محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1847275834
دعاهاى قرآنى (3)
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
دعاهاى قرآنى (3) نويسنده:حسين واثقى چند حديث1 . در تاريخ آمده است: «رسول خدا(صلی الله علیه واله) هر گاه حضرت على(علیه السلام)را در جنگها به ميدان مىفرستاد دعا مىكرد و مىگفت: «رَبِّ لا تَذَرْنى فَرْداً وَأَنْتَ خيْرُ الوارِثينَ» ؛ بارالها مرا تنها مگذار - يعنى على را از من مگير - و تو بهترين وارثانى.» (1)2 . مرحوم كلينى از حارث نصرى حكايت مىكند كه او گويد: «به امام صادق(ع) گفتم: خاندان من همه منقرض شدهاند و من هم فرزندى ندارم. (كنايه از اين كه به من دعايى تعليم كن تا به بركت آن فرزنددار شوم).حضرت فرمود: در سجده بگو: «رَبِّ هَبْ لى مِنْ لَدُنْكَ ذُرِّيَةً طَيِّبَةً إنَّكَ سَميعُ الدُّعاء»، «رَبِّ لا تَذَرْنى فَرْداً وَانْتَ خَيْرُ الْوارِثينَ».حارث گويد: من به دستور حضرت عمل كردم و در سجدهام اين دو آيه را خواندم. خداوند به من دو پسر به نامهاى على و حسين عطاكرد.»(2)3 . على بن محمد صيمرى كاتب گويد: «با دختر جعفر بن محمد كاتب ازدواج كردم و او را بسيار دوست داشتم، اما از اين ازدواج فرزندى نصيبم نشد. به سراغ امام هادى(ع) رفتم و داستان خود را براى او باز گفتم. او تبسّم كرد و فرمود: انگشترى فراهم كن كه نگينش فيروزه باشد و بر آن بنويس: «رَبِّ لا تَذَرْنى فَرْداً وَأنْتَ خَيْرُ الْوارِثينَ». صيمرى گويد: به دستور حضرت عمل كردم، يك سال نگذشت كه از آن همسر پسرى روزىام شد.»(3)روايات ديگرى هم درباره نحوه طلب فرزند از خداوند آمده است.(4)دعاى مادر مريمحنّه همسر عمران بود و هردو از موحّدان و از خاندان بزرگ توحيد و يكتا پرستى بودند. هنگامى كه حنّه باردار شد نذر كرد كه فرزندى كه در راه دارد خدمتگزار بيت المقدس شود. او كه انتظار داشت فرزندش پسر باشد، به هنگام زايمان دريافت نوزادش دختر است. او را مريم ناميد و زكرياى پيامبر، بزرگ بيت المقدس و شوهرخاله مريم سرپرستى او را به عهده گرفت.مريم همراه با رشد جسمى، جانش نيز در پرتو تعليمات الهى پرورش يافت و بدون همسر با نفخ روح الهى عيسى را بزاد.خداوند از دعاى حنّه مادر مريم و همسر عمران چنين ياد مىكند: او گفت: رَبِّ إِنِّى نَذَرْتُ لَكَ ما فِى بَطْنِى مُحَرَّراً فَتَقَبَّلْ مِنِّى إِنَّكَ أَنْتَ السَّمِيعُ العَلِيمُ؛(5)بارالها، من فرزندى كه در شكم دارم نذر كردم براى تو آزاد باشد، از من بپذير، به درستى كه تو شنوا و دانايى.در آيه ديگر مىفرمايد: خداوندش به نيكو قبولى از او پذيرفت.(6)دعاى حواريون عيسى(ع)حضرت عيسى در ميان بنىاسرائيل به پيامبرى برانگيخته شد. بنىاسرائيل كه مردمى بهانه گير و لجوج بودند حضرت عيسى را مىآزردند. معجزاتى كه عيسى(ع) در معرض ديد آنان قرار مىداد، آنان را بيدار نكرد و همچنان بر كفر خود اصرار مىورزيدند.عيسى(ع) كه بىخردى آنان را ديد در ميان مردم ندا داد: «چه كسانى مرا در راه خدا يارى مىكنند؟»حواريون گفتند: ما ياوران الهى هستيم، به خداوند ايمان آورديم، وگواه باش كه ما تسليم اوييم. و سپس دست به دعا برداشتند و چنين دعاكردند: رَبَّنا ءامَنَّا بِما أَنْزَلْتَ وَاتَّبَعْنَا الرَّسُولَ فَاكْتُبْنا مَعَ الشاهِدينَ؛(7)بارالها، به آنچه نازل فرمودى ايمان آورديم، و پيامبرت را پيروى كرديم، پس ما را از گواهان قرارده.دعاى حضرت عيسى(ع)در دعاى پيشين گفتيم وقتى كه عيسى(ع) كفر و لجاجت بنىاسرائيل را ديد از ميان مردم ياورانى طلبيد. حواريون اعلام كردند: ماياوران الهى هستيم و تو را در برابر كافران يارى مىدهيم. اما اينان نيز بهراحتى عيسى را همراهى نمىكردند، بلكه سخنان و خواستههاى ناروايى داشتند. يكى از خواستههاى آنان مائده آسمانى بود. عيسى به آنان گفت: «اگر بهراستى ايمان آورندهايد از خدا پروا كنيد و بهانهجويى نكنيد.» آنان گفتند: ما مىخواهيم از مائده آسمانى بخوريم تا قلب ما به پيام و پيامبرى تو اطمينان يابد و بدانيم تو با ما صادقانه سخن مىگويى. در اين هنگام عيسى(ع) دست به دعا برداشت و چنين گفت: اللّهُمَّ رَبَّنا أَنْزِلْ عَلَيْنا مائِدَةً مِنَ السَّماءِ تَكُونُ لَنا عِيداً لِأَوَّلِنا وَآخِرِنا وَآيَةً مِنْكَ وَارْزُقْنا وَأَنْتَ خَيْرُ الرّازِقِينَ؛(8)بارالها، پروردگارا! برما مائده آسمانى فرو فرست تا براى اول و آخر ما عيد شود، و نشانهاى از تو باشد، و ما را روزىده كه تو بهترين روزىدهندگانى.خداوند در پاسخ فرمود: «من آن را بر شما فرو مىفرستم، هر كدام از شما، پس از اين معجزه باز هم كفر ورزد او را به گونهاى عذاب كنم كه هيچ كس از جهانيان را بدان گونه عذاب نكنم.»دعاى مجاهدانى كه در ركاب پيامبران جهاد كردندخداوند متعال وقتى مىخواهد مؤمنان مجاهد را قوت قلب دهد و راه و رسم صحيح جهاد را به آنان آموزد و توكل و تعبّد را در آنان زندهكند و شيوه پايدارى و صبر و ثبات را براى آنان ترسيم كند و طريقه دعا و نيايش مردان جهاد و شهادت را بازگو كند مىفرمايد: «چهبسيار پيامبرانى كه تودههاى انبوه همراه آنان با دشمنان پيكار كردند و به خاطر رنج و مصيبتى كه در راه خدا ديدند سست نشدند و به ضعف نگراييدند و در برابر دشمن تسليم نشدند، و خداوند صابران را دوست مىدارد.» خواسته و دعايشان تنها اين بود: رَبَّنا اغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا وَإِسْرافَنا فِى أَمْرِنا وَثَبِّتْ أَقْدامَنا وَانْصُرْنا عَلى القَوْمِ الكافِرِينَ؛(9)پروردگارا، گناهان و كوتاهى و تندروى ما را در كار خود بيامرز، وگامهاى ما را ثابت دار، و ما را بر كفار پيروز فرما.خداوند در پاسخ، پاداش دنيايى كه پيروزى و سربلندى آنهاست وپاداش نيكوى آخرت را كه بهشت و مقام قرب خداست به ايشان عطا فرمود.در زمان ما هر گاه جنگى بين مسلمين و كفار در گيرد و نيز، در نبرد دائمى فرهنگى، عقيدتى، سياسى، ميان اهل ايمان و پيروان شرك و شيطان در هر نقطه جهان؛ به منظور پيمودن مسير صحيح و صبر و پايدارى و طلب هدايت و پيروزى از خداوند، شايسته است اين دعا را زياد بخوانيم.دعاى صاحبان باغ سوختهدر زمانهاى دور، در سرزمين يمن مرد با ايمانى زندگى مىكرد. او باغ و بستان بزرگ و آبادى داشت و به هنگام برداشت محصول، فقيران و تهىدستان به باغ او مىآمدند و بهره مىبردند. وقتى كه پدر از جهان رخت بر بست پسران مالك باغ شدند و تصميم گرفتند از ميوه و ثمره باغ به مستمندان چيزى ندهند. زمان برداشت محصول فرارسيد، آنان با خود گفتند:فردا صبح بى سر و صدا به باغ مىرويم و به سرعت محصول را جمع مىكنيم و تا تهى دستان از شروع برداشت محصول بىخبر هستند ما كار را تمام كرده و آن را به خانه و انبار مىآوريم. آنان بدون آنكه توجه كنند كه نعمتها همه از خداست و خداوند در محصول آنان براى فقرا سهمى قرار داده است، با اين تصميم، شب خوابيدند تا پگاه به باغ روند.همان شب آتش الهى، باغ را سوزاند به گونهاى كه صبحگاهان وقتى كه آنان به باغ رسيدند با خود گفتند: اشتباه آمديم، اين باغ ما نيست. برادر عاقلتر گفت: مگر به شما نگفتم تسبيح الهى گوييد و بهياد خداوند باشيد و جانب حق را پاس داريد!آنان از غفلت بهدر آمدند و هشيار شدند و به اشتباه خود پى بردند وگفتند: سُبْحانَ رَبِّنا إِنَّا كُنَّا ظالمِين؛(10) منزّه است پروردگار ما، همانا ما ستمكارانيم.آنان يكديگر را ملامت كردند و به گناه خود اقرار و اعتراف كردند و تصميم گرفتند راه راست و درست، و روش پدر خردمند خود را در پيش گيرند و گفتند: عَسى رَبُّنا أَنْ يُبْدِلنا خَيْراً منْها إِنَّا إِلى رَبِّنا راغِبُونَ؛(11)اميدواريم پروردگار ما بهتر از آن باغ به ما دهد، ما به سوى پروردگار خود رو مىكنيم.دعاهايى كه خداوند به حضرت محمد(صلی الله علیه واله) آموزش داد1 . در سوره زمر، خداوند متعال به پيامبرش حضرت محمّد(ص) آموزشهاى متعددى مىدهد. يكى از آن تعليمات اين دعاست كه اى محمد بگو:اللَّهُمَّ فاطِرَ السَّمواتِ وَالأَرْضِ عالِمَ الغَيْبِ وَالشَّهادَةِ أَنْتَ تَحْكُمُ بَيْنَ عِبادِكَ فِيما كانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ؛(12)اى پروردگار آفريننده آسمانها و زمين، داناى پنهان و پيدا، تو حكم مىكنى بين بندگانت در آنچه كه در آن اختلاف كنند.2 . دشمنان حضرت محمد(ص) افراد عنود و لجوجى بودند و هر روز براى گريز از پيام حق و گمراه كردن مردم، نغمهاى ساز مىكردند. اما در برابر هر سخن و بهانهاى، جواب شايستهاى از پيامبر دريافت مىكردند. و چه بسا پيامبر در انتظار مىماند تا از سوى خداوند جواب مناسبى صادر شود، تا هم به دشمنان پاسخ دهد و هم بر عزم و اراده آن جناب بيفزايد. در پايان سوره انبياء ضمن جواب به منكران توحيد، خداوند به حضرت محمد(ص) آموزش مىدهد كه اين گونه بگو: رَبِّ احْكُمْ بِالحَقِّ وَرَبُّنا الرَّحْمنُ المُسْتَعانُ عَلى ما تَصِفُونَ؛(13)پروردگارم، به حق داورى كن، و پروردگار ما بخشندهاى است كه از او يارى جويند بر آنچه شما (از دروغ و باطل) گوييد.3 . خداوند متعال به پيامبر گرامىاش حضرت محمد(ص) اينگونه تعليم و آموزش مىدهد كه بگو: رَبِّ اغْفِرْ وَارْحَمْ وَأَنْتَ خَيْرُ الرَّاحِمينَ؛(14) خداوندا! بيامرز، و رحم كن، تو بهترين رحم كنندگانى.گرچه در اين آيه نفرمود چه كسى را بيامرز و به چه كسى رحم كن، اما به كمك آيات و ادلّه ديگر درمىيابيم كه رسول خدا(ص) براى خود و براى همه مسلمانان از حق تعالى آمرزش و رحمت طلب مىكند. وچون رسول اللَّه(ص) الگوى همگان است، ما هم به آن جناب اقتدا مىكنيم و مىگوييم: « رَبِّ اغْفِرْ وَ ارْحَمْ وَ أَنْتَ خَيْرُ الرَّاحِمينَ.»4 . خداوند بزرگ به پيامبر اسلام(صلی الله علیه واله) دستور مىدهد كه براى قرائت آن بخش از قرآن كه در حال وحى بر آن حضرت است پيش از پايان يافتن وحى، شتاب نكند. به آن حضرت فرمان مىدهد كه بگو:رَبِّ زِدْنى عِلْماً؛(15) پروردگارا، دانش مرا بيشتر فرما.با توجه به اين نكته كه پيامبر ما داناترين آفريدگان خداست در عين حال حق تعالى به او چنين دستورى مىدهد، بر ما كه از علم و دانش ذرّهاى بيش نداريم ضرورىتر و لازمتر است كه اين دعا را تكرار و از خداوند حكيم دانش فراوان طلب كنيم.پيامبر ما فرمود: «هر گاه روزى بر من بگذرد كه در آن بر دانشم نيفزايم، طلوع خورشيد در چنين روزى بر من مبارك مباد.»(16)5 . ما مسلمان و پيرو قرآنيم. قرآن كريم با « بِسم اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ» و سپس با « الحَمْدُ للَّهِ رَبِّ العَالَمِينَ» آغاز مىشود.پيامبر اسلام فرموده است: هر كار با نام خدا و حمد الهى آغاز نشود پايان خوش و كاملى ندارد.در سوره اسراء خداوند دعايى را به حضرت محمد(صلی الله علیه واله) تعليم مىدهد كه هر وقت بر كارى تصميم گرفتى براى موفقيت در آن اينطور دعا كن:رَبِّ أَدْخِلْنِى مُدْخَلَ صِدْقٍ وَأَخْرِجْنِى مُخْرَجَ صِدْقٍ وَاجْعَلْ لِى مِنْ لَدُنْكَ سُلْطاناً نَصِيراً؛(17)بارالها، مرا با صدق و استوارى داخل كن، و با صدق و درستى بيرون آر، و براى من از جانب خود تسلّطى يارىبخش قرار ده.اين دعاى قرآنى در آغاز هر كار، شايسته و مناسب است تا شروع و پايان آن به درستى و استوارى باشد و در هنگامه كار يارى الهى همراهىكند. در تاريخ آمده است: پيامبر گرامى اسلام(ص) هنگام فتحمكه اين دعا را خواندند.و از امام(ع) نقل شده كه فرمود: «هر گاه در شرايط ترسناك قرارگرفتى اين آيه را بخوان.»(18)6 . حضرت محمّد(ص) فرمود: « نه من و نه هيچ پيامبرى پيش از من، پيامى به عظمت و سنگينى توحيد نياوردهاند.»چون پيام توحيد بزرگ و عظيم بود، بيشترين فرصتهاى تبليغى پيامبران را به خود اختصاص داد، پيامبر ما هم براى معرفى توحيد، گفتوگوهاى بسيار با مردم داشت. آيات و نشانههاى خداوند را براى مردم باز مىگفت و از آنان مىخواست به تأمل و دقت نشينند. در آغاز سوره شورا، خداوند موادّ لازم را براى اين گفتوگوها به پيامبرش مىآموزد و در ضمن به او تعليم مىدهد تا بگويد:اللَّهُ رَبّى عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنيبُ؛(19) اللَّه پروردگار من است، بر او توكل كردم و به سوى او باز مىگردم.7 . يكى از آموزشهاى الهى و قرآنى حمد و سپاس الهى است، وديگرى ياد نيك و شايسته از برگزيدگان وادى توحيد، يعنى پيامبران و اولياى الهى كه راهنمايان بشر به سوى تقوا و پاكى و عدالت و توحيد بودند. آنانى كه خداوندشان برگزيد تا مشعل هدايت ديگران به سوى خدا و آخرت باشند. خداوند به حضرت محمد(ص) فرمان مىدهد كه بگو: الْحَمْدُ للَّهِ وَسَلامٌ عَلى عِبادِهِ الَّذينَ اصْطَفى؛(20) تمامحمد و سپاس براى خداست، و سلام بر بندگانش، آنان كه برگزيد.8 . مهمترين پيام پيامبران الهى، توحيد و خدا پرستى بوده است. پيامبر ما هم بهسان ديگر پيامبران پايه و شالوده دعوتش يكتاپرستى بود و سعى مىكرد تصوير درستى از توحيد ذات و صفات و افعال به بشر ارائهدهد، و به دور از خرافات و پندارها، توحيد ناب و خالص را تبيينكند. در قرآن كريم آياتى كه مربوط به توحيد است از آيات ديگر بيشتر است. هر بار كه مردم نادان براى كجروى خود بهانهاى مىتراشند و بر پايه انديشههاى جاهلى، اعتراض مىكنند پيامبر با صبر و سعهصدر بهآنان پاسخ سنجيده مىدهد. يك بار پس از پاسخ به آنان بهفرمانالهى چنين مىگويد: الحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِى لَمْ يَتَّخِذ وَلَداً وَلَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِى المُلْكِ وَلَمْ يَكُنْ لَهُ وَلِيٌّ مِنَ الذُّلِّ وَكَبِّرْهُ تَكْبِيراً؛(21)حمد و سپاس خدايىراست كه فرزندى نگرفته و در حكومت شريكى براى او نيست، و هم پيمانى براى يارى او در مشكلات نيست (چرا كه احتياج ندارد) و بزرگ دار او را برترين بزرگ داشتن.رسول خدا(ص) فرمود: «آيه عزّت را بسيار بخوانيد.» پرسيدند: آيهعزت كدام است؟ فرمود: «الحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِى لَمْ يَتَّخِذ وَلَداً...»9 . پيامبر ما در راه ابلاغ پيام الهى، از ناكسان آزار بسيار ديد. و هر گاه كه فشار روحى و روانى و تبليغاتى دشمن اوج مىگرفت، خداوند پيامبرش را دل دارى و روحيه مىداد.در صلح حديبيه به هنگام نوشتن صلحنامه، يكبار به گاه نوشتن بسماللَّه الرحمن الرحيم در آغاز صلحنامه، و بار ديگر به وقت نوشتن كلمه «رسول اللَّه» درپى نام آن حضرت، قريشيان اعتراض كردند و نتيجه آن شد كه به جاى بسم اللَّه الرحمن الرحيم، باسمك اللهمّ بنويسند، همان طور كه در جاهليت مىنوشتند، ولقب «رسول اللَّه» را هم از پى نام آن حضرت حذف كنند. از آنجا كه اين دشمنى و عناد آنان روحيه پيامبر را مىآزرد خداوند براى حمايت و دلدارى به آن حضرت فرمود بگو: هوَ رَبّى لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ مَتابِ؛(22)او پروردگار من است، به جز او خدايى نيست، بر او توكل كردم و بهسوى او باز مىگردم.10 . يكى از تعليمات خدا به پيامبرش حضرت محمّد(ص) اين است كه بگو: إِنَّ صَلاتى وَنُسُكى وَمَحْياىَ وَمَماتى للَّهِِ رَبِّ العالَمينَ؛(23)به درستى كه نماز من، عبادات من، زندگى من و مرگ من براى خداوند است كه پروردگار جهانهاست.11 . پيامبر ما از منافقان رنج بسيار ديد؛ آنان كه به زبان تظاهر به اسلام مىكردند و در دل اعتقاد به آن نداشتند بلكه درپى كارشكنى و شيطنت و عيبجويى بودند. خداوند هم از درون و شيوه آنان، پيامبرش را آگاه مىكرد. به همين سبب درجاىجاى قرآن كريم از منافقان و كجرفتارى آنان ياد مىشود. آنان كه مىديدند از گفتوگوها و محفل آنان، پيامبر خبردار مىشود، به جاى اصلاح كار و برنامه خود و آمدن به راه راست، شيوه خود را عوض كردند و اين بار با زبان ايما و اشاره پيامهاى خود را به يكديگر مىرساندند. اين بار هم خداوند پيامبرش را از روش آنان آگاه ساخت و ضمن تجليل از آن حضرت به وى فرمود: در برخورد با چنين مشكلات بگو: حَسْبِىَ اللَّه لا إِلهَ إلاَّ هُوَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَهُوَ رَبُّ العَرْشِ العَظيم؛(24)خداوند مرا بس است، به جز او خدايى نيست، بر او توكل كردم، او كه صاحب عرش عظيم است.پيامبر گرامى فرمود: «هر كس صبح و شب هفت بار اين دعا را بخواند خداوند كارهاى مهمش را كفايت كند.»(25)عبداللَّه بن عباس گويد: «اين دعاى ابراهيم(ع) بود هنگامى كه او را در آتش افكندند، و دعاى حضرت محمد(ص) هنگامى كه دشمنان عليه آن حضرت گرد آمدند.»(26)12 . در قرآن كريم گاهى ملاحظه مىشود دعاهايى را خداوند به پيامبرش ياد مىدهد. گرچه در اين نوع جملات طرف خطاب حضرت محمد(ص) است، اما از آنجا كه پيامبر براى همگان اسوه و الگوست، پيداست كه اين گونه خطابها شامل حال ديگران نيز مىشود.يكى از آموزشهاى خداى متعال به حضرت محمد(ص)ايندعاست:قُلِ اللَّهُمَّ مالِكَ المُلْكِتُؤْتِى المُلْكَ مَنْ تَشاءُ وَتَنْزِعُ المُلْكَ مِمَّنْ تَشاءُوَتُعِزُّ مَنْ تَشاءُ وَتُذِلُّ مَنْ تَشاءُ بِيَدِكَ الخَيْرُإِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيءٍ قَدِيرٌ تُولِجُ اللَّيلَ فِى النَّهارِ وَتُولِجُ النَّهارَ فِى اللَّيْلِ وَتُخْرِجُ الحَيَّ مِنَ المَيِّتِ وَتُخْرِجُ المَيِّتَ مِنَ الحَيِوَتَرْزُقُ مَنْ تَشاءُ بِغَيْرِ حِسابٍ؛(27)اى محمد، بگو بارالها، صاحب حقيقى حكومت تويى، به هر كه خواهى حكومت دهى و از هر كه خواهى باز ستانى، هر كه خواهى عزيز و گرامى دارى و هر كه را خواهى ذليل و پست گردانى، تمام خيرات بهدست تواست، به درستى كه تو بر هر چيز توانايى. شب را درروز فرومىبرى و روز را درشب فرومىبرى، زنده را از مرده برآورى و مرده را از زنده خارج سازى، و هر كه را خواهى بىشمارروزى مىدهى.پی نوشت :1 . مروج الذهب، ج2، ص422.2 . كافى، ج6، ص8 و نيز مجمع البيان، ج7، ص61.3 . نور الثقلين، ج3، ص456.4 . كافى، ج6، ص7 - 10؛ نور الثقلين، ج3، ص456.5 . آل عمران (3) آيه 35.6 . آل عمران (3) آيه 37.7 . آل عمران (3) آيه 53.8 . مائده (5) آيه 114.9 . آل عمران (3) آيه 147.10 . قلم (68) آيه 29.11 . قلم (68) آيه 32.12 . زمر (39) آيه 46.13 . انبياء (21) آيه 112.14 . مؤمنون (23) آيه 118.15 . طه (20) آيه 114.16 . تفسير صافى، ج3، ص322.17 . اسراء (17) آيه 80.18 . تفسير صافى، ج3، ص212.19 . شورى (42) آيه 10.20 . نمل (27) آيه 59.21 . اسراء (17) آيه 111.22 . رعد (13) آيه 30.23 . انعام (6) آيه 162.24 . توبه (9) آيه 129.25 . لكل دعاء فى القرآن قصة وإجابة، ص 69.26 . لكل دعاء فى القرآن قصة وإجابة، ص 69.27 . آل عمران (3) آيات 26 - 27.پایگاه بلاغ
#دین و اندیشه#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 242]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها