واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: با توجه به آيات 159 سوره آل عمران و 12 سوره ابراهيم؛ معناي صحيح توکل را بيان کنيد. با تشكر پاسخ : با سلام دوست عزيز توكل يعنی انسان هميشه به آنچه مقتضای حق است عمل كند و در اين راه به خدا اعتماد كند ، كه خداوند حامی و پشتيبان كسانی است كه حامی و پشتيبان حق میباشند . توكل تضمين الهی است برای كسی كه هميشه حامی و پشتيبان حق است . مثالی عرض میكنيم : شما میرويد به مغازهای و متاعی خريداری میكنيد و صاحب آن مغازه مرغوبيت آن متاع را تضمين میكند و به شما اطمينان میدهد و شما هم به گفته او اعتماد میكنيد ، يعنی مطمئن میشويد كه متاع مورد نظر ، همان اندازه مرغوب است كه او گفته است . راه حق چيزی است كه انبياء از طرف خدا آن را شناسانده و از طرف خدا آن را تضمين كردهاند كه هر كه اين راه را برود به نتيجه میرسد . خداوند اين عالم را طوری ساخته است كه همواره از كسانی كه حق و حقيقت را حمايت كنند حمايت میكند . حق همواره يك تأييد معنوی با خود دارد . انبياء میگويند به خدا توكل كنيد و در راه خدا مجاهده كنيد ، به خدا توكل و اعتماد كنيد و در طلب رزق و روزی از راه سالم و مشروع منحرف نشويد . يعنی اگر راه خدا را برويد از نوعی حمايت الهی برخوردار خواهيد شد . معنی توكل اين نيست كه كاری نكنيد و قوای وجودی خود را تعطيل كنيد و يك جا بنشينيد و به خدا اعتماد كنيد كه او به جای شما وظيفه را انجام میدهد . كار نكردن و راه نرفتن كه تضمين نمیخواهد ، سكون و توقف تأييدی نمیخواهد . سكون و توقف و تعطيل قوا چيزی نيست كه اثری داشته باشد و آن اثر از طرف خدا يا غير خدا قابل تضمين باشد . اگر قرآن كريم را استقصاء بكنيد میبينيد كه توكل را به همين معنی ذكر میكند . قرآن میگويد از پيمودن راه حق نترسيد و به خدا توكل كنيد ، از نيروی باطل نترسيد و به خدا توكل كنيد . به عنوان نمونه دو آيه از قرآن كريم را در اين زمينه ذكر میكنم : يكی آيهای است كه از زبان همه پيغمبرانی كه بعد از نوح آمدهاند ذكر میكند . آنها به مردمی كه با آنها مخالفت میكردند و سد راه آنها میشدند میگفتند : " « و ما لنا أن لا نتوكل علی الله و قد هدينا سبلنا و لنصبرن علی ما آذيتمونا و علی الله فليتوكل المتوكلون »" ( آیه ی 12 سوره ی ابراهیم ) يعنی چرا ما بر خدا توكل و اعتماد نكنيم و حال آنكه خدا راه را به ما نشان داده و البته ما آن راه را خواهيم رفت و هر چه شما ما را شكنجه دهيد ما صبر و استقامت خواهيم كرد ، اعتماد كنندگان بايد تنها بر خدا اعتماد و توكل كنند . اين آيه در كمال صراحت ، توكل را به صورت يك امر مثبت ذكر میكند ، راهی هست و پيمودنی هست و رنج و مشقتهايی در اين پيمودن هست كه اراده را سست و عزيمت را فسخ میكند . انبياء میگويند : ما از نيروی باطل نخواهيم هراسيد و به خدا اعتماد میكنيم.راه حق را میرويم . آيه ديگر درباره شخص رسول اكرم ( ص ) است . اين آيه نيز در كمال صراحت توكل را در يك مفهوم مثبت يادآوری میكند ، میفرمايد : " « فاذا عزمت فتوكل علی الله »" (آیه ی 159 سوره ی آل عمران ) ای پيغمبر ! همينكه عزم كردی و تصميم گرفتی ، به خدا اعتماد كن و كار خود را دنبال كن نمیگويد بنشين و دست روی دست بگذار و توكل كن ، میگويد كار خود را بكن و به خدا توكل كن . اين است معنی توكل و آن است معنی رزاقيت الهی... . موفق باشيد. 056 مشاور : احمدي مرکز اطلاع رسانی امام مهدی ع
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 241]