تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805346957
-محمدحسین فرحبخش: ضعف مدیریت به اکران آسیب جدی زده است
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
اکران در سینمای ایران و جهان محمدحسین فرحبخش: ضعف مدیریت به اکران آسیب جدی زده است در کشور ما تهیه‌کنندگان به هر دری می‌زنند تا فیلمشان در تابستان یا عید نوروز اکران شود. آنها معتقدند این مسأله در فروش فیلمشان تأثیر بسیاری دارد.
با محمدحسین فرحبخش که تهیه کننده سینماست و دستی هم در سینماداری دارد، درباره زمان های مناسب اکران و مسائل پیرامون آن گفت وگو کردیم که در ادامه می خوانید. چرا در کشور ما برخی فصول برای اکران طلایی است، برای مثال چرا اکران فیلم در عید نوروز یا تابستان در فروش یک فیلم تأثیر می گذارد؟ از انجا که دولت در اکران فیلم ها دخالت می کند، ما زمان اکران مناسب یا بد داریم. در صورتی که دخالت دولت در این امر غیرقانونی است. بویژه دولت یازدهم در یک سال اخیر از طریق شورای صنفی نمایش در اکران فیلم ها دخالت می کند. به نظرم این شورا غیرتخصصی ترین شورای صنفی نمایش در طول بیست و اندی سال گذشته است. در این شورا افراد غیرسینمادار حضور دارند که هیچ تخصصی در امر اکران ندارند. برای مثال کسی که پس از سه سال نتوانسته فیلمش را اکران کند، با چه تخصصی می خواهد در این شورا برای فیلم های دیگر تعیین تکلیف و تصمیم گیری کند؟ یعنی به نظر شما حضور افراد غیرسینمادار به این اوضاع دامن زده است؟ چگونه این افراد به این شورا راه یافتند؟ غیر از سینماداران، تهیه کنندگان و پخش کنندگان فیلم، فیلمسازان متخصص در امر اکران نیز در این شورا حضور داشتند. پیش از این، صنف افراد متخصص را به این شورا معرفی می کرد و کمتر با این مشکلات روبه رو بودیم. ولی سال 93 سازمان سینمایی بدون توجه به صنف، اعضای شورای صنفی نمایش را انتخاب کرد که تخصصی در این امر ندارند. به نظر شما کدام یک از تصمیمات این شورا چنین مشکلی را به وجود آورده یا به آن دامن زده است؟ برای مثال، در سه سال گذشته 25 فیلم در سینمای آزادی اکران بود. در حالی که سینماهای ما به هیچ وجه گنجایش اکران 25 فیلم را ندارد. ممکن است صاحبان سینما یا پردیس ها از این نوع اکران منافع خوبی داشته باشند، ولی صاحبان فیلم قطعا متضرر خواهند شد. چطور سینمادار ضرر نمی کند ولی صاحب فیلم متضرر می شود؟ اجازه بدهید برای روشن تر شدن بحث مثالی بزنم. در سال 64 ما با معاون سینمایی وقت بحثی بر سر همین موضوع داشتیم. سال 63، در مجموع فیلم ها 88 میلیون تومان فروش داشت. در سال 64 این رقم به 102 میلیون تومان رسید. معاون سینمایی این 14 میلیون تومان فروش را دستاورد می دانست، در حالی که ما استدلال می کردیم در سال 63، 22 فیلم اکران شده ولی در سال 64 ، 44 فیلم اکران شده است. یعنی به طور میانگین در سال 63 هر فیلم چهار میلیون تومان فروش کرده ولی در سال 64 هر فیلم به طور متوسط دو میلیون و 200 هزار تومان فروخته است. اینجا درست است که سینمادار سود کرده ولی صاحب فیلم زیان دیده است. این که ادعا می کنند فروش فیلم ها در سال 93 بالا رفته، غلط است. 40 در صد فروش فیلم های امسال به شهر موش ها و آتش بس بازمی گردد، در حالی که بیشتر فیلم های دیگر ورشکست شده است. بله به عنوان یک سینمادار می گویم صاحبان سالن های سینمایی سود کرده اند ولی تهیه کنندگان متضرر شده اند و این حاصل سیاست های غلط شورای صنفی نمایش است. یعنی شما معتقدید فیلم هایی که فروش کمتری داشته اند زیر سایه فیلم های پرفروش بوده است؟ برخی از این فیلم ها از نظر اقتصادی اصلا قابلیت اکران ندارد. در حالی که شورای صنفی سینما به آنها مجوز اکران می دهد. وقتی این فیلم ها اکران می شود، به بدنه سینما ضربه می زند. برای نمونه این سینمای هنر و تجربه که به گمان من نوعی عوامفریبی است. برای این که آقایان از دست یکسری فیلمساز بابت اکران فیلم هایشان راحت شوند، پول بیت المال را برای اکران فیلم های آنها هزینه کرد ه اند ولی هیچ کس نمی رود فیلم های آنها را ببیند. آنها فیلم ماهی و گربه را به عنوان مخاطب داشتن این سینما مثال می زنند. این فیلم در اکران معمولی هم فروش می کرد و نیازی به سینمای هنر و تجربه هم نداشت، اما چرا بقیه فیلم های این گروه در سالن خالی روی پرده می رود؟ اینجا دولت برای تولید و اکران فیلم هایی که مخاطب ندارد از بیت المال هزینه می کند. اما این فیلم ها فقط جای سینمای بدنه را تنگ می کند. در همه جای دنیا سینمای بدنه که برخی آن را به دیده تحقیر نگاه می کنند، 95 درصد صنعت سینما را تشکیل می دهد و فقط 5 درصد به سینمای هنر و تجربه اختصاص دارد. چراغ سینماهای دنیا را سینمای بدنه روشن می کند. از سینمای بدنه است که سینمای هنر و تجربه به وجود می آید نه بالعکس. ولی مشکل اکران و طرح زمان های طلایی در این خصوص به یکی دو سال اخیر محدود نمی شود. سال هاست که سینمای ما با این معضل دست به گریبان است. امسال بدتر از هر سال بوده است. با وجود این، شما ریشه این مشکل را همچنان ضعف مدیریت می دانید؟ ببینید، ما قبل از انقلاب با 35 میلیون نفر جمعیت 470 سالن سینما داشتیم ولی امروز با وجود 75 میلیون نفر جمعیت چیزی حدود 300 سالن سینما داریم. در حالی که تعداد فیلمسازان و فیلم های ما چند برابر شده و سالن های ما گنجایش این همه فیلم را ندارد. در این شرایط و با این همه فیلمساز و نداشتن سالن تصور کنید که مدیریت ما هم غلط باشد، ببینید چه آش شله قلمکاری خواهد شد. اما کمبود سالن چه رابطه ای به زمان مناسب اکران دارد؟ آیا تمام اینها سبب می شود مثلا عید نوروز دوره طلایی اکران باشد؟ عید نوروز قطعا زمان مناسبی برای اکران است به علت این که مملکت 15 روز تعطیل است. عید فطر هم اگر در تابستان باشد، زمان مناسبی برای اکران است نه پاییز و زمستان. اینها مؤثر است ولی اصل اکران به فیلم برمی گردد. البته باید پذیرفت که برخی از فیلم ها به دلیل تدبیر غلط در زمان اکران شهید می شود. فیلم «رژیم طلایی» به تهیه کنندگی شما در عید نوروز سال گذشته اکران شد. این زمان تا چه اندازه در فروش فیلم شما تأثیر داشت؟ یعنی اگر در زمان دیگری اکران می شد چنین موفقیتی کسب می کرد؟ قطعا بی تأثیر نبوده، مثلا اگر قبل یا بعد از عید اکران می شد فروش فیلم 30 درصد کاهش می یافت. حتی قبل از انقلاب هم عید نوروز در فروش فیلم ها تأثیر مستقیم داشت. آن زمان حتی برای تعطیلات نوروز فیلم می ساختند یعنی در تابستان فیلم می ساختند و آن را برای اکران در نوروز نگه می داشتند. الان هم به همین صورت است و اکران نوروزی تأثیر بسزایی در فروش فیلم ها دارد. در خارج از کشور هم اوضاع به همین صورت است؟ یعنی تعطیلات کریسمس و سال نو، بهترین زمان برای اکران فیلم ها در نظر گرفته می شود؟ بهترین فصل اکران در غرب، پاییز و زمستان است. قبل از انقلاب هم در کشور ما چنین بود و فیلم های ضعیف را در تابستان اکران می کردند. یعنی تابستان فصل رکود اکران بود؟ بله، قبل از انقلاب، برنامه عید نوروز و برنامه دوم عید زمان مناسبی برای اکران بود. پس از این زمان فیلم های ضعیف تر با هنرپیشه های درجه 2 اکران می شد تا دهم مهر که باز فیلم های خوب اکران می شد و فصل مناسب اکران، پاییز محسوب می شد. بیش از 90 درصد فیلم های پرفروش قبل از انقلاب در فصل های پاییز و زمستان فروش داشت. یعنی تابستان زمان مناسبی برای اکران نبود. برخی از فیلم ها مثل کارهای آقای ده نمکی یا شهر موش ها و آتش بس در هر فصلی اکران شود مخاطب را به سالن ها می کشاند. به نظر شما همزمانی اکران فیلم های دیگر با این دست آثار فروش این فیلم ها را بالاتر نمی برد؟ اتفاقا به نکته خوبی اشاره کردید. یک پردیس سینمایی که پنج سالن سینما دارد، باید پنج فیلم اکران کند ولی در زمان اکران فیلمی مثل شهر موش ها، دو سه سالن دیگرش را به فیلم پرفروش شهر موش ها اختصاص می دهد. که در این صورت فیلم های دیگر ضرر می کنند. اینجا ضعف مدیریت مشخص می شود، در صورتی که مدیریت باید این مسأله را با نظارت کنترل کند. کمیل انتظاری / گروه فرهنگ و هنر
دوشنبه 18 اسفند 1393 ساعت 04:40
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 49]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها