واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: پس از آنكه حضرت علي بن ابيطالب (ع) به سوگ پاره تن و ريحانه رسول خدا (ص) يعني سرور زنان عالميان حضرت فاطمه زهرا سلام الله عليه شهيده راه ولايت و امامت نشست ، برادرش عقيل كه آشنا به انساب عرب بود، فرا خواند و از او خواست برايش همسري از تبار دلاوران برگزيند تا پسر دليري براي مولا به ارمغان آورد كه سالار شهيدان حسين بن علي عليه السلام را در كربلا ياري كند. عقيل ، ام البنين كلابيه عليه السلام را براي حضرت علي عليه السلام برگزيد كه قبيله و خاندانش ، بني كلاب ، در شجاعت بي مانند بودند. حضرت امير المومنين عليه السلام اين انتخاب را پسنديد و عقيل را به خواستگاري نزد پدر ام البنين فرستاد. پدر، خشنود از اين وصلت مبارك ، نزد دختر خود شتافت و او نيز با سر بلندي و افتخار پاسخ مثبت داد و پيوندي هميشگي بين وي و مولاي متقيان علي بن ابي طالب عليه السلام برقرار شد. فاطمة كلابيه سراسر نجابت و پاكي و خلوص بود. در آغاز ازدواج، وقتي وارد خانة علي(ع) شد، حسن و حسين بيمار بودند. او آنان را پرستاري كرد و ملاطفت بسيار به آنان نشان داد. گويند: وقتي او را فاطمه صدا كردند گفت: مرا فاطمه خطاب نكنيد تا ياد غمهاي مادرتان فاطمه زنده نشود، مرا خادم خود بدانيد. ثمرة ازدواج حضرت علي (ع ) با او، چهار پسر رشيد بود به نامهاي: عبّاس(ع) ، عبدالله، جعفر و عثمان، كه هر چهار تن در حادثة كربلا به شهادت رسيدند و ابوالفضل العباس، نخستين ثمرة اين ازدواج پر بركت و بزرگترين پسر امّ البنين بود. فاطمة كلابيه (امّ البنين) زني داراي فضل و كمال و محبّت به خاندان پيامبر بود و براي اين دودمانِ پاك، احترام ويژهاي قائل بود. اين محبت و مودّت و احترام، عمل به فرمان قرآن بود كه اجر رسالت پيامبر را مودّت اهل بيت دانسته است. او براي حسن، حسين، زينب و امّ كلثوم، يادگاران عزيز حضرت زهرا، مادري ميكرد و خود را خدمتكار آنان ميدانست. وفايش نيز به اميرالمؤمنين شديد بود و پس از شهادت علي(ع) به احترام آن حضرت و براي حفظ حرمت او، شوهر ديگري اختيار نكرد، با آن كه مدّتي نسبتاً طولاني (بيش از بيست سال) پس از آن حضرت زنده بود. ايمان امّ البنين و محبتش به فرزندان رسول خدا (ص) چنان بود كه آنان را بيشتر از فرزندان خود، دوست ميداشت. وقتي حادثة كربلا پيش آمد، پيگير خبرهايي بود كه از كوفه و كربلا ميرسيد. هرفردي خبر از شهادت فرزندانش ميداد، او ابتدا از حال حسين(ع) جويا ميشد و برايش مهمتر بود. اهل بيت و ام البنين امّ البنين نجابت و معرفت و محبّت به خاندان پيامبر (ص ) را يكجا داشت و در ولا و دوستي آنان، مخلص و شيفته بود، و در نزد اهل بيت هم وجهه و موقعيت ممتازي داشت چنانكه حضرت زينب كبري (س) پس از عاشورا و بازگشت به مدينه به خانة او رفت و شهادت عبّاس و برادرانش را به اين مادرِ داغدار تسليت گفت و پيوسته به خانة او رفت و آمد ميكرد و شريك غمهايش بود. ام البنين واسطه فيض الهي اين بانوي بزرگوار نزد مسلمانان جايگاهي ويژه دارد و بسياري از آنان معتقدند او را نزد خداوند منزلتي والاست و اگر دردمندي او را به درگاه حضرت باري تعالي شفيع و واسطه قرار دهد، غم و اندوهش برطرف خواهد شد. لذا به هنگام سختيها و درماندگيها، اين مادر فداكار را شفيع خود قرار مي دهند. البته بسيار هم طبيعي است كه ام البنين سلام الله عليه نزد پروردگار مقرب باشد زيرا وي فرزندان پاره هاي جگر خود را خالصانه در راه خدا و استواري دين حق تقديم داشته است . ام البنين، پاسدار خاطره عاشور از ويژگي هاي بسيار مهم ام البنين، توجه به زمان و مسائل مربوط به آن است. وي پس از واقعه عاشورا، از مرثيه خواني و نوحه سرايي استفاده مي كرد تا نداي مظلوميت كربلاييان را به گوش نسل هاي آينده برساند. وي هر روز به همراه پسرِ حضرت عباس عليه السلام ، عبيداللّه كه همراه مادرش در كربلا حضور داشت و سند زنده اي براي بيان وقايع عاشورا بود، به بقيع مي رفت و نوحه مي خواند. او با اين اشعار، هم حماسه كربلا را بازگو و هم در قالب عزاداريْ به حكومت وقت نوعي اعتراض مي كرد و مردم را از جنايات بني اميه، آگاه مي كرد. روزهاي آخر زندگي سراسر مهر و عاطفه حضرت ام البنين (س) ام البنين (س) بعد از زينب كبري عليهاالسلام دار فاني را وداع كرد ولي تاريخ نگاران سال وفات اين بانوي بزرگوار را متفاوت نگاشته اند، به طوري كه عده اي آن را سال 70 ق بيان كرده و عده ديگري تاريخ وفات آن مادر فداكار را، سيزدهم جمادي الثاني سال 64 ق دانسته اند كه نظر دوم از شهرت بيشتري برخوردار است. حضرت ام البنين را در بقيع، در جوار امام حسن مجتبي عليه السلام ، فاطمه بنت اسد عليهاالسلام و ديگر شخصيت هاي اسلاميِ مدفون در آن جا به خاك سپردند.ك/4 تمام /1194/1600/
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 423]