واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
انتظار ظهور مسیحا اندیشه انتظار مسیحا ماهیتا یهودى است . اقوام عصر قدیم ، بر اثر نومیدى از وضع موجود و بى توجهى به آینده ، به گذشته خویش مى بالیدند و كمال شادكامى اجتماعى و ملى را در آن مى دیدند. گونه اى از این گذشته گرایى را چكامه سرایان یونانى و رومى ، هزیود (Hesiod) و اوید (Ovid) ماهرانه ترسیم و توصیف كرده اند. این دو تن براى جهان پنج دوره و پنج نژاد پیاپى قائل شدند و گفتند: انسانها در نخستین دوره كه عصر زرین نامیده مى شود، شادمان و به دور از درد و رنج ، بى كشت و كار از محصولات زمین بهره مى بردند. مردن ایشان نیز به شكل خواب بى رؤ یایى بود كه طى آن به بزم فرشتگان نگهبان جهان پر مى كشیدند. در سوى دیگر این طیف ، واپسین دوره یا عصر آهنین وجود داشت كه از همه آشفته تر بود و آن دو چكامه سرا در آن دوره روزگار مى گذراندند.یهودیان نیز به عنوان قومى دیندار و معتقد به اینكه جهان را موجودى خوب و كامل آفریده است ، كمال را در آغاز آفرینش قرار مى دادند و مى گفتند نخستین انسان كه مستقیما به دست خدا آفریده شده است ، لزوما باید كامل و كامروا باشد. با این وصف ، یهودیان كامیابى و فضیلت را نه در دوران طلایى گذشته ، بلكه در آینده و واپسین روز مى جویند. این عبارت كتاب مقدس میان یهودیان رایج بود: ((اگر چه ابتدایت صغیر بود، عاقبت تو بسیار رفیع مى گردد))(ایوب 8:7).یهودیان پس از نخستین ویرانى شهر قدس ، همواره در انتظار یك رهبر الهى فاتح بوده اند كه اقتدار و شكوه قوم خدا را به عصر درخشان داوود و سلیمان برگرداند.شخصیت مورد انتظار ماشیح (مسح شده ) خوانده مى شد. ماشیح لقب پادشاهان بنى اسرائیل بود؛ زیرا بر اساس یك سنت ، پیامبران در حضور جمع ، اندكى روغن بر سر آنان مى مالیدند و بدین شویه نوعى قداست براى ایشان پدید مى آمد. این لقب در زمانهاى بعد به پادشاه آرمانى یهود اطلاق شد.دلهاى بنى اسرائیل از عشق به مسیحاى موعود لبریز بود و در مقابل ، حاكمان ستمگر همواره در كمین چنین رهبر رهایى بخشى بودند. در باب دوم انجیل متى مى خوانیم كه هیرودیس كبیر، پادشاه فلسطین پس از زاده شدن حضرت عیسى در صدد قتل او بر آمد، اما چون وى را به فرمان الهى به مصر بردند خطر را از سر گذراند.واژه فارسى ((مسیحا)) از روى كلمه عبرى ((ماشیح )) با توجه به تلفظ لاتینى آن (Messiah) ساخته شده است .مهمترین مژده مسیحایى در كتاب اشعیاى نبى آمده است :(1) نهالى از تنه یسّى (پدر داوود) بیرون آمده ، شاخه اى از ریشه هایش خواهد شكفت (2) و روح خداوند بر او قرار خواهد گرفت ، یعنى روح حكمت و فهم و روح مشورت و قوت و روح معرفت و ترس از خداوند (3) خوشى او در ترس خداوند خواهد بود و موافق رؤ یت چشم خود داورى نخواهد كرد و بر وفق سع گوشهاى خویش تنبیه نخواهد نمود (4) بلكه مسكینان را به عدالت داورى خواهد كرد و به جهت مظلومان زمین به راستى حكم خواهد نمود. جهان را به عصاى دهان خویش زده ، شریران را به نفخه لبهاى خود خواهد كشت (5) كمربند كمرش عدالت خواهد بود و كمربند میانش امانت (6) گرگ با بره سكونت خواهد داشت و پلنگ با بزغاله خواهد خوابید و گوساله و شیر و پروارى با هم و طفل كوچك آنها را خواهد راند (7) گاو با خرس خواهد چرید و بچه هاى آنها با هم خواهند خوابید و شیر مثل گاو كاه خواهد خورد (8) و طفل شیرخواره بر سوراخ مار بازى خواهد كرد و طفل از شیر باز داشته شده دست خود را بر خانه افعى خواهد گذاشت (9) و در تمامى كوه مقدس من ضرر و فسادى نخواهند كرد؛ زیرا كه جهان از معرفت خداوند پر خواهد بود، مثل آبهایى كه دریا را مى پوشاند (اشعیا 11:1-9).شور و التهاب انتظار موعود در تاریخ پر نشیب و فراز یهودیت و مسیحیت موج مى زند. یهودیان در سراسر تاریخ محنت بار خود هر گونه خوارى و شكنجه را به این امید بر خود هموار كرده اند كه روزى مسیحا بیاید و آنان را از گرداب ذلت و درد و رنج رهاند و فرمانرواى جهان گرداند.در سراسر تاریخ بنى اسرائیل كسانى به عنوان موعود یهود برخاستند و با گرد آوردن برخى افراد ساده لوح بر مشكلات آنان افزودند. در این میان حضرت عیسى بن مریم (ع ) ظهور كرد و با داشتن شخصیتى بس والا و روحى الهى ، دین بزرگى را بنیاد نهاد و گروه بى شمارى را به ملكوت آسمان رهنمون شد، ولى بیشتر یهودیان او را رد كردند.در عصر ما نیز كه یهودیان صهیونیست بر پاى خاسته و با اشغال فلسطین ، در صدد بر آمده اند حقارت همیشگى قوم یهود را بر افكنند، چیزى از تب و تاب انتظار موعود كاسته نشده است . درست است كه اقلیتى ناچیز از یهودیان بر اثر دلبستگى شدید به امیدهاى قدیم ، تشكیل دولت صهیونیستى را مخالف آرمان مسیحایى شمرده و پیوسته با آن مخالفت كرده اند، ولى سواد اعظم یهودیت آن را از جان و دل پذیرفته و آن را رهگشاى عصر مسیحا دانسته اند. هم اكنون صهیونیستهاى اشغالگر فلسطین ، علاوه بر دعاهاى مسیحایى روزانه ، در پایان مراسم سالگرد بنیانگذارى رژیم اسرائیل غاصب (پنجم ماه ایّار عبرى )، پس از دمیدن در شیپور عبادت ، این گونه دعا مى كنند:اراده خداوند، خداى ما چنین باد كه به لطف او شاهد سپیده دم آزادى باشیم و نفخ صور مسیحا گوش ما را نوازش دهد.منبع:امام جواد(ع)
#دین و اندیشه#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 693]