تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804804105
چرا نمی توان نام اصلی امام زمان(ع) را زمزمه كرد؟
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
چرا نمی توان نام اصلی امام زمان(ع) را زمزمه كرد؟ منبع:ماهنامه موعود در اين باره حضرت آيت الله مكارم شيرازی در كتاب قواعد فقهيه بحث مفصلی دارند كه خلاصه آن چنين است:«مشهور بين محدثان، حرمت تسميه به اسم شريف حضرت است، لكن در آن احتمالاتی وجود دارد». سپس ايشان سه قول را مطرح می كند:1. حرمت تسميه به دوران غيبت صغری اختصاص داشت؛2. حرمت تسميه دائر مدار «تقيه و خوف» است. اين رأی و نظر علامه حر عاملی است؛3. حرمت تسميه مطلق و تا زمان ظهور است: كسانی مانند شيخ مفيد، علامه مجلسی و شيخ صدوق... اين نظر را مطرح كرده اند.روايات در اين باره، چهار دسته است:1. رواياتی كه از آنها حرمت تسميه مطلقاً و بدون هيچ قيد و شرطی استفاده می شود؛ مانند روايت كلينی از امام صادق(ع):صاحب هذالأمر لا يسمّيه بإسمه إلاّ كافر؛نام صاحب امر را جز كافر نمی برد.12. رواياتی كه تصريح به حرمت تسميه به اسم شريف تا زمان ظهور ايشان؛ دارند مانند روايت امام هادی(ع):لا يحلّ ذكره باسمه حتّی يخرج... .حلال نيست ياد آن حضرت به اسم شريف تا زمان ظهور...2 .3. رواياتی كه علت حرمت تسميه را خوف و تقيه ذكر می كنند: مانند روايت ابو خالد از امام باقر(ع):... همانا تو از من چيزی سؤال كردی كه اگر بنی فاطمه او را بشناسند، حرص ورزند كه او را قطعه قطعه كنند.34. رواياتی كه ائمه اطهار(ع) و يا اصحابشان تصريح به اسم شريف حضرت نموده اند؛ مانند روايت اميرالمؤمنين(ع):در آخرالزمان يكی از فرزندانم قيام می كند كه دو اسم دارد: يكی مخفی و ديگری آشكار؛ كه اسم مخفی او احمد و اسم آشكارش محمد است.4ايشان در ادامه سه دليل بر ردّ قول به حرمت آورده و می گويند: در دوران تقيه چه خوف بر ايشان و چه خوف بر خودمان باشد، ذكر نام حضرت حرام است؛ ولی در غير از تقيه دليلی بر حرمت نداريم. و نيز روايات مطلق و بدون قيد را بر موارد تقيه حمل می نماييم.5البته گرچه برخی روايات منع از تسميه، مقيّد به خوف و تقيّه می باشند وليكن اكثر آنها بر عموم منع از تسميه در همه مكانها و در همه زمانها حتی زمان غيبت كبری دلالت دارند. برخی به طور مطلق و برخی صراحتاً از ذكر نام ايشان تا زمان ظهور منع می كنند همانند روايتی كه شيخ صدوق به سند متصل در كتاب كمال الدين از عبدالله بن أبی يعفور روايت نموده كه می گويد:از امام صادق(ع) سؤال كردم:سرورم؛ مهدی كدام فرزند شماست؟ فرمودند: پنجمين از هفتمين [امام] كه از شما غايب می شود و بردن نام او برای شما جايز نيست.و يا روايتی كه در كتاب كمال الدين به سند متصل از عبدالعظيم حسنی منقول است كه گفت:به خدمت امام علی نقی(ع) رسيدم. وقتی به من نگاه كرد فرمود: مرحبا بر تو ای ابوالقاسم... پس از من فرزندم حسن [امام] است و مردم پس از او چه خواهند كشيد؟ پرسيدم: چطور مولای من؟ فرمود: چرا كه او ديده نمی شود و بردن نامش مجاز نيست تا زمانی كه قيام كند و زمين را آكنده از قسط و عدالت كند.و همينطور روايت احمد بن زياد كه در كتاب كمال الدين است از حضرت موسی(ع) و در آخر آن در وصف حجت می فرمايد:كسی كه ولادتش از مردم مخفی است و نام بردن از او تا پيش از ظهورش مجاز نيست.پس مقتضای مجموع اين احاديث حرمت تسميه آن جناب است مطلقاً، خواه در زمان حضور و خواه در زمان غيبت صغرا و كبرا.و مؤيد مطلب اينكه در بيش از هزار حديثی كه درباره ايشان در كتب حديثی و ادعيه و زيارات آمده، به جز يكی يا دو مورد تصريح به اسم ايشان نشده است.شايان ذكر است كه نام مبارك آن حضرت (أرواحنا لمقدمه الفداء) توسط حضرات معصومين (عليهم السلام) و من جمله از طريق ناحيه مقدسه امام عصر(ع) در برخی از ادعيه و زيارات معروف نظير: دعای شريف ندبه؛ «اللهم صل علی محمد و آل محمد و صل علی محمد جدّه و نبيّك السّيد الأكبر و علی أبيه السّيد الأصغر»، كه مرجع ضماير به نام مبارك «محمّد» ابتدايی برمی گردد و لذا بايد نام آن حضرت بوده باشد، آمده است و از جمع اين گونه موارد با روايات دلالت كننده بر نهی و حرمت بردن نام ايشان، به اين نتيجه می رسيم كه احتياط را در نبردن نام و كنيه مبارك ايشان، كه همان نام و كنيه رسول خدا(ص) می باشد، در محافل و مجامع عمومی، مراعات نماييم، همان گونه كه سيره بسياری از علمای سلف نيز چنين بوده است.2. چرا امام علی(ع) با آن توجه خاصی كه در حال نماز داشتند و غرق مناجات با پروردگار می شدند، تا آنجا كه معروف است پيكان تير از پايش بيرون آوردند و متوجه نشدند، چگونه ممكن است در حال ركوع صدای سائلی را شنيده و انگشتر خود را به او ببخشد؟شنيدن صدای سائل و به كمك او پرداختن توجه به خويشتن نيست، بلكه عين توجه به خداست، اميرالمؤمنين(ع) در حال نماز از خود بيگانه بود نه از خدا، و می دانيم بيگانگی از خلق خدا، بيگانگی از خداست؛ به تعبير روشن تر، پرداختن زكات در حال نماز، انجام عبادت در ضمن عبادت است؛ نه انجام يك عمل مباح در ضمن عبادت. به تعبير ديگر آنچه با روح عبادت سازگار نيست، توجه به مسائل مربوط به زندگی مادی و شخصی است و اما توجه به آنچه در مسير رضای خدا است، كاملاً با روح عبادت سازگار است و آن را تأكيد می كند، ذكر اين نكته نيز لازم است كه معنی غرق شدن در توجه به خدا اين نيست كه انسان بی اختيار احساس خود را از دست بدهد، بلكه با اراده خويش توجه خود را از آنچه در راه خدا و برای خدا نيست برمی گيرد.6پی نوشتها:1 . اصول كافی، ج1، ص332.2 . كمال الدين، ص214.3 . وسائل الشيعه، ج20، ص359.4 . موعود، ش46، ص71.5 . به نقل از فصلنامه انتظار، ش3، ص221.6 . تفسير نمونه، ج4، ص428.
#دین و اندیشه#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 238]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها