محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1832738538
گزيده سرمقاله روزنامههاي صبح امروز
واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: گزيده سرمقاله روزنامههاي صبح امروز روزنامههاي صبح امروز ايران در سرمقالههاي خود به مهمترين مسائل روز كشور و جهان پرداختهاند كه برخي از آنها در زير ميآيد. جام جم:شليك به مرد غايب «شليك به مرد غايب»عنوان يادداشت روز روزنامه‌ي جام جم به قلم جلال برزگر است كه در آن ميخوانيد؛اسامه بن‌لادن عمر خود را در تعامل با آمريكا، سيا و پنتاگون گذراند. پس از وقايع 11 سپتامبر، غرب و القاعده به عنوان دو بازيگر به ظاهر مخالف بر يك نقطه اشتراك نظر داشتند و آن القاي گفتمان افراطي القاعده و طالبان به عنوان نسخه سياسي اسلام در جهان بود. نسخه‌اي كه قتل، انفجار، انتحار و انتقام از هر كه دم دست آمد، ركن اصيل آن را تشكيل مي‌داد. با رخ دادن تحولات اخير و گسترده شدن موج بيداري اسلامي در منطقه و غافلگيري حاصل از آن، آمريكا و القاعده هريك به نوعي سعي كردند علاوه بر رساندن خود به قافله تحولات، خود را مدير آن هم جلوه بدهند، اما ناگفته پيداست كه گفتمان القاعده در تحولات اخير به هيچ عنوان گفتمان غالب نبوده و برخلاف گروه‌هايي مثل اخوان‌المسلمين كه سالها كار و فعاليت سياسي كرده بودند، القاعده‌اي‌هاي بمب‌دوست از ناآماده‌ترين گروه‌ها براي پيوستن و همراهي و ايفاي نقش در تحولات عميق سياسي و اجتماعي حال حاضر خاورميانه بودند. نه ايران و نه آمريكا يا هيچ گروه سياسي ديگر در منطقه نمي‌تواند مدعي مديريت پروژه‌اي و كشور به كشور تحولات خاورميانه باشد، لااقل در ايران كسي چنين ادعايي ندارد، اما موضوع و بحث اصلي بر سر الهام‌بخشي و تعامل است. امروز گروه‌هاي آماده سياسي كه توانسته‌اند در تحولات نقش اساسي ايفا كنند اغلب گروه‌هاي معتدل اسلامي هستند كه جملگي برخلاف القاعده از روابط خوب با ايران برخوردار هستند. بيداري مردمي در خاورميانه يا همان قلب جهان اسلام قطعا اسلامي است كه در نوع اخير خود عميق، رو به گسترش و به دور از جنجال و انتقام‌كشي و مشخصات ايدئولوژي القاعده است؛ از اين رو آمريكا، رژيم صهيونيستي و حكومت عربستان را نگران آن ساخته كه خروجي تحولات هر روز پيوند محكم‌تري با انقلاب اسلامي ايران برقرار نمايد كه روند موجود نيز همين را نشان مي‌دهد. گفته‌هاي هيلاري كلينتون درباره الهام‌بخشي ايران يا سكوت و حمايت آمريكا از سركوب مردم بحرين جلوه‌هايي از بروز اين نوع نگراني‌هاست. اما امروز كه آمريكايي‌ها مي‌خواهند خبر كشتن بن‌لادن را به عنوان يك موفقيت جلوه دهند، بايد به افكار عمومي دنيا توضيح دهند كه چگونه 10 سال از يافتن مردي كه در نهايت در همان نواحي مورد انتظار در پاكستان و افغانستان بوده، عاجز مانده بودند؟ آيا اين مرد غايب و مشكوك كه سالي چند ويدئوي كوتاه از او پخش شده، دليل لازم و كافي لشكركشي به منطقه بوده است؟ چرا بايد جنازه بن‌لادن بنا بر خبرهايي به دريا انداخته شود؟ از كجا معلوم است بن‌لادني كه قبلا در خبرها آمده بود، بيمار است، پس از مرگ گلوله نخورده و صحنه‌سازي صورت نگرفته است؟ و هزاران پرسش بي‌پاسخ ديگر كه پيچيدگي و عملكرد مشكوك دستگاه اطلاعاتي آمريكا موجب پيدايش آنهاست. بن‌لادن هرچه كه بود و هست، يك غايب مرموز و مشكوك برخاسته از دامان سيا و آمريكا بود كه سوال‌هاي بسيار و بي‌پاسخ در ماجراي مرگ او هم نشان داد كه اين مرد غايب و افسانه اي از اول تا آخر بهانه و دستاويز آمريكا براي اجراي طرح و برنامه‌هايش در منطقه بوده، هرچند حالا بيداري اسلامي در منطقه، دوره اين بازي‌ها را به پايان برده است. كيهان:زر و زنگار «زر و زنگار»عنوان يادداشت روز روزنامه‌ي كيهان به قلم محمد ايماني است كه در ان ميخوانيد؛جريان اصيل سياسي را چگونه مي توان از جريان قلابي، بدلي و انحرافي بازشناخت؟ گاه اين دو با هم مو نمي زنند همچنان كه زرناب و فلز بدلي زرنما. هر دو درخشانند بلكه فلز بدلي درخشان تر است! دارنده طلاي ناب از سنگ محك نمي گريزد اما آن كه بدليجات مي فروشد، ميانه اي با محك ندارد. زرناب هرگز زنگار نمي بندد و اگر هم غباري بر آن بنشيند، با كنار زدن آن غبار، تابناك تر مي شود. اما فلز قلابي زرنما چرا، زنگار مي گيرد و به مرور از تابندگي باز مي ماند و از سكه مي افتد. جريان هاي سياسي- فكري انحرافي نيز در برابر جريان اسلام ناب و اصولگرايي مكتب علوي اين گونه اند. آنها شايد در بادي امر كاملا شبيه يكديگر باشند و نتوان بازشناخت. شايد روزي به اقتضاي زمانه، علي عليه السلام و عثمان و طلحه و زبير و اشعث و ابوموسي و ابن كوّاء (خوارج بعدي) در يك اردوگاه ديده شوند. و شايد حتي آنجا كه صحابي سردمدار اردوگاه جمل روياروي اميرمؤمنان(ع) مي ايستند، يا مسلمانان پيشاني پينه بسته در اردوگاه نهروان صف در برابر امام مي آرايند، تشخيص خط اصيل از خط انحرافي دشوار به نظر آيد اما ملاك هايي در ميان است كه حقانيت حق و بطلان جبهه باطل را عيان مي كند و از آن جمله، جاذبه ها و دافعه هاي آنان است. هر چه جاذبه و دافعه هاي جبهه علوي صريح و شفاف و متقن و استوار است، جاذبه و دافعه جريان هاي انحرافي گوناگون (ناكثين و قاسطين و مارقين) به غايت معوج، متناقض، مبهم و بي ثبات است. و دقيقا به دليل اين تقابل است كه از يك سو با وجود انبوه تهمت ها، گرد اتهامي بر دامان اميرمؤمنان(ع) نمي ماند و از سوي ديگر، انواع زدوبندهاي طنزآلود و خلاف ادعا را در اردوگاه هاي مقابل مي توان ديد. به عنوان مثال كساني نظير طلحه و زبير ابتدا عليه بي عدالتي و اشرافيگري و فساد كساني چون وليد بن عقبه و مروان بن حكم و ساير امويان منافق كه در دستگاه خلافت رخنه كرده اند، شورش مي كنند و با وجود مخالفت امام، خليفه را از پاي درمي آورند. سپس سراغ علي(ع) مي روند تا همان اشرافيگري و امتيازطلبي مذموم و باطل را براي آنان به عنوان «حق» به رسميت بشناسد! ملاك امام روشن است. شراكتي با كسي به هم نزده است. پس به جناب طلحه و زبير و به وليد و ديگران- و هر كس كه با شرط و شروط ناحق دست بيعت پيش مي آورد- و نيز به دوستان خوش نيتي كه دعوت مي كنند فعلا با اينها مدارا كند تا دستگاه حكومتش برقرار شود مي فرمايد «آيا از من مي خواهد پيروزي را با ستم بر مردمي كه اميد به من بسته اند، به دست آورم. هرگز چنين نخواهم كرد». اما آيا در آن صف نيز تكليف حاضران روشن است؟ نه طلحه و زبير به خاطر مي آورند كه به خاطر همين وليد و مروان، عليه عثمان شورش كرده و او را از پا درآورده اند و نه وليد و مروان و جناب عايشه، خون خليفه را از آن دو مطالبه مي كنند! ناگهان چشم باز مي كني و مي بيني هم اردوگاه شده اند مقابل علي، به خونخواهي كسي كه امام با همه انتقادها، مخالف تعرض به خانه وي بود. (... يا ناگهان چشم باز مي كني و مي بيني آن چپ دوآتشه سابق و اين راست كذايي دست در دست هم گذاشته اند در مسابقه زراندوزي و تجمل. يا فلان مدعيان اصلاح طلبي با بهمان مدعيان اصولگرايي دست ائتلاف داده اند براي هم افزايي توانايي ها و چنگ انداختن به طعمه قدرت! يك روز مي شنوي فلاني و فلاني به عنوان اصولگراي منتقد دولت خبر از ائتلاف با «اصلاح طلبان معتدل» مي دهند كه در بحبوحه آشوب و فتنه، جز در خدمت محاربين نبودند و چند صباح بعد دست بر قضا، دستيار چشم اسفنديار دولت را مي يابي كه خاك اصولگرايان را- علي الاطلاق و نه با استثناء- به توبره مي كشد و ذره اي خوش گماني درباره كليت اين جبهه به خرج نمي دهد اما همان جا- در گفت وگو با روزنامه شرق- درز مي دهد كه طيف متبوع وي اولا براي دوسوم مجلس آتي نقشه ريخته اند و ثانيا «ممكن است افرادي از گروه هاي اصلاح طلب در ليست ما قرار بگيرند»). چشم برهم مي گذاري و دوباره باز مي كني. آقاي معاويه نامه پنهاني فرستاده به دو عالي جناب كه «شما براي خلافت از علي سزاوارتريد، روي من هم حساب كنيد»! و به خاطر مي آوري كلام امام حسن(ع) خطاب به عمروعاص را كه «چند نفر درباره پدري تو اختلاف كردند و سرانجام پست ترين آنها كه درباره او «ان شانئك هوالابتر» نازل شد، به عنوان پدر تو معرفي شد. تو همان كسي هستي كه آتشي براي عثمان افروختي و خود گريختي. و گفتي من عبداله هستم پسر عاص بن وائل كه چون زخمي پيدا كنم، آن قدر مي خراشم كه به خون افتد». معاويه و عمروعاصي كه كينه طلحه و زبير را از بدر و احد و خندق و فتح مكه بر جان دارند و اصل اسلامشان تقلبي است، چگونه اين دو صحابه را سزاوارتر از علي به خلافت «مسلمين» يافته اند؟! اسلام جملي، اسلام اموي و جمع ميان اسلام عدالتخواه و اسلام اشرافي و تبعيض آلود! «السنخيه عله الانضمام» سنخيت، دو جنس ظاهرا متفاوت را به هم پيوند مي دهد وگرنه صحابي رسول خدا(ص) و دارندگان سوابق نيكو را با فاسقان متجاهر و غارتگر و بي نماز و بدمست چه كار؟ همين طلحه و زبير اصرار كردند كه وليد به خاطر شرابخواري بايد حد بخورد اما جز علي عليه السلام كسي جرئت نكرد تازيانه را با تن وليد آشنا كند. اما همان قدر كه دافعه انحرافي پيدا كني، جذب ديگران مي شوي يا برعكس. از اينجا به بعد ظاهر و باطن نقيض هم مي شود. دلت با زبانت يكي نمي شود. مجبوري مبهم و دوپهلو سخن بگويي اما حاضر نمي شوي از موضع اتهام دور شوي. مي شنوي هشدار پيامبر و علي عليهما السلام را كه «از فراست مؤمن بپرهيزيد كه او به نور خداوندي مي نگرد» و «از ظن مؤمنان بپرهيزيد كه خداوند حق را بر زبان آنان جاري ساخته است» اما گويا گير كرده اي و آن گير نمي گذارد از موضع ابهام و اتهام فاصله بگيري. اگر هنوز دلت با حق گره خورده باشد، خطا را جبران مي كني و برمي گردي اما اگر دلت گير غيرحق باشد- از طمع و وسوسه بگيريد تا خشم و بغض و تعصب باطل و حسد و لجاجت و...- تن مي دهي به صحنه آرايي «دشمن آشكار»ي كه به تعبير قرآني تو را برهنه مي كند تا عار و عور تو را برملا سازد. شل گرفتن برخي اصول و تقيدات همان و برهنگي حيثيتي و غارت اعتبار و آبرو همان. همين!؟ نه، درباره تناقض هاي اسلام بدلي و انحرافي مي توان نه كتاب كه دايره المعارف نوشت، دايره المعارف اسلام قلابي. پيشاني پينه بسته هاي صفين و نهروان را ببين كه هر چه در قبال اميرمؤمنان- اين منصوب الهي و نبوي- بدگمان و متصلب هستند، نسبت به معاويه و عمروعاص و اشعث بن قيس- منافق كافرزاده به تعبير علي عليه السلام- خوش گمان و نرم و عطوفند و گارد كاملا بازي دارند. درست مانند ماجراي خرما خوردن و خون ريزي شان. اگر از كنار نخلستاني مي گذرند و يكي شان خرماي بيرون نخلستان افتاده را بر دهان مي گذارد، آن يكي بلافاصله «متذكر» مي شود كه بايد از صاحب نخلستان حلاليت بطلبيم اما اندكي بعد، چون به زن و مردي مي رسند كه محبت علي(ع) در دلشان مي جوشد، شكم زن باردار را بدون كمترين آزردگي خاطر سفره مي كنند! دريغ از يك «متذكر» در اين فرقه منحرف و بيرون شده از دين خدا. نه فقط بيرون شده از دين خدا. مارقين. از دين گريختگان، چونان تيري كه از كمان پرتاب شود. فرقه اي با بدنه اي به غايت احمق و سراني چون اشعث، پيشاپيش با معاويه و عمروعاص قرار و مدار گذاشته. همان قدر به عمرو و ابوموسي اشعري- غايب از جهاد در برابر محاربين- اعتماد دارند كه به اميرمؤمنان و مالك اشتر و ابن عباس بدگمانند! كدام ملاك و محك بالاتر از گفتار و رفتار علي؟! روحيه خوارج و خارجي گري را از كجا بايد شناخت؟ «شما كساني هستيد كه شيطان با آنها تير خويش را به هدف مي زند... به متن جمعيت اسلامي برگرديد كه دست خداوند با جماعت است. و از جدايي و تفرقه بپرهيزيد كه انسان جدا از امت، از آن شيطان است همان گونه كه برّه جدا از گله نصيب گرگ است» (خطبه 127 نهج البلاغه). اسلام فرقه اي خوارجي، اسلام حجتيه، اسلام اشرافي، اسلام كمونيستي و كاپيتاليستي و اسلام سكولار هر چند در ظاهر متفاوت و متضاد به نظر بيايند اما نه تنها ضد هم نيستند بلكه اغلب از يك منشا واحد التقاطي سرچشمه مي گيرند و در پنهان، كم يا بيش به هم مي رسند. آن سرچشمه آلوده، دوري از آداب و مباني و مبادي اسلامي و اخذ دين از غيراهل آن است. انواع اسلام هاي بدلي يا انحرافي را بايد از «ماخذ» و «حجت» و «ملاك» آنان شناخت. مولاي متقيان در مذمت اهل فتنه فرمود «در درياهاي فتنه غوطه ور شدند و به دور از سنت ها، بدعت ها را گرفتند. مومنان افسردند و پژمردند و گمراهان و دروغزنان به نطق درآمدند. ماييم جامه دين و ياران و گنجوران و درهاي آن. و به خانه ها جز از درهاي آن وارد نمي شوند، پس هر كس به خانه اي از غير درهاي آن درآمد، به راهزني و دزدي افسانه شد» (خطبه 153 نهج البلاغه). اين كلام را بايد كنار فرمايش امام عصر- ارواحنا له الفداء- قرارداد كه فرمود «در حوادث واقعه به راويان حديث (فقها) مراجعه كنيد كه آنان حجت من بر شما و من حجت خداوند بر آنها هستم». دور زدن اين مسير روشن به هر بهانه، انحراف است از سر ناداني و خطا باشد يا نقش آفريني در پروژه مهندسي شده شيطان پرستان و اصحاب اردوگاه ابليس. آنها كه به هر دليل با ولايت فقيه فاصله مي اندازند، پيش بروند يا پس بيفتند، به همان اندازه كه فاصله و زاويه بگيرند، به مسير انحرافي رفته اند. خداوند بر علو درجات استاد شهيد آيت الله مطهري بيفزايد كه در كتاب شريف «جاذبه و دافعه علي عليه السلام» از جمله نوشت «دسته ديگر [از صحابه پيامبر در ماجراي سقيفه و تقابل با امير مومنان ] كه اقليت بودند، در همان هنگام مي گفتند شخصيت ها تا آن وقت پيش ما احترام دارند كه به حقيقت احترام بگذارند. اما آنجا كه مي بينيم اصول اسلامي به دست همين سابقه دارها پايمال مي شود، ديگر احترامي ندارند. ما طرفدار اصوليم نه طرفدار شخصيت ها. تشيع با اين روح به وجود آمده است. ما وقتي به سراغ سلمان و ابوذر و مقداد مي رويم و مي خواهيم ببينيم چه چيز آنها را وادار كرد دور علي را بگيرند و اكثريت را رها كنند، مي بينيم آنها مردمي بودند اصولي و اصول شناس، هم ديندار و هم دين شناس...» (صفحات 134-133). همين اصول گرايي و گرايش به حق، محبت اميرمومنان را در جان آنان انداخت تا آنجا كه امام فرمود «اگر با شمشيرم بر بيني مومن زنم كه مرا دشمن بدارد، دشمن نخواهد داشت و اگر تمام سرمايه هاي زمين را در آغوش منافق بريزم كه مرا دوست بدارد، دوست نخواهد داشت كه در قضاي الهي آمد و بر زبان پيامبر جاري شد كه يا علي مومن بغض تو را به دل نگيرد و منافق تو را دوست نشمارد». ما كجا و آن شيعه خطاكار علي كجا كه چون امام به خاطر جرمي انگشتان او را قطع كرد و با همان دست خون چكان به «ابن كواء» خارجي رسيد -كه با لحني طعنه آميز مي پرسيد چه كسي دست تو را قطع كرد- گفت «قطع يميني سيدالوصيين و قائد الغرّ المحجّلين و اولي الناس بالمومنين علي بن ابيطالب امام الهدي السابق الي جنات النعيم و...»! با اين نگاه، انتخابات مجلس و رياست جمهوري و رقابت هاي سياسي و اخباري كه از حواشي آن مي جوشد، تنها بهانه اي براي به محك درآمدن اصالت و عيار جريان ها و رجال سياسي است. وگرنه ماجرا ابعاد عميق تري دارد همچنان كه در دوره هاي سازندگي و اصلاحات و عدالتخواهي ديده ايم. ما در همين 2سال اخير، آزمون 3 طيف «فتنه سبز»، «اصولگرايان منتقد» و «حاميان خاص دولت» - تعابيري كه خود آنها قائلند- را در كنار آزمون قاطبه ملت و نخبگان اصولگرا ديديم. از خطاها كه بگذريم، از خط انحرافي چند لايه نمي توان گذشت. خطي با اضلاع گونه گون و ظاهرا متضاد كه چند اصل را دنبال مي كند: 1-تفرقه و اختلاف و بدگماني در جبهه اصولگرايان وفادار رهبري 2-ترغيب به يارگيري و ائتلاف با جريان هاي آلوده در حوزه رسانه اي و سياسي و حزبي و فرهنگي و اقتصادي 3-حريم شكني ولايت فقيه و قبح زدايي از ورود به حوزه حرمت ها و محرمات ديني يا به عبارتي ترويج اباحه گري در جزء و كلان 4-حاشيه سازي به قيمت غفلت از مسائل مهم منطقه 5- وارونه سازي جاذبه ها و دافعه هاي اسلامي- انقلابي (اسلام التقاطي و منافقانه با تابلوهاي راهنمايي كه 180 درجه معكوس است) 6-بازي با سرمايه و اعتبار اجتماعي و سياسي رجال در هر يك از جايگاه هاي حاكميتي 7-مهندسي تضاد و تقابل در حاكميت و القاي بن بست حقوقي و سياسي در نظام ولو به قيمت قفل شدن امور 8-برهم زدن مرز جبهه دوست و دشمن با مواضع دوپهلو يا هل دادن شخصيت ها به موضع اتهام 9-بزرگ نمايي قدرت فرسوده دشمن و در عين حال القاي خوش بيني نسبت به جبهه استكبار و ضدانقلاب. بازگشت به الفت و اتحاد و ايثار و جهاد بر مدار رهبري باطل السحر همه اين پروژه هاست. فرقه گرايي حذفي (ولو به نام تصفيه و اخلاص) همان قدر مذموم است كه راه انداختن شركت سهامي بي در و پيكر با بدخواهان و فسادانگيزان. هم جذب حداكثري و هم دفع حداقلي هر دو لازم است. آنها كه جاذبه و دافعه خود را با مدل «ولايت» و برائت برآمده از آن منطبق نكنند، لاجرم مضمحل و پايكوب نامحرمان و ناهمدلاني خواهند شد كه به دوستي گرفته شده اند. در يك دل، محبت دو مولا نمي گنجد. ما اين حقيقت را به وفور در 3دهه پرماجرايي كه سپري شد، تجربه كرده ايم. رسالت:چرا تاخير؟! «چرا تاخير؟!»عنوان سرمقالهي روزنامه‌ي رسالت به قلم محمد كاظم انبارلويي است كه در آن ميخوانيد؛سخنان دكتر محمود احمدي‌نژاد در جلسه ديروز هيئت دولت خواب دشمنان انقلاب را به كابوس تبديل كرد و به هياهوي 10روزه آنان پايان داد. رئيس‌جمهور در اين جلسه تاكيد كرد: "دولت به طور كامل پايبند ولايت فقيه است. دولت تا آخر پاي پرچم ولايت فقيه ايستاده است. من تا لحظه آخر عمر در مسير ولايت عليه استكبار و رژيم صهيونيستي خواهم بود." وي همچنين در مورد دلايل چند روز غيبت خود در خدمت به مردم گفت: "دلايل خانه‌نشيني چند روزه را در دل خود نگه مي‌دارم." چند نكته در مورد اظهارات رئيس‌جمهور از ديدگاه افكار عمومي قابل تامل است.1- در اينكه دولت نهم و دهم وفادارترين دولت‌هاي پس از انقلاب به ولايت فقيه و ايستادن در پاي پرچم ولايت فقيه مي‌باشد ترديدي نيست. هيچ نشانه‌اي از عدم وفاداري در عملكرد هيچ يك از وزراي دولت تاكنون ثبت نشده است. كسي هم به اين موضوع اعتراضي نداشته و ندارد. البته تاكيد رئيس دولت به اين معنا از باب تجديد ميثاق دولت با نظام و رهبري حرف ارزشمندي است اما سئوال اين است كه چرا براي اعلام آن 10 روز تاخير وجود دارد؟ 2- رئيس‌جمهور تاكيد فرمودند؛ "من تا لحظه آخر عمر در مسير ولايت عليه استكبار و رژيم صهيونيستي خواهم بود." اين مهم هم محل ترديد مردم و دوستداران دولت و رئيس‌جمهور نيست. همه مي‌دانند احمدي‌نژاد به خاطر طرح مسئله افسانه هولوكاست مورد كينه سرسختانه صهيونيست‌ها هست. همه مي‌دانند اطاعت رئيس‌جمهور از ولايت فقيه در گوشت و پوست و استخوان رئيس‌جمهور است و او يكي از شروط انتخاب وزراي خود را تبعيت از ولايت فقيه قرار داده و اين از محورهاي اصلي اعتقادي و كاري دولت نهم و دهم است. اما طرح اين سخن به دغدغه مردم در مورد علت تاخير 10 روزه بازگشت به كار رئيس‌جمهور پاسخ نمي‌دهد. 3- رئيس‌جمهور البته در جلسه ديروز هيئت دولت به اين دغدغه پاسخ گذرا مي‌دهد و مي‌فرمايد: "دلايل خانه‌نشيني چند روزه را در دل خود نگه مي‌دارم." خوب اگر قرار است اين دلايل در دل ايشان بماند بنابراين "خانه نشيني" در تاخير اجراي حكم رهبري بلا موضوع مي‌شود. اين نگهداري راز آلود مي‌توانست 10 روز پيش هم صورت گيرد، تا اين همه حاشيه پديد نيايد. 4- رئيس‌جمهور محترم طي سالهاي خدمت در دولت نهم و دهم بسياري از وزرا و همكاران خود را عزل كرده است و هيچ كس دلايل عزل را از او نپرسيده است. صرفا به اين دليل كه در قانون اساسي چنين حقي به اوداده شده است، كسي معترض نبوده است. اما وي در نصب معاون اول و عزل وزير اطلاعات با مخالفت مقام معظم رهبري روبه‌رو شد. احمدي‌نژاد در اولي با يك تاخير چند روزه و در دومي با يك تاخير 10 روزه و قهر و خانه‌نشيني امتثال امر كرد. اين ترديد يا تامل براي چيست؟ مگر نه اين است كليه تصميم‌سازي و تصميم‌گيري‌ها و عزل و نصب‌هاي دولت به دليل تنفيذ رهبري مشروعيت دارد؟ پس تاخير در عمل چه توجيهي دارد؟ 5- ترديدي نيست يك جريان در نوع روابط دولت با قوا، رئيس‌جمهور با ولي فقيه و در نهايت رابطه رئيس‌جمهور با مردم اخلال مي‌كند و اين جريان توسط دلسوزان رئيس‌جمهور رصد شده و خطاها و اشكالات و نيز نوع بيراهه‌ها بارها در جلسات خصوصي و عمومي و نقدهاي مشفقانه، گاهي در رسانه‌ها مطرح شده است. بي‌اعتنايي رئيس‌جمهور به اين نقدها و حمايت بي‌چون و چرا از اين جريان ممكن است بار ديگر او را در خدمت به مردم دچار مشكل كند. فراموش نكنيم ما در وسط نبرد نرم دشمن و امواج بيداري اسلامي در منطقه هستيم. لذا در پايبندي به ولايت فقيه و ايستادگي در پاي پرچم ولايت فقيه با اين تاخيرها در پذيرش ممكن است دچار نكث شويم.عقلانيت ملتزم به وحي حكم مي‌كند از تكرار اين رخدادها پرهيز كنيم و همه همت خود را مصروف پيشبرد گفتمان پيشرفت، خدمت و عدالت در سال "جهاد اقتصادي" كنيم. قدس:حقيقتي که آشتي ملي فلسطيني آشکار کرد «حقيقتي که آشتي ملي فلسطيني آشکار کرد»عنوان يادداشت ربوز روزنامه‌ي قدس به قلم صادق مهدي شکيبايي است كه در ان ميخوانيد؛جنبش فتح به رياست محمود عباس (ابومازن) پس از گذشت حدود چهار سال (ژوئن 2007 ) دشمني با دولت قانوني اسماعيل هنيه، نخست وزير منتخب فلسطين، سرانجام در غيبت حسني مبارک رئيس رژيم سابق مصر و رفيق گرمابه و گلستان خود، رضايت داد مشروعيت اين دولت را بپذيرد و طي مصالحه اي، با آشتي ملي فلسطيني موافقت کند. اين مصالحه که پنجشنبه هفته جاري با حضور سران ارشد دو جنبش فتح و حماس در نشستي در قاهره شکلي رسمي به خود خواهد گرفت، هنوز از جهاتي مورد ترديد و از جهاتي نيز مورد تمجيد و خوش بيني واقع است. ترديد از اين منظر که تجربه چهار سال گذشته اين دو جنبش و ايجاد توافقهايي چون توافق مکه ( 2007 )، طرح يمن، نشستهاي متناوب دمشق و سند وفاق ملي اسرا، همگي با هدف پايان دادن به اختلافهاي جنبشهاي ياد شده طرح، اما هريک بنا به دلايلي سرانجامي جز ناکامي نيافت. حتي توافق معروف مکه که با ميانجيگري عربستان در شهر مکه با حضور مشعل و ابومازن صورت گرفت نيز صرفاً به اين دليل که محلي براي نقش آفريني رژيم مبارک ديده نشده بود، از سوي قاهره تحريم و عملاً قبل از اجرا در صحنه ميدان به کما رفت تا امروز برخي جريانها، همچنان به توافق حاصل شده در قاهره جديد به ديده ترديد بنگرند و هرگونه اظهارنظري در اين خصوص را به پياده شدن مفاد توافقنامه در صحنه ميدان، موکول نمايند. اميدواران به اين توافق، اما با علم به تغييرات به وجود آمده در مصر، اطلاع مردم فلسطين از بيهودگي جريان مذاکره، سياست جانبدارانه آمريکا نسبت به رژيم صهيونيستي و اصرار اين رژيم بر تداوم شهرک سازي، معتقدند توافق آشتي ملي فلسطين در قاهره، گام بزرگي براي يکپارچه سازي همه ظرفيتهاي موجود در فلسطين جهت به کارگيري آن عليه اشغالگري رژيم صهيونيستي و آزادي سرزمين فلسطين است و از اين حيث به توافق حاصل در قاهره، خوش بين هستند. صرف نظر از اين ترديد و تمجيدها، اما حصول توافق قاهره ميان فتح و حماس آن هم در فاصله کمتر از دو ماه از سقوط رژيم مبارک، يک حقيقت انکارناپذير را براي جهانيان محرز کرد و آن مظلوميت جمهوري اسلامي ايران در حوزه مسائل فلسطين بود. طي چهار سال گذشته، سران و رسانه هاي غربي، در اقدامي همسو همواره ايران را به دخالت و ممانعت از دستيابي اين دو جنبش فلسطيني به آشتي ملي متهم مي کردند و مدعي بودند تهران از «تروريسم» حمايت مي کند. ايران اما در مقام واکنش، هرگونه دخالت در امور مربوط به فلسطينيان را تکذيب و خود را دوستدار ايجاد وحدت ميان فلسطينيان، اعلام مي کرد. حصول اين توافق، آن هم در اولين دور از يک سلسله نشستها در قاهره، نشان داد نه تنها ايران هرگز مانعي بر سر راه وحدت بين فلسطينيها نيست، که همواره برآن اصرار دارد. در مقابل، حصول چنين نتيجه اي در فاصله دو ماه پس از سقوط رژيم مبارک که طي سالهاي گذشته خود را مسؤول پرونده فلسطينيان مي دانست، نشان داد مانع اصلي در مسير وحدت فلسطينيان، رژيم متحد با اسرائيل بود که در عمل خواسته هاي تل آويو را در جهت ممانعت از اتحاد گروه هاي فلسطيني در مسير تشکيل دولت واحد به اجرا مي گذاشت. در حال حاضر نيز رژيم صهيونيستي با تهديد دولت خودگردان، با قطع کمکهاي اقتصادي و تلاش براي متقاعد کردن کشورهاي اروپايي به منظور تحريم حکومت خودگردان، مي کوشد مانع انعقاد اين توافقنامه آشتي ملي و يا شکست آن در کوتاه مدت شود؛ امري که تحقق آن بويژه پس از موج فراگير به رسميت شناختن دولت فلسطيني توسط کشورهاي غربي، چندان ممکن به نظر نمي رسد. با وجود سانسور اين بخش از رويداد قاهره نزد رسانه هاي غربي و گاه منطقه اي، اتفاق بزرگ ياد شده علاوه بر اينکه فضاي رواني مناسبي در سطح منطقه و بخصوص در ميان فلسطينيان ايجاد خواهد کرد، صداقت جمهوري اسلامي ايران در پيگيري مسائل مبتلا به جهان اسلام را نيز به اثبات خواهد رساند. افزون بر اين، همين موضوع با توجه به تحولات پيش آمده در منطقه خاورميانه عربي و شمال آفريقا، پروژه آمريکايي- انگليسي «ايران فوبيا» را به چالش خواهد کشيد و يک بار ديگر، مروجان اين پروژه تفرقه آميز در منطقه را در برابر افکار عمومي امت عربي و اسلامي قرار خواهد داد.فلسطين روزهاي بسيار سرنوشت سازي را پشت سرگذاشته و روزهاي حساسي را پيش روي خود مي بيند. دو جنبش بزرگ فتح و حماس با وجود اختلافهاي ماهوي، هدفهاي مشترکي دارند. تشکيل کشور مستقل فلسطين در سرزمين تاريخي فلسطين، آرمان ديرينه هر دو جنبش است. اين مهمترين وجه اشتراک، مي تواند تمام اختلافها را تا زمان تشکيل کشور مستقل فلسطيني، تحت تأثير خود قرار دهد. مردم سالاري:شوک «شوک»عنوان سرمقالهي روزنامه‌ي مردم سالاري به قلم علي ودايع است كه در آن ميخوانيد؛پرنس ويليام و کيت ميدلتون به لطف لشگرکشي و حجم عظيم هزينه هاي کاخ باکينگهام تبديل به ستاره هايي شدند که چندين ميليون نفر را پاي تلويزيون در سرتاسر جهان ميخکوب کردند. برخي منتقدين سياست لندن از ريخت و پاش بريتانيا براي يک عروسي انتقاد کردند و آن را مقابل بي توجهي به فقر در لا يه هاي پايين جامعه اين کشور قرار دادند. حاشيه رسوايي هاي خاندان سلطنتي از سال 92 به اين سو اليزابت دوم را وادار کرد با صرف حداقل 2 ميليون پوند برنامه ريزي دقيق و سوار بر موج رسانه اي همسوي آنها بردي را کسب کنند که چندين هزار پوند را مي طلبيد تا اين گونه صدر اخبار جهان و اذهان عمومي را تسخير کنند. در کنار اين سوژه پرزرق و برق، هر کسي که قصد سهيم شدن در آن داشته مبالغ گزافي پرداختند; به عنوان نمونه خانه دوران کودکي همسر شاهزاده بريتانيايي در مزايده با پايه 800 ميليون پوند به فروش رفت. در اين بين برخي چرتکه به دست گرفتند تا سود و زيان ريخت و پاش تاريخي لندن را حساب کنند. تخمين زده شده دست کم يک و نيم ميليون توريست رهسپار اين شهر شدند و اين يعني حدود 60 ميليون پوند سود، تنها اگر نيمي از اين جمعيت دو روز در لندن مانده باشند يعني 120 ميليون پوند سود و پخش تلويزيوني اين برنامه هم حداقل هفتصد ميليون پوند سود براي آنها داشته است. يک جمع و تفريق ساده نشان از يک سود گزاف براي روباه هاي بريتانيايي مي دهد که چندين سال انتظار آن را مي کشيدند. زماني که هنوز هم ذهن ها در گيراين بازي بزرگ عروسي بود، باراک اوباما همه را شوکه کرد. اسامه بن لا دن توسط تفنگداران ويژه آمريکا کشته شد و اين يعني فاتح جنگ با مرد کابوس 11 سپتامبر ظرف 10 سال گذشته باراک اوباماي دموکرات بوده است. اسامه، همچون شبحي سياه به آمريکا و غرب ضربه مي زد و مي گريخت; سرويس هاي امنيتي غرب به هر دري مي زدند به در بسته مي خوردند. گرچه گفته شده در زمان جورج بوش، رهبر القاعده در محاصره نيروهاي آمريکايي گرفتار شد اما به دليل هراس از تبعات مرگ بن لا دن او آزاد شد و به کوهستان هاي پاکستان گريخت. پايان کار بن لا دن در اين برهه زماني براي واشنگتن همانند عروسي پرنس ويليام سودزيادي خواهد داشت.با وقوع انقلا ب هاي دومينويي در خاورميانه گرچه ظرف چند ماه گذشته اثبات شد القاعده به مرگ سياسي مبتلا شده است اما اين گروه با خلع قدرت در منطقه مي توانست يارگيري گسترده اي کند و شبکه عنکبوتي خود راگسترش دهد اما نبود فرماندهي مقتدر آنها را دچار اختلا ل مي کند.گرچه در کوتاه مدت امکان عمليات هاي خشن القاعده در سرتاسر جهان وجود دارد اما در دراز مدت اين ضربه آنها را زمين گير خواهد کرد اما امروز موضوع اصلي فضاي داخلي و افکار عمومي در آمريکا است. اسامه بن لا دن و تفکر القاعده موضوعي است که ظرف 20 سال گذشته ذهن سه رييس جمهور را درگير خود کرده بود; شکل گيري القاعده و طالبان، 11 سپتامبر، جنگ عراق و افغانستان و چندين پرونده ديگر خواب را از کاخ سفيد گاه وبي گاه ربود.جابه جايي هاي امنيتي آمريکا ظرف چند هفته گذشته و حتي زمان سنجي آن پس از جشن خاندان سلطنتي بريتانيا قطعا تدابير مردان اوباماست براي حداکثر برد. خروج نيروهاي آمريکا از عراق و افغانستان که وعده بزرگ دموکرات ها در انتخابات 2008 بود، حيثيت آنها را بدون مرگ باني فاجعه نيويورک به شدت خدشه دار مي کرد. اين که اوباما اعلا م مي کند عمليات توسط او فرماندهي شده است يعني سوخت براي تبليغات انتخابات 2012 ايالا ت متحده. انتخاب جورج بوش در سال 2004 و باراک اوباما در سال 2008 تحت تاثير مستقيم جنگ با القاعده و معضل افغانستان بوده است. اکنون مي توان تضمين کرد اوباما براي يک دوره ديگر در کاخ سفيد خواهد ماند و حتي براي انتخابات 2016 اين موضوع براي تحت تاثير قراردادن جامعه آمريکا مورد استفاده دموکرات هايي قرار مي گيرد که رهبر امروز آنها در ارتش خدمت نکرده و از سوي جمهوري خواهان و تي پارتي به مماشات و کوتاهي در جنگ با تروريسم متهم مي شوند البته دراين بين بي شک جمهوري خواهان نيز سهم خود را از مرگ بن لا دن طلب مي کنند با اين عنوان که ما جنگ با القاعده و شخص بن لا دن را آغاز کرديم، غافل از آن که آنها خود القاعده را پرورش دادند. نکته محرز در اعلا م خبر مرگ بن لا دن استفاده دموکرات ها از قانون شوک و سورپرايز به جامعه اين کشور است. واترگيت که منجر به استيضاح و برکناري نيکسون توسط دموکرات ها شد، تسخير لا نه جاسوسي و واقعه طبس که موجب شکست کارتر در انتخابات رياست جمهوري آمريکا توسط جمهوري خواهان شد از نمونه هاي بارز سياست شوک به جامعه ايالا ت متحده است. سورپرايز نوامبر آخرين شوکي است که به جامعه ايالا ت متحده پيش از مرگ بن لا دن وارد شده است. حکم محکوميت صدام در 5 نوامبر و 48 ساعت پيش از انتخابات آمريکا بود اما اين ترفند آنها شکست خورد. در مقابل جورج بوش با استفاده از اثبات لزوم ماندن در جنگ با تروريسم، افکار عمومي را به طرح هاي جنگ طلبانه خود در انتخابات 2004 آمريکا مجاب کرد. ابتكار:برگرديد که احمدي‌نژاد هم برگشته است! «برگرديد که احمدي‌نژاد هم برگشته است!»عنوان سرمقالهي روزنامه‌ي ابتكار به قلم غلامرضا کمالي پناه است كه در ان ميخوانيد؛كيهان در تيتر اصلي خود، روز دوشنبه نوشت «رئيس‌جمهور به رياست‌جمهوري بازگشت». معني کاملاً واضح است. رئيس‌جمهور عمداً رفته بود، حالا برگشته است. نيازي هم به لاپوشاني نيست. در اين سيزده روزي که براي دولت دهم نحس بوده، سايه سنگين و ترس‌آلودي بر فضاي سياسي جامعه چيره شده بود. مسئله‌اي ايجاد شده بود که به گفته رئيس‌جمهور «ميان ايشان و رهبر معظم انقلاب» بوده است. خيلي ساده است؛ وزير اطلاعات بنابه مصلحتي استعفا داد يا برکنار شد و بنا‌بر مصلحت بالاتري رهبر انقلاب مانع اين کار شد. آقاي احمدي‌نژاد هم ترجيح داد که در اين وضعيت تأمل کند و به نوعي با تعمد از رفتن به محل کار خويش خودداري نمايد. رسانه‌هاي زيادي به اين موضوع پرداختند هرکسي از ظن خود يار اين وضعيت شد و از نگاه خويش به اين مسئله نگريست. از اين رهگذر چند نکته يادآوري مي‌شود.نخست: نظام نشان داد که ظرفيت زيادي براي حل مشکلات خويش دارد. به تعبير ديگري، سران نظام نشان دادند که تحمل مخالفت را دارند. رئيس‌جمهور در فرمان رهبر (بالاترين مقام کشور) تأمل مي‌کند و در پذيرش آن از زمان کمک مي‌خواهد، از رفتن به محل کارش امتناع مي‌کند و درنهايت، پس از بحث و بررسي چند و چون کار و مذاکره، تن به مصلحت مي‌دهد و با صداي رساتري مي‌گويد که تابع ولي فقيه زمان است. رهبر انقلاب بارها گفته‌اند که انتقادپذير هستند و رفتار رئيس‌جمهور در چارچوب مصالح نظام، که يکي از آنها نقدپذيري و نقدشدگي است، نبايد تعجب‌برانگيز و سرزنش‌آميز باشد. باز اين آقاي احمدي‌نژاد با حضور و سخنان خويش در هيئت‌دولت، سطح وسيعي از سايه‌ها را کنار زد که نشانه‌ي درايت و زيرکي وي است. دوم: اين موضوع نشان داد که سطح اخلاق سياسي در جامعه تا چه اندازه افت کرده است. مخالفان با دمشان گردو مي‌شکستند که احمدي‌نژاد و دولتش سرنوشت بني‌صدر را پيدا مي‌کند و مدام به شبيه‌سازي‌ها دامن مي‌زدند و برخي هم با اشاره از وقوع پيش‌بيني آقاي هاشمي سخن مي‌راندند که البته با حرکت اخير رئيس‌جمهور و برگشتن به محل کارش، تا اندازه‌اي صداي طبل مخالفان فروکش کرده است. اما در اين ميان، بسياري از موافقان وي دچار سستي شدند. آنان به‌غلط چنين تصور کرده‌اند که احمدي‌نژاد در برابر رهبري ايستاده و کارش هم تمام شده است. پس آهنگ انتقاد از وي و انتساب القاب ناشايست به او و همراهان نزديکش از طرف اين دوستان مصلحتي و منفعتي شدت گرفت. اکنون که رئيس‌جمهور با قوت و شدت بيشتري تبعيت از رهبري و ولايت فقيه را بيان کرده و آب‌هاي رفته دوباره به آسياب برگشته است، حال آن ياران دوران خوشي و نارفيقان ناخوشي يادآور حکايت آن شاعر عرب است. نقل است يکي از شاعران عرب که وزير بوده، يک نصف روز مورد غضب حاکم قرار مي‌گيرد و به زندان مي‌افتد. در اين نيم‌روز تمام دوستان قبلي و هواداران سابقش که در دوران وزارتش «مگسان بودند به دور شيريني»، از وي برگشتند و سراغي از او نگرفتند. ازقضا حاکم به بي‌گناهي وزير پي برد و او را دوباره بر سر کارش برگرداند و باز همان نارفيقان اين‌بار با تبريک و دسته‌گل سراغ او آمدند. وزير شاعر ابياتي را دراين‌باره سرود که براي همگان آموزنده است. تحالف‌الناس و الزمانوا اذا کـان زمـان کانـواعاد الدهر بنصف اليوم فانکشف الناس لي و بانوايا معشر المغرضين عني عادوا فقـد عاود زمانوا معني ابيات به‌طور خلاصه اين است که انسان‌ها و روزگار هم‌پيمان هستند، وقتي روزگار با تو باشد، مردم هم هستند. يک نصف روز روزگار از من برگشت، پس ماهيت مردم براي من آشکار شد. اي کساني که از من برگشته‌ايد، بازگرديد که روزگار هم برگشته است. آفرينش:بيم و اميدها با حذف بن لادن «بيم و اميدها با حذف بن لادن»عنوان سرمقالهي روزنامه‌ي آفرينش به قلم حميد رضا عسگري است كه در ان ميخوانيد؛پس از مخابره اخبارغيررسمي برروي سايت هاي خبري مبني بر کشته شدن اسامه بن لادن رهبر القاعده به دست نيروهاي آمريکايي در پاکستان، باراک اوما با حضور در تلوزيون اين خبر را تاييد کرد و گفت جنازه بن لادن در اختيار نيروهاي آمريکايي است. بسياري از مردم جهان پس از شنيدن اين خبر خوشحال شدند به ويژه مردم آمريکا که داغدار فاجعه 11 سپتامبر نيز بودند. جداي از اين خوشحالي در جهت حذف يک تروريست جهاني، بسياري از کارشناسان سياسي دچار اما و اگرهاي فراوان در تفسير وقايع آينده نسبت به اين اقدام شده اند.گروهي اين اقدام از سوي آمريکا را يک اقدام تبليغاتي براي رقابت هاي انتخاباتي دانستند که دستاويز و پنهان کننده بحران ها و ناکارآمدي هاي دولت کنوني کاخ سفيد شده است. ميزان محبوبيت دولت اوباما به علت بحران هاي اقتصادي و عدم موفقيت در حل بحران هاي جهاني در بين مردم اين کشور کاسته شده است و اين اقدام که به گونه اي با هيجان و خوشحالي مردم آمريکا همراه شده به عنوان امتيازي مثبت براي کارنامه اوباما تلقي مي شود.آنچه مايه نگراني بسياري از کارشناسان سياسي شده اين است که آمريکا با اين اقدام و کشتن بن لادن آتش به انبار باروت زده است و معتقدند که پس از کشته شدن اسامه دوباره دنيا در حالت فوق العاده قرار مي گيرد و نا امني بسياري از مناطق دنيا را فرا خواهد گرفت. در حال حاضر آمريکا در افغانستان و پاکستان با مشکلات امنيتي فراوان رو به رو مي باشد که قادر به کنترل اوضاع نيست. لذا اين اقدام مطمئنا عواقب بدي براي آمريکا و مردم منطقه به همراه خواهد داشت. مسئله‌اي كه دراين دو رويکرد از سوي کارشناسان مورد توجه قرارنگرفته است، اين که آيا با کشته شدن بن لادن تروريست از منطقه رخت برخواهد بست. همواره کشته شدن يک رهبر و يا سرکرده يک گروه نه تنها باعث فروپاشي آن نشده بلکه باعث افزايش انگيزه طرفداران آن گرديده است. حال گروهي راديکال و بيش از اندازه افراطي همچون القاعده با کشته شدن يک مهره آن بساط خود را جمع مي کند.؟ نگرش ما به کشته شدن بن لادن تاييد ويا رد اين اقدام نيست بلکه به دنبال شرح راه کار ريشه اي با معضل تروريست هستيم.اينکه بن لادن چگونه و با حمايت چه کشور يا گروهي روي کار آمد و قدرت گرفت مهمتر از شخصيت فردي وي مي باشد. آمريکا نزيدک به يک دهه مي باشد که به بهانه مقابله با تروريست به افغانستان و عراق حمله کرده و به کشتار مردم پرداخته است . اما هيچ گاه به دنبال ريشه هاي اين معضل نبوده است. حمايت مستقيم عربستان در تامين مالي القاعده برهيچ کس پوشيده نيست، تاسيس بيش از دوهزار مرکز آموزش وهابيت و سلفي گري در پاکستان در جهت پرورش نيروهاي تامين کننده القاعده کمترين نمونه هاي حمايت از تروريست مي باشد که غرب چشم خود را بر آن بسته است. استفاده از نام بن لادن و القاعده براي تخريب وجهه مسلمانان دنيا بهترين ابزاري بوده که آمريکا براي دست يافتن به اهداف خود از آن بهره گرفته است.به نظر مي رسد کشتن بن لادن و استفاده از خبر آن در رسانه هاي غربي نوعي تلطيف افکار عمومي دنيا در مورد کارنامه آمريکا در منطقه باشد. تلاش آمريکا در اين چند وقت درجهت فشار و وادار کردن افغانستان براي امضا تفاهم نامه امنيتي و اظهارات اخير مقامات آمريکايي مبني بر عدم خروج از عراق تا پايان سال ميلادي نمونه اي بر ادعاي فوق مي باشد. حمايت:کشته شدن بن‌لادن؛ دستاوردي جهاني يا نمايش آمريکايي «کشته شدن بن‌لادن؛ دستاوردي جهاني يا نمايش آمريکايي»عنوان يادداشت روز روزنامه‌ي حمايت است كه در آن ميخوانيد؛رسانه‌هاي مختلف جهان خبر کشته‌شدن اسامه بن لادن رهبر القاعده را با حرارت بسيار منعکس مي‌کنند و بسياري از دولتمردان کشورهاي مختلف در اين خصوص به ابراز خشنودي پرداختهاند. متعاقب اعلام اوباما رئيس جمهور فعلي آمريکا، رؤساي جمهور قبلي اين کشور (بوش و کلينتون) نيز با صدور بيانيه‌هايي به اعلام نظر پرداختهاند و اين رويداد را ثمره مبارزه با تروريسم آمريکا و اجراي عدالت قلمداد نموده‌اند.برخي از نهادهاي دولتي اروپا نيز اعلام داشته اند که جهان بدون بن لادن صلح آميز تر خواهد بود. بهر حال، سالها بود که پس از 11 سپتامبر2001 در سراسر جهان بن لادن را به عنوان نماد شر و خشونت و دشمني با فرهنگ غرب و به خصوص آمريکا معرفي مي‌کردند و در اين راستا انواع فيلم‌ها را ساختند، صورتک‌هاي نفرت‌انگيز بن لادن حتي به بازار اسباب بازي فروشي‌هاي غرب راه يافت ودر مجموع، لولو خوخوره اي که هر جا اسم او مي آمد عنوان مبارزه با تروريسم توجيه مي‌شد و بنام همراهي با او بسياري افراد را تروريست قلمداد کردند و مي‌کنند، همين فرد بود. اين رويداد از جهات مختلف مي تواند منشا تامل وتفکر واقع شود چنانچه محافل متنوع در همين مدت کوتاه نشر خبر ياد شده در اين خصوص اظهارنظرهايي کرده و احتمالاً در آينده نيز اين تاملات ادامه خواهد يافت. نظر به اهميت موضوع، متناسب با مجال حاضر، چند نکته در اين خصوص بیان می شود با اين اميد که جريان صلح خواهي و مبارزه با خشونت و دشمني در سراسر جهان به اين قبيل مصاديق توجه لازم نموده ودر روشنگري عمومي موثر واقع شود. 1- بسياري از مردم سراسر جهان در اثر تبليغات آمريکايي‌ها و ديگر کشورهاي غربي اصلاً نمي‌دانند بن‌لادن چه کسي بوده و قبل از 11 سپتامبر کجا بوده و چه مي کرده است و چگونه به عنوان نماد درگيري با آمريکا و غرب معرفي شده است. آنچه اين افراد مي دانند اين است که وي چندين انفجار در چند نقطه دنيا ازجمله آمريکا را طراحي کرده و نيروهاي تحت امر وي درصدد هستند با روش‌هاي ترويستي به جنگ با قدرت‌هاي غربي خصوصاً آمريکا برخيزند. حتي بسياري از مردم دنيا درخصوص صحت و سقم موارد انفجاري که به بن لادن نسبت داده مي شود ازجمله انفجار ساختمان هاي دوقلوي تجارت جهاني آمريکا مطلب زيادي نمي دانند و در قبال داده هاي مختلفي که بر سناريو بودن اين ماجرا و طراحي آن از سوي نظام سلطه تاکید دارند، نيز منفعل هستند. اما آيا عدالت خواهان سراسر جهان به همين فضاي غالب رسانه اي و موضعگيري هاي حاکمان نظام سلطه بسنده مي کنند؟ قطعاً خير. در همين چارچوب است که عدالت خواهان مطلع در سراسر جهان يادآور مي شوند که اولاً اسامه بن لادن رشد يافته فرهنگ غير عقلاني و متحجر قشر مرتبط با دربار عربستان بوده است همان کشوري که وهابيون بنام اسلام همواره جولان مي دهند و بيشترين ارتباطات را با حاکمان آمريکا و غرب داشته و دارند و در عين حال خود را مسلمان و خادم حرمين شريفين نيز اعلام مي دارند! ثانياً، بن لادن در جريان عمليات هاي آمريکا و ديگر همراهان غربي و منطقه اي وي عليه شوروي سابق در افغانستان يکي از مهره هاي برجسته آمريکا بود و به همين جهت نيز بارها مورد تقدير قرار گرفت و حتي پس از عقب نشيني نيروهاي شوروي سابق از افغانستان،از سوي عربستان يک قهرمان نام گرفت اما بتدريج اختلافات بين بن لادن و حاکمان عربستاني باعث شد تا وي از عربستان خارج و به سودان عزيمت کند و پس از چند سال در سال 1996 سودان را ترک و به افغانستان عزيمت کرد و همراه با گروه طالبان که آن گروه را نيز آمريکايي ها عليه شوروي سابق شکل داده بودند، فعاليت هاي جديد خود را آغاز نمود. پس از 11 سپتامبر به يکباره نام بن لادن و گروه وي از سوي آمريکايي ها مطرح شد و با پخش نوار ويدئويي اعلام کردند که اقدام مزبور از سوي بن لادن و گروه وي طراحي شده است. بدنبال اين امر بود که جرج بوش با مذهبي جلوه دادن دعواي آمريکا با بن لادن و جهت دهي اين دعوا به مبارزه بين مسيحيت و اسلام از عنوان "جنگ صليبي" استفاده کرد و تجاوزات به افغانستان و عراق و بسياري از مناطق ديگر جهان و دستگيري هاي بسيار در سراسر جهان، بازداشتگاه هاي مخفي ازجمله در گوانتانامو و ديگر مناطق شکل گرفت و بدين سال آمريکا خود را مظهر مبارزه با تروريسم و اين گروه ها و اعتقادات ديني منتسب به آنها را تروريست قلمداد کرد. 2- آمريکا و دنياي غرب با لولو ساختن بن لادن در سطح جهاني بيشترين بهره ها را براي حفظ هژموني قدرت و به تأخير انداختن عدالت خواهي در سراسر جهان به کار بردند. در همين فرآيند بود که توجهات جهاني به استمرار جنايات صهيونيست ها طي چند دهه اشغالگري در سرزمين هاي فلسطين به سمت برنامه دلخواه غرب سوق يافت و در چنين فضايي بود که بسياري از شهروندان جهاني از کشورهاي مختلف ساده لوحانه و شايد مبتني بر پاک دلي و حق خواهي و صلح طلبي واقعا باور کردند که دولت هاي غربي صلح طلب هستند و برخي باورهاي ديني ازجمله اسلام و مسلمانان جنگ طلب و اهل خشونت هستند. در چنين فضايي بود که وقتي کاريکاتورهاي توهين آميز عليه پيامبر اسلام(ص) منتشر شد و واکنش هاي هيجاني مسلمانان در سراسر دنيا را برانگيخت، خيلي از مردم جهان درنيافتند که صحنه گردان اين وضعيت چه قدرت هايي هستند و چه منافعي را دنبال مي کنند. حتي بسياري از مسلمانان نيز متوجه نشدند که در کلام، رفتار و واکنش خود بايد مراقب باشند که طرف مقابل نتواند بر موج سوار شود که اينها خشونت طلب هستند يا به حقوق انساني احترام نمي گذارند. در چنين فضايي بود که بس
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 1204]
-
گوناگون
پربازدیدترینها