محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1798040990
دوستان از یار سفرکرده سخن می گویند
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: تکمله یی بر مراسم تشییع روانشاد احمد علامه ی دهر دوستان از یار سفرکرده سخن می گویند تهران- ایرنا- یکی دیگر از نام آوارانِ گمنام قافله ی هنر، آرام و خاموش به سوی خالقِ اصیل هنر پرکشید؛ احمد علامه ی دهر. هنرمند و بازیگر سر به زیر شیرازی، چشم سَر داد تا دیده ی سِر بینَش دهند، از برای تماشای زیبایی مطلق، بارخدایی که زیبا است و زیبایی را دوست می دارد و ارج می نهد.
قرار گذاشته شده است؛ محوطه ی تالار وحدت که میعادگاه آشنایی است برای اهل هنر و علاقه مندانشان. این محوطه ی باز سرسبز، به نوعی تبدیل شده است به آخرین منزل دنیایی جماعت هنرباز و هنرنواز و این بار، دور فلک، قرعه به نام علامه ی دهر زد تا او سوار بر مرکب چوبین به این صحنِ پر ماتم درآید و لحظه یی توقف کند برای دیدار آخر و پس از آن راهی خانه ی خاکی کوچک اما ان شاءالله وسیع خود گردد.دوستانش آمده اند و دوستدارانش نیز؛ گرچه به رسم چنین مراسم هایی شمارشان از آنچه انتظار می رود کم تر است و جای خالی افرادی که وظیفه داشتند حاضر باشند برای بدرقه ی دوست و همکار مسافر خویش، به چشم می آید، اما آن ها که آمده اند، برای نمایش نیامده اند و اندوهِ از دست دادن دوست را می توان در چهره و نگاهشان خواند. دمشان گرم که از یاد نبرده اند رفیق قدیمی را و این نکته را که روزی همه ی ما چه بخواهیم، چه نخواهیم سوار بر مرکب چوبین خواهیم شد.به هر سوی نگاه می کنم، هنرمندی را می بینم؛ اصغر همت، کریم اکبری مبارکه، حبیب دهقان نسب، داوود فتحعلی بیگی، ایرج راد، احمدرضا اسعدی، جلیل فرجاد، آتش تقی پور، علی رویین تن، زهرا سعیدی و نقی سیف جمالی، تنها بخشی از افرادی هستند که آمده اند برای تسلی دادن به خانواده ی داغدارِ علامه ی دهر. هنوز پیکر بازیگرِ حالا «روانشاد» را نیاورده اند و دخترش که بی تاب پدر شده، طاقت نمی آورد و با دو دیده ی تَر می رود و جلو در ورودی منتظر می ماند تا پدر بیاید. ناگهان بازیگری را می بیند که موی و محاسن سفید بلندش، پدر را به یادش می آورد و فریاد زاری سر می دهد که «پدرم آمد...».به هر روی جسم رنجورِ رسته از درد احمد علامه ی دهر بر سر دست دوستدارانش وارد محوطه ی تالار می شود و لحظه هایی پس از آنکه در وصف وی و در غمِ وی سخنانی سر داده می شود، باز بر روی دست دوستان و همکاران و علاقه مندانش با همه وداع می کند و می رود برای رسیدن به اولین شب آرامش.کنار آمبولانس نقره یی، پرویز بزرگی را می بینم، بازیگری که در تفنگ سرپُر، اثر امرالله احمدجو، با مرحوم علامه ی دهر هم بازی بود. علامه ی دهر در آن مجموعه ی تلویزیونی، نقش «شعبان» را بازی می کرد و بزرگی، ایفاگر نقش یکی از افسران روس بود. اثر بهت و اندوه در چهره اش هویدا است، از او خواهش می کنم دقیقه یی چند درباره ی همکار رفته اش بگوید و او که هنوز رفتن احمد را باور نکرده، از عادت اهل زمانه می گوید که: «در پی مرگ هر عزیز، همه از خوبی ِ مطلق وی سخن می گویند که چه ها بود، اما احمد علامه ی دهر به راستی آدم زلال و شریف و مؤدبی بود و برخلاف برخی ها که درباره ی افراد غلو می کنند، هرچه امروز درباره ی علامه ی دهر گفته شد، حقیقت داشت».بازیگر مجموعه ی «پشت کوه های بلند» از روزهای همکاری در «تفنگ سرپر» هم گفت: «دو سال کامل با ایشان در بیابان ها مشغول کار بودم اما هیچ گاه ندیدم که اخم به چهره داشته باشد و ناراحت شود. همیشه مسرور و شاد بود و انرژی به گروه می داد و همیشه تشتت و فشارهای گروه را با رفتار خود خنثی می کرد».بزرگی کلام خود را با افسوس پایان می دهد: «متأسفانه امروز هنرمندان ما تا به سنی می رسند که استاد می شوند و پیر هنر می گردند و باید از تجربه های آن ها آموخت و دریافت کرد، خیلی زود آن ها را از دست می دهیم. اخلاق علامه ی دهر، الگو بود، اما می دانم که هنوز هم خیلی ها از مرگ او خبر ندارند».با پرویز بزرگی خداحافظی می کنم و در پیاده رو کنار تالار، کریم اکبری مبارکه را می بینم. چند قدمی با او همراه می شوم و وی می خواهد از همکاری های خود با علامه ی دهر در تیاتر بیا تا گل برافشانیم و سریالی به کارگردانی مجتبی یاسینی و مجموعه ی مختارنامه بگوید، که به جلو اتوبوس می رسیم و چون وی می خواهد دوست خود را تا بهشت زهرا نیز همراهی کند، عذر می خواهد صحبت را رها کرده، سوار اتوبوس می شود. با «بن شمیط» مختارنامه خداحافظی می کنم و به «اسماعیل بن کثیرِ» آن مجموعه سلام می گویم؛ محمد یگانه. او هم متأثر از این ضایعه، می گوید که: «امروز همه ی با هم بودن ها و صحبت هایم با علامه ی دهر، فریم به فریم جلو چشمانم به تصویر کشیده شد و زبانم از بیان آن لحظه ها قاصر است». این بازیگر قدیمی تئاتر از هم اتاق بودن خود با علامه ی دهر در سفرهای مختارنامه هم می گوید و غم خود را اینچنین بیان می کند: «در از دست دادن علامه ی دهر، کاری جز افسوس خوردن نمی توانم بکنم. این مرد انسانی بود که دوست داشت دیگرانی که با او هستند همه شاد خوش باشند. هیچ گاه نه سختی کار و نه حرف کسی او را رنجیده خاطر نمی کرد.وی انسان هنرمندی بود که بسیاری از توانایی های هنری اش بر دیگران پوشیده ماند. او خطاط و نقاش و طراحی زبردست بود و افزون بر این، کاشی کار درجه ی یکی بود که در کشورهای حاشیه ی خلیج فارس اثرهای هنرمندانه یی خلق کرده است. همچنین تئاتر سنتی را بسیار خوب می دانست و شاگردانی تربیت کرده است. به طور کلی علامه ی دهر عمر خود را در هنر سپری کرد و عارضه یی هم که مرگش را رقم زد، سر صحنه ی هنر رخ داد».کمی آن سوتر از محمد یگانه ی عزیز، هنرمند پرسابقه ی تئاتر و تلویزبون، کاظم هژیرآزاد ایستاده است . او گرچه در مختارنامه به صورت هم زمان با علامه ی دهر بازی نداشت، اما در مجموعه ی «زمانی برای عاشقی» با این بازیگرِ سفرکرده هم بازی بود. وی نیز مغموم است و برایم از تواضع علامه ی دهر می گوید: «وی بسیار مرد خونگرمی بود و با گرمای شیرازی خود، محفل را گرم می کرد. او جزو انجمن بازیگران بود که خود بنده او را در این انجمن ثبت نام کردم و مدارک او را با آقای حمید مظفری بررسی کردیم. خاطرات خوبی از احمد علامه ی دهر دارم، چه در صحنه، چه خارج صحنه. وی هرگاه وارد خانه ی تئاتر می شد، می گفت طرحی دارم برای دور هم جمع شدن دوستان صاحب نام، تا گرد هم آیند و من نقاشی آن ها را بکشم و این، به خاطر آن بود که وی نقاش بسیار ماهری هم بود. البته وی گریمور هم بود و در شیراز گریم می کرد». هژیرآزاد از مرگ همکار شیرازی خود، با دریغ یاد می کند و کلام خود را این طور ادامه می دهد: «علامه ی دهر خیلی زود رفت؛ 62 سال، سنّ کمی برای رفتن او بود و مرگش ضایعه یی بزرگ است برای خانواده ی هنرمند و فرهنگی اش و برای همه ی دوستانش که او را می شناختند. برای این اتفاق بسیار متأسفم».همه می روند، محوطه ی تالار دوباره خلوت می شود و اکنون که این سیاهه را می نویسم، به احتمال بسیار احمد علامه ی دهر در آغوش سرد خاک خفته است. امیدوارم روحش در جوار رحمت حضرت حق، آرامش حقیقی را تجربه کناد.فراهنگ** 3067**1601**
13/05/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 103]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها