واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
اوصاف بدني نويسنده: احمد زمانیمنبع:کتاب«حقايق پنهان» انس بن مالك درباره امام حسن(ع)مي گويد:.(لم يكن أحد أشبه برسول اللّه ص من الحسن بن على(1)؛ هيچ فردي از امام حسن(ع)شبيه تر به پيامبر(ص)نبوده است.).أحمدبن حنبل به نقل از علي بن ابيطالب(ع)مي نويسد:.(كان الحسن أشبه برسول اللّه مابين الصدر إلي الرأس والحسين أشبه فيما كان أسفل من ذلك(2)؛ حسن(ع)از سينه تا سر شبيه ترين فرد به نبي گرامي اسلام بود و حسين از سينه به پايين بيش ترين شباهت را به آن حضرت داشت).ابن صبّاغ مالكي در زيبايي صورت و اعضاي حسن بن علي(ع)مي نويسد: رنگ چهره حسن بن علي(ع)سفيد آميخته با سرخي بود؛ چشمانش سياه، درشت و گشاده؛ گونه هايش هموار، موي وسط سينه اش نرم؛ موي ريشش پر و انبوه؛ پشت گوشش پرمو؛ گردن آن حضرت كشيده، برّاق همچون شمشيري از نقره؛ مفاصلش درشت و دوشانه اش پهن و دور از يكديگر بود؛ انساني چهارشانه، ميانه قد و نمكين كه نيكوترين صورت را داشت؛ ريش خود را با رنگ سياه خضاب مي كرد؛ مويش پرچين و كوتاه و قامتش رسا بود.(3).واصل بن عطا گفته است:.صورت حسن بن علي(ع)چون سيماي انبيا و هيأت و شكل او چون هيأت ملوك و امرا بوده است.(4).محدثان، سيماي ملكوتي امام مجتبي(ع)را چنين توصيف كرده اند: رخسارش سفيد و آميخته با سرخى؛ سياهىِ چشمانش در كنار سفيدي آن درخششي خاص داشت؛ داراي مويي درهم و پيچيده و انبوه بود؛ استخوان و عضلاتش درشت؛ فاصله شانه و بازوانش زياد؛ گردنش همانند ابريقي نقره مي درخشيد؛ با هوش و ذكاوت سرشاري كه داشت، هر آنچه از جدّ و پدر و مادرش سرمي زد، همانند آينه تمام نما در وجودش منعكس مي گشت؛ او در امتيازهاي عقلي و اخلاقي در بلندترين قلّه قرار داشت؛ در كنار همه آنچه گذشت، از اصالت و ريشه اي بس والا برخوردار بود و بر اساس قانون وراثت و نسب همه برجستگي ها و سرمايه هاي معنوي رسول گرامي اسلام در وجود حسن بن علي(ع)تبلور يافته بود و به قول معروف: (آنچه خوبان همه دارند او تنها داشت).رسول خدا(ص)در مواردي از حسن و برادرش حسين به ريحانه و سيّد تعبير مي كند، آن جا كه مي فرمايد: (وريحانتاى: الحسن والحسين(5)؛ حسن و حسين دو ريحانه منند.) و نيز فرمود:.(الحسن والحسين ريحانتاي من الدنيا(6)؛ حسن و حسين دو ريحانه من در دنيايند. و گاهي در مورد حضرت مجتبي(ع)فرموده است:.(إنّ هذا ريحانتى وإنّ ابنى هذا سيّد سيصلح اللّه به بين فئتين من المسلمين(7)؛ همانا حسن ريحانه من است و اين فرزندم آقاست و به زودي خداوند به دست او بين دو گروه مسلمان، صلح برقرار خواهد كرد.).علامه طريحي در توضيح واژه (ريحانه) مي نويسد: (كل نبت طيب الرائحة؛ هر گياه خوشبو و لذّت بخشي را ريحانه گويند) و سپس درباره احاديث فوق اضافه مي كند: خوشبوترين و جذاب ترين گل و گياه نزد رسول خدا(ص)دو فرزندش حسن و حسين بودند و اين زيباترين نوع تشبيه است.(8).همچنين واژه (سيّد) كه صفت مشبّهه است و دلالت بر ثبات و دوام دارد، يعني كسي كه سيادت و آقايي با تمام وجودش عجين گشته و از او جدا نخواهد شد و مجد و بزرگواري در تمام حالات در سراسر وجودش متبلور است.آرى، مجموعه اوصاف زيباي ذاتي و مورثى، او را بر ديگران برتري داده بود و براي همين، وي از نظر بيان، شجاعت، سخاوت، هيبت، تقوا، و عبادت و... زبانزد خاص و عام بود.پی نوشتها:1. شيخ عباس قمى، انوار البهيّه في تواريخ الحجج الإلهيّة، ص38.2. بحارالانوار، ج43، ص301، ح64.3. سيدمحسن امين، أعيان الشيعة، ج1، ص563؛ كشف الغمه عن معرفة الائمه، ج2، ص151.4. اعيان الشيعه، ج1، ص562.5. بحارالانوار، ج43، ص264، ح13.6. الصواعق المحرقه، ص114؛ صحيح ترمذى، ص306.7. الإصابة فى تمييز الصحابه، ج2، ص12.8. مجمع البحرين، ج2، ص363.
#دین و اندیشه#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 193]