واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: -------------------------------------------------------------------------------- هرگز پاهايش را پيش روی کسی که نشسته بود، دراز نمی کرد. اگر تنها بود و غذا برايش می آوردند، غلامان و خدمتگزاران و حتی دربان و نگهبان را بر سر سفره خويش می نشانيد و با آنان غذا می خورد. در تابستان بر حصير و در زمستان بر پلاس مي نشست. جامه خشن می پوشيد و چون در ميان مردم می آمد، آن را زينت می داد. -------------------------- هشتمين امام شيعيان حضرت علي بن موسي الرضا ـ عليهماالسلام ـ در كنار مقام امامت و ولايت الهي، از ولايتعهدي و ظاهري نيز بي بهره نبود. از همين رو، دقت در زندگاني عملي آن حضرت، درس هاي آموزنده و راهگشايي براي مردم و مسئولان با خود دارد. دوري از ملازمات مقام و منصب حكومتي، رهايي از غرور و تكبر علمي، آزادگي در برخورد با مخالفان و مصلحت انديشي حكيمانه براي نجات شيعيان، از بارزترين ويژگي هاي زندگي آن امام است. ياسر، خادم آن حضرت مي گويد: حضرت رضا هميشه با خدمه و كارگرهاي خود غذا مي خورد و دوست داشت با آنان بنشيند و صحبت و درددل كند. برخي ناآگاهان به اين كار حضرت ايراد مي گرفتند و حضرت مي فرمود: «انّ الرب تبارك وتعالي واحد والاب واحد والام واحده والجزاء بالاعمال»: پروردگار، پدر و مادر، يكي است و فضيلت فقط و فقط به كردار است. روايت ياران و نزديكان هر روزه هشتمين امام شيعيان، پندهاي گرانبهايي از شيوه و روش زندگي آن حضرت مي آموزد. از ابراهيم بن عباس صولی نقل شده است که گفت: هيچ کس را فاضل تر از ابوالحسن رضا، نه ديده و نه شنيده ام. از او چيزهايی ديده ام که از هيچ کس نديدم. هرگز نديدم با سخن گفتن به کسی جفا کند. نديدم کلام کسی را قطع کند تا خود آن شخص از گفتن فارغ شود. هيچ گاه حاجتی را که می توانست برآورده سازد، رد نمی کرد. هرگز پاهايش را پيش روی کسی که نشسته بود، دراز نمی کرد. نديدم به يکی از دوستان يا خادمانش دشنام دهد. هرگز نديدم آب دهان به بيرون افکند و يا در خنده اش قهقهه بزند، بلکه خنده او تبسم بود. چنان بود که اگر تنها بود و غذا برايش می آوردند، غلامان و خدمتگزاران و حتی دربان و نگهبان را بر سر سفره خويش می نشانيد و با آنان غذا می خورد. شبها کم می خوابيد و بسيار روزه می گرفت. سه روز، روزه در هر ماه را از دست نمی داد و می فرمود: اين سه روز، برابر با روزه يک عمر است. بسيار صدقه پنهانی می داد و بيشتر در شب های تاريک به اين کار دست می زد. اگر کسی ادعا کرد که فردی مانند رضا (ع) را در فضل ديده است، او را تصديق مکنيد. طبرسی از محمدبن ابو عباد نقل کرده است که مي گفت: امام رضا (ع) در تابستان بر حصير و در زمستان بر پلاس مي نشست. جامه خشن می پوشيد و چون در ميان مردم می آمد، آن را زينت می داد. صدوق در عيون اخبار الرضا (ع) گويد: آن حضرت کم خوراک بود و غذای سبک مي خورد. در روايات متعددي از معصومين فلسفه اصلي حكومت و در اختيار داشتن قدرت و مكنت دنيوي، اصلاح امور مسلمين و اهتمام در خدمت رساني به آنها عنوان شده است مانند اين كه «من اصبح و لم يهتم بأمور المسلمين، فليس مسلم». على بن شعيب، مي گويد: روزى به ديدار امام رضا ـ عليه السلام ـ رفتم، از من پرسيد: يا على! چه كسى از نظر زندگى بهترين مردم است؟ پاسخ دادم: اى سرور و آقاى من! شما به اين مطلب از من داناتريد. پس از آن فرمود: «يا على، من حَسن مَعاشَ غَيْرهِ فى مَعاشِهِ.»: كسى كه امور زندگى ديگران را از طريق امورِ زندگى خويش نيكو مى گرداند و سپس ادامه داد: مى دانى چه كسى از نظر زندگى از همه مردم بدتر است؟ پاسخ دادم: شما داناتريد. فرمود: كسى كه ديگران از زندگى او بهره اى ندارند. و اين ديدگاه ظريف و خداپسندانه امام رضا (ع) بود كه روز به روز اقبال موافق و مخالف را براي دوستي و محبتش در پي داشت تا جايي كه رشك مأمون را برانگيخت و موجب به شهادت رساندن هشتمين امام شيعيان شد. در پايان بايد دست به دامن حديثي از امام رضا (ع) شد كه ملاك عقل و عقلانيت را در خدمتگزاري و رفع محروميت از محرومان دانسته است: عقل شخص مسلمان تمام نيست، مگر اين كه ده ويژگي را دارا باشد: 1ـ از او اميد خير باشد. 2ـ از بدى او در امان باشند. 3ـ خير اندك ديگرى را بسيار شمارد. 4ـ خير بسيار خود را اندك شمارد. 5ـ هر چه حاجت از او خواهند دلتنگ نشود. 6ـ در عمر خود از دانش طلبى خسته نشود. 7ـ فقر در راه خدايش از توانگرى برايش محبوب تر باشد. 8ـ خوارى در راه خدايش، از عزّت با دشمنش محبوب تر باشد. 9ـ گمنامى را از پرنامى خواهان تر باشد. 10ـ و سپس فرمود: دهمى چيست و چيست دهمى؟ به او گفته شد: چيست؟ فرمود: احدى را ننگرد، جز اين كه بگويد او از من بهتر و پرهيزكارتر است
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 788]