محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1845557661
نوروز و مهدویت ؛ جامعه سازی مهدوی (6)
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
نوروز و مهدویت ؛ جامعه سازی مهدوی (6) نویسنده : حاتم جدیدی منبع : راسخون 5 ـ شیطان و نوروز شیطان به عنوان بزرگترین و مهمترین دشمن در برابر نهضت زمینه‌ساز ظهور می‌باشد که در بسیاری از مقاطع تلاش انبیاء را با شکست مواجهه نموده است. در این راستا هر حرکتی که در جهت زمینه‌سازی ظهور انجام پذیرد شیطان با آن مقابله می‌نماید و آن را دچار انحراف می‌کند. نوروز نیز از این مسئله مستثنا نمی باشد و در طول تاریخ توسط شیطان و جنودش دچار تحریفاتی گردیده است و به این واسطه قوم آخرالزمانی ایرانی نیز دچار انحرافات و ریزش‌های گردیده است. روش شیطان ایجاد تحریف در محتوی و حفظ ظاهر مسئله می‌باشد با این روش مفاهیم زیر را تحریف نموده است: انفاق: تکثر مالی، ریا، اسراف اطعام: اسراف، شکم بارگی. لباس نو: تفاخر، تبرج، چشم و هم‌چشمی. صله رحم: چشم و هم‌چشمی، غیبت، کدورت. نظافت: وسواس، اسراف. پیراستگی: چشم چرانی، تبرج، حیازدایی. صلح و دوستی: کدورت. عید الهی: عید ملی. احسن‌الحال: کشتن زمان، غفلت، رفتن برکت از زمان.( تحویل سال، زمان، گذر از زمان، ) سیروا فی الارض: توریسم توده ای. ایرانیان زمینه ساز منتظر ظهور: ملی گرایی، قوم گرایی، غفلت، سورچرانی. یاد معاد: توجه به امور دنیوی. دعا و نقش آن در رشد: رفع حاجات دنیایی. بیداری و یغظه نوروزی: خواب و غفلت. 13 نوروز و دشمن شناسی: روز پیوند با طبیعت.
6 ـ نتیجه گیری در این پژوهش بطور گذرا تلاش داشتیم را ریشه‌های مشترک میان فرهنگ و تمدن ایرانیان و اسلام را بررسی نماییم. نوروز به عنوان یکی از مهمترین آیین‌های ایران، در بردارندة بسیاری از سنت‌ها و پایة‌های اعتقادی ایرانیان می‌باشد. اشتراک و ارتباطی که میان عقاید نوروز و اصول اسلام وجود دارد نشان دهنده وجود ریشه‌های مشترک میان ایرانیان و اسلام می‌باشد. در حقیقت ایرانیان بواسطة تعالیم انبیاء الهی قبل از اسلام، مانند حضرت نوح و حضرت ابراهیم و زرتشت، با بسیاری از مبانی دین الهی و اسلام آشنا بوده‌اند و زمانی که اسلام به آنها ارائه می‌گردد، تعارض مبنایی و ذاتی میان اسلام و عقاید ایرانیان نمی‌بینند. به همین دلیل بعد از تحمیل اجباری اسلام از سوی خلفاء و بنی‌امیه، خود بطور اختیاری اسلام را انتخاب نموده و از آن دست بر نمی‌دارند. خود اینکه که چرا اعراب به اسم اسلام به ایران حمله می‌کنند و اینکه آیا ایرانیان برای پذیرش اسلام نیاز به جنگ داشته اند جای بررسی و تأمل دارد، چون اصولاً رویکرد پیامبر و حضرت علی برای رویارویی با ایرانیان ، جنگ طلبی نبوده است، بلکه قرار بود ایرانیان مانند یمنیان، بدست حضرت علی ایمان بیاورند و بدون جنگ اسلام را بپذیرند، اما فتنة سقیفه برای مقابله با قوم آخرالزمانی و با ایمان ایرانی ، طرح دیگری را عملیاتی نمود تا در حمایت ایرانیان از اهل بیت تأخیر ایجاد نماید. ایرانیان چون با مبانی اصلی و صحیح اسلام آشنا بودند، صحیح‌ترین مذهب را در اسلام که همان تشیع است را انتخاب می‌کنند و به مرور به تشیع 12 امامی تبدیل می‌شوند. ایرانیان از زمان پیامبر مورد توجه اسلام بوده‌اند. در حقیقت در زمان پیامبر، ایرانیان هنوز اسلام نیاورده‌اند ولی پیامبر از سابقه و ایمان آنان اطلاع دارد و میان سلطنت ساسانی و مردم ایرانی تفاوت قائل می‌گردد. ایرانیان به عنوان مهمترین زمینه‌سازان ظهور حضرت حجت(عج)، می‌بایست دارای سابقة طولانی در ایمان و حمایت جبهه حق و زمینه‌سازی برای ظهور باشند. آیین‌ها و سنت‌های نوروز و اعتقاداتی که در آن وجود دارد نشان دهندة این است که آموزش و تعلیم و تربیت ایرانیان برای نهضت زمینه‌ساز، از هزاران سال قبل آغاز شده است. ایرانیان از ابتدای آفرینش با شکل‌گیری و اسکان در منطقه ایران و تشکیل ملت ایران، تحت آموزش قرار گرفته‌اند. ایرانیان با موفق شدن در آزمایشات مختلف بعد از 5 هزار سال تا زمان حضرت نوح، به عنوان یاری کنندگان جبهه حق و اولین پیامبر اولوالعزم انتخاب گردیده و از این زمان به عنوان قوم آخرالزمانی در نظر گرفته می‌شوند. نوروز به عنوان یک طرح استراتژیک در حفظ و تعلیم و جامعه‌سازی معارف مهدویت در میان ایرانیان ، رسالت حفظ این قوم زمینه‌ساز را داشته است. منظور از ایرانیان و ایران سرزمین محدود در جغرافیای امروز ایران نمی‌باشد، بلکه مرزهای فرهنگی و هویتی ایران بسیار فراتر از این مرزها می‌باشد. نوروز یکی از طرح‌های نهضت زمینه‌ساز و در راستای تحقق جامعه مهدوی می‌باشد، که گام به گام سطح مهدویت را در جامعه ارتقاء می‌دهد. این امر را در روایت حضرت علی(ع) می‌توان مشاهده نمود که ایشان می‌فرمایند هر روز را برای ما نوروز کنید. سابقه ایرانیان در امر دین‌داری و حمایت از دین و زمینه‌سازی ظهور به هزاران سال قبل از اسلام باز می‌گردد و این منافاتی با جامعیّت و کامل بودن و خاتمیّت اسلام ندارد بلکه در یک راستا می‌باشند. ضمیمه ـ متن عربی روایات نوروز يوما فإذا مضى منه تسعة أيام فهو يوم النيروز يقال نيروز و نوروز لغتان انتهى و فسره الشهيد ره بأول سنة الفرس أو حلول الشمس برج الحمل أو عاشر أيار. قال جمال السالكين أحمد بن فهد الحلي ره في كتاب المهذب البارع في شرح المختصر النافع يوم النيروز يوم جليل القدر و تعيينه من السنة غمض مع أن معرفته أمر مهم من حيث إنه تعلق به عبادة مطلوبة للشارع و الامتثال موقوف على معرفته و لم يتعرض لتفسيره أحد من علمائنا سوى ما قاله الفاضل المنقب محمد بن إدريس و حكايته و الذي قد حققه بعض محصلي أهل الحساب و علماء الهيئة و أهل هذه الصنعة في كتاب له أن يوم النيروز يوم العاشر من أيار. و قال الشهيد و فسر بأول سنة الفرس أو حلول الشمس في برج الحمل أو عاشر أيار و الثالث إشارة إلى قول ابن إدريس و الأول إشارة إلى ما هو مشهور عند فقهاء العجم في بلادهم فإنهم يجعلونه عند نزول الشمس الجدي و هو قريب مما قاله صاحب كتاب الأنواء و حكايته اليوم السابع عشر من كانون الأول هو صوم اليهود و فيه ترجع الشمس مصعدة إلى الشمال و يأخذ النهار من الليل ثلاث عشرة ساعة و هو مقدار ما يأخذ في كل يوم و ينزل الشمس برج الجدي قبله بيومين و بعض العلماء جعله رأس السنة و هو النيروز فجعله حكاية عن بعض العلماء و قال بعد ذلك اليوم التاسع من شباط و هو يوم النيروز و يستحب فيه الغسل و صلاة أربع ركعات لما رواه المعلى بن خنيس عن الصادق ع ثم ذكر الخبر فاختار التفسير الأخير و جزم به و الأقرب من هذه التفاسير أنه يوم نزول الشمس برج الحمل لوجوه. الأول أنه أعرف بين الناس و أظهر في استعمالهم و انصراف الخطاب المطلق الشامل لكل مكلف إلى معلوم في العرف و ظاهر في الاستعمال أولى من انصرافه إلى ما كان على الضد من ذلك و لأنه المعلوم من عادة الشرع و حكمته أ لا ترى كيف علق أوقات الصلاة بسير الشمس الظاهر و صوم شهر رمضان برؤية(85) الْمَوْلَى السَّيِّدُ الْمُرْتَضَى الْعَلَّامَةُ بَهَاءُ الدِّينِ عَلِيُّ بْنُ عَبْدِ الْحَمِيدِ النَّسَّابَةُ دَامَتْ فَضَائِلُهُ رَوَاهُ بِإِسْنَادِهِ إِلَى الْمُعَلَّى بْنِ خُنَيْسٍ عَنِ الصَّادِقِ ع أَنَّ يَوْمَ النَّيْرُوزِ هُوَ الْيَوْمُ الَّذِي أَخَذَ فِيهِ النَّبِيُّ ص لِأَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ ع الْعَهْدَ بِغَدِيرِ خُمٍّ فَأَقَرُّوا لَهُ بِالْوَلَايَةِ فَطُوبَى لِمَنْ ثَبَتَ عَلَيْهَا وَ الْوَيْلُ لِمَنْ نَكَثَهَا وَ هُوَ الْيَوْمُ الَّذِي وَجَّهَ فِيهِ رَسُولُ اللَّهِ ص عَلِيّاً ع إِلَى وَادِي الْجِنِّ فَأَخَذَ عَلَيْهِمُ الْعُهُودَ وَ الْمَوَاثِيقَ وَ هُوَ الْيَوْمُ الَّذِي ظَفِرَ فِيهِ بِأَهْلِ النَّهْرَوَانِ وَ قَتَلَ ذَا الثُّدَيَّةِ وَ هُوَ الْيَوْمُ الَّذِي يَظْهَرُ فِيهِ قَائِمُنَا أَهْلَ الْبَيْتِ وَ وُلَاةَ الْأَمْرِ وَ يُظْفِرُهُ اللَّهُ تَعَالَى بِالدَّجَّالِ فَيَصْلِبُهُ عَلَى كُنَاسَةِ الْكُوفَةِ وَ مَا مِنْ يَوْمِ نَوْرُوزٍ إِلَّا نَحْنُ نَتَوَقَّعُ فِيهِ الْفَرَجَ لِأَنَّهُ مِنْ أَيَّامِنَا حَفِظَتْهُ الْفُرْسُ وَ ضَيَّعْتُمُوهُ ثُمَّ إِنَّ نَبِيّاً مِنْ أَنْبِيَاءِ بَنِي إِسْرَائِيلَ سَأَلَ رَبَّهُ أَنْ يُحْيِيَ الْقَوْمَ الَّذِينَ خَرَجُوا مِنْ دِيارِهِمْ وَ هُمْ أُلُوفٌ حَذَرَ الْمَوْتِ فَأَمَاتَهُمُ اللَّهُ فَأَوْحَى إِلَيْهِ أَنْ صُبَّ عَلَيْهِمُ الْمَاءَ فِي مَضَاجِعِهِمْ فَصَبَّ عَلَيْهِمُ الْمَاءَ فِي هَذَا الْيَوْمِ فَعَاشُوا وَ هُمْ ثَلَاثُونَ أَلْفاً فَصَارَ صَبُّ الْمَاءِ فِي يَوْمِ النَّيْرُوزِ سُنَّةً مَاضِيَةً لَا يَعْرِفُ سَبَبَهَا إِلَّا الرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ وَ هُوَ أَوَّلُ يَوْمٍ مِنْ سَنَةِ الْفُرْسِ قَالَ الْمُعَلَّى وَ أَمْلَى عَلَيَّ ذَلِكَ وَ كَتَبْتُهُ مِنْ إِمْلَائِهِ وَ عَنِ الْمُعَلَّى أَيْضاً قَالَ دَخَلْتُ عَلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع فِي صَبِيحَةِ يَوْمِ النَّيْرُوزِ فَقَالَ يَا مُعَلَّى أَ تَعْرِفُ هَذَا الْيَوْمَ قُلْتُ لَا لَكِنَّهُ يَوْمٌ يُعَظِّمُهُ الْعَجَمُ يَتَبَارَكُ فِيهِ قَالَ كَلَّا وَ الْبَيْتِ الْعَتِيقِ الَّذِي بِبَطْنِ مَكَّةَ مَا هَذَا الْيَوْمُ إِلَّا لِأَمْرٍ قَدِيمٍ أُفَسِّرُهُ لَكَ حَتَّى تَعْلَمَهُ قُلْتُ تَعَلُّمِي هَذَا مِنْ عِنْدِكَ أَحَبُّ إِلَيَّ مِنْ أَنْ أَعِيشَ أَبَداً وَ يُهْلِكُ اللَّهُ أَعْدَاءَكُمْ قَالَ يَا مُعَلَّى يَوْمُ النَّيْرُوزِ هُوَ الْيَوْمُ الَّذِي أَخَذَ اللَّهُ مِيثَاقَ الْعِبَادِ أَنْ يَعْبُدُوهُ وَ لَا يُشْرِكُوا بِهِ شَيْئاً وَ أَنْ يَدِينُوا بِرُسُلِهِ وَ حُجَجِهِ وَ أَوْلِيَائِهِ وَ هُوَ أَوَّلُ يَوْمٍ طَلَعَتْ فِيهِ الشَّمْسُ وَ هَبَّتْ فِيهِ الرِّيَاحُ اللَّوَاقِحُ وَ خُلِقَتْ فِيهِ زَهْرَةُ الْأَرْضِ وَ هُوَ الْيَوْمُ الَّذِي اسْتَوَتْ فِيهِ سَفِينَةُ نُوحٍ ع عَلَى الْجُودِيِّ وَ هُوَ الْيَوْمُ الَّذِي أَحْيَا اللَّهُ فِيهِ الْقَوْمَ الَّذِينَ خَرَجُوا مِنْ دِيارِهِمْ وَ هُمْ أُلُوفٌ حَذَرَ الْمَوْتِ فَقالَ لَهُمُ اللَّهُ مُوتُوا ثُمَّ أَحْياهُمْ اللَّهُ وَ هُوَ الْيَوْمُ الَّذِي هَبَطَ فِيهِ جَبْرَئِيلُ ع عَلَى النَّبِيِّ ص وَ هُوَ الْيَوْمُ الَّذِي كَسَرَ فِيهِ إِبْرَاهِيمُ عَلَيْهِ السَّلَامُ أَصْنَامَ قَوْمِهِ وَ هُوَ الْيَوْمُ الَّذِي حَمَلَ فِيهِ رَسُولُ اللَّهِ ص أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ ع عَلَى مَنْكِبَيْهِ حَتَّى رَمَى أَصْنَامَ قُرَيْشٍ مِنْ فَوْقِ الْبَيْتِ الْحَرَامِ وَ هَشَّمَهَا الْخَبَرَ بِطُولِهِ.(86) و الأخبار بهذا المضمون كثيرة و قد تقدمت و كلها دالة على أن ذلك كان قبل الهجرة و إلا لم يكن لخوفهما و إخفائهما من القوم معنى فارتفع التنافي على أي تفسير كان لعدم معلومية تاريخ نزول جبرئيل عليه السلام و لا كسر الأصنام. فإن قيل قد صرح في الخبر بأنه اليوم الذي حمل فيه رسول الله ص إلخ فحمله على ما وقع في الليل بعيد. قلنا حمل اليوم على ما يشمل الليل شائع و سراية فضل الليلة و بركاتها إلى اليوم كثيرة كمواليد النبي ص و الأئمة ع و غير ذلك. فإن قيل تاريخ فتح نهروان و قتل ذي الثدية أيضا مضبوط في مناقب ابن شهرآشوب بتاسع شهر صفر سنة تسع و ثلاثين و لا يوافق أول فروردينهم لكونه في السنة المزبورة قبله في أواسط المحرم أو بعده في أواسط شوال على اختلاف الاعتبارين كما مر و لا أول الربيع لكونه فيها بعده في أواخر شوال و لا يجري فيه شيء من التوجيهين. قلنا سنة الفتح المذكور مضبوطة عند جمهور المؤرخين بما ذكر أو بثمان و ثلاثين و أما شهره و يومه فهم ساكتون عنهما فلا اعتماد في مثل ذلك على نقل واحد منهم. الفائدة الرابعة قال أبو ريحان في الكتاب المذكور قال بعض الحشوية إن سليمان بن داود ع لما افتقد خاتمه و ذهب عنه ملكه ثم رد إليه بعد أربعين يوما عاد إليه بهاؤه و أتته الملوك و عكفت عليه الطيور فقالت الفرس نوروز آمد أي جاء اليوم الجديد فسمي النوروز و أمر سليمان الريح فحملته و استقبله الخطاف فقال أيها الملك إن لي عشا فيه بيضات فاعدل فعدل و لما نزل حمل الخطاف في منقاره ماء فرشه بين يديه و أهدى له رجل جرادة فذلك سبب رش الماء و الهدايا في النيروز و قالت علماء العجم هو يوم مختار لأنه سمي بهرمز و هو اسم الله عز و جل الخالق الصانع المربي للدنيا و أهلها الذي لا يقدر الواصفون على وصف جزء من أجزاء نعمه و إحسانه و قال سعيد بن الفضل جبل دماوند و هو بفارس ترى عليه كل ليلة نوروز بروق تسطع و تلمع على صحو الهواء و تغيمه على كل حال من الزمان و أعجب من هذا نيران كلواذا و إن كان القلب لا يطمئن إليها دون مشاهدتها فقد أخبرني أبو الفرج الزنجاني الحاسب أنه شاهد ذلك مع جماعة قصدوا كلواذا سنة دخول عضد الدولة بغداد و إذا بها نيران و شموع لا تحصى كثرة تظهر في الجانب الغربي من دجلة بإزاء كلواذا في الليلة التي يكون في صبيحتها النوروز فإن السلطان وضع هناك رصدة يتجسسون الحقيقة كيلا يكون ذلك من المجوس.(87) السعدان نبت ذو شوك يقال له حسك السعدان و حسكة السعدان و تشبه به حلمة الثدي فيقال سعدانة الثندوة و هذا النبت من أفضل مراعي الإبل و في المثل مرعى و لا كالسعدان و نونه زائدة لأنه ليس في الكلام فعلال غير مضاعف إلا خزعال و هو ظلع يلحق الناقة و قهقار و هو الحجر الصلب و قسطال و هو الغبار. و المسهد الممنوع النوم و هو السهاد. و الأغلال القيود و المصفد المقيد و الحطام عروض الدنيا و متاعها شبه لزواله و سرعة فنائه بما يتحطم من العيدان و يتكسر. ثم قال كيف أظلم الناس لأجل نفس تموت سريعا يعني نفسه ع. فإن قلت أ ليس قوله عن نفس يسرع إلى البلى قفولها يشعر بمذهب من قال بقدم الأنفس لأن القفول الرجوع و لا يقال في مذهبه للمسافرة قافلة إلا إذا كانت راجعة. قلت لا حاجة إلى القول بقدم الأنفس محافظة على هذه اللفظة و ذلك لأن النفس إذا كانت حادثة فقد كان أصلها العدم فإذا مات الإنسان عدمت نفسه فرجعت إلى العدم الأصلي و هو المعبر عنه بالبلى. و أملق افتقر قال تعالى وَ لا تَقْتُلُوا أَوْلادَكُمْ مِنْ إِمْلاقٍ. و استماحني طلب مني أن أعطيه صاعا من الحنطة و الصاع أربعة أمداد و المد رطل و ثلث فمجموع ذلك خمسة أرطال و ثلث رطل و جمع الصاع أصوع و إن شئت همزت و الصواع لغة في الصاع و يقال هو إناء يشرب فيه. و العظلم بالكسرة في الحرفين نبت يصبغ به ما يراد اسوداده و يقال هو الوسمة و شعث الألوان أي غبر. و أصغيت إليه أملت سمعي نحوه. و أتبع قياده أطيعه و انقاد له. و أحميت الحديدة في النار فهي محماة و لا يقال حميت الحديدة. و ذي دنف أي ذي سقم مؤلم. و من ميسمها من أثرها في يده. و ثكلتك الثواكل دعاء عليه و هو جمع ثاكلة و فواعل لا يجيء إلا جمع المؤنث إلا فيما شذ نحو فوارس أي ثكلتك نساؤك. قوله أحماها إنسانها أي صاحبها و لم يقل إنسان لأنه يريد أن يقابل هذه اللفظة بقوله جبارها. و سجرها بالتخفيف أوقدها و أحماها و السجور ما يسجر به التنور. قوله بملفوفة في وعائها كان أهدى له الأشعث بن قيس نوعا من الحلواء تأنق فيه و كان ع يبغض الأشعث لأن الأشعث كان يبغضه و ظن الأشعث أنه يستميله بالمهاداة لغرض دنيوي كان في نفس الأشعث و كان أمير المؤمنين ع يفطن لذلك و يعلمه و لذلك رد هدية الأشعث و لو لا ذلك لقبلها لأن النبي ص قبل الهدية و قد قبل علي ع هدايا جماعة من أصحابه و دعاء بعض من كان يأنس إليه إلى حلواء عملها يوم نوروز فأكل و قال لم عملت هذا فقال لأنه يوم نوروز فضحك و قال نوروزا لنا في كل يوم إن استطعتم. و كان ع من لطافة الأخلاق و سجاحة الشيم على قاعدة عجيبة جميلة و لكنه كان ينفر عن قوم كان يعلم من حالهم الشنآن له و عمن يحاول أن يصانعه بذلك عن مال المسلمين و هيهات حتى يلين لضرس الماضغ الحجر. و قال بملفوفة في وعائها لأنه كان طبق مغطى. ثم قال و معجونة شنئتها أي أبغضتها و نفرت عنها كأنها عجنت بريق الحية أو بقيئها و ذلك أعظم الأسباب للنفرة من المأكول. و قال الراوندي وصفها باللطافة فقال كأنها عجنت بريق الحية و هذا تفسير أبعد من الصحيح. قوله أ صلة أم زكاة أم صدقة فذلك محرم علينا أهل البيت الصلة العطية لا يراد بها الأجر بل يراد وصلة التقرب إلى الموصول و أكثر ما تفعل للذكر و الصيت و الزكاة هي ما تجب في النصاب من المال. و الصدقة هاهنا هي صدقة التطوع و قد تسمى الزكاة الواجبة صدقة إلا أنها هنا هي النافلة. فإن قلت كيف قال فذلك محرم علينا أهل البيت و إنما يحرم عليهم الزكاة الواجبة خاصة و لا يحرم عليهم صدقة التطوع و لا قبول الصلات قلت أراد بقوله أهل البيت الأشخاص الخمسة محمدا و عليا و فاطمة و حسنا و حسينا (88) ... پایان. منابع تحقیق : 1ـ قرآن کریم، ترجمه ابوالفضل بهرام پور. 2ـ مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار. 3ـ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه 4ـ امین، سید محسنِ، البلد الامین 5 ـ المصباح 6ـ قمی ، شیخ عباس، منتخب مفاتیح الجنان 7ـ المحجة 8ـ ماهنامه موعود 9ـ مهدی حمد الفتلاوی سقوط اسرائیل 10ـ رضی، هاشم، جشن‌های آب،،( بهجت، تهران، 1380). 11ـ نخستین انسان و نخستین شاه در افسانه‌های داستانی ایران 12ـ جغرافیای کامل جهان 13ـ فتن ابن حماد 14ـ عقدالدرر 15ـ غیبه نعمانی 16ـ ملاحم ابن طاووس 17ـ الملاحم و الفتن 18ـ حلیه الابرار 19ـ تفسیرالبرهان 20ـ سنن ترمذی 21ـ کنز العمال 22ـ ابزار الوهم المکنون 23ـ ابن حماد، الفتن 24ـ تهذیب العساکر 25ـ شرح نهج البلاغه 26ـ سنن ابن ماجه 27ـ البرء و التاریخ 28ـ مجمع الزوائد 29- الحاوی للفتاوی 30ـ البرهان 31ـ طبرسی، تفسیر مجمع البیان 32ـ نورالثقلین 33ـ علاء الدین علی المتقی بن حسام الدین الهندی البرهان، کنز العمال 34- مجمع البیان 35ـ طبسی، نجم الدین، چشم اندازی به حکومت حضرت مهدی 36ـ مطهری، مرتضی، خدمات متقابل ایران و اسلام، نشر صدرا 37ـ شهیدی، هاشمی، ظهور حضرت مهدی از دیدگاه اسلام، مذاهب و ملل جهان 38ـ لمعات النور 39ـ بشارت المهدین 40ـ مهدی پور، علی اکبر، او خواهد آمد 41- نجم الثاقب 42ـ سد در بندهش 43ـ رضی، هاشم، گاه شماری وجشن های ایران باستان، ،( بهجت، تهران، 1380). 44ـ وسائل الشیعه 45- ارشاد العلوم،(چاپ سنگی، تبریز، 1327ه ق ). 46ـ ملا محسن فیض کاشانی، رساله نوروز و سی روز ماه 47ـ چشم به راه مهدی 48ـ فوائد مهمة جليلة 49- مقاله ي هاشمی شهیدی، اسد الله، جویندگان دین تا ثریا، ایرانیان در حدیث و تاریخ، (ماهنامه موعود، ش 104، سال چهاردهم). پی نوشت ها : 85 ـ بحارالأنوار،ج 56 ، ص117 ؛ فوائد مهمة جليلة ص : 113. 86 ـ بحارالأنوار ،ج 56 ،ص 119؛ فوائد مهمة جليلة ،. ص : 113. 87 ـ بحارالأنوار ، ج 56 ، ص 138؛ فوائد مهمة جليلة . ص : 113. 88 ـ شرح نهجالبلاغة ، ج 11 ، ص 246و 219- و من كلام له ع ،. ص : 245. /ن
#دین و اندیشه#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 386]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها