واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
نگاهي به زندگي ام البنين (س) نويسنده: محمد جواد هوشيار نامش فاطمه دختر حزام بن خالد عامري و مادرش ثمامه بود. در حدود سال پنجم هجري در كوفه و يا اطراف آن متولد گرديد. وي در عصر خود يكي از زنان با فضيلت، پرهيزگار، عابد، با تقوا و در شعر و حديث سرآمد ديگران بود . پدران ام البنين در دوران قبل از اسلام جزو دليران عرب محسوب مي شدند و مورخان آنان را به دليري در هنگام نبرد ستوده اند. چنانكه ابوالفرج اصفهاني در كتاب خود دليري و شجاعت اجداد ام البنين را متذكر شده است . افزون بر اين، آنان علاوه بر شجاعت و قهرماني، پيشواي قوم خود نيز بودند، چنانكه سلاطين زمان در برابر ايشان سر تسليم فرود مي آوردند . بي جهت نيست كه عقيل بن ابي طالب به اميرالمؤمنين( ع) مي گفت: در ميان عرب از پدران ام البنين شجاع تر و قهرمان تر يافت نمي شود گروهي از مورخان بر آنند كه علي(ع) با ام البنين بعد از شهادت حضرت زهرا(س) ازدواج نمود . دسته اي ديگر مي گويند كه اين امر بعد از ازدواج حضرتش با امامه بوده، اما در هر حال ، مسلم است اين ازدواج بعد از شهادت صديقه كبري صورت گرفته است . گويند عقيل بن ابي طالب كه آشنا به انساب عرب بود، پيشنهاد ازدواج ام البنين را به حضرت علي (ع) داد. حضرت اين انتخاب را پسنديد و او را به خواستگاري نزد پدر ام البنين فرستاد. حضرت علي ( ع ) با ام البنين ازدواج كرد. ثمره اين ازدواج چهار پسر به نامهاي عباس( 26- 61ق)، عبدا... ( 36-61ق)، عثمان ( 38-61ق) و جعفر( 40-61ق) بود كه تمامي آنها در كربلا به شهادت رسيدند و سرور همه آنان حضرت ابوالفضل العباس (ع) بود . ام البنين چه در زمان حيات امام علي(ع) و چه بعد از شهادت ايشان براي شوهر گرانقدرش، زني صميمي، فداكار و با عفت بود. اين بانوي فداكار وقتي كودكان خرد سال حضرت علي( ع) را ديد، بلافاصله تصميم به خدمت و پرستاري آنان گرفت و در اين كار تا حد يك مادر واقعي پيش رفت وفرزندان فاطمه(س) را بر فرزندان خود مقدم داشت و بخش عمده محبت و علاقه خود را متوجه آنان كرد وهمچون مادري مهربان به دلجويي و پرستاري آنان پرداخت. با كمال خوشرويي و سخنان محبت آميز با آنها روبرو مي شد؛ به خاطر همين وفاداري و رفتار شايسته او بود كه زينب به ديدار او مي رفت و از او تجليل به عمل مي آورد.چنانكه گفته اند، پس از چندي به مولا علي(ع) پيشنهاد داد به جاي فاطمه كه اسم قبلي و اصلي وي بوده، او را «ام البنين» صدا زند، تا حسنين (ع) از ذكر نام اصلي او توسط علي(ع) به ياد مادر خويش فاطمه زهرا (س) نيفتاده و در نتيجه خاطرات تلخ گذشته در ذهنشان تداعي نگردد و رنج بي مادري آنها را آزار ندهد. به واسطه صفات نيكوي ام البنين بود كه حضرت او را گرامي مي داشت و از صميم قلب در حفظ و حرمت او كوشيد. منابع تاريخي هيچ گونه گزارشي از حضورفعال او در زمان امام حسن (ع) و امام حسين(ع) ارائه نكردند. تنها گويند ام البنين در واقعه عاشورا در مدينه بود چنان كه به آناني كه عازم سفر بودند، چنين سفارش كرد: چشم و دل مولايم امام حسين (ع) و فرمانبردار او باشيد؛ البته وقتي بشير و زينب او را از ماجراي كربلا و شهادت امام حسين (ع) وفرزندانش باخبر نمودند، ام البنين همچنان از امام حسين (ع) خبرگرفت و چون بشير خبر شهادت آن حضرت را به او داد، ام البنين گفت: «اي بشير، بند دلم را پاره كردي!» و صدا و ناله شيون بلند كرد. مي گويند بشير گفت: خداوند به سبب مصيبت مولايمان امام حسين(ع) به شما پاداش بزرگ عنايت كند. ام البنين گفت: فرزندان من و آنچه در زير آسمان است، فداي حسينم باد !به گفته علامه مامقاني، اين شدت علاقه ، كاشف از علو مرتبه او در ايمان، و قوت معرفت او به مقام امامت است كه شهادت چهار جوان خود را كه نظير ندارند در راه دفاع از امام زمان خويش سهل مي شمارد . به هر حال، فقدان فرزندانش او را متأثر و ناراحت كرده بود، چنانكه وقتي حضرت زينب(س) سپر خونين حضرت عباس را به عنوان يادگاري به ام البنين نشان داد، وي تا آن را ديد چنان دلش سوخت كه نتوانست تحمل كند و بي هوش بر زمين افتاد. وي هر روز براي فرزندش عباس نوحه سرايي مي كرد و فرزند او عبيد ا... را نيز به همراه خود مي آورد. مردم مدينه براي شنيدن نوحه او گرد مي آمدند و به سبب جانسوز بودن نوحه سرايي او همگي اشك مي ريختند. بايد گفت، آمدن ام البنين به بقيع نوعي انقلاب بر ضد بني اميه و آگاهي مردم از ژرفاي مصيبت بود. پس از آگاهي از جريان عاشورا و شهداي آن واقعه، ام البنين مجلس سوگواري و مصيبت در خانه اش برپا كرد. زنان بني هاشم در آن جا گرد آمدند و براي امام حسين( ع) و خاندانش گريه كردند. وفات ام البنين بنا بر قول مشهور، اين بانوي بزرگوار در 13 جمادي الثاني سال 64 ق وفات يافت و در قبرستان بقيع به خاك سپرده شد . چنانكه اشاره شد، وي صاحب چهار پسر به نامهاي عباس، عبدا... ، عثمان و جعفربود. در اين ميان، نوادگان عباس كه اكثر آنان درعربستان، عراق، مصر، اردن، ايران و تركمنستان پراكنده مي باشند، در علم و ادب، شعر و حديث سرآمد عصر خويش بودند؛ از جمله ابويعلي حمزه بن قاسم بن علي بن حمزه بن حسن بن عبيدا... بن عباس از محدثان مورد اعتماد شيعه و صاحب كتاب «التوحيد»، «الزياره» و «المناسك» مي باشد كه مزار او در حله معروف است و مردم آنجا را زيارت مي كنند . فهرست ماخذ: - «شروع مرثيه عاشورا »، ذبيح ا... صاحبكار، نگاه حوزه، ش 78 - 77، فروردين 1381 - ادب الطف او شعر الحسين، جواد شبر، بيروت، دارالمرتضي، 1409 ق - اعلام النساء المؤمنات، محمد حسون - ام علي مشكور تهران، انتشارات اسوه، 1411ق - اعلام النساء في عالمي العرب و الاسلام، عمر رضا كحاله، دمشق 1379 ق - اعيان الشيعه، سيد محسن امين، تحقيق حسن امين، بيروت، دارالتعارف، 1403 ق ، جلد 6، 7 - ام البنين، محمد علي سالكي، قم، دفتر تبليغات اسلامي 1382 منبع: روزنامه قدس
#دین و اندیشه#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 254]