت قهرمانانه مسلمين در صدر اسلام كه ايمان نهال آن را در دلشان نشانده و فرآن هم آن را پرورش داده و به ثمر رسانيده بود. ايمان يك نفخة‌الهي است كه هميشه مردان مستعد و دلهاي زنده را به شاهراه عزت و سرافرازي رهنمون مي‌سازد، و آيات قرآن با تأثير شگرف خود زنگار ترس و سستي را از دلها مي‌زدايد و روح فداكاري و مبارزه را در باطن اهل ايمان زنده مي‌دارد. قرآن براي اصلاح جهان و ارشاد عامة بشر نازل شده و همه را به صلح و آرامش و برقراري حق و عدالت و زندگي انساني فرا مي‌خواند،و تمام اينها را با كسب شهامت و روح فداكاري در راه حق پيوند داده مي‌فرمايد: « خدا جان و مال اهل ايمان را به بهشت خريداري كرده، آنها در راه خدا جهاد مي‌كنند كه دشمنان دين را بكشند يا خود كشته شوند اين وعدة قطعي است بر خدا و عهدي است كه در تورات و انجيل و قرآن ياد فرموده است، و از خدا باوفاتر به عهد كيست؟ اي اهل ايمان، شما به خود در اين معامله بشارت دهيد كه اين معامله با خدا براستي سعادت و پيروزي بزرگي است.»71 جهاد و مبارزه در صحنه با دشمنان نوعي جهاد في سبيل‌الله است، و بالاتر و پرارزشتر از آن مبارزه و جنگيدن در صحنه درون و ضمير خود انسان است كه در راه برقراري نظام الهي در جامعة‌انساني نقش بسزايي دارد. انسان از نظر اسلام داراي دو شخصيت است: الف. شخصيت فردي كه بدين لحاظ در شئون اختصاصي خود احكام و وظايفي دارد. ب. شخصيت اجتماعي كه از اين نظر جزيي از پيكر جامعه محسوب مي‌شود. وقتي انسان از عهدة وظايف الهي بخوبي برآمد و عقيده‌اش ثابت و استوار بود و توانست نفس و هواهاي آن را مهار كند و تحت حاكميت خدا درآورد و براستي بندة‌خدا گردد، نه اسير و بندة هواي‌نفس، و اعمال و كردارش را بر مبناي دين و سنتهاي الهي انجام دهد، نه تقليد از سنتهاي جاهلانه، يقيناً داراي شخصيت اجتماعي مفيد و مؤثري خواهد بود و از طريق همكاري و تعاون با همكيشان خود كاخ اجتماع را براساس ايمان به خدا و عمل به نظام الهي برپا خواهد داشت. در اين صورت دو شخصيت مزبور در انسان به كمال رسيده، و انسان در يك محيط به سوي يك هدف مشترك،كه جلب رضاي پروردگار و همان صلاح فرد و جامعه است، به پيش مي‌تازد. بنابراين، جهاد با دشمن هم جزء همين برنامة‌كلي است و به كملا رساندن شخصيت فردي و اجتماعي وظيفة حتمي مؤمنين است كه وقتي آن را انجام دادند خداوند به آنان نويد پيروزي مي‌دهد؛ اين است معني « اِن تَنْصُرُ اللهِ يَنْصُرْكُمْ»72، كانَ حقّاً عَلَينا نَصْرُ الْمُؤمِنينَ73. ياري خدا همين است كه در تمام شئون زندگي برنامه‌هاي اسلامي را تحقق بخشند و در راه بر پايي نظام الهي قيام كنند. همچنانكه سورة والعصر با پيامي جامع و كوتاه طريق وصول به كمال را در شخصيت فرد را تثبيت مي‌كند و آنگاه از طريق توصيه نمودن به حق و بردباري و تعاون همگاني در انجام كارهاي خير و صلاح پيروزي و سعادت اجتماعي را متحقق مي‌سازد، و عملاً افراد جامعه داراي نقش ارشاد و راهنمايي و نيروي پذيرش و شنوايي خواهند بود. بنابراين، جهاد با هواهاي سركش نفس به عنوان جهاد اكبر معرفي شده و جهاد و قتال با دشمنان اگر با پيروزي در جهاد اكبر و تثبيت راه و روش الهي در اعمال فردي و اجتماعي پايه‌گذاري نشود، بي‌ثمر خواهد بود. عوامل پيروزي در صحنة جنگ در جهاد با دشمنان دو نيروي عمده لازم است: نيروي مادي؛ ب. نيروي معنوي دربارة نيروي مادي با لحني صريح فرمان مي‌دهد: « و شما براي مبارزه با آنها خود را مهيا كنيد و تا آن حد كه مي‌توانيد از آذوقه و آلات جنگي و اسبان سواري براي تهديد دشمنان خداوند و دشمنان خود فراهم سازيد.»74 در آية مزبور به اين نكته اشاره شده كه منظور از فراهم آوردن قوا تنها براي كسب پيروزي در ميدان جنگ نيست، بلكه قبل از هر چيز، بايد وسيله‌اي براي برقراري حق و جلوگيري از خرابكاري دشمنان حق قرار گيرد، و اينكه در ذيل آيه مي‌فرمايد دشمن خدا و خود را مرعوب سازيد يعني با حفظ برتري نظامي و مهيا بودن براي جهاد « في سبيل الله» دشمنان را از تجاوز به حريم اسلام و مسلمين برحذر داريد. بنابراين،نيروي مادي يكي از عوامل ايجاد آرامش و پيشگيري از تجاوز دشمنان به حريم امنيت و آسايش جامعه مسلمين است. علاوه براين، قرآن كريم براي به كارگيري مؤثر نيروها در جبهة جنگ و جهاد نكات جالبي را بيان مي‌فرمايد كه رسول خدا نيز آنها را در ميدانهاي كارزار به سربازان اسلام تعليم مي‌فرمود، كه پاره‌اي از آن مربوط به اقدامات مقدماتي و نحوة موضعگيري سپاهيان و توزيع واحدهاي جنگي و لزوم طاعت از فرماندهان است. در سورة‌انفال مي‌فرمايد: « و همه با روح وحدت ايماني پيرو فرمان خدا و رسول خدا باشيد، و هرگز راه اختلاف و تنازع (كه موجب تفرقه اسلام است) نپويد كه در اثر تفرقه ترسو و ضعيف شده، قدرت و عظمت شما نابود خواهد شد، بلكه همه بايد يكدل ( در راه خدا ) پايدار و صبور باشيد، كه خدا هميشه با صابران است.» 75 قرآن كريم عقب نشيني و شكست سپاه مسلمين را در جنگ احد معلول پراكندگي و اختلاف سربازان و سرپيچي از فرامين دانسته و چنين مي‌فرمايد:« و به حقيقت صدق وعدة‌خدا را، كه شما را بر دشمنان غالب گرداند و آنگاه دريافتيد كه غلبه كرديد و به فرمان خدا كافران را در خاك هلاك انداختيد و هميشه بر دشمن غالب بوديد تا اينكه در كار جنگ احد سستي كرده، اختلاف انگيختيد ( برخي در سنگري كه پيغمبر دستور داد ايستاده گروهي از پي غنيمت رفتيد) و نافرماني حكم پيامبر كرديد پس از آنكه هر چه آرزوي شما بود (از فتح و غلبه بر كفار و غنيمت بردن) به آن رسيديد، منتها برخي براي دنيا و برخي براي آخرت مي‌كوشيديد و سپس از پيشرفت و غلبه شما را باز داشت تا شما را بيازمايد.»76 دربارة نيروي معنوي نيز آيات بسياري نازل شده كه در اينجا به ذكر برخي از آنها مي‌پردازيم: صبر و پيامدهاي مثبت آن از ديدگاه قرآن كريم در سورة‌مباركة‌آل عمران در ضمن آية‌كوتاهي، چند عامل مهم را بيان مي‌فرمايد: « اي اهل ايمان، در كار دين صبور باشيد و يكديگر را به بردباري و پايداري سفارش كنيد و مراقب كار دشمن بوده و از خدا بترسيد، باشد كه پيروز و رستگار شويد.»77 در آية‌مزبور صبر و بردباري در امور فردي و اجتماعي و مراقب دشمن بودن و تقوا و پرهيزكاري را از جملة‌عوامل معنوي محسوب داشته است. البته، صبر و بردباري يك نيروي مثبت است كه به وسيلة‌آن با عوامل ضعف و اضطراب مبارزه مي‌شود و مؤمن به وسيلة همين نيرو راه خود را با متانت و بردباري در برابر مشكلات باز مي‌كند، و هرگز بردباري به معني تن دادن به ناملايمات و تسليم در برابر موانع و مشكلات نيست، و نمي‌توان در رفع آنها منتظر قضا و قدر بود،زيرا منظور از قضا و قدر گردن نهادن به مقررات و احكام و نواميس الهي است، و حال آنكه قوانين و نواميس پروردگار ما را در برابر وظايف ديگري قرار مي‌دهد. مثلاً دربارة تغيير نعمت چنين مقدر فرموده است : ( حكم ازلي خدا ) اين است كه خدا نعمتي كه به قومي عطا كرد تغيير نمي‌دهد ( و نعمت را به عذاب مبدل نمي‌كند) تا وقتي كه آن قوم حال خود را تغيير دهند ( و اطاعت اهل معصيت كنند) كه خدا شنواي ( دعاي پاكان )و داناي ( بد و خوب احوال بندگان) است.78 و دربارة پيروزي نيز چنين مقدر فرمود: كه بايد آن را از راه كوشش و استقامت به دست آورد و اين معني صبر است و مصابرت كه در آية مذكور آمده است به معني تحمل شدايد همگاني است، كه بايستي بار مشكلات جامعه را با استقامت و مبارزة دسته جمعي تحمل كرد و در راه مقابله و مبارزه با ظلم و زشتيها و تجاوز و قلدريها و به خاطر اصلاح انحرافات و رفع ناداني و افكار گمراه كننده پايداري و بردباري همگاني لازم است. مراقب بر رخنه گاههاي دشمنان و جفظ مرزها، كه مبادا راهي براي بيگانگان باز شود، و نيز تعليمات نظامي و مجهز ساختن مردم به دانش و آگاهيهاي مفيد و اخلاق نيكو، همه مشمول كلمة مرابطت است كه در آية شريفه عنوان گرديده است، آن زمان كه انسان بتواند رخنه‌گاههاي شرور و بديها را سد كند، مي‌تواند فارغ‌البال راه كمال را بپويد. بنابراين، صبر براي استقامت در برابر مشكلات وارده است ولي مسئلة آمادگي و مراقبت از مرزها به خاطر پيشگيري از مشكلاتي است كه احتمال بروز آن مي‌رود. تقوا و پرهيزكاري بايد در همه حال ملاك كار مردان باايمان باشد، تا كارهايي كه انجام مي‌دهند در پرتو اين اصل به نتيجة‌مطلوب و هدف قطعي خود برسد. تقوا آدمي را در تمامي احوال از بزه كاري و اخلال در انجام وظيفه مصون مي‌دارد. صبر و تحمل نيرويي معنوي و حالتي است نفساني كه تحمل مشقتها و سختيها را آسان و هموار مي‌گرداند و اُمُّ الفضائل است؛ يعني همة فضيلتها و كمال مادي و معنوي در پرتو صبر به دست مي‌آيد. در قرآن بيش از هفتاد مورد از صبر سخن به ميان آمده كه برخي از آنها ذكر خواهد شد. در سورة آل عمران مي‌فرمايد: «البته شما را به مال و جان آزمايش خواهند كرد، و بر شما از زخم زبان آنان كه پيش از شما كتاب آسماني بر آنها نازل شد و از آنها كه شرك ورزيدند اذيت بسيار خواهد رسيد، و اگر صبر پيشه كرده و پرهيزكار شويد (البته ظفر يابيد) كه ثبات و تقوا سبب نيرومندي و قوّت اراده در كارهاست.»79 در اين آية‌مباركه از سورة آل عمران، پس از آنكه پيروزي مسلمانان را در جنگ بدر بازگو كرده، آمده است كه خداوند چگونه در جنگ بدر با وجود كمي نفرات و ادوات جنگي آنان را نصرت بخشيد؛و نيز شكست و گريز آنان را در جنگ احد يادآور شده كه بر اثر سرپيچي از فرمان پيامبر اكرم(ص) و رها كردن سنگرها به منظور دستيابي به غنايم جنگي دچار چنين بلية بزرگي شدند. آنان گمان مي‌كردند كه به صرف مسلمان بودن مي‌توان ياري خدا را براي هميشه نسبت به خود جلب كرد، ولي در جنگ احد فهميدند كه علاوه بر قبول اسلام بايد از احكام و سنتي كه موحب تحقق پيروزي است نيز اطاعت و پيروي كنند. راستي فاجعة احد مصيبت گراني آن هم در طليعة زندگي نوينشان به شمار مي‌آمد كه كم‌كم ضعف سراپايشان را فرا گرفت مخصوصاً به واسطة‌تبليغات خائنانه‌اي كه منافقان در داخل مي‌كردند. چون پيش خود مي‌پنداشتند كه چرا بايد شكست بخورند و اموالشان ضايع گردد و از دشمنان آن همه ضربه و آزار ببينند. بدون ترديد هرگاه آثار اين گونه افكار كه با تبليغات موذيانة منافقين همراه بود، در دلشان رسوخ پيدا مي‌كرد، پس از كوتاه زماني روح ضعف و حقارت و نااميدي در نهاد آنها پرورش مي‌يافت كه بكلي آنان را از هستي و حيات ايماني ساقط مي‌نمود؛ و ممكن است هنوز هم اين اوهام در دل بعضي از مسلمانان باشد و چنين پندارند كه هيچ‌گاه نبايد پيروزي نصيب كفارشود، زيرا آنان دشمنان اسلامند و مسلمانان بندگان خاص خدا بوده و آيين عبوديت الهي را بجا مي‌آورند، و به همين ادعا بسنده كرده از نيروهاي مؤثر مادي و معنوي براي كسب پيروزي استفاده لازم را نكنند. آية مزبور جهت هشدار و تربيت مسلمانان مي‌فرمايد: شدايد و بلايايي كه بر جان و مال مسلمين وارد مي‌شود يكي از شئون الهي است و آزمايشي است براي مؤمن و كافر، با اين تفاوت كه وقتي فرد مؤمن بدان دچار آيد باعث پاكيزگي روح او مي‌شود، و اما براي كافران كيفر و مجازات به شمار مي‌رود. آية شريفة به يك عادت ثابت اهل كفر اشاره مي‌كند، كه پيشتازان باطل هميشه براي تزلزل اهل حق ياوه‌هايي مي‌سرايند تا بدين وسيله آنان را دچار وسوسه‌ها و تشنج فكري سازند و به هدف تفرقه‌افكني و گسستن ريسمان وحدت مسلمين نايل گردند، و براي رفع تأثير سوء اين وسوسه‌ها مي‌فرمايد: (اگر صبوري پيشه كنيد و پرهيزگار باشيد اين از پايداري است) يعني نبايد صور كنيد انتساب به دين باعث نگهداري شما از نابسامانيها خواهد بود، بيمة شما در اين گرفتاريها تنها صبر و تقواست، باصبر و متانت شدايد را از ميان برداريد و با تقوا به راههاي انحراف و لغزش درنيفتيد. در سورة بقره نيز دو آيه آمده است: يكي قبل از آيه‌اي كه بيانگر فضيلت «شهادت و شهيد» است، و ديگري بعد از آن كه در هر دو استفاده از نيروي عظيم صبر و بردباري در كسب پيروزي را در همة زمينه‌ها فرمان مي‌دهد، و ثمرة شيرين صبر را كه رسيدن به مقام رحمت الهي است بيان مي‌دارد. آية قبل براي تمهيد و آماده‌سازي روح مؤمن است كه با اتمداد از صبر و نماز به منظور عروج به مقام رفيع «شهادت» توسل جويد. و در آية بعد وجود مشكلات و مصائب و شدايد در همة شئون زندگي را يك سنت تغيير ناپذير اعلان مي‌كند و تنها كساني را بشارت پيروزي و تفوق بر همة‌مشكلات و رسيدن به كمال نهايي و فلسفة‌حيات مي‌دهد كه از سرماية پرارزش و نيرومند صبر برخوردار باشند: « اي اهل ايمان، در پيشرفت كار خود صبر و مقاومت پيشه كنيد و به ذكر خدا و نماز توسل جوييد كه خدا ياور بردباران است و البته، شما را به سختيها چون ترس و گرسنگي و نقصان اموال و نفوس و آفات زراعت بيازماييم و بشارت و مژدة آسايش از آن سختيها براي صابران است.»80 افراد مؤمن مانند ساير مردم در عرصة اين زندگي دستخوش بسياري از حوادث طبيعي از قبيل بيماري، مرگ، تنگدستي، ناتواني، و غيره واقع مي‌شوند، كه اگر در برابر شدايد روزگار و گرفتاريهاي آن آدمي نتواند مقاومت كند،ديگر او انساني كه به منظور خلافت در روي زمين آفريده شده نخواهد بود. بزرگترين حافظ شخصيت انسان در حوادث بلخ و شيرين زندگي به همراه داشتن نيروي لايزال صبر و نماز است. نقش نماز در آرامش بخشيدن به جان آدمي در هر اضطرابي و در بازدارندگي از جزع و بي‌تابي، كه ضد صبر است، اثر تمام دارد؛ چنانچه در آيات قرآن آمده است: « انسان مخلوقي طبيعتاً سخت، حريص و بي‌صبر است، چون شر و زياني به او رسد سخت جزع و بي‌قراري كند، و چون مال و دولتي به او رسد (بخل ورزد) منع احسان كند مگر نمازگزاران حقيقي، آنان كه در نماز و طاعت الهي عمر گذراندند.» انساني كه فطرتاً بر جلب نفع و خير حريص آفريده شده است وقتي از مسير خير و نفع به طور صحيح آگاه نباشد، هنگامي كه شري به او برسد بي‌تاب و ناتوان خواهد بود، و در مواقع رسيدن خير نيز سرپيچ و خودبين است، مگر آنان كه نماز مي‌گزارند و با استمداد از پروردگار مهربان خير و نفع واقعي را درك مي‌كنند، و در نتيجه جزع و فزع و بي‌تابي ندارند. بنابراين صبر و بردباري زاد و توشه راه استقامت در دين و دفاع و جهاد در راه آن است. نيروي صبر براي مؤمن لازم است تا در بسياري از موارد بازدارنده و نگهدارندة او باشد. صبر در برابر شهوات نفس و بردباري در مقابل ضعف و سستي و عجله و ملال نفس، صبر در رويارويي با جهل و انحراف فكري ديگران و طغيان طاغيان و قلّت اعوان و ياران صبر در مقابل وسوسه‌هاي شيطان در لحظات بلاها و اندوهها و تنگناها، صبر و بردباري در زمان قدرت و غلبه و هنگام روي‌آوردن گشايش و عوامل رفاه كه بتواند وظيفة تواضع و فروتني و شكر را بجا آورد. و در هر دو حال خوشي و ناخوشي، رابطه‌اش با خدا ثابت و برقرار باشد و در همة‌اين موارد و غير آن مؤمن نياز مبرم به نيرو و ملكة صبر دارد. و از آنجا كه در هنگام طولاني شدن بلاها و مشكلات گاهي نيروي صبر ضعيف مي‌گردد و احياناً ممكن است مبدل به بي‌تابي شود در آية شريفه به استمداد از نماز ارشاد مي‌فرمايد. نماز نيرو بخشي است كه هرگز پاياني ندارد و يار و معيني است كه هر لحظه طاقت و توان مؤمن را بالا مي‌برد و ريسمان صبر را به قدرت نامحدود مربوط مي‌سازد كه هرگز قطع شدني نيست. آري، انسان ضعيف و محدود را چاره‌اي جز تحصيل ارتباط با نيروي لايزال و قدرت سرمدي نيست، تا در مواردي كه تلاش و تحمل از حد نيروي او تجاوز كند و آن هنگام كه صحنة‌وسيع و پرتلاطم شر و اشرار را مشاهده نمايد و ببيند كه راه خير و صلاح به انزوا كشانده شده و هيچ روزنة تابش خير و اميد در افق زندگي او به نظر نمي‌رسد، در چنين مواقع و لحظات حساس قيمت و ارزش نماز نمايان مي‌گردد زيرا نماز رابطة عملي ميان انسان فاني و قدرت لايزال و باقي است. نماز مبدأ پرواز مؤمن به عالم قدرت و علم رحمت لايتناهي است و ميعادي است كه قطره را به منبع پايان ناپذير آن ارتباط مي‌دهد. و به همين خاطر در هنگام بعثت و آغاز رسالت پيامبر اكرم(ص) به منظور كسب آمادگي لازم در تحمل شدايد طولاني و بزرگ در اين راه از خداوند چنين فرمان رسيد: الا اي رسولي كه در جامعة (فكرت و خاموشي) خفته‌اي، هان شب را به نماز و طاعت خدا برخيز، مگر كمي كه نصف يا چيزي كمتر از نصف باشد(به استراحت بپردازد).82 مولوي گويد: اگر نه روي دل اندر برابرت دارممن اين نماز حساب نماز نشمارمزروي عشق تومن روبه قبله‌آوردمو گرنه من ز نماز و ز قبله بيزارم مرا غرض ز نماز‌آن بودكه پنهانيحديث درد فراق تو با تو بگزارموگرنه اين‌چه نمازي‌بود‌كه‌من‌با‌تونشسته‌روي‌به‌محراب‌ودل‌به‌بازارماز اين نمازريايي چنان‌خجل‌شدمكه در برابر رويت نظر نمي‌آرماشارتي كه نمودي به شمس تبريزينظر به جانب ما كن غفور و غفارم پي نوشت : > 1. أقرب الموارد. 2. حديث شريف قدسي «عبدي تريد و أنا اريد و لم يكن إلا ما اريد؛ فسلم إلي الأمر و اعلم بأنني افوض أحكامي و أفعل ما أشا 3. و ما تشاؤون إلا أن يشاءالله؛ ماشاءالله كان و ما لم يشأ لم يكن. 4. اينكه گويي اين كنم يا آن كنم خود دليل اختيار ات اي صنم (مولوي) 5. و لولا دفع الله الناس بعضهم ببعض لفسدت الأرض سورة بقره / 251. 6. «افغير دين الله يبغون و له اسلم من في السموات و الارض طوعا و كرها و اليه يرجعون». سورة آل‌عمران / 83. 7. لقد ارسلنا رسلنا بالبينات و انزلنا معهم الكتاب و الميزان ليقوم الناس بالقسط و انزلنا الحديد فيه بأس شديد و منافع للناس. سورة حديد / 25. 8. و هو الذي انشألكم السمع و الأبصار و الأفئده. سورة مؤمنون / 78. 9. و من آياته ان خلق لكم من انفسكم ازواجا لتسكنوا اليها و جعل بينكم موده و رحمه. سوره روم / 21. 10. و جعلنا نومكم سباتا. سورة نبأ/9. 11. هو الذي خلق لكم ما في الأرض جميعا. سورة بقره / 29. يزدان براي خلقت انسان بيافريد اين طارم زبرجد و اين طاق زرنگار 12. ربنا الذي اعطي كل شيء خلقه ثم هدي. سورة طه / 50. 13. هو الذي ارسل رسوله بالهدي و دين الحق. سورة توبه / 33. 14. هو الذي ينزل علي عبده آيات بينات ليخرجكم من الظلمات الي النور. سورة حديد/9. 15. و الله يقضي بالحق يدعون من دونه لايقضون بشيء. سورة غافر/20. 16. والذين اجتنبوا الطاغوت ان يعبدوها و انابوا الي الله لهم البشري. سورة زمر/17. 17. قل اغيرالله ابغي و هو رب كل شيء. سورة انعام/164. 18. قل اغيرالله اتخذ وليا فاطر السموات و الارض. سورة انعام/14. 19. يا صاحبي السجن أارباب متفرقون خير ام الله الواحد القهار. سورة يوسف/39. 20. يا ايها الناس انتم الفقراء الي الله و الله هو الغني الحميد. سورة فاطر/15. 21. ان الحكم الا لله، امر الا تعبدوا الا ذلك الدين القيم و لكن اكثر الناس لايعلمون. سورة يوسف/40. 22. والذين كفروا يتمتعون و يأكلون كما تأكل الانعام. سورة محمد(ص)/12. 23. لقد خلقنا الإنسان في احسن تقويم. سورة التين/4. 24. و لقد كرمنا بني آدم و حملناهم في البر و البحر و رزقناهم من الطيبات و فضلناهم علي كثير ممن خلقنا تفضيلا. سورة بني اسرائيل/70. 25. واعتصموا بحبل الله جميعا و لا تفرقوا. سورة آل عمران / 103. 26. يا ايها الناس أنا خلقناكم من ذكر و انثي و جعلناكم شعوبا و قبائل لتعارفوا ان اكرمكم عندالله انفسكم. سورة حجرات/13. 27. يا ايها الذين آمنوا لاتتخذوا بطانة من دونكم لايالونكم خبالا و دواما عنتم قد بدت البغضاء من افواههم و ما تخفي صدورهم اكبر. سورة آل عمران/118. 28. يا ايها الذين آمنوا لاتتخذوا اليهود و النصاري اولياء بعضهم اولياء بعض و من يتولهم منكم فانه منهم ان الله لايهدي القوم الظالمين. سورة مائده/51. 29. يا ايها الذين آمنوا لاتتخذوا عدوي و عدوكم اولياء تلقون اليهم بالموده و قد كفروا بما جاءكم من الحق يخرجون الرسول و اياكم ان تومنوا بالله ربكم ان كنتم خرجتم جهادا في سبيلي و ابتغاء مرضاتي تسرون اليهم بالموده و انا اعلم بما اخفيتم و ما اعلنتم و من يفعله منكم فقد ضل سواء السبيل. ان يثقفوكم يكونوا لكم اعداء و يبسطوا اليكم ايديهم و السنتهم بالسوء و دوا لو تكفرون. سورة ممتحنه / 1و2. 30. فتري الذين في قلوبهم مرض يسارعون فيهم يقولون نخشي ان تصيبنا دائره فعسي الله ان يأتي بالفتح. سورة مائده /52. 31. و الي مدين اخاهم شعيبا قال يا قوم اعبدوا الله ما لكم من اله غيره و لاتنقضوا المكيال و الميزان اني اريكم بخير و اني اخاف عليكم عذاب يوم محيط. قاوا يا شعيب اصلواتك تأمرك ان نترك ما يعبد آباؤنا او ان نفعل في اموالنا ما نشاء. سورة هود(ع)/84و87. 32. قاوا يا شعيب ما نفقه كثيرا مما تقول و انا لنريك فينا ضعيفا و لولا رهطك لرحمناك. سورة هود/91. 33. قال الملأ الذين استكبروا من قومه لنخرجنك يا شعيب و الذين آمنوا معك من قريتنا. سورة اعراف/88. 34. و ما أرسلناك الا رحمه للعالمين. سورة أنبياء/107. 35. يهدي به الله من اتبع رضوانه سبل السلام. سورة مائده/16. 36. ان الله يأمر بالعدل و الاحسان و ايتاء ذي القربي و ينهي عن الفحشاء و المنكر و البغي. سورة نحل/90. 37. يا ايها الناس اتقوا ربكم الذي خلقكم من نفس واحده و خلق منها زوجها. سورة نساء/1. 38. والله يدعوا الي دارالسلام. (و خدا همة خلق را به سرمنزل سعادت و سلامت مي‌خواند) سورة يونس/25. 39. واتبعوا احسن ما انزل اليكم من ربكم. سورة زمر/55. 40. فاقم وجهك للدين حنيفا فطره الله التي فطر الناس عليها لاتبديل لخلق الله. سورة روم/30. 41. ألم تروا ان الله سخر لكم ما في السموات و ما في الارض و اسبغ عليكم نعمه ظاهره و باطنه. سورة لقمان/20. 42. هو الذي خلق لكم ما في الارض جميعا. سورة بقره/29. 43. يهدي به الله من اتبع رضوانه سبل السلام. سورة مائده / 16. 44. و كذلك جعلنا لكل نبي عدوا من المجرمين. سورة فرقان /31؛ و كذلك جعلنا لكل نبي عدوا شياطين الانس و الجن يوحي بعضهم الي بعض. سورة انعام/112. 45. كلا ان الانسان ليطغي، ان رأه استغني. سورة علق/6و7. 46. سورة بقره / 256. 47. قل يا ايها الناس اني رسول الله اليكم جميعا الذي له ملك السموات و الارض. سورة اعراف/158. 48. و قل الحق من ربكم فمن شاء فليؤمن و من شاء فليكفر. سورة كهف/29. 49. سورة بقره/256. 50. سورة انفال/60. 51. سورة بقره/193. 52. ولا يزالوا أن يقاتلونكم حتي يرودوكم عن دينكم ان استطاعوا. سورة بقره/217. 53. ود كثير من اهل الكتاب لو يردونكم من بعد ايمانكم كفارا حسدا من عند انفسهم. سورة بقره/109. 54. و لن ترضي عنك اليهود و لاالنصاري حتي تتبع ملتهم. سورة بقره/120. 55. خدا جان و مال اهل ايمان رابه بهشت خريداري كرده. سورة توبه/111. 56. قل انني هديني ربي الي صراط مستقيم دينا جميعا مله ابراهيم حنيفا و ما كان من المشركين. سورة انعام/161. 57. تعاونوا علي البر و التقوي و لاتعاونوا علي الاثم و العدوان. سورة مائده/2. 58. لقد ارسلنا رسلنا بالبينات و انزلنا معهم الكتاب و الميزان ليقوم الناس بالقسط و انزلنا الحديد فيه بأس شديد و منافع للناس و ليعلم الله من ينصره و رسوله بالغيب ان الله قوي عزيز. سورة حديد/25. 59. و قاتلوهم حتي لاتكون فتنه و يكون الدين لله فان انتهوا فلاعدوان الا علي الظالمين. سورة بقره/193. 60. الذين آمنوا يقاتلون في سبيل الله و الذين كفروا يقاتلون في سبيل الطاغوت فقاتلوا اولياء الشيطان ان كيد الشيطان كان ضعيفا. سورة نساء/76. 61. و ان منكم لمن ليبطئن فان اصابتكم مصيبه قال قد انعم الله علي اذ لم اكن معهم شهيدا و لئن اصابكم فضل من الله ليقولن كان لم تكن بينكم و بينه موده يا ليتني كنت معهم فافوز فوزا عظيما. سورة نساء/72و73. 62. فليقاتل في سبيل الله الذين يشرون الحيوه الدنيا بالاخره و من يقاتل في سبيل الله فيقتل او يغلب فسوف نوتيه اجرا عظيما. سورة نساء/74. 63. و ما محمد الا رسول قد خلت من قبله الرسل افإن مات او قتل انقلبتم علي اعقابكم و من ينقلب علي عقبيه فلن يضرالله شيئا و سيجزي الله الشاكرين. سورة آل عمران/144. 64. يا ايها الذين آمنوا لاتكونوا كالذين كفروا و قالو لاخوانهم اذا ضربوا في الارض او كانوا غزي لو كانوا عندنا ما ماتوا و ما قتلوا ليجعل الله ذلك حسره في قلوبهم و الله يحيي و يميت. سورة آل عمران/156. 65. قل لوكنتم في بيوتكم لبرز الذين كتب عليهم القتل الي مضاجعهم. سورة آل عمران/154. 66. و اذ يقول المنافقون و الذين في قلوبهم مرض ما وعدنا الله و رسوله الا غرورا. سورة احزاب/12. 67و68. هم الذين يقولون لاتنفقوا علي من عند رسول الله حتي ينفضوا و لله خزائن السموات و الارض و لكن المنافقين لايفقهون. سورة منافقون/7. 69. المنافقون و المنافقات بعضهم من بعض يأمرون بالمنكر و ينهون عن المعروف و يقضون ايديهم نسوا الله فنسيهم ان المنافقين هم الفاسقون. سوره توبه/67. 70. والله يشهد ان المنافقين لكاذبون. سورة منافقون/1. 71. ان الله اشتري من المؤمنين انفسهم و اموالهم بانلهم الجنه يقاتلون في سبيل الله فيقتلون و يقتلون وعدا عليه حقا في التوريه و الإنجيل و القرآن و من اوفي بعهده من الله فستبشروا ببيعكم الذي بايعتم به و ذلك هو الفوز العظيم. سورة توبه/111. 72. سورة محمد(ص)/7. 73. سورة روم/47. 74. و اعدوا لهم ما استطعتم من قوه و من رباط الخيل ترهبون به عدوالله و عدوكم. سورة انفال/60. 75. و اطيعوالله و رسوله و لاتنازعوا فتفشلوا و تذهب ريحكم و اصبروا ان الله مع الصابرين. سورة انفال/46. 76. و لقد صدقكم الله وعده اذ تحسونهم باذنه حتي اذا فشلتم و تنازعتم في الامر و عصيتم من بعد ما اريكم ما تحبون منكم من يريد الدنيا و منكم من يريد الاخره ثم صرفكم عنهم ليبتليكم. سورة آل عمران/152. 77. يا ايها الذين آمنوا اصبروا و صابروا و رابطوا و اتقوالله لعلكم تفلحون. سورة آل‌عمران/200. 78. ذلك بان الله لم يك مغيرا نعمه انعمها علي قوم حتي يغيروا ما بانفسهم و ان الله سميع عليم. سورة انفال/53. 79. لتبلون في اموالكم و انفسكم و لتسمعن من الذين اوتوا الكتاب من قبلكم و من الذين اشركوا اذي كثيرا و ان تصبروا و تتقوا فان ذلك من عزم الامور. سورة آل عمران/186. 80. يا ايها الذين امنوا استعينوا بالصبر و الصلوه ان الله مع الصابرين. و لنبلونكم بشيء من الخوف و الجوع و نقص من الاموال و الانفس و الثمرات و بشر الصابرين. سورة بقره / 153و155. 81. ان الانسان خلق هلوعا، اذا مسه الشر جزوعا و اذا مسه الخير منوعا الا المصلين الذين هم علي صلاتهم دائمون. سورة معارج/19-23. 82. يا ايها المزمل، قم الليل الا قليلا نصفه اوانقص منه قليلا. سورة مزمل/3-1. منبع:http://navideshahed.com/س
#دین و اندیشه#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 635]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها