محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
دکتر عرفان فدایی وکیل پایه یک دادگستری
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1802671616
ويژگي عصر ظهور و...
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
ويژگي عصر ظهور و... منجي موعود از منظر نهج البلاغه(5): «و أخذوا يميناً و شمالاً طعناً في مسالک الغي و ترکاً لمذاهب الرشد، فلا تستعجلوا ما هو کآئن مرصد، و لا تستبطؤوا ما يجيء به البغد، فکم من مستعجل بما ان أدرکه ود أنه لم يدرکه، و ما أقرب اليوم من تباشير غد يا قوم هذا إبان (إيان) ورود کل موعود و دنو من طلعه ما لا تعرفون.»(1) ترجمه: «(دنيا طلبان) راه هاي چپ و راست را برگزيدند و رفتند، و مسلک هاي گمراهي پيمودند و راه مستقيم هدايت و رستگاري را رها کردند. پس نسبت به آنچه بايد باشد و پيش آيد، شتاب مکنيد و آنچه در آينده بايد بيايد دير مشماريد، چه بسا کسي براي رسيدن به چيزي شتاب کند، اما وقتي آن را دريابد، آرزو کند، کاش به آن نمي رسيد و آن را نمي ديد، و چه نزديک است امروز ما به فردايي که آثار آن آشکار گشته است. اي مردمان! اينک ما در آستانه ي تحقق وعده هاي داده شده و نزديکي ظهور چيزهايي که بر شما پوشيده و ناآگاهيد، قرار داريم.» واژه ها: طعن: رفتن تباشير: اوايل صبح و هر چيز مژده ابّان: وقت و زمان هر چيز رصد: چشم داشت، مراقب استبطاء: کندي و درنگ کردن توضيح و تفسير: گويا بيان امام علي عليه السلام ناظر به آينده ي بشريت و حوادث جامعه قبل از ظهور و قيام حضرت مهدي عليه السلام مي باشد و اين که انسانها، راهي دو مسير انحرافي و باطل راست و چپ مي شوند و به جاي بپيمودن راه روشن دين حق، راه هاي افراط و تفريط را به خاطر تمايلات نفساني و مادي مي روند. در حالي که به فرموده ي آن حضرت: «اليمين و الشمال مضله، و طريق الوسطي هي الجآده(2)؛ رفتن به سوي راست و چپ گمراهي است و راه ميانه و اعتدال، جاده ي مستقيم و نجات بخش مي باشد.» و راه زندگي و حيات طيبه که پيامبران، ملت ها را به آن دعوت کرده اند همان طريق توحيد و عدالت و کوتاه ترين فاصله براي رسيدن انسان به کمال سعادت لايق به حال خود است، ليکن شيطان نفس و مسلک ها و مرام هاي انحرافي و تئوري هاي باطل (ساخته ي انديشه هاي ناقص بشري و متأثر از سلطه گري ها) ملت ها را به سوي شرق و يا غرب کشاندند و از حقايق و هدايت باز داشتند؛ چه در مسائل فردي و خانوادگي و چه در مديريت هاي کلان و جهاني. همان گونه که شاهديم هيچ يک بشريت را به صلح و سعادت و عدالت و نقطه ي نور و رهايي از بدبختي ها نرساندند. بديهي است که راه مستقيم و حقّ يکي است (کوتاه ترين فاصله بين دو نقطه، بودن تا شدن و رسيدن به وضعيت مطلوب که راه حق و کمال انسان مي باشد). جنگ هفتاد و دو ملت همه را عذر بنه چون نديدند حقيقت ره افسانه زدند و در قرآن مجيد هم مي خوانيم: (و کذلک جعلناکم امه وسطاً...)(3) يعني مکتب اسلام در تمام زمينه هاي زندگي فردي و جمعي، در انديشه و عمل، راه ميانه و اعتدال را توصيه و به آن هدايت مي کند (نه دنيا گرايي و دلباختگي و هدف قرار دادن زندگي محدود و مادي و زود گذر دنيا، و نه غافل و تارک دنيا، بلکه دنيا را مزرعه آخرت و ابزار رسيدن به جهان ابدي و زندگي جاويد و نامتناهي مي داند). و آن گاه حضرت از شتاب و عجله در تحقق حوادث و فتنه هاي آينده (که ظاهراً پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم خبر داده بود و اصحاب از امام علي عليه السلام زمان وقوع آنها را مي پرسيدند) نهي نموده، مي فرمايد: آنها رخ خواهد داد و شما به آنچه خواهد شد حريص مباشيد؛ زيرا بسياري از حوادث که انسان وقوعش را مي خواهد، وقتي پيش آيد، آدمي به گونه اي ناراحت مي شود که آرزو مي کند کاش نبود و آن ها را نمي ديد، چون از زيان هاي پنهان آن حوادث، غافل و بي خبر بوده، همان گونه که قرآن مي فرمايد: (و عسي أن تحبوا شيئاً و هو شر لکم والله يعلم و أنتم لا تعلمون)(4)؛ و چه بسا چيزي را شما دوست داشته باشيد در حالي که براي شما شرّ و ناپسند است، و خداوند مي داند و شما ناآگاهيد و نمي دانيد. و در جاي ديگر مي فرمايد: (يا أيها الذين آمنوا لا تسئلوا عن أشيآء ان تبد لکم تسؤؤکم)(5)؛ اي مؤمنان! هرگز از چيزهايي مپرسيد که اگر فاش گردد، شما را بد مي آيد و ناراحت مي شويد.» در حقيقت علي عليه السلام با عنايت به آيات قرآن مي آموزد که امور را به خدا واگذاريد و خير را از او بخواهيد و در مسائل اجتماعي مطيع رهبر الهي خود باشيد، آنچه لازم باشد به موقع بيان مي کند (چرا که علم و آگاهي انسان ها محدود مي باشد؛ به علاوه دانستن برخي مسائل، تکليف و مشکلات افراد را بيشتر مي کند. مضافاً آنچه مهم است ايمان به سخنان پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم و قطعي بودن وقوع پيش بيني هاي اوست؛ زيرا درک و کلام او ريشه در وحي الهي دارد و معصوم و مصون از خطاست(6) و براي مؤمن توجه به تکليفش در هر زمان و موضع گيري صحيح او و استقامت در برابر حوادث و آزمون ها لازم مي باشد؛ همان طور که علائم فردا از امروز ديده مي شود و رسيدن آن وقايع و نشانه ي آن ها از کردار همين زمان مردم آشکار است). اي مردم! اينک زمان آمدن هر موعود و آستانه ي تحقق وعده هايي است که داده شده و زمان فتنه هايي مي باشد که از آن ها آگاهي نداريد و نمي شناسيد، آن زمان فرا رسيده است. ابن ابي الحديد معتزلي مي نويسد: «مقصود حضرت، حوادث هولناک پاين عمر دنيا و قبل از قيامت مي باشد که پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم خبر داده بود، ولي جمعي از شارحين نهج البلاغه اين کلام امام علي عليه السلام را متناسب با حوادث آينده ي نه چندان دور دانسته و يا از کلمات متشابه مي دانند که همراه با ابهام بوده و در کتاب نهج البلاغه اين گونه موارد مکرر آمده است.»(7) به نظر مي رسد محدود نمودن کلام آن حضرت به زمان و حادثه ي خاص، بدون قرينه و دليل صحيح نيست بلکه اطلاق آن شامل کليه ملاحم و حوادث تا قبل از ظهور امام زمان عليه السلام مي شود. بيشترين بحث و بهره، مربوط به ادامه ي خطبه است که مي فرمايد: «ألا! و ان من أدرکها منا يسري فيها بسراج منير، و يحذو فيها علي مثال الصالحين، ليحل فيها ربقاً، و يعتق فيها رقاً، و يصدع شعباً، و يشعب صدعاً. في ستره عن الناس لا يبصر القآئف أثره و لو تابع نظره، ثم ليشحذن فيها قوم شحذ القين النصل، تجلي بالتنزيل أبصارهم، و يرمي بالتفسير في مسامعهم، و يغبقون کأس الحکمه بعد الصبوح.»(8) ترجمه: آگاه باشيد آن که ما (حضرت مهدي عليه السلام) فتنه هاي آينده را دريابد، با چراغي روشن و روشنگر سير مي کند و بر روش و سيره ي صالحان و نيکان رفتار مي نمايد تا در آن گرفتاري هاي بندي بگشايد و بردگان و ملت هاي اسير را آزاد سازد و جمعيت ها (و دولت هاي گمراه و ستمگر را) از هم متلاشي و پراکنده سازد و حق جويان متفرق را گرد آورد. او (سالهاي طولاني) در پنهان و غيبت از مردم به سر مي برد؛ به گونه اي که اثرشناسان، اثر قدمش را نيابند، گرچه در يافتن آن فراوان تلاش کنند. پس گروهي در آن فتنه ها چونان شمشيرها صيقل مي خورند (آماده ي درهم کوبيدن فتنه ها مي گردند) ديدگان آن ها با نور قرآن جلا داده و تفسير قرآن در گوش هايشان طنين افکند و جام هاي حکمت در صبح گاهان و شام گاهان نوشانده شوند.» واژه ها: ربق: کمند حلّ ربقته: رنج و سختي او را گشود و دور کرد. صدع: متفرق، پريشان، شکافتن عبوق: شرب شبانگاه شعب: به هم پيوست و جمع کرد قائف: پي شناس فين: آهنگر و آهنگري نصل: تيغ بي تيغه شحذ: تيز، سخت راندن، خشم گرفتن توضيح و تفسير: حضرت علي عليه السلام بعد از ترسيم جامعه ي جهاني در آستانه ي ظهور منجي موعود، مهدي آل محمد عليهم السلام به بخشي از ويژگي ها و اهداف محوري قيام ايشان پرداخته و آن گاه صفات و خصوصيات ياران آن رهبر الهي را بيان مي فرمايد: «ألا و ان أدرکها منا»(9) هشدار و آگاهي مي دهد تا در تاريکي هاي عصر غيبت گرفتار فتنه ها و مدعيان فريب گر نشده، با بصيرت و دانايي، راه و رهبر حق را بشناسيم و تبعيت کنيم و از سربازان او باشيم. ان شاءالله. نخست اين که: آن موعود امم از عترت پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم و علوي و فاطمي است (که روايات فريقين شيعه و سني به روشني و صراحت بر اين حقيقت دلالت دارد). دوم اين که: در جامعه حضور دارد و از حوادث و مسائل و آنچه مي گذرد، آگاه است. سوم اين که: با چراغ نوراني (10) ولايت و امامت و نور علم الهي و منطق، عالميان را به نور و نجات مي رساند، و همچون نور، خود گواه حقانيت خويش (آفتاب آمد دليل آفتاب) و زداينده ي تاريکي ها و حيات آفرين و اميدبخش بوده، چشم ها و دل ها را به خود جلب مي کند (البته کوران و خفاشان توان ديدن آن نور را ندارند). چهارم اين که: سيره ي عملي و رفتار او در همه ي زمينه ها بر روش صالحين (پيامبر و امامان معصوم عليهم السلام، عالي ترين چهره ي صالحان) حقّ و عدل (نه مانند حاکمان ستمگر تاريخ) مي باشد. پنجم اين که: آن موعود ما سالهاي طولاني، پنهان از مردم و در غيبت به سر مي برد؛ به گونه اي که هيچ کس، حتي اثرشناسان را توان راه يابي و ديدن او نباشد مگر مؤمنان ممتاز و برخي پاکان که طبق حکمت و مصلحت، آن حضرت را ملاقات کنند. و آن گاه به بيان اهداف آن پيشواي پاک(11) مي پردازد و مي فرمايد: الف) او با زدودن جهل و شک و ذلت، بندهاي عقل و علم را مي گشايد و باز مي کند و انسانها، خردمند و رشيد مي شوند. ب) ملت هاي مانده در اسارت و بردگي و استعمار را آزاد مي سازد و اسيران هواهاي نفساني و ناداني را رهايي مي بخشد. ج) احزاب و جمعيت هاي گمراه و ستمگر را پراکنده و متلاشي نموده، مؤلفه هاي قدرت هاي استکباري و توطئه هايشان را در هم مي ريزد. د) حقّ جويان محروم و متفرق را جمع و متحد مي سازد ( مستضعفين و مؤمناني که سلطه گران براي توسعه و تداوم حاکميت ظالمانه ي خود، آن ها را پراکنده يا تبعيد و جدا از هم نموده اند) همان گونه که امروز نيز شاهد آن هستيم. طبيعي است چنين نهضت عظيم رهايي بخش را سربازان و پاک بازاني لازم است که امام علي عليه السلام به اوصاف آنان اشاره مي فرمايد: «فيها قوم...» 1- گروهي براي درهم شکستن فتنه ها و تحقق اهداف الهي و رها بخش آماده مي شوند، آنان سالکاني هدايت يافته اند که در ميان بحران ها و آزمون هاي سخت آبديده شده؛ همانا شمشيرهاي صيقل داده و براق و بران، مهياي پيروي از پيشوا در پيشبرد دستورات اويند و با ذهن تيز، اخذ علم و حکمت نموده؛ همچون سلاح صيقل داده با گمراهان ستيز و پيشرفت مي کنند. 2- علم و ايمانشان از انس و ارتباط با قرآن نشأت يافته و ديدگان آنان با نور قرآن روشنايي و جلا پيدا کرده است. 3- چون در آيات قرآن تدبر نموده و تفسير را از اهل بيت وحي و آشنايان به تنزيل و تأويل و معارف ظاهر و باطن قرآن مي گيرند، هرگونه شبهه و شک از دل و روحشان برطرف شده، حق تفسير در گوش جانشان طنين افکنده و با يقين، حقايق را بيان و شبهات را دفع مي کنند. 4- در نتيجه ظرف ذهن آنان قابليت و توان درک معارف الهي يافته، هر صبح و شام اسرار و الطاف حقّ بر آنان ريزان است و آنان با تمام وجود، لذت کمال و معارفي که به سود دنيا و آخرت شان مي باشد مي چشند و درک مي کنند. نکته ها: الف) در اين آينده نگري(12)، اميرمؤمنان حضرت علي عليه السلام برخلاف ديدگاه برخي از نظريه پردازان غربي (که آينده ي بشريت را تاريکي و نابودي مي دانند) آينده را روشن و مثبت اعلام نموده، با رهبر مقدس و محبوب و ياراني صالح و دانا و اهدافي آزادي بخش و وحدت آفرين و... ب) توجه دادن به اين حقيقت که در ميان امواج فتنه ها با هوشياري و استقامت و درک مفاهيم و معارف قرآن و ارتباط با مفسرين راستين (اهل بيت پيامبر عليهم السلام) به ساحل سعادت مي توان رسيد. پی نوشت:1- نهج البلاغه: خطبه ي 150. 2- نهج البلاغه، خطبه ي 16. و نيز در خطبه هاي 213 و 222و ... گرايش به چپ و راست را مذّمت کرده است. 3-سوره ي بقره، آيه ي 143. 4-سوره ي بقره، آيه ي 216. 5- سوره ي مائده، آيه ي 101. 6- سوره ي نجم، آيه ي 3. 7- منهاج البراعه: ج9، ص135. 8- نهج البلاغه: خطبه 150. 9- منهاج البراعه: ج9، ص137؛ شرح ابن ابي الحديد: ج9، ص128؛ ترجمه و تفسير علامه جعفري: ج24، ص325. 10- امام علي عليه السلام در خطبه ي 187 نسبت به خود نيز تعبير به سراج نموده، مي فرمايد: «انما مثلي بينکم کمثل السراج...». 11- در اينجا کلام علي عليه السلام گرچه صراحت اسمي و انحصاري به مهدي موعود عليه السلام ندارد (و برخي شامل ائمه ي يا سالکان و عالمان راه، حق دانسته اند) ليکن با توجه به سياق و بيان اوصاف ( سراج منير، پنهان و استتار و...) آن منجي و اهداف و انصارش، به وضوح قابل انطباق بر خاتم الاوصيا حجه بن الحسن عجل الله فرجه الشريف- مي باشد. 12- فوتورسيم (futurism) که اخيراً دانشمندان جهان به ويژه غربي ها مي کوشند به فردا راه يابند و نويسندگاني مانند: «فوکوياما» با تئوري «آخرالزمان» مشهور شد يا «ساموئل هانينگتون» با نظريه ي «جنگ تمدن ها» و... منبع: کتاب منجي موعود از منظر نهج البلاغهمعرفي سايت مرتبط با اين مقاله تصاوير زيبا و مرتبط با اين مقاله
#دین و اندیشه#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 354]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها