واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: فرهنگ > سینما - سعید حاجیمیری وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی باید مصونیتی فراتر از آنچه در جامعه به عنوان یک شاخص برای شهروندان تعریف شده برای هنرمندان ایجاد کند. این مصونیت و امنیت از آن جهت مهم است که هنرمندان بتوانند تحت لوای آن حرفهای خود را بزنند و با رعایت همه مصالح واقعی جامعه و نظام فیلمهایی شبیه به خودشان بسازند. با احترام به خطوط قرمز واقعی و نه خطوط قرمزی که هر مسئول پشت میزنشینی برای خود ترسیم کرده است. ما امروز در سینما به یک شور و نشاطی واقعی نیاز داریم که این جز با اعطای آزادیهای بیشتر به فعالان این عرصه امکانپذیر نیست. البته همیشه احتمال خطا هست و هر سیستمی ممکن است مرتکب خطا شود. عرصه فرهنگ از مطبوعات و کتاب گرفته تا سینما هیچکدام از خطا بری نیستند. همیشه این احتمال هست که انواع و اقسام میکروبها وارد بدن انسان شوند اما خدا طوری بدن ما را خلق کرده که سیستم دفاعی بدن قادر است همه این میکروبها را از بین ببرد و در بعضی موارد از آنها آنزیمهای مفید برای دستگاه گوارش بسازد. ریشهکنی قطعی و دائمی میکروبها حرفی کاملاً غیرمنطقی و نشدنی است. امکان ندارد خطا به شکل کامل از بین برود و احتمال وقوعش وجود نداشته باشد مگر اینکه قیامت از راه برسد و آخرالزمان شود. خطا و اشتباه طبیعت این دنیا هستند. کسانی که فکر میکنند میتوانند خطا را به صفر برسانند مانند کسانی است که میخواهند با آب مقطر زندگی کنند. آب هم باید تاحدی ناخالصیها، ترکیبات مختلف و املاح خود را داشته باشد. اینکه در قرآن آمده «وجعلنا منالماء کلشیء حی»، حتماً منظورش آب مقطر نبوده است. ما به بعضی از این ناخالصیها برای زندگی نیاز داریم. متأسفانه یک عده امشی دست گرفتهاند و میخواهند تمام ناخالصیها و انحرافات را از بین ببرند. انحراف و ناخالصی جزو طبیعت هستی هستند. به کمک اینهاست که فرق سره از ناسره مشخص میشود. خداوند چهره همه انسانها را زیبا نیافریده است و یک عدهای هم هستند که بنا بر تعریف عام زشت به حساب میآیند. تا اینها نباشند که زیبایی به چشم نمیآید. کندذهنی باید باشد تا هوشمند معلوم شود. واقعاً نمیدانم چرا در عرصه سیاستگذاریها یک عده فقط به دنبال منزه کردن هستند. میگویند بد و متوسط وجود نداشته باشد. در قرآن به صراحت آمده است «لا اکراه فی الدین». خب این یعنی حتی در پذیرفتن دین هم آزادی هست و هیچ اجبار و اکراهی در پذیرش آن وجود ندارد. ما چارهای نداریم جز اینکه از تهدیدها فرصت بسازیم. نباید اینقدر ضعیف، نگران و کمتحمل باشیم. گویی که نعوذبالله میخواهیم جای خدا را در زمین پر کنیم و با عملکرد و قوانینمان قصد داریم همه ناپاکیها را از بین برده و همه چیز را خالص کنیم. میخواهیم یک جامعه پاک و منزه تحویل آقا امام زمان بدهیم. خب اگر اینطور است که اصلاً آمدن ایشان چه لزومی دارد. خب ما داریم در عرصه فرهنگ و هنر حرف میزنیم. حرف ما این است که آقای وزیر ارشاد شما همه تلاش خود را به کار ببر و دل هنرمندان عرصه سینما را بدست بیاور، همه چیز خود به خود درست شده و به روال عادی جلو میرود. اهل هنر و سینما که انتظار چندانی ندارند. خب دل اینها را چطور میشود به دست آورد؟ این که اجازه بدهید حرفهاش را خیلی با شرافت و محترمانه دوست داشته باشد و دنبال کند. فیلم خودش را بسازد نه فیلمی که من و شما دوست داریم. اگر این تنوع سلایق را تحمل کنیم قطعاً از برآیند آن در سالهای آینده بهره خواهیم برد. ممکن است در یکی، دو سال اول یکسری افراط و تفریطهایی صورت بگیرد که این هم طبیعی است. هنگامی است که کسی در را هل میدهد و شما پشت در را گرفتهاید، وقتی از پشت در کنار بروید او با سکندری داخل میشود و بعد از چند لحظه آرام میگیرد. بله اگر امروز هم شما درها را باز کنید حتماً یک عدهای با سکندری میآیند. ممکن است فیلمهایی ساخته شوند که مجبور به توقیفشان شوید یا به هر دلیل مشکلساز شوند اما مهم نیست زیرا این بالاخره به تعادل میرسد. در دوم خرداد هم این اتفاق افتاد و در اوایل آن بعضی افراط و تفریطها صورت گرفت اما هرچه جلوتر رفتیم بیش از پیش به تعادل رسیدیم و دیگر از از آن تب تند ابتدایی خبری نبود. همیشه همینطور است و بعد از یک مدت دیگر همه میروند به سراغ حرفهای اصلی، زیربنایی و ماندگار. اگر فیلمسازان به آینده امیدوار باشند و این امید را در فیلمهایشان نشان دهند میتوانند به جامعه امید تزریق کنند. یکی از شاخصهای امید در جامعه این است که مردم از خانههای خود خارج شده، به سینما رفته و در یک تجربه همگانی و دستهجمعی همراه با 200 نفر دیگر فیلم ببینند، از یکدیگر انرژی بگیرند و به خانه بازگردند. این مهم با تلویزیون میسر نمیشود. داخل خانهها تکتک پای تلویزیون نشستن و فیلم دیدن شاخص فرهنگی و شاخص امید به حساب نمیآید. سینما یک تعامل میدانی است. مثلاً درباره همین طرح اذان تا اذان ما سالها این پیشنهاد را میدادیم اما میگفتند نیروی انتظامی اجازه نمیدهد. مگر تلویزیون ما نمیتواند از سر شب تا سحر فیلم پخش کند، میتواند اما تأثیر سینما را ندارد. اینکه کسی از خانهاش بیرون آمده و حس کند شهر هم همراه او بیدار است و نخوابیده، لذتبخش است.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 297]