تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1814799115
سيماى معصومان عليهم السلام در انديشه امام خمينى رحمت الله علیه
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
سيماى معصومان عليهم السلام در انديشه امام خمينى رحمت الله علیه نويسنده:ع. امين امام راحل به اهلبيت(ع) عشق مىورزيد و اين كار را افتخارىبزرگ مىشمرد. نظرهاى آن بزرگوار در باره هريك از معصومانعليهمالسلام شنيدنى و جالب توجه مىنمايد. بنابراين، بىهيچ توضيحى،به مرور اين بخش از سخنان امام مىپردازيم: حضرت زهرا(س) امام، حضرت زهرا را زنى مىداند كه عالم به وى افتخار مىكند. او كسى است كه در مقابل حكومتهاى جبار ايستاد و خطبهخواند. امام روز ولادت فاطمه زهرا(س) را روز بزرگى مىشمارد و او رازنى برابر با همه مردان مىداند. زنى كه انسان نمونه شمردهمىشود و تمام هويت انسان در او جلوهگر است. زنى كه افتخارخاندان وحى است و چون خورشيدى بر تارك اسلام مىدرخشد. امام ازاحترام بىحد رسول خدا(ص) به اين مولود شريف ياد مىكند و آن رانشانه جايگاه ويژه زن در جامعه مىداند كه اگر برتر از مردنباشد، كمتر نيست. از نظر امام، حضرت فاطمه(س) عنصر تابناكى است كه زيربناىفضيلتهاى انسانى و ارزشهاى والاى خليفهالله در جهان است. او ازمعجزههاى تاريخ و افتخارهاى عالم وجود است. امام معتقد استتاويل «ليله مباركه» در آيه (اناانزلناه فىليله مباركه) فاطمه(س) است. رهبر راحل انقلاب تسبيحات حضرت زهرا(س) را ازتعقيبات شريفه و از افضل تعقيبات مىداند و بر اين باور است كهاگر چيزى بهتر از آن بود، رسول خدا(ص) آن را به فاطمه(س) عطامىفرمود. حضرت على(ع) حضرت امام در باره منزلت امام على(ع) مىفرمايد: «ملائكهبالشان را زير پاى اميرالمومنين(ع) پهن مىكنند، چون مردى استكه به درداسلام مىخورد; اسلام را بزرگ مىكند; اسلام به واسطه اودر دنيا منتشر مىشود و شهرت جهانى پيدا مىكند; با زمامدارى آنحضرت جامعهاى خوشنام و آزاد و پرحركت و پرفضيلتبه وجودمىآيد. البته ملائكه براى حضرتش خضوع مىكنند و همه براى اوخضوع و خشوع مىكنند. حتى دشمن در برابر عظمتش تعظيم مىكند.» امام خمينى(ره) اميرمومنان را ظل الله (سايه خدا) مىداند،سايهاى كه هيچ حركتى از خودش ندارد و هرچه هست از خداست. بنيانگذار جمهورى اسلامى، حضرت امير(ع) را معلم همه بشر و مردىكه معجزه بود و كسى نمىتواند مثل او باشد مىداند. شخصيتىبىنظير كه امور متضاد را در خودش جمع كرده است; همراه با قوهبازو، اهل زهد است. جنگجو و در همان حال اهل عبادت است. شمشيرمىكشد و اشخاص منحرف را درو مىكند، ولى با عاطفه است. روزهاروزهدار و شبها مشغول به عبادت است و شبى هزار ركعت نمازمىخواند. غذايش از نان و سركه يا حداكثر زيت و نمك است، ولىدر عين حال آن قدر قدرت بدنى دارد كه در خيبر را مىكند وچندين ذراع دور مىاندازد; كارى كه چهل نفر نمىتوانستند بكنند. امام حسن(ع) امام خمينى(ره) در باره قيام امام حسن(ع) عليه معاويه مىگويد: در وقتى كه همه با آن مردك (معاويه) بيعت كرده بودند و سلطانشحساب مىكردند، امام حسن(ع) قيام كرد. و وقتى گروهى نگذاشتندقيام ادامه يابد، با شرايطى صلح كرد كه معاويه را مفتضح نمود;همان قدر كه سيدالشهدا يزيد را مفتضح كرد. امام معقتد استگرفتارى امام حسن(ع) از دوستان و اصحابش بيشتر از ديگران بود. آنها به نقشههاى امام توجه نداشتند و افكارشان ناقص بود وامام را اذيت و با دشمنش معاهده كردند. امام حسين(ع) امام خمينى(ره) در باره قيام سيدالشهدا(ع) و اصحاب و بستگانشمعتقد است: چون قيام لله بود، اساس سلطنتيزيد خبيث راشكستند. اساس سلطنتى كه مىخواست اسلام را به صورت سلطنت طاغوتىدر آورد، نابود كردند. سيدالشهدا(ع) تمام اصحاب و جوانان و مال و منال و هرچه راداشت، در راه خدا و براى تقويت اسلام و خالفتبا ظلم وامپراتورى قدرتمندتر از امپراتوريهاى امروزى داد، و اسلامو مذهب را بيمه كرد. امام حسين(ع)، در نظر بنيانگذار جمهورى اسلامى، شخصيت عظيمىاست كه از عصاره وحى الهى تغذيه كرد و در خاندان سيد رسل محمدمصطفى و سيد اوليا على مرتضى تربيتشد و در دامن صديقه طاهرهبزرگ گرديد و با فداكارى بىنظير و نهضت الهى خود، واقعه بزرگىبه وجود آورد كه كاخ ستمكاران را فرو ريخت و مكتب اسلام رانجات بخشيد. امام خمينى(ره) قيام امام حسين(ع) را نهى از منكر و استنكارظالمان مىداند و معتقد است: سيدالشهدا همه عمر و زندگىاش رابراى رفع منكر و جلوگيرى از حكومت ظلم و مفاسدى كه ايجادمىكنند، صرف كرد. امام سجاد(ع) امام خمينى(ره) به گريهها و مناجات و نالههاى علىبن الحسين(ع) توجه مىكند و مىگويد: اين ادعيه و مناجاتها، قيام به وظيفه بندگى در مقام عبوديتاست. ... سيدالساجدين و زين العابدين شبيهترين مردم به حضرتعلى(ع) در فقه و ظواهر بود و رنگش از بيدارى شبانه، زرد شده وچشمانش از گريه سوخته بود. پيشانى مباركش از سجده بسيار مجروحشده و ساقها و قدمهايش از نماز ورم كرده بود. ولى باز معتقدبود به اندازه على(ع) عبادت نكرده است. در باره عبادت و تلاوت قرآن حضرت سجاد(ع) مىگويد: بعضى از شنيدن آن (تلاوت قران حضرت سجاد(ع» غش مىكردند. وقتى حضرت على بن الحسين به نماز مىايستاد، رنگش متغير مىشد;و وقتى سجده مىكرد، سرش را بلند نمىكرد تا آن كه عرق از اومىريخت; و به هنگام نماز مثل، ساقه درختى بود كه حركت نمىكرد. امام، حضرت سجاد(ع) را از بزرگترين نعمتهايى مىداند كه ذاتمقدس حق بربندگانش منت نهاده، تا طريق عبوديت را به آنانبفهماند. امام از همگان مىخواهد در حالات آن حضرت و مناجات آنبزرگوار با حضرت حق و دعاهاى لطيف آن سرور، كه كيفيت آدابعبوديت را به بندگان خدا تعليم مىدهد، بينديشند. در باورامام، مناجات آن بزرگواران براى تعليم بندگان نبوده; و اينكلامى بىمغز و باطل است كه از جهل به مقام ربوبيت و معارفاهلبيت صادر شده; بلكه خوف و خشيت آنها بيشتر بوده و عظمت وجلال حق در قلب آنها بيشتر تجلى نموده است. امام(ره)، ادعيه حضرت سجاد(ع) را سازنده مىداند و معتقد است: اگر مردمان بفمهند اين ادعيه چه كرده و چطور مىتواند تجهيزكند، نمىگفتند ادعيه براى چيست. امام منبر حضرت سجاد(ع) را در حضور يزيد افشاگرانه و روشنگرمىداند. امام باقر(ع) امام(ره)، حضرت باقر(ع) را عالم آل محمد(ص) و عاشق جمال حقمىخواند و مىفرمايد: «صدقه را پس از وقوع در دستسائل، مىبوييد و مىبوسيد واستشمام رايحه طيبه محبوب از آن مىكرد. و خدا مىداند براى آنذات مقدس و عاشق مجذوب چه راحت نفس و سكونتخاطرى پيدا مىشد;و چطور آن اشتعالات قلبيه و احتراقات شوقيه باطنيه (را) اينعشقبازى خاموش مىكرد.» امام مىگويد: آن حضرت در محلى كه داشتند كار مىكردند، به رغماين كه مسووليت معنويشان و كار تبليغى و تعليمىشان زياد بود،به ايشان عرض كردند: اين كار را به ما واگذار كن. حضرت فرمود: ميل دارم خودم كار كنم، حرارت آفتاب را در بدنم حس كنم. و اينارزش است كه شخص اول عالم اسلام و داراى آن مقامات، كار كند وبياموزد ارزش كار چقدر است. امام خمينى باقرالعلوم(ع) را بالاترين شخصيت تاريخ مىداند;شخصيتى كه جز خدا و رسول(ص) و امامانعليهم السلام كسى نمىتواندمقامش را درك كند. امام صادق(ع) امام خمينى(ره) معتقد است: آنچه از عبادت براى حضرت صادق(ع) حاصل شده، براى ديگران ممكن نيست. او مىگويد: آن حضرت براىشكرگزارى صدقه مىداد و شكرگزارى را محبوبترين كارها مىدانست. آن حضرت در وضعى كه زير فشار حكام ستمكار بود و در حال تقيهبه سر مىبرد و قدرت اجرايى نداشت و بسيارى از اوقات تحتمراقبت و محاصره بود، براى مسلمانان تكليف معين مىكرد. و حاكمو قاضى نصب مىفرمود; زيرا مردانى كه داراى سطح فكر وسيعباشند، هيچگاه ماءيوس نگرديده و به وضع فعلى خود كه درزندان و اسارت به سر مىبرند و معلوم نيست آزاد شوند. نمىانديشند. آنها براى پيشبرد هدف خويش در هر وضع كه باشندنقشه مىكشند، تا بعدا اگر توانستند آن را اجرا كنند يا ديگرانكه بعد از دويست، سيصدسال مىآيند، دنبال اين طرح بروند. امامصادق(ع) با اين عمل خويش به فكر آينده امت و بشر و همه عالمبود و مىخواستبشر را اصلاح و قانون عادلانه را اجرا كند. امامخمينى(ره) طرحهاى امام صادق(ع) را درجهت آگاهى ملت اسلام وروشن ساختن وضع حكومت اسلامى مىداند. امام كاظم(ع) امام خمينى(ره) دستگيرى و حبس حضرت موسى بن جعفر(ع) به دستهارونالرشيد را به خاطر قدرت طلبى خلفاى عباسى مىداند. (الملكعقيم) و معتقد است: خلفا مىدانستند اولاد على(ع) داعيه خلافت وتشكيل حكومت اسلامى را دارند و خلافت و حكومت را وظيفه خودمىدانند; زيرا وقتى از آنها خواسته شد حدود «فدك» را تعيينكنند، حدود كشور اسلامى را تعيين كردند، يعنى اين حدود حق آنهابود و مىبايستبر آن حكومت داشته باشند. حكام جائر مىدانستنداگر امام موسىبن جعفر(ع) آزاد باشد، زندگى را بر آنها حرامخواهد كرد و ممكن است زمينهاى فراهم شود كه حضرت قيام كند وسلطنت را براندازد. امام راحل(ره) مىفرمايد: موسى بن جعفر در حبس هم مقابله مىكردو مخالف با رژيم طاغوتى بود. مسلما هفتسال و احتمالا چهارده سال امام در حبس بود; زيرا اينراهى است كه همه اولياى خدا پيمودند. امام رضا(ع) امام خمينى(ره) توصيه امام رضا(ع) به فرزندش حضرت جواد(ع) راذكر مىكند كه به وى فرمود: همراه خود اموالى بردار و هركس ازتوچيزى خواست، انفاق كند. امام خمينى(ره) تزوير ماءمون و گفتن «يابن عم» و «يابنرسول الله» به امام رضا(ع) را به خاطر بازداشتن آن حضرت ازقيام و حفظ سلطنتخود مىداند و معتقد است: اگر امام(ع) دربارى مىشد، كمال عزت و احترام را به او مىگذاشتند و دستش راهم مىبوسيدند. او مىگويد: حضرت رضا به رغم ابتلائات و مصيبتهاى معنوى كهداشتند، اختلافى در امت ايجاد نكردند و با آرامش راه خود را بهپيش بردند و آرامش ملت را حفظ كردند. در نگاه امام راحل،آستان قدس رضوى محل تجلى نور و مكان توجه ملائكهالله است. آنبزرگوار همواره مشتاق بود به پاى بوسى امام هشتم(ع) مشرف شود. او مركز ايران را حرم حضرت رضا(ع) مىدانست و اميدوار بود همهخدمتگزار آستان قدس رضوى باشند. امام خدمتگزارى به آن آستانرا باعثخوشبختى و همه را محتاج توجه خاص حضرت رضا(ع)به شمارمىآورد. او مىفرمود: همه در آن مركز بايد آستان بوسى كنيم و بايد اظهار تاسف كنيمدستمان از آن جا كوتاه است. همه حضرات ائمه (ع) از ديدگاه امام خمينى قدس سره داراى جايگاهى رفيع بودهاند. حضرت امام خمينى به تناسب مباحث مطروحه درباره آن حضرات و يا از چشمه جوشان معرفت آن مطالبى بيان فرمودهاند. در اين نوشتار قطرهاى از درياى معارف امام خمينى در ارتباط به حضرات امام جواد، امام هادى و امام عسگرى (ع) ذكر مىشود. سفارش امام رضا (ع) به امام جواد (ع) در حديث است كه حضرت رضا (ع)به حضرت جواد (ع)مرقوم فرمود:«شنيدم غلامان تو وقتى سوار مىشوى تو را خارج مىكنند از در كوچك آنها بخل مىكنند و مىخواهند تو به كسى چيزى ندهى. به حق من بر تو كه بيرون رفتن و داخل شدنت نباشد مگر از در بزرگ. و وقتى سوار شدى همراه خود طلا و نقره بردار و هيچ كس از تو سؤالى نكند مگر آنكه به او عطا نمايى. و از عموهاى تو هر كس از تو سؤالى كرد، كمتر از پنجاه دينار به او مده و اگر بيشتر خواستى بدهى اختيار با توست و من اراده كردم به اين امر اينكه خداوند مقام تو را رفيع فرمايد پس انفاق كن و ترس مكن كه خداوند بر تو سخت گيرى فرمايد.» مالكيتخداوند از نگاه امام (ره) حضرت امام در توضيحى پيرامون مالكيتخداوند مىفرمايد: بدان كه مالكيتحق تعالى مثل مالكيتبندگان نيست. مملوكات خود را; و مثل مالكيتسلاطين نيست مملكتخود را چه كه اينها اضافاتى است اعتباريه و اضافه حق به خلق از اين قبيل نيست گر چه در نزد علماى فقه اين طور مالكيتبراى حق تعالى طولا ثابت است و آن نيز منافات با آن چه در اين نظر ملحوظ و مذكور است ندارد ... و اما مالكيتحق تعالى كه به اضافه اشراقيه و احاطه قيوميه است مالكيت ذاته حقه است كه به هيچ وجه شائبه تباين ازلى در ذات و صفاتش با موجودى از موجودات نيست ... چنانچه اشاره به اين معنى ممكن استباشد،... و قول حضرت امام على النقى (ع):«و اعلم انه اذا كان فى السماء الدنيا فهو كما هو على العرش و الاشياء كلها له سواء علما و قدرة و ملكا و احاطة» نشاط در نماز حضرت امام خمينى در كتاب «آداب نماز» آدابى را كه براى تمام حالات نماز بلكه در تمام عبادات و مناسك ضرورى است مىشمارد. از جمله آن آداب «نشاط و بهجت» است در اين فصل امام خمينى قدس سره حديثى را از امام حسن عسگرى (ع) نقل مىفرمايد كه چنين است: «اذا نشطت القلوب فاودعوها و اذا نفرت فودعوها» و اين دستور جامعى است كه فرمودهاند در هنگام نشاط و بهجت قلوب وديعه به آنها بسپاريد. و در وقت نفار و گريز آنها را راحتبگذاريد پس در كسب معارف و علوم نيز اين آدب را بايد منظور داشت و قلوب را با كراهت و تنفر وادار به كسب نكرد. امام زمان(ع) امام خمينى(ره) امام زمان را بزرگ مجاهد عالم بشريت مىداند ومعتقد است: براى اجراى عدالت، كسى جز مهدى موعود نبوده است... هريك از انبيا كه آمدند، براى اجراى عدالت آمدند و مقصود آنهااجراى عدالت در همه عالم بود، ولى موفق نشدند. حتى رسولالله(ص) كه براى اصلاح و تربيتبشر و اجراى عدالت آمده بود،موفق نشد و كسى كه موفق خواهد شد عدالت را در تمام دنيا اجراكند، چه عدالت در زمين براى رفاه مردم و چه عدالت در تماممراتب انسانيت، حضرت مهدى موعود است كه ذخيره الهى است. «او ابر مردى است كه جهان را از شرستمگران و دغلبازان تطهيرمىنمايد; و زمين را پس از آن كه ظلم و جور آن را فراگرفته، پراز عدل و داد مىنمايد و مستكبران جهان را سركوب و مستضعفانجهان را وارثان ارض مىنمايد. و چه مسعود و مبارك است روزى كهجهان از دغلبازىها و فتنهانگيزىها پاك شود و حكومت عدل الهىبر سراسر گيتى گسترش يابد و منافقان و حيلهگران از صحنه خارجشوند و پرچم عدالت و رحمتحق تعالى بر بسيط زمين افراشته گرددو تنها قانون عدل اسلامى بر بشريتحاكم شود و كاخهاى ستم وكنگرههاى بيداد فروريزد و آنچه غايتبعثت انبيا عليهمصلواهالله و حاميان اولياعليهم السلام بوده، تحقق يابد وبركات حق تعالى بر زمين نازل شود و قلمهاى ننگين و زبانهاىنفاق افكن شكسته و بريده شود و سلطان حق تعالى بر عالم پرتوافكن گردد و شياطين و شيطان صفتان به انزوا گرايند وسازمانهاى دروغين حقوق بشر از دنيا برچيده شوند; و اميد استكه خداوند متعال آن روز فرخنده را به ظهور اين مولود فرخندههرچه زودتر فرا رساند و خورشيد هدايت و امامت را طالعفرمايد.» امام خمينى(ره) صاحب اصلى انقلاب اسلامى را حضرتمهدى(عج) مىداند. تقويت ايمان ملت ايران را يكى از علائم ظهوربقيهالله - ارواحناله الفداء بر مىشمرد. نيمه شعبان رابزرگترين عيد مسلمانان و بلكه بشر مىخواند و مىفرمايد: بايدخود را براى آمدن آن حضرت آماده كنيم. پيامبر اكرم(ص) در پايان اين مقاله و در بخش ويژه به ذكر گفتار و نوشتار امامخمينى(ره) در باره پيامبر اكرم(ص) مىپردازيم: آن بزرگوار ولادت پيامبر(ص) را ولادت خيرات و بركات و كوبيدنظلم و خاموش شدن بتكدهها و آتشكدهها مىشمارد. و گسترش توحيد وعدل در عالم را به واسطه پيامبر(ص) مىداند. امام در باره منزلت اجتماعى پيامبر(ص) مىفرمايد: ايشان ازميان مستضعفان برخاست و از طبقه سه، و از توده بود. ايشان شبانى كرده بود، ولى به سبب لياقت ذاتى كه داشت، خداونداو را انتخاب كرد. در نگاه امام راحل(ره)، پيامبر(ص) عابدى مقيد به نماز،خيرخواه مردم، فروتن و خوش اخلاق و زاهد بود: به قدرى رياضت كشيد و قيام براى حق كرد كه قدمهايش ورم كرد واز سوى خدا آيه (ماانزلنا عليك القرآن لتشقى) نازل گشت. جبرئيل كليد خزائن ارض را براى ايشان آورد، ولى آن حضرت تواضعكرد و فقر را فخر خود دانست. از بعضى زنهاى رسول خدا نقل شده است: رسول الله(ص) با ما صحبتمىكرد و ما با او صحبت مىكرديم چون وقت نماز مىشد، گويى او مارا نمىشناخت و ما او را نمىشناختيم; زيرا به خدا اشتغال پيدامىكرد. ايشان وقتى كفار را ملاحظه مىكرد مسلمان نمىشوند، غصه مىخورد. مىخواست همه به عالم نور برسند و مبعوث شده بود براى اين كههياهوهايى را كه در دنيا براى رسيدن به قدرت هست، از بين ببردو خدا خواهى در مردم ايجاد كند. پيغمبر اكرم خدمتگزار مردم بود. با آن كه مقامش آن گونه بود،ولى خدمتگزار بود و خدمت مىكرد. پيغمبر اكرم، كه شخص اول وبنيانگذار اسلام و هدايت مردم بود، آيا هيچ وقتسلطهجو بود؟ باهمين اشخاصى كه رفقايش بودند، همه باهم دور هم مىنشستند. سياهو سفيد مطرح نبود. از طريق عامه منقول است كه پيغمبرخدا(ص) وقتى غضب مىفرمود اگرايستاده بود، مىنشست; و اگر نشسته بود، به پشت مىخوابيد، غضبشساكن مىشد. در صورتى كه محارم الهى هتك مىشد، يارى مىجست وفقط براى خدا غضب مىنمود. امام شيوه امامانعليهم السلام و اولياى خدا و انبيا را حسنمعاشرت و رفتار انسانى و الهى مىداند و مىفرمايد: آنها خود راخدمتگزار مردم مىديدند و كارهايى را كه بايد انجام دهند، باحسن رفتار انجام مىدادند.
#دین و اندیشه#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 308]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها